Το μαύρο κουτί του αποκλεισμού

Εν αρχή ην το (θεωρητικά πάντα) αυτονόητο. Ο Απόλλων δεν αποκλείστηκε λόγω ατυχίας ή αδικίας. Η Γκρασχόπερ αυτής της περιόδου (είτε ομιλούμε για τα τελευταία χρόνια είτε για το συγκεκριμένο σημείο της σεζόν) ήταν μία από τις πιο βολικές κι ευνοϊκές κληρώσεις που θα μπορούσε να έχει στον γ’ προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Λιγκ. Και εν τέλει ίσως αυτό να είναι και το πειστικό αίτιο για τον αποκλεισμό των κυπελλούχων.
Όπως αποδεικνύεται από την ιστορία των συλλόγων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι προτιμότερο να κληρώνονται απέναντι σε αντιπάλους που είναι ή θεωρούνται φαβορί παρά το αντίθετο. Επί παραδείγματι, οι τρεις πιο πρόσφατοι αποκλεισμοί του Απόλλωνα στην Ευρώπη έχουν επέλθει απέναντι σε ομάδες που δεδομένα δεν ήταν μεγαλύτερου εκτοπίσματος: η Κορκ Σίτι το καλοκαίρι του 2006, η Καμπάλα το περασμένο καλοκαίρι και η Γκρασχόπερ τώρα.
Κοινός παρονομαστής: η αδυναμία διαφύλαξης του μηδέν στα παιχνίδια στην Κύπρο. Απέναντι στους Ιρλανδούς και στους Αζέρους τα αποτελέσματα ήταν πανομοιότυπα (εκτός έδρας ήττα 1-0, εντός έδρας ισοπαλία 1-1), απέναντι στους Ελβετούς το εκτός έδρας 1-2 διαδέχτηκε το εντός έδρας 3-3.
Γράφτηκαν πολλά για την ανασταλτική (δυσ)λειτουργία των κυπελλούχων, η οποία είχε εμφανιστεί και σε ορισμένα σημεία της περασμένης περιόδου. Θυμίζουμε απλώς ότι ο Απόλλωνας δέχτηκε πέρυσι στο τελευταίο τέταρτο των αγώνων του 14 γκολ από τα συνολικά 34 στο παθητικό του και ότι πέταξε 10 βαθμούς σε παιχνίδια που σημείωσε πρώτος γκολ.
Στην ομάδα του Πέδρο Εμάνουελ κόστισε ότι εμφανίστηκε με μια καινούργια άμυνα, αφού ο Βινίσιους είναι νεοφερμένος, ο Κυριάκου έχασε μεγάλο μέρος της περασμένης περιόδου λόγω τραυματισμού, ενώ Στυλιανού και Βασιλείου δεν ήταν οι βασικές επιλογές για τα άκρα της άμυνας. Προσθέστε και το 4-4-2 που είναι ιδιαίτερα απαιτητικό για τους πλάγιους μπακ (πρέπει να ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς τις πτέρυγές τους), αλλά και για τους εσωτερικούς χαφ (πρέπει να δίνουν διαρκώς βοήθειες στους ακραίους αμυντικούς) και το μαύρο κουτί του αποκλεισμού είναι σχεδόν έτοιμο.
Τι υπολείπεται; Το καθαρό μυαλό στη διαχείριση αγώνων. Και στο Ζανκτ Γκάλεν και στη Λευκωσία στον Απόλλωνα κόστισε όσο τίποτε άλλο η απουσία ενός μπαρουτοκαπνισμένου παίκτη με ηγετικά χαρακτηριστικά, όπως ο Μακρίδης. Ο πολύπειρος μέσος είναι βέβαιο πως θα τραβούσε τα λουριά στην ομάδα, όταν αυτή στις καθυστερήσεις του πρώτου αγώνα (με το σκορ στο 1-1 και με παίκτη λιγότερο) βγήκε μπροστά για το 2-1 κι αντ’ αυτού δέχτηκε στην κόντρα το 1-2. Και σίγουρα θα έβαζε τη φωνή, ώστε στο ΓΣΠ να αποφευχθεί το δις εξαμαρτείν: η απώλεια ενός σκορ πρόκρισης (1-0 και 3-1) ελέω τερμάτων που επετεύχθησαν σχεδόν αμέσως μετά από τα αντίστοιχα του Απόλλωνα.