Μαντούκα: "Δεν ήμουν χαρούμενος στον ΑΠΟΕΛ"
10:41 - 22 Σεπτεμβρίου 2016
Συνέντευξη στην ιστοσελίδα studentlife.com.cy έδωσε ο Γκουστάβο Μαντούκα. Ο Βραζιλιάνος προπονητής μίλησε για τη νέα προοπτική της καριέρας του ως προπονητής στον Οθέλλο, το διάστημα που εργάστηκε ως τεχνικός διευθυντής του ΑΠΟΕΛ, τον Ιβάν Γιοβάβοβιτς και τις τεράστιες επιτυχίες που έζησε ως ποδοσφαιριστής του ΑΠΟΕΛ.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στον Αδάμο Μιχαήλ.
Γκουστάβο, η φετινή χρονιά σε βρίσκει προπονητή στον Οθέλλο Αθηαίνου. Ξεκινήσατε με ήττα τις υποχρεώσεις σας. Πως βλέπεις την συνέχεια του πρωταθλήματος;
Προσδοκώ, πιστεύω και ελπίζω πως θα κάνουμε καλή δουλειά και στο τέλος της χρονιάς θα καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε την άνοδο στην Α’ Κατηγορία. Αυτός είναι ο στόχος μας. Είμαστε προσγειωμένοι γιατί ξέρουμε πως το φετινό πρωτάθλημα της Β’ Κατηγορίας είναι ίσως το δυσκολότερο των τελευταίων χρόνων επειδή υπάρχουν πολλές παραδοσιακές ομάδες όπως η Πάφος, η Αγία Νάπα, το Παραλίμνι, ο Ολυμπιακός, είναι ομάδες που ιστορικά είναι μεγαλύτερες από τον Οθέλλο και είναι πιο δυνατές από μας.
Η ομάδα που χτίζω, όμως, είναι ομάδα που έχει όλες τις προϋποθέσεις για να παλέψει με αυτές τις ομάδες. Σίγουρα οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν την διαφορά, δεν αρχίσαμε καλά, δεν περίμενα να ξεκινήσουμε με αυτό τον τρόπο αλλά έγινε κάτι που δεν περιμέναμε σε αυτό το παιχνίδι και αναφέρομαι στην απευθείας κόκκινη στο 55ο λεπτό (του Αντρέα Βασιλείου).
Κανείς δεν κατάλαβε, ούτε οι ποδοσφαιριστές της Πάφου που μιλήσαμε μαζί τους μετά το παιχνίδι, κανείς μέσα στο στάδιο δεν κατάλαβε ποιος ήταν ο λόγος της απευθείας κόκκινης. Αλλά είναι πράγματα που συμβαίνουν, όπως οι παίκτες κάνουν λάθη, οι προπονητές, έκανε και ο διαιτητής. Προτιμώ να το βλέπω έτσι. Ήταν ανοιχτό παιχνίδι, υπήρχαν πολλά λεπτά παιχνιδιού ακόμα αλλά αφού βρεθήκαμε πίσω στο σκορ ήταν δύσκολο για μένα.
Το επίπεδο του παιχνιδιού στο γήπεδο ήταν 50-50, 2 καλές ομάδες να παλεύουν για να κερδίσουν.
Στο ξεκίνημα μας έχουμε 4 ντέρμπι και είναι πολύ σημαντικά παιχνίδια για μας, υπάρχει πολύπίεση πάνω μας, στους ποδοσφαιριστές μου, σε μένα, σε όλους στο σύλλογο επειδή ξέρουμε πόσο σημαντικά είναι αυτά τα παιχνίδια για μας.
Βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι και ξέρεις, στα ντέρμπι είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά. Αλλά πιστεύω πως είμαστε σε καλό δρόμο, πιστεύω στους παίκτες μου, πιστεύω στην ομάδα, το ρόστερ μας είναι μικρό γιατί ο προϋπολογισμός μας είναι πιο μικρός από τις άλλες ομάδες. Οι παίκτες που έχουμε, όμως, είναι καλοί, πολύ καλοί παίκτες και πιστεύω πως θα πετύχουμε τους στόχους μας.
Ήσουν ποδοσφαιριστής, τώρα προπονητής. Πώς είναι αυτή η αλλαγή;
Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό! Είναι πιο δύσκολο να είσαι προπονητής παρά παίκτης. Όταν είσαι ποδοσφαιριστής σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου, δεν σε νοιάζει τι συμβαίνει στους άλλους αλλά σαν προπονητής πρέπει να φροντίζεις για τα πάντα!
Ειδικά σε αυτό το επίπεδο που δεν υπάρχει η βοήθεια και ο επαγγελματισμός που υπήρχαν εκεί που έπαιξα εγώ, πρέπει να τρέχω για τα πάντα και μπλέκομαι σε πράγματα που δεν έπρεπε να είναι δική μου υπευθυνότητα. Είναι πολύ πιο δύσκολο.
Απ’ την άλλη, όμως, είναι εξαιρετική εμπειρία. Συνηθίζω να λέω πως στη ζωή δεν ωριμάζεις χωρίς να πονέσεις. Για να ωριμάσεις πρέπει να υποφέρεις, να θυσιάσεις πράγματα. Αυτή είναι μια πολύ καλή εμπειρία για μένα, δουλεύουμε πολύ σκληρά και εγώ και οι βοηθοί μου, όλη η ομάδα. Όπως είπα είναι μια νέα εμπειρία, πιο δύσκολη αλλά είμαι πολύ χαρούμενος με αυτή την πρόκληση.
Όταν ήμουν τεχνικός διευθυντής στον ΑΠΟΕΛ δεν ήμουν χαρούμενος επειδή ήταν κάτι πολύ διαφορετικό, δεν το απολάμβανα, με την προπονητική νιώθω πιο άνετα επειδή πέρασα όλη τη ζωή μου στο γήπεδο και δεν είναι κάτι το πολύ δύσκολο.
Είναι κάτι εντελώς νέο αλλά είμαι πάρα πολλά χρόνια σε αυτή τη δουλειά.
Γενικά, τι στοχεύεις ως προπονητής; Πού θες να φτάσεις;
Αυτή τη στιγμή θέλω να απορροφήσω όσες εμπειρίες μπορώ και να μάθω όσα περισσότερα μπορώ για το μάνατζμεντ, για τα πάντα, την τακτική, όλα τα ζητήματα του παιχνιδιού. Μαθαίνω γρήγορα και φυσικά η ζωή του προπονητή εξαρτάται από τα αποτελέσματα, το ξέρουμε αυτό.
Δούλεψα με καταπληκτικούς προπονητές στη ζωή μου αλλά τα αποτελέσματα μπορεί να μην ήταν καλά και να απολύονταν ενώ δούλεψα και με προπονητές που ήταν απαίσιοι, καταστροφή αλλά για κάποιο λόγο τα αποτελέσματα έρχονταν και ήταν επιτυχημένοι. Ξέρουμε πως έτσι είναι η ζωή του προπονητή.
Θέλω να είμαι όσο καλύτερος γίνεται σαν προπονητής και πιστεύω πως βήμα – βήμα όλα θα γίνουν. Φυσικά θέλω να φτάσω στο επίπεδο που έφτασα ως ποδοσφαιριστής, να έχω την ευκαιρία μια μέρα να προπονήσω ομάδα επιπέδου Champions League. Αυτός είναι ο στόχος μου αλλά είμαι ακόμα στο ξεκίνημα.
Ο Ivan Jovanovic ήταν ο καλύτερος προπονητής που είχες;
Ο Jovanovic ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής για μένα επειδή αναπτύξαμε μια σχέση μεταξύ μας σαν πατέρας με γιο, σαν οικογένεια. Ήταν μια ειλικρινής σχέση, έναςεξαιρετικός προπονητής, μεγάλος ηγέτης, έμαθα πολλά απ’ αυτόν. Σίγουρα, ήταν διαφορετικός προπονητής από όλους τους υπόλοιπους στη ζωή μου. Αλλά δούλεψα με πάρα πολλούς διαφορετικούς προπονητές, επίσης.
Μιας και ξεκινήσαμε να μιλούμε λίγο για τον ΑΠΟΕΛ, πώς ένιωσες όταν έδωσες τα παπούτσια σου στο μουσείο;
Νιώθω πολύ περήφανος γι’ αυτό. Στην αρχή ήταν δύσκολο επειδή όλα μου τα ποδοσφαιρικά αντικείμενα είναι στη Βραζιλία, στο σπίτι του πατέρα μου, τα παπούτσια μου, οι φανέλες που αντάλλαξα με παίκτες από όλη μου την καριέρα, τρόπαια, εφημερίδες….Τα πάντα είναι εκεί, είναι σαν το μουσείο, το προσωπικό του μουσείο! Του έδωσα και αυτά τα παπούτσια και στην αρχή ήταν λίγο θυμωμένος μαζί μου όταν του τα ζήτησα αλλά κατάλαβε πως ήταν για ένα καλό σκοπό, είναι σε ένα μέρος που έγραψα ιστορία και οι άνθρωποι με εκτιμούν και νιώθω περήφανος που είμαι μέρος αυτού του μουσείου, της ιστορίας αυτού του συλλόγου.
Έτσι τα συναισθήματα μου είναι αυτά ενός περήφανου άντρα.
Ποιο ήταν το πιο σημαντικό τέρμα στην καριέρα σου, η πιο μεγάλη σου στιγμή; Αν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποια.
Το πιο σημαντικό τέρμα, για μένα, ήταν το τέρμα εναντίον της Lyon και θα σου πω γιατί. 22 μέρες πριν σκοράρω αυτό το τέρμα ήμουν μόνος, σε ένα δωμάτιο στη Γερμανία, κάνοντας εγχείρηση κήλης και δεξιά και αριστερά.
Όσοι ποδοσφαιριστές έκαναν αυτή την επέμβαση στο παρελθόν χρειάστηκαν τουλάχιστον ένα μήνα για να επανέλθουν και πίεσα τον εαυτό μου για να παίξω σε αυτό το παιχνίδι. Δούλεψα πολύ σκληρά, ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή.
Έπαιξα στο παιχνίδι της Lyon, όχι από την αρχή επειδή πονούσα αλλά μπήκα στο παιχνίδι, ένιωθα καλά και μετά από 20-21 μέρες έπαιξα ολόκληρο το παιχνίδι, έπαιξα και στην παράταση και ένιωσα υπέροχα. Σκόραρα το τέρμα και για μένα ήταν μεγάλο επίτευγμα, πέρα από την ιστορία που δημιούργησε αυτό το τέρμα με την πιθανότητα να συνεχίσουμε στη διοργάνωση και να πάμε στα προημιτελικά, να κάνουμε κάτι σαν θαύμα που έγινε εκείνη τη χρονιά.
Έτσι αυτό ήταν το ψηλότερο σημείο που έφτασα, το πιο σημαντικό τέρμα και η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου.
Και μια ερώτηση για το κυπριακό πρωτάθλημα τώρα, της Α’ Κατηγορίας. Θεωρείς πως είναι καλό το επίπεδο; Μπορείς να το συγκρίνεις με την εποχή που έπαιζες εσύ;
Την εποχή που ήρθα εγώ στην Κύπρο, το 2010, το επίπεδο ήταν καλύτερο. Ήταν πιο δυνατή η Ομόνοια, η Ανόρθωση, η ΑΕΛ, ίσως ο Απόλλωνας να είναι λίγο καλύτερος τώρα, η ΑΕΚ είναι καλύτερη τώρα.
Αλλά ειδικά αυτές οι παραδοσιακές ομάδες που έχουν δύναμη ήταν πιο ανταγωνιστικές. Ακόμα και οι μικρότερες ομάδες, πριν την κρίση, ήταν πιο ανταγωνιστικές, είχαν καλούς παίκτες. Θυμάμαι πως πλήρωναν καλά και οι μικροί σύλλογοι, είχαν καλούς παίκτες από καλά πρωταθλήματα και θεωρώ πως τώρα, το πρωτάθλημα είναι πιο εύκολο σε σχέση με τότε.
Αλλά και πάλι, υπάρχουν κάποιες ομάδες που πάνε πολύ καλά όπως η ΑΕΚ, που κάνουν πολύ καλή δουλειά. Τα τελευταία 2-3 χρόνια γίνονται όλο και καλύτεροι και αυτό διατηρεί το ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα.
Αυτό θα ρωτούσα, αν θεωρείς πως τώρα υπάρχει περισσότερος συναγωνισμός;
Δεν είναι περισσότερος ο συναγωνισμός επειδή όπως είπα και πριν, οι παραδοσιακές ομάδες, Ομόνοια και Ανόρθωση, ήταν πιο δυνατές αλλά τώρα η ΑΕΚ και ο Απόλλωνας διατηρούν ένακαλό επίπεδο συναγωνισμού με τον ΑΠΟΕΛ.
Πιστεύω, όμως, πως τα πάντα είναι στο χέρι του ΑΠΟΕΛ γιατί ο ΑΠΟΕΛ έχει τους καλύτερους παίκτες, το καλύτερο ρόστερ και τις περισσότερες πιθανότητες για να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Τώρα, στον Οθέλλο, δουλεύεις και με νεαρούς Κύπριους ποδοσφαιριστές, σωστά; Ποια είναι η γνώμη σου για τους Κύπριους ποδοσφαιριστές, ειδικά τους νεαρούς;
Πιστεύω πως υπάρχει ένα κενό ανάμεσα στις ακαδημίες και τις επαγγελματικές ομάδες. Πρώτα από όλα, όμως, ο στρατός καταστρέφει τα παιδιά.
Και είναι και οι ακαδημίες που το επίπεδο τους είναι μίλια μακριά από αυτό στις καλές, ποδοσφαιρικά, χώρες και πρέπει να βελτιωθούν πάρα πολύ. Οι ποδοσφαιριστές έχουν τις ικανότητες, έχουν την ποιότητα αλλά δεν ξέρουν τα βασικά του ποδοσφαίρου. Έχουν ταλέντο, έχουν δυνατότητες αλλά πρέπει να τους διδάξουν.
Αν θα έδινες μια συμβουλή σε νεαρούς ποδοσφαιριστές για μια καριέρα μεγάλη, σαν την δική σου, ποια θα ήταν;
Είναι κάτι που δεν μου αρέσει στον τρόπο σκέψης των Κύπριων ποδοσφαιριστών. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν το ποδόσφαιρο. Εγώ έμαθα, όπως σου είπα και πριν, πως για να γίνεις κάποιος πρέπει να θυσιάσεις πράγματα, χρειάζεται να πονέσεις και μερικές φορές εδώ, δεν θέλουν να πονέσουν. Μένουν εκεί που νιώθουν ασφαλής.
Φτάνεις στο επίπεδο που είσαι σε μια μεγάλη ομάδα όπως π.χ. ο ΑΠΟΕΛ, φτάνεις στην πρώτη ομάδα του ΑΠΟΕΛ, της Ομόνοιας, της Ανόρθωσης ή του Απόλλωνα, οποιασδήποτε ομάδας και πιστεύεις πως αυτό είναι καλό. Δεν είναι! Για να φτάσεις σε ψηλό επίπεδο δεν είναι αρκετό. Γι’ αυτό αρκετοί φτάνουν ως εκεί αλλά δεν μένουν στις ομάδες.
Μπορείς τώρα να δεις ένα καλό παράδειγμα ποδοσφαιριστών που έχουν δυνατό χαρακτήρα, που θυσιάζονται όπως ο Πιέρος Σωτηρίου, ο Αρτυματάς, ο Λαΐφης. Αυτοί είναι ποδοσφαιριστές που βλέπεις την διαφορά επειδή έχουν και την ποιότητα και στερήθηκαν πράγματα.
Δούλεψα με αυτά τα παιδιά από την μέρα που ήρθαν στον ΑΠΟΕΛ (για τους 2 πρώτους), από την πρώτη μέρα πάλευαν μέχρι να πιάσουν την ευκαιρία τους. Και την πήραν αλλά συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά, να ακούνε, να είναι ταπεινοί.
Κάποιες φορές, επειδή είναι μικρή χώρα, πάνε κάπου, όλοι τους ξέρουν όταν φτάσουν σε ένα επίπεδο και πιστεύουν πως είναι αρκετά καλοί. Τότε είναι που αρχίζει η πτώση.
Έτσι, χρειάζεται το πνεύμα του νικητή, να είσαι ταπεινός είναι το πιο σημαντικό στο ξεκίνημα της καριέρας σου και να μαθαίνεις.
