Ο μεγαλύτερος «απατεώνας» στην ιστορία του ποδοσφαίρου
14:43 - 12 Ιανουαρίου 2017
Ο Κάρλος Ενρίκε Ραπόζο, με το ψευδώνυμο «Κάιζερ», για την ομοιότητά του με τον Φραντς Μπεκενμπάουερ, είναι γνωστός ως ο μεγαλύτερος «απατεώνας» στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας. Ο λόγος; Προσποιούνταν ότι ήταν επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για πάνω από 20 χρόνια, χωρίς όμως να έχει παίξει ούτε ένα λεπτό! Μία ιστορία ξεχωριστή, μοναδική, που βεβαίως έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Βραζιλίας και την οποία «μετέφερε» πρόσφατα η ισπανική αθλητική εφημερίδα «Marca».
Στη δεκαετία του '70 και του '80, είναι σαφές ότι δεν υπήρχαν μέσα ενημέρωσης όπως τα ξέρουμε σήμερα. Οι περισσότερες μεταγραφές γίνονταν με συστάσεις. Ούτε καν με τη βοήθεια του internet, που προσφέρει βοήθεια μέχρι τις μέρες μας, μιας και τότε δεν υπήρχε.
Γνωρίζοντας καλά τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, ο Κάρλος ξεκίνησε να κάνει φιλίες με κορυφαίους άσους της μπάλας, μεταξύ των οποίων οι Ρενάτο Γκαούτσο, Ρομάριο, Αλμπέρτο Τόρες και Ρικάρντο Ρότσα, αποκτώντας έτσι «μέσο» για δοκιμές με διαφορετικές ομάδες. Ήταν ο τρόπος του, που αποδείχθηκε αλάνθαστος. Ο ίδιος ο Ρότσα δήλωνε ότι «ήταν ένας μεγάλος φίλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά το μεγάλο πρόβλημά του ήταν η μπάλα».
Ο Κάρλος κατάφερε να υπογράψει με περισσότερες από 15 ομάδες, με τον χρόνο παραμονής του σε αυτές να μη διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Ανάμεσά τους οι Μποταφόγκο, Φλαμένγκο, Μπανγκού, Φλουμινένσε, Βάσκο ντα Γκάμα, Ελ Πάσο στις ΗΠΑ και ακόμη η γαλλική Αζαξιό.
Ακόμα, για να συμπληρωθεί το βιογραφικό του, είπε ότι είχε παίξει στην Ιντεπεντιέντε της Αργεντινής. Πρωταθλήτρια στο διηπειρωτικό (δύο φορές μάλιστα, το 1973 και το 1984, πολυνίκης του Libertadores -με 7 τίτλους). Βεβαίως, η ομάδα είχε κάποιον παίκτη με το όνομα Κάρλος τις ημέρες που εκείνος ισχυρίζεται, αλλά αυτός ήταν... Αργεντινός!
Δεν υπάρχουν βίντεο ή φωτογραφίες του Κάρλος να παίζει σε κάποιο παιχνίδι, αφού πάντα κατάφερνε να μην παρουσιάζεται στο γήπεδο, με ανέκδοτες ιστορίες, που υπερβαίνουν κάποιον που προσποιείται τραυματισμό.
«Εκείνη την εποχή ήταν πολύ εύκολο, άγγιζα τον μηρό, έμενα εκτός προπόνησης. Δεν υπήρχε κάτι δύσκολο, ένας φίλος οδοντίατρος μου έγραφε μία γνωμάτευση και γινόταν αμέσως αποδεκτή» ανέφερε.
Άλλοτε πάλι, πριν από μία προπόνηση, προσποιήθηκε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο στα αγγλικά με έναν ξένο σκάουτερ, όταν ένας προπονητής που είχε ζήσει στην Αγγλία κατάλαβε ότι έλεγε ανοησίες, πράγματα ασυνάρτητα. Αλλά και πάλι τίποτα. Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα δυσκόλεψαν.
«Κάποτε ο πρόεδρος της Μπούνγκα μού ζήτησε με αυστηρό τρόπο να βγω για να παίξω. Σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι πιάστηκα στα χέρια με κάποιους οπαδούς που ούρλιαζαν στην εξέδρα. Αποβλήθηκα πριν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Αργότερα, στα αποδυτήρια, είπα στον προπονητή μου ότι δεν μπορούσα να μείνω σιωπηλός ακούγοντας τις απειλές για την ομάδα μας. Με φίλησε και την επόμενη μέρα μού ανανέωσαν για ακόμη έξι μήνες το συμβόλαιο που έληγε» είπε.
Σήμερα, ο Κάρλος είναι personal trainer και εξακολουθεί να διηγείται τη μεγάλη ποδοσφαιρική του ιστορία, όπου κι αν τον καλούν.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στη δεκαετία του '70 και του '80, είναι σαφές ότι δεν υπήρχαν μέσα ενημέρωσης όπως τα ξέρουμε σήμερα. Οι περισσότερες μεταγραφές γίνονταν με συστάσεις. Ούτε καν με τη βοήθεια του internet, που προσφέρει βοήθεια μέχρι τις μέρες μας, μιας και τότε δεν υπήρχε.
Γνωρίζοντας καλά τη βιομηχανία του ποδοσφαίρου, ο Κάρλος ξεκίνησε να κάνει φιλίες με κορυφαίους άσους της μπάλας, μεταξύ των οποίων οι Ρενάτο Γκαούτσο, Ρομάριο, Αλμπέρτο Τόρες και Ρικάρντο Ρότσα, αποκτώντας έτσι «μέσο» για δοκιμές με διαφορετικές ομάδες. Ήταν ο τρόπος του, που αποδείχθηκε αλάνθαστος. Ο ίδιος ο Ρότσα δήλωνε ότι «ήταν ένας μεγάλος φίλος, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά το μεγάλο πρόβλημά του ήταν η μπάλα».
Ο Κάρλος κατάφερε να υπογράψει με περισσότερες από 15 ομάδες, με τον χρόνο παραμονής του σε αυτές να μη διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Ανάμεσά τους οι Μποταφόγκο, Φλαμένγκο, Μπανγκού, Φλουμινένσε, Βάσκο ντα Γκάμα, Ελ Πάσο στις ΗΠΑ και ακόμη η γαλλική Αζαξιό.
Ακόμα, για να συμπληρωθεί το βιογραφικό του, είπε ότι είχε παίξει στην Ιντεπεντιέντε της Αργεντινής. Πρωταθλήτρια στο διηπειρωτικό (δύο φορές μάλιστα, το 1973 και το 1984, πολυνίκης του Libertadores -με 7 τίτλους). Βεβαίως, η ομάδα είχε κάποιον παίκτη με το όνομα Κάρλος τις ημέρες που εκείνος ισχυρίζεται, αλλά αυτός ήταν... Αργεντινός!
Δεν υπάρχουν βίντεο ή φωτογραφίες του Κάρλος να παίζει σε κάποιο παιχνίδι, αφού πάντα κατάφερνε να μην παρουσιάζεται στο γήπεδο, με ανέκδοτες ιστορίες, που υπερβαίνουν κάποιον που προσποιείται τραυματισμό.
«Εκείνη την εποχή ήταν πολύ εύκολο, άγγιζα τον μηρό, έμενα εκτός προπόνησης. Δεν υπήρχε κάτι δύσκολο, ένας φίλος οδοντίατρος μου έγραφε μία γνωμάτευση και γινόταν αμέσως αποδεκτή» ανέφερε.
Άλλοτε πάλι, πριν από μία προπόνηση, προσποιήθηκε ότι μιλούσε στο τηλέφωνο στα αγγλικά με έναν ξένο σκάουτερ, όταν ένας προπονητής που είχε ζήσει στην Αγγλία κατάλαβε ότι έλεγε ανοησίες, πράγματα ασυνάρτητα. Αλλά και πάλι τίποτα. Κάποια στιγμή, όμως, τα πράγματα δυσκόλεψαν.
«Κάποτε ο πρόεδρος της Μπούνγκα μού ζήτησε με αυστηρό τρόπο να βγω για να παίξω. Σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω. Έτσι πιάστηκα στα χέρια με κάποιους οπαδούς που ούρλιαζαν στην εξέδρα. Αποβλήθηκα πριν από την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο. Αργότερα, στα αποδυτήρια, είπα στον προπονητή μου ότι δεν μπορούσα να μείνω σιωπηλός ακούγοντας τις απειλές για την ομάδα μας. Με φίλησε και την επόμενη μέρα μού ανανέωσαν για ακόμη έξι μήνες το συμβόλαιο που έληγε» είπε.
Σήμερα, ο Κάρλος είναι personal trainer και εξακολουθεί να διηγείται τη μεγάλη ποδοσφαιρική του ιστορία, όπου κι αν τον καλούν.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
