Ομόνοια: Όσα ΔΕΝ είπε ο Κάρβερ

“Good luck!”, ευχήθηκε -με το κλασικό βρετανικό φλέγμα- ο Τζον Κάρβερ στον εκπρόσωπο Τύπου της Ομόνοιας, λίγο πριν ο τελευταίος ξεκινήσει τη μετάφραση όλων όσων είχε πει ο Άγγλος προπονητής στη χειμαρρώδη τοποθέτησή του μετά το 2-2 με την Ανόρθωση στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Το -ακατανόητο για τον προπονητή του «τριφυλλιού»- πρόγραμμα με έξι παιχνίδια σε 18 μέρες αποτέλεσε τον πυρήνα του λόγου του. Σε αυτό απέδωσε την κόπωση των παικτών του στο τελευταίο διάστημα του ντέρμπι. Αυτό που δεν είπε ο Κάρβερ είναι τι αντίμετρα είχε σκεφτεί και πάρει γι’ αυτήν την κατάσταση.
Προερχόμενος από τέτοιο βεβαρημένο πρόγραμμα κι έχοντας αφήσει εκτός ενδεκάδας προληπτικά ελέω κούρασης βασικό ποδοσφαιριστή, η πρώτη έγνοια του προπονητή είναι ν’ ανανεώνει τη φρεσκάδα και τις αντοχές της ομάδας του. Το ντέρμπι του δημιούργησε τις ιδανικές συνθήκες: προβάδισμα μόλις στο 2’ (άρα δυνατότητα οπισθοχώρησης και λιγότερου δαπανηρού σε δυνάμεις παιχνιδιού) και 2-0 στα μισά του δευτέρου μέρους.
Σ’ εκείνο το χρονικό σημείο ο Άγγλος όφειλε να επέμβει για να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα και τους τρεις βαθμούς. Αδράνησε όμως. Δεν ταρακουνήθηκε ούτε από τη μείωση του σκορ από την Ανόρθωση. Οι (μόλις) δύο αλλαγές του ήλθαν στο τελευταίο δεκάλεπτο (83’ Κλέιτον, 90’ Κύπρου), αφ’ ότου είχε δεχτεί την ισοφάριση…
Πέραν της έμμεσης παραδοχής ότι η Ομόνοια δεν έχει επαρκές βάθος στο ρόστερ, ώστε να μπορεί ν’ αντεπεξέρχεται στις λεγόμενες «αγγλικές εβδομάδες», πολλά άλλοθι από τον Κάρβερ αφαίρεσε και ο Ρόνι Λέβι. Ο Ισραηλινός είχε ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη εναλλακτικών απ’ ό,τι ο ομόλογός του, είχε να διαχειριστεί ένα παιχνίδι που του είχε στραβώσει από την αρχή, αλλά κατάφερε με μία και μοναδική αλλαγή να σώσει την παρτίδα (σ.σ. ο νεοεισελθών Κολούνγκα δημιούργησε και τα δύο τέρματα).
Ο Κάρβερ, επίσης, επικαλέστηκε τα αποτελέσματα της Ομόνοιας στη διάρκεια αυτών των 18 ημερών ως απόδειξη της ανταγωνιστικότητας της ομάδας του. Για την ευρεία μάζα του κόσμου των «πρασίνων», ωστόσο, η ανταγωνιστικότητα δεν συνάδει με το -11 από την κορυφή στο πρωτάθλημα, τη (φυματική) άνευ νίκης πρόκριση στα προημιτελικά του κυπέλλου, τις μόλις δύο νίκες (κι αυτές με την ψυχή στο στόμα) σε αυτά τα έξι παιχνίδια ή την απουσία πειστικής εμφάνισης εδώ και δύο μήνες.
Αλλά για τον τεχνικό του «τριφυλλιού» τα προαναφερθέντα ήταν προφανώς ήσσονος σημασίας μπροστά στο (σαφέστατο) υπονοούμενο που άφησε στο τέλος της τοποθέτησής του. Μιας τοποθέτησης που -παρά τον όγκο της- είχε ακριβώς το ίδιο χαρακτηριστικό γνώρισμα με την εκ μέρους του διαχείριση του αγώνα λίγο νωρίτερα: ελλιπής.