Τον Πάμπο προδίδει πρώτα ο εαυτός του -μετά οι παίκτες
12:25 - 17 Οκτωβρίου 2017
Στη συνέντευξη Τύπου μετά την ήττα από τον Ερμή (1-2) είπε φωναχτά και on camera ό,τι ο κόσμος της ομάδας του είτε σκέπτεται είτε συζητά εδώ και καιρό: ότι ενδεχομένως ορισμένοι παίκτες δεν αντέχουν το βάρος της φανέλας. Το κομβικό ερώτημα, ωστόσο, για την Ομόνοια της περιόδου 2017/18 είναι άλλο: αντέχει το βάρος της ο (ίδιος ο) Πάμπος Χριστοδούλου;
Για τον 50χρονο προπονητή έχει διατυπωθεί κατά κόρον η άποψη πως έχει καταθέσει αδιάσειστα τεκμήρια της αξίας του, όπου κι αν δούλεψε (Δόξα, Ολυμπιακό, ΑΕΛ, εθνική Κύπρου -το πέρασμα από την Ανόρθωση ήταν υπερβολικά σύντομο για να τύχει αξιολόγησης).
Εξαιρετικός σε ρόλο Δαβίδ
Σε όλους τους προηγούμενους σταθμούς της προπονητικής διαδρομής του, ωστόσο, ο νυν τεχνικός του «τριφυλλιού» ήταν το αουτσάιντερ, αυτός που σε κάθε αναμέτρηση είχε περισσότερα να κερδίσει παρά να χάσει, τη μικρότερη πίεση των προσδοκιών/απαιτήσεων.
Σε αυτό αποδείχθηκε εξαιρετικός. Λίγοι ομόλογοί του ξέρουν πώς να στελεχώνουν (σε μεταγραφές), να προετοιμάζουν (τακτικά και ψυχολογικά) και να κατευθύνουν (στη διάρκεια του αγώνα) μια ομάδα που έχει το ρόλο του Δαβίδ στη μάχη με το(υς) Γολιάθ.
Με όρους προπονητικής ο Χριστοδούλου έχει αποδείξει ότι είναι άριστος στο παιχνίδι κόντρα στην μπάλα -με κύρια χαρακτηριστικά τη συμπαγή ανασταλτική λειτουργία στο μισό γήπεδο, τη γρήγορη μετάβαση στην επίθεση, την αποτελεσματικότητα στα τελειώματα είτε στατικών φάσεων είτε αντεπιθέσεων.
Πρώτη φορά ως φαβορί
Παραμένει όμως υπόχρεος της απόδειξης ότι μπορεί να εμφυσήσει σε μια ομάδα και το παιχνίδι με την μπάλα. Το παιχνίδι, δηλαδή, της πρωτοβουλίας, της κυριαρχίας, της δράσης -όχι της αντίδρασης. Αυτό που καλείται να παρουσιάσει ως προπονητής της Ομόνοιας, η οποία με ό,τι κουβαλά (σε ιστορία, τίτλους και κόσμο) δεν συμβιβάζεται εύκολα με το ποδόσφαιρο της υπομονής και της αναμονής του αντιπάλου.
Ο Πάμπος Χριστοδούλου για πρώτη φορά στην καριέρα του κατεβαίνει σε κάθε παιχνίδι ως φαβορί. Και η δική του δυσκολία προσαρμογής αντανακλάται στο παιχνίδι της ομάδας του, στο οποίο για την ώρα η ένταση, τα νεύρα, η σύγχυση και η απογοήτευση κυριαρχούν έναντι της ηρεμίας, της απλότητας, του καθαρού μυαλού και της αυτοπεποίθησης.
Σχεδόν μηδαμινή βοήθεια
Ο 50χρονος ήξερε τι (διαφορετικό, εντελώς πρωτόγνωρο) τον περιμένει στην Ομόνοια, όταν αποφάσιζε να την αναλάβει. Στην προσπάθεια όμως να ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση πόνταρε και σε μια παράμετρο που μέχρι στιγμής (όχι απλώς δεν του βγαίνει, αλλά) του γυρίζει μπούμερανγκ: τις μεταγραφές.
Τη σεζόν του τίτλου (2011/12) η ΑΕΛ «καθάριζε» τα πλείστα παιχνίδια της απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους, αυτά δηλαδή που ήταν το φαβορί, χάρη στην ποιότητα των νεοφερμένων της (Ντεγκρά, Αϊρόσα, Καρλίτος, Εντμάρ, Μοντέιρο, Ντεντέ, Μπεμπέ, Καφού, Βουό, για να θυμηθούμε τους πλέον σημαντικούς).
Ποιο από τα καινούργια αποκτήματα της Ομόνοιας μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι ως τώρα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο; Ουδείς. Και αυτό είναι μια εξ ίσου πρωτόγνωρη κατάσταση για τον Χριστοδούλου, του οποίου οι επιλογές από το μεταγραφικό παζάρι κατά κανόνα αποδεικνύονταν λίρα εκατό και μάλιστα εξ αρχής.
Ευθύνη
Δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, ούτε καν από τον ίδιο, ότι και για τις δύο καταστάσεις (το άνευ ταυτότητας παιχνίδι της ομάδας του και τη σχεδόν μηδαμινή βοήθεια από τους νεοφερμένους) η ευθύνη τον βαραίνει.
Αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι από τις 27 Μαρτίου (επισημοποίηση πρόσληψης) είχε άπλετο χρόνο -εν τη απουσία και ευρωπαϊκών υποχρεώσεων- να στελεχώσει και να προετοιμάσει την Ομόνοια όσο το δυνατόν καλύτερα για το πρωτάθλημα.
Και ακριβώς γι’ αυτό η (πικρή) αλήθεια είναι ότι με τις ενέργειες (ή παραλείψεις) του πρώτα ο ίδιος προδίδει τον εαυτό του -και μετά οι παίκτες, που σε τελική ανάλυση ο ίδιος έφερε και επιλέγει για κάθε παιχνίδι.
Για τον 50χρονο προπονητή έχει διατυπωθεί κατά κόρον η άποψη πως έχει καταθέσει αδιάσειστα τεκμήρια της αξίας του, όπου κι αν δούλεψε (Δόξα, Ολυμπιακό, ΑΕΛ, εθνική Κύπρου -το πέρασμα από την Ανόρθωση ήταν υπερβολικά σύντομο για να τύχει αξιολόγησης).
Εξαιρετικός σε ρόλο Δαβίδ
Σε όλους τους προηγούμενους σταθμούς της προπονητικής διαδρομής του, ωστόσο, ο νυν τεχνικός του «τριφυλλιού» ήταν το αουτσάιντερ, αυτός που σε κάθε αναμέτρηση είχε περισσότερα να κερδίσει παρά να χάσει, τη μικρότερη πίεση των προσδοκιών/απαιτήσεων.
Σε αυτό αποδείχθηκε εξαιρετικός. Λίγοι ομόλογοί του ξέρουν πώς να στελεχώνουν (σε μεταγραφές), να προετοιμάζουν (τακτικά και ψυχολογικά) και να κατευθύνουν (στη διάρκεια του αγώνα) μια ομάδα που έχει το ρόλο του Δαβίδ στη μάχη με το(υς) Γολιάθ.
Με όρους προπονητικής ο Χριστοδούλου έχει αποδείξει ότι είναι άριστος στο παιχνίδι κόντρα στην μπάλα -με κύρια χαρακτηριστικά τη συμπαγή ανασταλτική λειτουργία στο μισό γήπεδο, τη γρήγορη μετάβαση στην επίθεση, την αποτελεσματικότητα στα τελειώματα είτε στατικών φάσεων είτε αντεπιθέσεων.
Πρώτη φορά ως φαβορί
Παραμένει όμως υπόχρεος της απόδειξης ότι μπορεί να εμφυσήσει σε μια ομάδα και το παιχνίδι με την μπάλα. Το παιχνίδι, δηλαδή, της πρωτοβουλίας, της κυριαρχίας, της δράσης -όχι της αντίδρασης. Αυτό που καλείται να παρουσιάσει ως προπονητής της Ομόνοιας, η οποία με ό,τι κουβαλά (σε ιστορία, τίτλους και κόσμο) δεν συμβιβάζεται εύκολα με το ποδόσφαιρο της υπομονής και της αναμονής του αντιπάλου.
Ο Πάμπος Χριστοδούλου για πρώτη φορά στην καριέρα του κατεβαίνει σε κάθε παιχνίδι ως φαβορί. Και η δική του δυσκολία προσαρμογής αντανακλάται στο παιχνίδι της ομάδας του, στο οποίο για την ώρα η ένταση, τα νεύρα, η σύγχυση και η απογοήτευση κυριαρχούν έναντι της ηρεμίας, της απλότητας, του καθαρού μυαλού και της αυτοπεποίθησης.
Σχεδόν μηδαμινή βοήθεια
Ο 50χρονος ήξερε τι (διαφορετικό, εντελώς πρωτόγνωρο) τον περιμένει στην Ομόνοια, όταν αποφάσιζε να την αναλάβει. Στην προσπάθεια όμως να ανταποκριθεί στη νέα πρόκληση πόνταρε και σε μια παράμετρο που μέχρι στιγμής (όχι απλώς δεν του βγαίνει, αλλά) του γυρίζει μπούμερανγκ: τις μεταγραφές.
Τη σεζόν του τίτλου (2011/12) η ΑΕΛ «καθάριζε» τα πλείστα παιχνίδια της απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους, αυτά δηλαδή που ήταν το φαβορί, χάρη στην ποιότητα των νεοφερμένων της (Ντεγκρά, Αϊρόσα, Καρλίτος, Εντμάρ, Μοντέιρο, Ντεντέ, Μπεμπέ, Καφού, Βουό, για να θυμηθούμε τους πλέον σημαντικούς).
Ποιο από τα καινούργια αποκτήματα της Ομόνοιας μπορεί να ισχυριστεί βάσιμα ότι ως τώρα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο; Ουδείς. Και αυτό είναι μια εξ ίσου πρωτόγνωρη κατάσταση για τον Χριστοδούλου, του οποίου οι επιλογές από το μεταγραφικό παζάρι κατά κανόνα αποδεικνύονταν λίρα εκατό και μάλιστα εξ αρχής.
Ευθύνη
Δεν επιδέχεται αμφισβήτησης, ούτε καν από τον ίδιο, ότι και για τις δύο καταστάσεις (το άνευ ταυτότητας παιχνίδι της ομάδας του και τη σχεδόν μηδαμινή βοήθεια από τους νεοφερμένους) η ευθύνη τον βαραίνει.
Αν όχι για οποιονδήποτε άλλο λόγο, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι από τις 27 Μαρτίου (επισημοποίηση πρόσληψης) είχε άπλετο χρόνο -εν τη απουσία και ευρωπαϊκών υποχρεώσεων- να στελεχώσει και να προετοιμάσει την Ομόνοια όσο το δυνατόν καλύτερα για το πρωτάθλημα.
Και ακριβώς γι’ αυτό η (πικρή) αλήθεια είναι ότι με τις ενέργειες (ή παραλείψεις) του πρώτα ο ίδιος προδίδει τον εαυτό του -και μετά οι παίκτες, που σε τελική ανάλυση ο ίδιος έφερε και επιλέγει για κάθε παιχνίδι.
