Ο Τζορτζ Φόρμαν και η «γροθιά που σόκαρε τον κόσμο» (vids)

Τον Οκτώβριο του 1974, ο 25χρονος Τζορτζ Φόρμαν, παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών μετά τη συντριπτική νίκη του επί του Τζο Φρέιζερ στην Τζαμάικα τον Ιανουάριο του 1973, με ρεκόρ νικών 40-0 (37 με νοκ-άουτ) και θεωρούμενος ανίκητος, γνωρίζει ήττα - σοκ από τον επτά χρόνια μεγαλύτερο Μοχάμεντ Αλί στην Κινσάσα του Ζαΐρ, στην αναμέτρηση που έμεινε στην Ιστορία του μποξ ως «Βροντή στη Ζούγκλα» και κρίθηκε από την πανέξυπνη τακτική του πολύπειρου αντιπάλου του, χάνει τη ζώνη και τελικά αποσύρεται από την ενεργό δράση τον Μάρτιο του 1977, χωρίς να καταφέρει να διεκδικήσει ξανά τον τίτλο.

«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά δι' εμού»

Δέκα χρόνια μετά την απόσυρσή του, με πατημένα τα 38 και έχοντας αφιερωθεί πλέον ολόψυχα στον Χριστιανισμό, δηλώνοντας ότι ο Θεός τον έσωσε όταν υπέστη καρδιακή προσβολή αλλά του ζήτησε να αλλάξει τον τρόπο ζωής του, ο Τζορτζ Φόρμαν θα επιστρέψει στα ρινγκ, περισσότερο για να συγκεντρώσει χρήματα για το Ίδρυμα Νέων που είχε ιδρύσει και δευτερευόντως για να αποδείξει ότι δεν υπάρχει απαγορευτική ηλικία για έναν πυγμάχο. Στον πρώτο αγώνα του με τον Στιβ Ζούσκι, τον Μάρτιο του 1987 στο Σακραμέντο, ο Big George είναι πάνω από 120 κιλά και μοιάζει καρικατούρα του παλιού εαυτού του...

«Και μέσα σε κοιλάδα σκιάς θανάτου αν περπατήσω, δεν θα φοβηθώ κακό, επειδή Εσύ είσαι μαζί μου»

Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και με αρκετά διαφορετικό στιλ από τις ημέρες της δόξας του στα μέσα της δεκαετίας του '70, ο αναγεννημένος Τζορτζ Φόρμαν πραγματοποιεί 24 συνεχόμενες νίκες μέσα σε 3.5 χρόνια, πριν ηττηθεί από τον παγκόσμιο πρωταθλητή Εβάντερ Χόλιφιλντ στο Ατλάντικ Σίτι τον Απρίλιο του 1991. Η άνοδος στην κατάταξη κι η δημοτικότητά του θα του χαρίσει μια ευκαιρία να διεκδικήσει ξανά τη ζώνη τον Νοέμβριο του 1994, σε ηλικία 45 ετών και εννέα μηνών, ακριβώς 20 χρόνια έπειτα από την ήττα από τον Μοχάμεντ Αλί στην Κινσάσα, κόντρα στον 27χρονο και εξαιρετικά δυνατό Μάικλ Μούρερ.

«Μα εκείνοι που στον Κύριο ελπίζουν, ανανεώνουν τις δυνάμεις τους, φτερά αποκτούν σαν του Αετού»

Σαν σήμερα λοιπόν, στις 5 Νοεμβρίου του 1994, ο Τζορτζ Φόρμαν μπαίνει στο «MGM Grand» του Λας Βέγκας, φορώντας τα ίδια χρώματα με την «Βροντή στη Ζούγκλα» το 1974 και με τον Άντζελο Νταντί, προπονητή τότε του Μοχάμεντ Αλί, στη γωνία του, για να ανακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Για εννέα γύρους ο Μούρερ, νεότερος και πιο γρήγορος, κυριαρχεί στον αγώνα, με τον Big George να δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τα χτυπήματά του και να βρίσκεται καθαρά πίσω στα σημεία. Πριν την έναρξη του 10ου γύρου ο Άντζελο τον καλεί να θυμηθεί την Κινσάσα και να ψάξει το νοκ-άουτ για τη νίκη...

Η γροθιά που σόκαρε τον κόσμο

Απομένει 1.12 για το τέλος του 10ου γύρου και ο Φόρμαν, με το πρόσωπο πρησμένο και το αριστερό μάτι σχεδόν κλειστό μετά από εννέα εφιαλτικούς γύρους, εξαπολύει τη «γροθιά που σόκαρε τον κόσμο», όπως πολύ εύστοχα ονομάστηκε, ένα τρομερό δεξί χτύπημα κατευθείαν στο σαγόνι του Μούρερ, μια γροθιά που δεν είχε πίσω της μόνο τη μεγάλη δύναμη, σωματική και ψυχική, του σχεδόν 46χρονου πυγμάχου, αλλά και όλη την πίκρα των 20 ατέλειωτων χρόνων που μεσολάβησαν από την ημέρα που ο Μοχάμεντ Αλί τον έριξε στο καναβάτσο στο Ζαΐρ, από την ήττα που δεν έβγαινε ποτέ από το μυαλό του...

Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, με το προστατευτικό μασελάκι σπασμένο από το αιφνίδιο και ισχυρότατο χτύπημα που δέχθηκε, πέφτει σαν κεραυνοβολημένος, ενώ παράλληλα 12.127 θεατές στο «MGM Grand» σηκώνονται σαν ένας άνθρωπος από τις θέσεις τους για να συνειδητοποιήσουν τι ακριβώς συνέβη, ο τηλεσχολιαστής κυριολεκτικά ωρύεται «it happened! it happened! the impossible dream has happened» και ο διαιτητής Τζο Κορτέζ ξεκινάει την αντίστροφη μέτρηση. Πριν καν φτάσει στο «10», ο Τζορτζ προσεύχεται γονατιστός στη γωνία του, ευχαριστώντας τον Θεό για τη δεύτερη ευκαιρία που του έδωσε...

«Sure the fight was fixed. I fixed it with a right hand» (ασφαλώς ο αγώνας ήταν "φτιαγμένος". Τον έφτιαξα εγώ με μια γροθιά με το δεξί), Τζορτζ Έντουαρντ Φόρμαν, δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, χρυσός Ολυμπιονίκης στην Πόλη του Μεξικού το 1968, γηραιότερος παγκόσμιος πρωταθλητής στην Ιστορία του μποξ, 8ος σπουδαιότερος πυγμάχος όλων των εποχών σύμφωνα με το International Boxing Research Organization.