Το made in Cyprus μοντέλο του τεχνικού διευθυντή
13:04 - 27 Φεβρουαρίου 2017
Το μοντέλο λειτουργίας ποδοσφαιρικών ομάδων με τεχνικό διευθυντή μπήκε για τα καλά στο κυπριακό ποδόσφαιρο την τελευταία πενταετία.
Από τις ομάδες της πρώτης εξάδας οι τέσσερις άρχισαν τη σεζόν και "κτίστηκαν" καθ’ υπόδειξη του τεχνικού τους διευθυντή.
ΑΠΟΕΛ (Τόζα Σάμπουριτς), ΑΕΚ (Τσάβι Ρόκα), Ομόνοια (Νίκος Νταμπίζας), Ανόρθωση (Αλμπέρτο Μπενίτο) είχαν τον πρώτο λόγο για την επιλογή των ποδοσφαιριστών που θ’αποκτηθούν.
Απόλλωνας και ΑΕΛ ήταν οι μοναδικές ομάδες του πρώτου γκρουπ που λειτούργησαν χωρίς τεχνικό διευθυντή και οι μεταγραφές έγιναν κατόπιν συνεννόησης των Πέδρο Εμάνουελ και Πάμπου Χριστοδούλου με τις διοικήσεις των δύο ομάδων της Λεμεσού.
Η εξαίρεση της ΑΕΚ
Ο θεσμός του τεχνικού διευθυντή στην Κύπρο αναπτύχθηκε μετά το πετυχημένο έργο του Ζόρντι Κρόφ στην ΑΕΚ. Ο Ολλανδός χρησιμοποιώντας τις γνώσεις και το όνομά του κατάφερε να «μεγαλώσει» σε μικρό χρονικό διάστημα την ΑΕΚ, χωρίς να θέσει σε οικονομικό κίνδυνο την ομάδα της Λάρνακας.
Ο θεσμός του τεχνικού διευθυντή στην Κύπρο αναπτύχθηκε μετά το πετυχημένο έργο του Ζόρντι Κρόφ στην ΑΕΚ. Ο Ολλανδός χρησιμοποιώντας τις γνώσεις και το όνομά του κατάφερε να «μεγαλώσει» σε μικρό χρονικό διάστημα την ΑΕΚ, χωρίς να θέσει σε οικονομικό κίνδυνο την ομάδα της Λάρνακας.
Ο Κρόιφ είχε το χάρισμα να βρίσκει ποιοτικούς και συνάμα φθηνούς παίκτες τους οποίους παρέδιδε σε προπονητή δικής του επιλογής και συγκεκριμένης αγωνιστικής φιλοσοφίας. Το ίδιο κατάφερε να πετύχει στην ΑΕΚ και ο Τσάβι Ρόκα. Και οι δύο έχοντας απόλυτη στήριξη της διοίκησης.
Στην ΑΕΚ ούτε Ραν Μπεν Σιμόν, ούτε ο Βάντερ, ούτε ο Μοντέιρο, ούτε ο Κρίστιανσεν, ούτε ο Ιδικάκεθ δεν ήταν (και είναι) πιο σημαντικοί από τον τεχνικό διευθυντή. Ο Ραν Μπεν Σιμόν έγινε Κάανεν και έβαλε την ΑΕΚ σε ευρωπαϊκό όμιλο, ο Βάντερ αντικαταστάθηκε με τον Τέτε που αποδείχθηκε εξίσου ποιοτικός και πιο αποτελεσματικός, ενώ τον Μοντέιρο δεν τον θυμάται κανείς μετά τον ερχομό του Τριτσκόφσκι.
Ο πραγματικός ρόλος του τεχνικού διευθυντή
Ο τρόπος λειτουργίας της ΑΕΚ είναι μεν υποδειγματικός, όχι όμως ο ενδεδειγμένος. Σε καμία ομάδα της Ευρώπης ο τεχνικός διευθυντής δεν έχει περισσότερες αρμοδιότητες στο ποδοσφαιρικό τμήμα από τον προπονητή. Εννοείται πως ο Μουρίνιο επέλεξε τους Ιμπραχίμοβιτς και Πογκμπά στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Κάρλος Αντσελότι τους Χούμελς και Σάντσες στην Μπάγερν.
Ο τρόπος λειτουργίας της ΑΕΚ είναι μεν υποδειγματικός, όχι όμως ο ενδεδειγμένος. Σε καμία ομάδα της Ευρώπης ο τεχνικός διευθυντής δεν έχει περισσότερες αρμοδιότητες στο ποδοσφαιρικό τμήμα από τον προπονητή. Εννοείται πως ο Μουρίνιο επέλεξε τους Ιμπραχίμοβιτς και Πογκμπά στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Κάρλος Αντσελότι τους Χούμελς και Σάντσες στην Μπάγερν.
Κανείς τεχνικός διευθυντής στα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ δεν υποδεικνύει στον προπονητή ποιο ποδοσφαιριστή να αγοράσει. Ούτε καν στην Ελλάδα δεν απέδωσε το μοντέλο αυτό. Στον Ολυμπιακό ο Πιέρ Ισά, στον Παναθηναϊκό ο Νίκος Νταμπίζας και στον ΠΑΟΚ ο Φρακ Άρνεσεν δοκίμασαν ανεπιτυχώς να έχουν σημαντικότερο ρόλο από τους προπονητές και επιβίωσαν ελάχιστα.
Ποιος είναι ο ρόλος του τεχνικού διευθυντή; Είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ της διοίκησης και του ποδοσφαιρικού τμήματος. Αυτός θα μεταφέρει το μήνυμα του προέδρου στον προπονητή και την ομάδα αλλά και το αντίστροφο. Είναι ο άνθρωπος που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας τις μεταγραφικές επιλογές του προπονητή και ενίοτε προτείνει (όχι υποδεικνύει) ποδοσφαιριστές στην τεχνική ηγεσία.
Το ρόλο αυτό είχε στον ΑΠΟΕΛ, επί εποχής Ιβάν Γιοβάνοβιτς, ο Θεόδωρος Κυριακίδης παρόλο που δεν ονομάστηκε ποτέ τεχνικός διευθυντής.
Οι κυπριακές ομάδες εισήγαγαν το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή προσπαθώντας ν’ αντιγράψουν την ΑΕΚ και απέτυχαν γιατί είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν Κρόιφ και εκτός κυπριακής νοοτροπίας ένας ποδοσφαιράνθρωπος να κάνει κουμάντο στην ομάδα του… προέδρου. Ο Μπενίτο απέτυχε στην Ανόρθωση και ο Νταμπίζας είναι στον "αέρα".
Ο ΑΠΟΕΛ προσέλαβε τον Τόζα Σάμπουριτς, όμως την ίδια ώρα έχει αρχισκάουτερ (Χουάνχο Λορένθο), ενώ λόγο στις μεταγραφές έχει ο Τόμας Κρίστιανσεν. Όχι μόνο στις θέσεις που χρειάζεται ενίσχυση η ομάδα, αλλά και στα πρόσωπα. Δική του επιλογή ήταν άλλωστε ο Μπαράλ.
Το λάθος της Ομόνοιας με Νταμπίζα
Το ίδιο λάθος με την Ανόρθωση έκανε η Ομόνοια με τον Νίκο Νταμπίζα. Όχι ως προς την πρόσληψη του Ελλαδίτη στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, αλλά ως προς τις απεριόριστες ελευθερίες κινήσεων που του έδωσε. Ο Νταμπίζας, τουλάχιστον μέχρι τη μέρα απόλυσης του Τζον Κάρβερ, δεν ήταν απλά αφεντικό στο «Ηλίας Πούλλος» αλλά είχε τον πρώτο και τελευταίο λόγο σε ότι αφορούσε το ποδοσφαιρικό τμήμα. Μέχρι και για το ποιος ποδοσφαιριστής θα μιλούσε στα Μέσα Ενημέρωσης μετά το τέλος των αγώνων είχε την ευθύνη.
Η διοίκηση της Ομόνοιας στην προσπάθεια της να διώξει την «ρετσινιά» του παλιομοδίτικου τρόπου λειτουργίας έδωσε υπερβολική εξουσία στον τεχνικό διευθυντή που προσέλαβε, και εν τέλει πλήρωσε τα λάθη του. Λάθος του Νταμπίζα ήταν ο Τζον Κάρβερ. Λάθος του Νταμπίζα ήταν η κακή στελέχωση της ανασταλτικής λειτουργίας. Λάθος του Νταμπίζα αποτελεί το γεγονός πως δεν ανανεώθηκε η συνεργασία με τους Σέρινταν και Ρουσιά με τον Ιρλανδό να αποχωρεί σε περίοδο που δεν μπορεί να αντικατασταθεί γεγονός που αποδυναμώνει την προσπάθεια της ομάδας για εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου και τον Ρουσιά να φημολογείται ότι αποχωρεί στο τέλος της σεζόν για την ΑΕΚ χωρίς η Ομόνοια να πάρει ούτε σεντ.
Δεν τα έκανε όλα λάθος ο Νταμπίζας. Αυτός έφερε τον Νταρμπισάιρ. Αυτός ανακάλυψε τον Τουρέ. Όμως, εξαιτίας του ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς είπε αντίο στην Ομόνοια το περασμένο καλοκαίρι όταν του ανακοίνωσαν πως δεν θα έχει λόγο στις μεταγραφές της ομάδας.
Ο Σέρβος, που άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων στο διάστημα παραμονής του στο Γέρι, κάνει παπάδες με τον Πανιώνιο στη Σούπερ Λίγκα και εκθέτει όσους επέλεξαν να του δώσουν απολυτήριο ανακοινώνοντας του ότι θα είναι υποδεέστερος του Νταμπίζα.
Η Ομόνοια πήγε να αντιγράψει το μοντέλο της ΑΕΚ και έφαγε τα μούτρα της.
