Δυο φορές το ίδιο κόλπο, δυο φορές το ίδιο λάθος

Ο επαναληπτικός με τη Σπαρτάκ στη Μόσχα. Το πρώτο ημίωρο στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Σλόβαν Λίμπερετς. Το ντέρμπι με τον ΑΠΟΕΛ στον α’ γύρο. Το τελευταίο τέταρτο με την ΑΕΛ στην «ΑΕΚ Αρένα».
Όπου και όποτε ο Ιμανόλ Ιδιακέθ αισθανόταν πως η ομάδα του χρειαζόταν πάση θυσία αποτέλεσμα απέναντι σε αντίπαλο ανώτερο ποιοτικά ή με πλεονέκτημα μέσα στο παιχνίδι, η επιλογή του σε επίπεδο τακτικής ήταν η ίδια: 3-5-2.
 
Σχεδόν πανομοιότυπη στελέχωση
Ακόμη και τα ρεπορτάζ καθ’ οδόν για το κυριακάτικο ντέρμπι στο ΓΣΠ ανέφεραν πως το εν λόγω σύστημα στριφογύριζε στο μυαλό του Βάσκου. Επαληθεύτηκαν. Ακόμη και η στελέχωσή του ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν του α’ γύρου: δύο υποχρεωτικές αλλαγές (Ακοράν αντί του τραυματία Τομάς, Τολμές αντί του αποχωρήσαντος Άλβες) και μόνο μια ως επιλογή (Τέτε αντί Γαρίδο).
Το τακτικό… πασπάλισμα του Ιδιακέθ -σε σύγκριση με το πρώτο παιχνίδι- ήταν η στοχευμένη πίεση στον (μη αυθεντικό δεξιό μπακ) Αρτυματά, όταν είχε την μπάλα, και η επιδίωξη της εναέριας μονομαχίας του Τολμές με τον Ιωάννου στην ανάπτυξη της ΑΕΚ. Συνολικά, ωστόσο, ουδέν το αληθινά πρωτότυπο ή καινοτόμο από τον Βάσκο. Στις τακτικές επιλογές που είχε οδηγηθεί μέσα από τη γνώση της ομάδας του και το διάβασμα του αντιπάλου σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, σε αυτές κατέληξε και εν όψει ΓΣΠ.
 
Όπως με τον Ερμή
Ότι αυτή η επανάληψη του απέφερε το ίδιο αποτέλεσμα με τον α’ γύρο (και συνάμα απέτρεψε το πρόωρο νοκ άουτ της ομάδας του στην κούρσα του τίτλου), ήταν όμως προϊόν (και) της προσέγγισης του παιχνιδιού από τον αντίπαλο. Ο ΑΠΟΕΛ έπαιξε μ’ έναν επιθετικό στην «ΑΕΚ Αρένα» και με δύο στο ΓΣΠ, σε αμφότερες τις αναμετρήσεις ωστόσο δεν επέβαλε στον επιδιωκόμενο βαθμό το ρυθμό του και δεν έβαλε στο παιχνίδι τους εξτρέμ του -ειδικά προχθές, όταν Εφραίμ και Αλωνεύτης έπαιξαν ασυνήθιστα χαμηλά. Ίσως και γι’ αυτό η συνολική αίσθηση, η οποία ήταν υπέρ του στον α’ γύρο, τούτη τη φορά ανήκε στην ΑΕΚ.
Απέναντι σε αντίπαλο που είχε μετρήσει δύο αναγκαστικές αλλαγές (άρα σχεδόν εξαντλήσει τα περιθώρια τακτικής παρέμβασής του από τον πάγκο) και είχε προηγηθεί πριν την ανάπαυλα, ο Τόμας Κρίστιανσεν ταλανίστηκε αρκετά, μέχρι να το πάρει απόφαση ότι έπρεπε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό.
Το 3-5-2 δεν ήταν κάτι ρηξικέλευθο (σ.σ. το είχε δοκιμάσει σε παρεμφερές χρονικό σημείο και στον εκτός έδρας αγώνα με τον Ερμή), ίσως η ενίσχυση του άξονα να ήταν πιο επιβεβλημένη, ωστόσο ο στόχος (ισοφάριση) επετεύχθη, επειδή -μεταξύ άλλων- οι ακραίοι στόπερ (Μερκής, Ιωάννου) έκαναν αυτό που δεν έκαναν οι ακραίοι μπακ στην πρώτη ώρα: ανέβαιναν, περνούσαν τη γραμμή και συμμετείχαν στο άνοιγμα του παιχνιδιού και στη δημιουργία φάσεων.

Πόρισμα
Οι υποχρεωτικές αλλαγές στο πρώτο ημίχρονο και το προβάδισμα της ΑΕΚ δεν επέτρεψαν να ξεδιπλωθεί ούτε το πλήρες τακτικό πλάνο του Ιδιακέθ ούτε τα εφεδρικά σχέδιά του σε πιθανό στράβωμα του παιχνιδιού. Ο Βάσκος όμως πιστώνεται το ενδελεχές διάβασμα του αντιπάλου και την ψυχραιμία της ομάδας του σε όλη τη διάρκεια του ντέρμπι.
Ο Κρίστιανσεν, από την άλλη, πιστώνεται την αντίδραση σε επίπεδο τακτικής στην επανάληψη και το σώσιμο της παρτίδας, χρεώνεται όμως είτε τη μη σωστή ανάγνωση της ΑΕΚ είτε τη μη κατάλληλη προετοιμασία της ομάδας του για την αντιμετώπιση του 3-5-2, καθώς επίσης και το προσπέρασμα μιας εξαιρετικής ευκαιρίας (ιδίως με τις κακοδαιμονίες που έπληξαν τους Λαρνακείς στο πρώτο ημίχρονο) να εκτροχιάσει έναν άμεσο ανταγωνιστή για τον τίτλο.