Εδώ γιούχαραν τον Γκάλη
08:50 - 10 Μαΐου 2017
Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι για τον Χαραλαμπίδη. Αλλά έπεσα σε ένα άρθρο, που έγραφε για την υποδοχή του Νίκου Γκάλη στο «Αλεξάνδρειο», όταν γύρισε ως παίκτης του Παναθηναϊκού – μετά από 13 χρόνια στον Άρη. Το 1992 ο 35χρονος Γκάλης πήρε τριετές συμβόλαιο από τον Παύλο Γιαννακόπουλου, για 1.3 εκατ. σημερινά ευρώ, ετησίως. Το ποσό είναι τεράστιο ακόμα και για τις μέρες μας, πόσο μάλλον για την τότε εποχή.
Στο πρώτο του ματς στο «Αλεξάνδρειο», τον Γκάλη κάποιοι τον γιούχαραν! Σήμερα το «Αλεξάνδρειο» ονομάζεται «Nick Galis Hall» και ο Γκάλης λατρεύεται σαν Θεός από τους Αρειανούς.
Με τις απρόκλητες αποδοκιμασίες της εξέδρας απέναντι σε έναν αθλητή - σύμβολο δεν μπορώ να συμφωνήσω. Αλλά τις κατανοώ. Στην ένταση, μπορεί να πεις και μια κουβέντα παραπάνω. Αυτό που δεν κατανοώ είναι τις αντιδράσεις και τις ύβρεις μετά από 1-2 μέρες.
Για να πάμε στον Χαραλαμπίδη, το λάθος του στην υπόθεση είναι πως ποτέ δεν φρόντισε να πει στον κόσμο την αλήθεια: ότι του ανακοίνωσαν πως ήταν εκτός πλάνου. Ούτε μονοετές συμβόλαιο του προσφέρθηκε, ούτε διετές, ούτε τίποτα.
Όχι πως αυτό θα άλλαζε τα πράγματα. Ας δούμε την υπόθεση Αλωνεύτη. Τον έδιωξε 2-3 φορές η Ομόνοια. Ο άνθρωπος βρήκε στέγη, συμβόλαιο, δουλειά στον ΑΠΟΕΛ. Επαγγελματίας είναι, τι έπρεπε να κάνει; Να κόψει την μπάλα από τα 30; Η’ να παίξει αγροτικό; Δεν επέλεξε ο ίδιος να φύγει από την Ομόνοια, αλλά η Ομόνοια τον έδιωξε. Και δεν τον γιούχαραν, αλλά του έχουν ευχηθεί του ανθρώπου όσο δεν εύχεσαι όχι σε άνθρωπο, αλλά ούτε σε τέρας.
Το οξύμωρο είναι πως ο Εφραίμ, που ο ίδιος διάλεξε να φύγει από την Ομόνοια για να πάει στον ΑΠΟΕΛ, δεν έγινε δέκτης τέτοιων αντιδράσεων. Όπως και το ότι ο Τρισκόφσκι χειροκροτήθηκε, από αυτούς που γιούχαραν τον Χαραλαμπίδη. Αλλά, όσο πιο βαθιά είναι μια αγάπη, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το μίσος…
Όπως και να ‘χει, καλό είναι να χωνέψουμε πως οι ποδοσφαιριστές είναι επαγγελματίες. Όχι σήμερα, από τη δεκαετία του ’80 κιόλας στην Κύπρο (και πιο πριν στην Ευρώπη). Ένας ποδοσφαιριστής θα κοιτάξει την καριέρα του, την οικογένειά του, τη ζήση του. Η ομάδα υπήρχε πριν απ’ αυτόν και θα υπάρχει και μετά.
Από την άλλη, εφόσον δεν προκαλεί με τη συμπεριφορά του και ο ίδιος επιδεικνύει σεβασμό, είναι και υποχρέωση των φιλάθλων να τον σέβονται. Όπως σεβασμού πρέπει να τυγχάνει κάθε επαγγελματίας.
Για παράδειγμα, είναι κάποιος διευθυντής σε μια εταιρεία για 15 χρόνια και αποχωρεί… Δεν σημαίνει πως αν τολμήσει να περάσει απ’ έξω, πρέπει να του πετάξουν αυγά.
