Το μεγάλο καλάθι του Γκάλη δεν ήταν το γνωστό σπάσιμο! (vids)

Απομένουν πέντε λεπτά για τη λήξη του ημιχρόνου. Η Ελλάδα προηγείται με 31-27 και έχει την μπάλα. Ο Καμπούρης αστοχεί, αλλά διεκδικεί το επιθετικό ριμπάουντ και πετάει την μπάλα προς τα έξω για να ανανεώσει την επίθεση.
 
Ο Γκάλης βρίσκεται ένα βήμα μέσα απ’ το τρίποντο. Αριστερά του ο Ανδρίτσος, δεξιά στο βάθος ζητάει την μπάλα ο Ρωμανίδης και μπροστά του τέσσερις κόκκινες εμφανίσεις.
 
Ο Νικ εφορμά, μπαίνει ανάμεσά τους και σκοράρει. Ο Συρίγος έχει σιωπήσει κατά τη διάρκεια της ενέργειας, αλλά ξεσπά μόλις ευστοχεί ο Γκάλης. «Ένα καταπληκτικό καλάθι του Γκάλη, είναι απίστευτο, είναι απίστευτο! Έκανε δυο-τρία σπασίματα στον αέρα, περπάτησε στον αέρα για να αποφύγει τους Σοβιετικούς γίγαντες και τελικά έστειλε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι. Ίσως το πιο δύσκολο καλάθι του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος».
 

 
Είναι η στιγμή που δεν παίζει ρόλο το σκορ ή ο χρόνος που απομένει, είναι η στιγμή που δεν έχει σημασία η τελική έκβαση του αγώνα. Ο Συρίγος το ξέρει και δεν λέει κουβέντα γι’ αυτά: φροντίζει να μας δώσει μια περιγραφή κόμικ, για τον υπερήρωα, που νικάει τους γίγαντες. Χρόνια πριν δούμε τον Τζόρνταν σε τελικούς NBA, η Ελλάδα μαθαίνει για πρώτη φορά την έκφραση «περπατάει στον αέρα», ενώ βλέπει πεντακάθαρα μπροστά της τον άνθρωπο που κάνει αυτό το θαύμα.
 
Ο Συρίγος είναι έμπειρος, είναι απολύτως μέσα στον ρόλο του, αντάξιος της συγκυρίας. Περιμένει το ριπλέι, γιατί ξέρει πως μέσω αυτού θα γραφτεί η ιστορία όπως πρέπει, θα περάσει το καλάθι στην αθανασία, δεν θα ξεχαστεί, θα αποτυπωθεί με τον σωστό τρόπο. Ο Γκομέλσκι ζητάει τάιμ-άουτ, λες και ξέρει πως είναι η ώρα να εστιάσουμε στην ενέργεια του Γκάλη.
 

 
«Και να, η προσπάθεια του Γκάλη, η καταπληκτική. Το μπάσιμο, περνάει τον Βολκόφ, είναι ο Παγκράσκιν μπροστά, σηκώνεται και ο Ταρακάνοφ, του ακουμπάει την μπάλα, ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΩΣ ΠΕΤΑΕΙ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ, είναι απίστευτο, είναι απίστευτο. Μόνο αυτός θα μπορούσε να πετύχει ένα τέτοιο καλάθι».
 
Η ΦΑΣΗ ΣΗΜΑ-ΚΑΤΕΤΕΘΕΝ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ
Ο εκφωνητής και η εικόνα έχουν εκπληρώσει τον ρόλο τους. Το καλάθι αποτυπώνεται στη συνείδηση μιας ολόκληρης χώρας, οι εκφράσεις του Συρίγου παίρνουν τη θέση τους στο λεξιλόγιο μας, ο άνθρωπος που περπάτησε στον αέρα για να μας οδηγήσει στην κορυφή είναι εδώ, μπροστά μας.
 
Το ριπλέι θα γίνει η κίνηση που θα κάνουν όλα τα πιτσιρίκια απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, θα γίνει σήμα της Αθλητικής Κυριακής, θα μείνει ως η αιώνια εικόνα του αδύνατου που έγινε δυνατό σε κοινή θέα, σήμα κατατεθέν του θριάμβου του 1987 μαζί με τις νικητήριες βολές του Καμπούρη.
 
ΤΟ «ΜΟΝΟ ΕΣΥ ΑΥΤΟ» ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΛΑΘΙ ΜΑΣ
Κι όμως, αυτό δεν ήταν το μεγαλύτερο καλάθι που έβαλε ο Γκάλης σ’ εκείνο το Ευρωμπάσκετ. Δεν ήταν καν το καλύτερο που έβαλε στον τελικό. Το αδύνατο, το «πώς γίνεται», το «μόνο εσύ αυτό» ήταν το τελευταίο καλάθι της Εθνικής στον αγώνα. Μετά τις δύο άστοχες βολές του Βάλτερς ήμασταν μπροστά 99-98 και είχαμε την μπάλα.
 
Ο Γκάλης κατέβασε την μπάλα και την πήρε ξανά και δέκα δευτερόλεπτα πριν τη λήξη της επίθεσης επιτέθηκε στο καλάθι. Η μπάλα έξω στον Χριστοδούλου, που δίστασε να εκτελέσει. Προσποίηση, μία ντρίμπλα και σηκώθηκε να εκτελέσει. Όχι, πάσα στον Γκάλη.
 
Ο Νικ είναι πίσω απ’ το ταμπλό, βρίσκεται δίπλα στη βασική γραμμή, σχεδόν την πατάει, δεν μπορεί να σκοράρει από εκεί. Πατάει γερά και σηκώνεται προς τα έξω, το άλμα του πάει πάνω σε Βάλτερς και Γκομπόροφ. Κάνει το σπάσιμο ενώ τραβιέται μακριά απ’ το καλάθι και στέλνει την μπάλα πολύ ψηλά. Αυτή χτυπάει σχεδόν στο πιο ψηλό σημείο του ταμπλό και κατεβαίνει στο διχτάκι.
 

 
Δεν είναι η ώρα για αποθέωση, όπως ήταν στο τριπλό σπάσιμο. Είναι η ώρα που μετράει το σκορ, ο χρόνος, 98-101, μισό βήμα απ’ το θρίαμβο, πρέπει να προσέξουμε μην κάνουν τρίποντο οι Σοβιετικοί, όχι τρίποντο, δεν μαρκάρουν εκεί, όχι τρίποντο, όχι τρίποντο, 101-101.
 
ΔΕΝ ΕΜΕΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ
Στο τάιμ-άουτ ο Συρίγος δεν έχει το μυαλό να ζητήσει ριπλέι του εκπληκτικού καλαθιού του Γκάλη. Το θέμα είναι τι δεν κάναμε καλά στην άμυνα και το πώς θα πάρουμε το ματς στην τελευταία μας επίθεση. Το καλάθι του Γκάλη, μια προσπάθεια στα όρια του αδύνατου, περνάει έτσι, χωρίς ριπλέι, χωρίς ανάλυση, χωρίς την περιγραφή που του αξίζει.
 
Για χρόνια συζητούσαμε με φίλους για το πώς έχει υποτιμηθεί αυτό το καλάθι. Οι συνθήκες, το πότε/πώς μπήκε αυτό το καλάθι, το υποβάθμισαν, αντί να το κάνουν μυθικό, γιατί εκείνη την ώρα όλοι αγωνιούσαν για την τελική επικράτηση. Δεν το είδαμε καν σε ριπλέι, έχουμε ένα και μοναδικό πλάνο.
 
ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΡΙΠΛΕΪ
Ή μήπως όχι; Τελικά υπήρξε ένα ριπλέι. Προβλήθηκε λίγο πριν τη διαδικασία της απονομής, την ώρα που όλη η χώρα περίμενε τη γιορτή της στέψης. Το ριπλέι έχει μείνει έξω από όλα τα βίντεο του YouTube που έχουν τον τελικό, εκτός από ένα, με διάρκεια πάνω από τρεις ώρες.

 
Ένα ριπλέι, για ένα απ’ τα μεγαλύτερα, τα πιο δύσκολα καλάθια που έχουν μπει στο τελευταίο λεπτό. Μπορεί να μην είναι το ωραιότερο ή το δυσκολότερο καλάθι του Γκάλη, που έχει βάλει δεκάδες απίστευτα στην καριέρα του και δύο χρόνια αργότερα, στον ημιτελικό του Ζάγκρεμπ, έμοιαζε σαν να είναι βγαλμένος από ταινία. Σίγουρα όμως είναι το πιο υποτιμημένο.