Απόλλων: Ποιοτική δεν σημαίνει (και) λειτουργική
13:26 - 12 Σεπτεμβρίου 2017
«Καλύτερα τώρα παρά μετά», λένε οι προπονητές μετά από -ανεπιθύμητες, πλην αναπόφευκτες- ήττες στα πρώτα στάδια μιας αγωνιστικής περιόδου. Ο Σωφρόνης Αυγουστή, μετά το 1-1 του Απόλλωνα με τον νεοφώτιστο Ολυμπιακό στο «Μακάρειο», δεν αποτέλεσε την εξαίρεση στον κανόνα.
Στην πρεμιέρα της ομάδας του στο νέο πρωτάθλημα ο Κύπριος τεχνικός επέλεξε την επιθετική εκδοχή της ενδεκάδας του με μόνο έναν καθαρόαιμο κόφτη (Σατσέτι) και τέσσερις τεχνίτες μεσοεπιθετικούς (Γιάκολις, ντα Σίλβα, Μαρτίνες, Σαρδινέρο) στα νώτα του Ζελάγια.
Η πρόθεση (καλή κυκλοφορία της μπάλας, ξεπετάγματα σε μικρό χώρο, ντρίμπλες, συνδυασμοί, κάθετες μεταβιβάσεις) ήταν σωστή, αλλά «σκάλωσε» στην εφαρμογή, διότι ο ντα Σίλβα έμοιαζε με συνδετικό κρίκο του Σατσέτι με τον Μαρτίνες και ως «οκτάρι» δεν προσέφερε ούτε αμυντικά όσα απαιτούνταν ούτε επιθετικά όσα μπορούσε.
Ο Βραζιλιάνος και ο Αργεντινός είναι ταυτόσημου στιλ παίκτες, με περίσσευμα ποιότητας αλλά και ανάγκη ελευθερίας κινήσεων στο χώρο, για να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους. Το «πάντρεμά» τους είναι ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο και ριψοκίνδυνο στοίχημα, που αν μη τι άλλο απαιτεί χρόνο, ώστε οι δυο τους να εξοικειωθούν με το παιχνίδι και τον τρόπο σκέψης του άλλου.
Ο Αυγουστή προτίμησε να τους ρίξει απ’ ευθείας στα βαθιά και το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε, καθώς η δική τους σύγχυση διαχύθηκε και στην υπόλοιπη ομάδα. Η αντικατάστασή τους ήλθε σ’ ένα χρονικό σημείο, όπου ο Ολυμπιακός εκτός από το προβάδισμα είχε αποκτήσει και την πεποίθηση ότι μπορεί να πάρει θετικό αποτέλεσμα από το παιχνίδι.
Η απώλεια των δύο βαθμών σ’ έναν αγώνα, στον οποίο ήταν υπολογισμένοι τρεις, ήταν μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν αρκεί απλώς να παρατάσσεις στο γήπεδο ό,τι πιο ποιοτικό διαθέτεις. Πρέπει προηγουμένως να έχεις εξασφαλίσει την ισορροπία της ενδεκάδας.
Η ιστορία του αθλήματος, άλλωστε, βρίθει από αναμετρήσεις, στις οποίες η λειτουργικότερη ομάδα έβαλε τρικλοποδιά στην ποιοτικότερη. Το παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου ήταν απλώς ακόμη ένας κρίκος σε μια ήδη εξαιρετικά μακρά αλυσίδα…
Στην πρεμιέρα της ομάδας του στο νέο πρωτάθλημα ο Κύπριος τεχνικός επέλεξε την επιθετική εκδοχή της ενδεκάδας του με μόνο έναν καθαρόαιμο κόφτη (Σατσέτι) και τέσσερις τεχνίτες μεσοεπιθετικούς (Γιάκολις, ντα Σίλβα, Μαρτίνες, Σαρδινέρο) στα νώτα του Ζελάγια.
Η πρόθεση (καλή κυκλοφορία της μπάλας, ξεπετάγματα σε μικρό χώρο, ντρίμπλες, συνδυασμοί, κάθετες μεταβιβάσεις) ήταν σωστή, αλλά «σκάλωσε» στην εφαρμογή, διότι ο ντα Σίλβα έμοιαζε με συνδετικό κρίκο του Σατσέτι με τον Μαρτίνες και ως «οκτάρι» δεν προσέφερε ούτε αμυντικά όσα απαιτούνταν ούτε επιθετικά όσα μπορούσε.
Ο Βραζιλιάνος και ο Αργεντινός είναι ταυτόσημου στιλ παίκτες, με περίσσευμα ποιότητας αλλά και ανάγκη ελευθερίας κινήσεων στο χώρο, για να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους. Το «πάντρεμά» τους είναι ένα ιδιαίτερα φιλόδοξο και ριψοκίνδυνο στοίχημα, που αν μη τι άλλο απαιτεί χρόνο, ώστε οι δυο τους να εξοικειωθούν με το παιχνίδι και τον τρόπο σκέψης του άλλου.
Ο Αυγουστή προτίμησε να τους ρίξει απ’ ευθείας στα βαθιά και το αποτέλεσμα δεν τον δικαίωσε, καθώς η δική τους σύγχυση διαχύθηκε και στην υπόλοιπη ομάδα. Η αντικατάστασή τους ήλθε σ’ ένα χρονικό σημείο, όπου ο Ολυμπιακός εκτός από το προβάδισμα είχε αποκτήσει και την πεποίθηση ότι μπορεί να πάρει θετικό αποτέλεσμα από το παιχνίδι.
Η απώλεια των δύο βαθμών σ’ έναν αγώνα, στον οποίο ήταν υπολογισμένοι τρεις, ήταν μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν αρκεί απλώς να παρατάσσεις στο γήπεδο ό,τι πιο ποιοτικό διαθέτεις. Πρέπει προηγουμένως να έχεις εξασφαλίσει την ισορροπία της ενδεκάδας.
Η ιστορία του αθλήματος, άλλωστε, βρίθει από αναμετρήσεις, στις οποίες η λειτουργικότερη ομάδα έβαλε τρικλοποδιά στην ποιοτικότερη. Το παιχνίδι του περασμένου Σαββάτου ήταν απλώς ακόμη ένας κρίκος σε μια ήδη εξαιρετικά μακρά αλυσίδα…
