ΑΕΛ: Το τέρμα κουμπότρυπα!
14:06 - 27 Σεπτεμβρίου 2017
Μια απλή ματιά στον συντελεστή τερμάτων των 14 ομάδων αναδεικνύει αβίαστα την ΑΕΛ ως την πλέον μινιμαλίστρια στην α’ κατηγορία. Στα τέσσερα παιχνίδια της έχουν σημειωθεί συνολικά πέντε γκολ, τρία από την ίδια και δύο από τους αντιπάλους της.
Από το γύρισμα της χιλιετίας ο σύλλογος της Λεμεσού είχε καλύτερη αμυντική επίδοση μόνον τη σεζόν του τίτλου (2011/12), όταν η εστία του είχε μείνει απαραβίαστη στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές, ενώ στα δύο γκολ ήταν το παθητικό της άλλες τρεις φορές (2013/14, 2009/10 και 2005/06).
Από την άλλη, το ενεργητικό των τριών τερμάτων είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοση στο ίδιο διάστημα. Μικρότερη παραγωγικότητα η ΑΕΛ είχε μόνον την περίοδο 2015/16, όταν είχε πανηγυρίσει μόλις δύο γκολ στις πρώτες τέσσερις στροφές.
Η κατάληξη γνωστή. Η δυστοκία συντρόφευσε το σύλλογο ως το τέλος της σεζόν και, όταν η εστία του άρχισε να παραβιάζεται με μεγαλύτερη ευκολία και συχνότητα, ήλθαν οι αλλαγές προπονητών και το πλασάρισμα εκτός πρώτης εξάδας.
Όσο η ομάδα του Μπρούνο Μπαλταζάρβλέπει το αντίπαλο τέρμα ως… κουμπότρυπα και ζορίζεται να βάλει ένα γκολ, θα ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Όταν το πετυχαίνει, δεν θα υπάρχει εγγύηση ότι θα της εξασφαλίζει τη νίκη (βλέπε 1-1 με Απόλλωνα), όταν δεν το πετυχαίνει ούτε αυτό, θα ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της ήττας (βλέπε 0-1 από ΑΕΚ).
Η συμπαγής αμυντική λειτουργία μπορεί να σε κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε τροχιά επίτευξης των στόχων της σεζόν. Αν όμως δεν συνδυαστεί σε κάποια φάση με αξιοπρεπή παραγωγικότητα, δεν οδηγεί πουθενά. Ακόμη και η ΑΕΛ του 2012 -με παθητικό κάτω του ενός γκολ ανά παιχνίδι- σκόραρε πάνω από ένα τέρμα ανά αγωνιστική. Αλλιώς, δεν γίνεται…
Από το γύρισμα της χιλιετίας ο σύλλογος της Λεμεσού είχε καλύτερη αμυντική επίδοση μόνον τη σεζόν του τίτλου (2011/12), όταν η εστία του είχε μείνει απαραβίαστη στις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές, ενώ στα δύο γκολ ήταν το παθητικό της άλλες τρεις φορές (2013/14, 2009/10 και 2005/06).
Από την άλλη, το ενεργητικό των τριών τερμάτων είναι η δεύτερη χειρότερη επίδοση στο ίδιο διάστημα. Μικρότερη παραγωγικότητα η ΑΕΛ είχε μόνον την περίοδο 2015/16, όταν είχε πανηγυρίσει μόλις δύο γκολ στις πρώτες τέσσερις στροφές.
Η κατάληξη γνωστή. Η δυστοκία συντρόφευσε το σύλλογο ως το τέλος της σεζόν και, όταν η εστία του άρχισε να παραβιάζεται με μεγαλύτερη ευκολία και συχνότητα, ήλθαν οι αλλαγές προπονητών και το πλασάρισμα εκτός πρώτης εξάδας.
Όσο η ομάδα του Μπρούνο Μπαλταζάρβλέπει το αντίπαλο τέρμα ως… κουμπότρυπα και ζορίζεται να βάλει ένα γκολ, θα ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Όταν το πετυχαίνει, δεν θα υπάρχει εγγύηση ότι θα της εξασφαλίζει τη νίκη (βλέπε 1-1 με Απόλλωνα), όταν δεν το πετυχαίνει ούτε αυτό, θα ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της ήττας (βλέπε 0-1 από ΑΕΚ).
Η συμπαγής αμυντική λειτουργία μπορεί να σε κρατήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε τροχιά επίτευξης των στόχων της σεζόν. Αν όμως δεν συνδυαστεί σε κάποια φάση με αξιοπρεπή παραγωγικότητα, δεν οδηγεί πουθενά. Ακόμη και η ΑΕΛ του 2012 -με παθητικό κάτω του ενός γκολ ανά παιχνίδι- σκόραρε πάνω από ένα τέρμα ανά αγωνιστική. Αλλιώς, δεν γίνεται…
