Οι πιο «κακοί» παίκτες του ΝΒΑ! (vids)

Η συζήτηση για το πόσο σκληρό είναι σήμερα το παιχνίδι στο ΝΒΑ είναι ωραία για να περνάμε την ώρα μας. Είναι ευκαιρία για να αναπτύξει ο κάθε φίλαθλος τη δική του θεωρία, να κάνει σύγκριση με το παρελθόν, να... Τίποτα απ' όλα αυτά δεν έχει νόημα όταν υπάρχει εικόνα και η εικόνα δεν διαψεύδεται. Οι πιο σκληροί, οι πιο “βρόμικοι” αμυντικοί στην ιστορία του ΝΒΑ δεν είναι αστικός μύθος ούτε δημοσιογραφική υπερβολή. Η λίστα που ακολουθεί περιλαμβάνει αυτούς που έκαναν τον αγωνιστικό εκφοβισμό επιστήμη.

Ο “badass” Τσαρλς Όκλεϊ

Ο Τσαρλς Όκλεϊ ήταν παίκτης που προκαλούσε φόβο στους αντιπάλους του. Ήταν αυτό που λέμε “badass player” και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Ο φόργουορντ των Νικς ήξερε να δίνει πόνο και δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει αναπάντητη πρόκληση. Δεν ήθελες να μπλέξεις μαζί του και γι' αυτόν δεν υπήρχε ποτέ φάουλ τόσο σκληρό που δεν θα το έκανε.

Ο Τζέιλεν Ρόουζ τον είχε χαρακτηρίσει τύπο του συναντάς σε σκοτεινό σοκάκι και του ταιριάζει απόλυτα. Ο Όκλεϊ έπαιζε “βρόμικα”, όπως καβγαδίζει κάποιος σε έναν δρόμο που δεν φωτίζεται. Ακόμη κι αν ήσουν ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, δεν τα έβαζες μαζί του περιμένοντας να τη γλυτώσεις. Δεν είναι απρόσμενο βέβαια που ο Όκλεϊ χλευάζει τη μαλθακότητα των σημερινών παικτών του ΝΒΑ...

Ρασίντ Ουάλας, ο κύριος “τεχνική ποινή”

Η τεχνική ποινή είναι ένα από τα τελευταία μέσα σωτηρίας των διαιτητών για να ελέγξουν έναν αγώνα που κινδυνεύει να τους ξεφύγει. Δεν έχουν σκοπό να κάνουν κατάχρηση εκτός κι αν... Εκτός κι αν είχαν να διαχειριστούν τον Ρασίντ Ουάλας. Ο αριθμός των τεχνικών ποινών που δέχτηκε στην καριέρα του δεν έχει προηγούμενο, μια και του επιβλήθηκε η εν λόγω ποινή 317 φορές! Φυσικά είναι ρεκόρ στο ΝΒΑ. Μόνο το 2001 έλαβε 41! Κι αυτό ρεκόρ. Σε διάστημα τριών ετών μάζεψε 106!

Ο “Sheed” πήγε τον προκλητικό λόγο στο παιχνίδι σε άλλο επίπεδο. Όταν είδε ότι τα πράγματα παραέγιναν αυστηρά, τότε άρχισε την γκρίνια που ακόμη και πέντε χρονών παιδί δεν θα την άντεχε. Στο μεταξύ δεν ξεχνούσε να προσφέρει χτυπήματα κάτω από τη ζώνη και έτσι επέστρεφε στην τεχνική ποινή. Βέβαια, αν τον ρωτήσεις δεν θα παραδεχτεί ότι έκανε φάουλ, αλλά η εικόνα δεν λέει ψέματα.

Ντένις ο τρομερός

Ο Ντένις Ρόντμαν μπήκε στο Hall of Fame για έναν λόγο: για την απαράμιλλη ικανότητα του στο ριμπάουντ και για την άμυνα του. Αν πιστεύετε ότι έφτασε ως εκεί χωρίς να παίζει και λίγο “βρόμικα” είστε ή πολύ ρομαντικοί ή πολύ σκληροί. Η άμυνα και η σωστή θέση για ριμπάουντ είναι πάνω απ' όλα θέμα επιβολής και σε αυτή τη διαδικασία τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν είναι ευγενικό.

Ο Ρόντμαν ήταν αυθεντία στο πώς θα προκαλέσει σύγχυση στον αντίπαλο, πώς τον εκνευρίσει και πώς θα έχει αυτός το πάνω χέρι. Γνώριζε κάθε κόλπο, μεταχειριζόταν κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο για να κερδίσει το ριμπάουντ. Τα έβαζε με πιο μεγάλους, σωματικά, απ' αυτόν αντιπάλους και δεν δίσταζε να χρησιμοποιήσει τους αγκώνες του, τα νύχια, τα δόντια του και ό,τι άλλο μπορούσε για να επιβληθεί.

Κέβιν Γκαρνέτ, ο “Χάνιμπαλ Λέκτερ” του ΝΒΑ

Ο Κέβιν Γκαρνέτ ήταν παιχταράς, αλλά όταν ήθελε ήταν και πολύ “βρόμικος”. Η συμπεριφορά του γινόταν τόσο ενοχλητική που ή θα τον απέφευγες ή θα κατέληγες να ανταλλάσσεις μπουνιές μαζί του. Ο “KG” ήταν δεινός “trash talker” και κανείς δεν μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος. Όσοι νόμιζαν ότι είναι σκληροί και πως τίποτα δεν τους ενοχλεί, χρειάζονταν πέντε λεπτά με τον Γκαρνέτ για να αναθεωρήσουν. Ο “Da Kid” ήταν ο Χάνιμπαλ Λέκτερ του ΝΒΑ καθώς “έμπαινε” στο μυαλό σου και σε διέλυε.

Η γκάμα των προκλητικών του ενεργειών μεγάλη. Από το να μην αφήσει αντίπαλο να σουτάρει ενώ έχει καταλογιστεί φάουλ, μέχρι το χτύπημα στα γεννητικά όργανα την ώρα που σηκώνεται για σουτ ο αντίπαλος! Το “βρόμικο παιχνίδι” πάει σε άλλο επίπεδο με τον Γκαρνέτ.

Μπιλ Λαμπίρ και τα σχόλια είναι περιττά

Το ερώτημα “πόσο κακός ήταν ο Μπιλ Λαμπίρ;” δεν έχει νόημα. Η καριέρα του εν λόγω στηρίχτηκε στην αγωνιστική μοχθηρία και το να ψάχνεις όρια σε αυτήν είναι σαν το μαρτύριο του Σισύφου. Εκεί που νομίζεις ότι μπορείς να “μετρήσεις” την κακία του, κάτι θα μείνει απ' έξω και θα συνεχίσεις να αναρωτιέσαι.

Για να καταλάβετε σε τι επίπεδο είχε φτάσει η κακή φήμη του Λαμπίρ, υπήρξε βιντεοπαιχνίδι στο Super Nintendo με τίτλο “Bill Laimbeer's Combat Basketball” και η βία όχι μόνο ήταν επιτρεπτή αλλά την ενθάρρυναν οι δημιουργοί του. Ο Λαμπίρ ήταν ο πιο σκληρός των “Bad Boys” του Ντιτρόιτ και ανταμείφθηκε γι' αυτό με δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή.

Η επικίνδυνη συνήθεια του Μπόουεν

Υπάρχουν δύο ειδών εγκληματίες: Αυτοί που ενεργούν εν θερμώ και αυτοί που δρουν εν ψυχρώ. Για μπάσκετ μιλάμε και η δραματοποίηση είναι μάλλον άστοχη, όμως πώς αλλιώς να περιγράψεις την κακιά συνήθεια του Μπρους Μπόουεν; Ο φόργουορντ των Σπερς, όταν ο αντίπαλος του σηκωνόταν για σουτ έβαζε το πόδι του από κάτω. Η πιο ύπουλη, μοχθηρή και επικίνδυνη κίνηση που θα μπορούσε παίκτης να κάνει.

Η προσγείωση πάνω σε πόδι έχει καταστρέψει καριέρες και δεν είναι κάτι για να παίζεις. Όταν το κάνεις μερικές φορές ο επιθετικός το βάζει στο κεφάλι του. Τότε, αρχίζει να ανησυχεί για το πως θα πατήσει ξανά στο έδαφος και το σουτ περνά σε δεύτερη μοίρα. Ο Μπόουεν μπορεί να ήταν καλός αμυντικός, αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ “σκληρού” και “κακόβουλα βρόμικου” αμυντικού. Το να απειλείς κυνικά και ψυχρά την καριέρα κάποιου είναι κάτι που δεν δικαιολογείται.

Πηγή: bleacherreport