Μία καταστροφική συνήθεια στην Ομόνοια
19:14 - 11 Ιανουαρίου 2018
Ένα από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια η Ομόνοια είναι ότι δεν καταφέρνει να πετύχει μία σταθεροποίηση στο ρόστερ της.
Κάθε καλοκαίρι οι πράσινοι κάνουν αρκετές προσθαφαιρέσεις στο έμψυχο δυναμικό τους και κατά συνέπεια χρειάζεται χρόνος μέχρι η ομάδα να αποκτήσει την απαραίτητη ομοιογένεια.
Τις πλείστες φορές, όμως, οι ριζικές αλλαγές στο ρόστερ σε κάθε μεταγραφική περίοδο αντί να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, γυρίζουν ως μπούμερανγκ και μέχρι τον Ιανουάριο η ομάδα της Λευκωσίας αρχίζει το ξεσκαρτάρισμα.
Έτσι, στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο οι πράσινοι ανακοίνωσαν – μέχρις στιγμής – τρεις αποχωρήσεις. Οι Γκονζάλες, Φαμπρίτσιο και Φελτχούιζεν διάβηκαν την πόρτα της εξόδου από το «Ηλίας Πούλλος» λίγους μήνες μετά την έλευσή τους στην ομάδα.
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που μεσούσης της σεζόν φεύγουν από τους πράσινους μαζικά ποδοσφαιριστές που εντάχθηκαν στο ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι.
Πέρσι το ίδιο έγινε με τους Παντελιάδη και Αγκάγιεφ, ενώ πριν δύο χρόνια έφυγαν νωρίς οι Πέρεθ, Μεντί και Λομπιανίτσε. Το 2015 ήταν οι Γκριγκαλασβίλι, Ακουισταμπάτσε, Στεπάνοφ, το 2014 οι Μπεμπά, Μενγκόλο, Γκιγκίεβιτς, το 2013 οι Παβίσεβιτς, Λεόνι, το 2012 οι Φρασκαρέλι και Άλεξ ντα Σίλβα. Η τελευταία φορά που δεν υπήρξε αποχώρηση νεοφερμένου ποδοσφαιριστή (μεταγραφή καλοκαιριού) τον Ιανουάριο ήταν το 2011 - αξίζει να σημειωθεί ότι ο τελευταίος τίτλος της Ομόνοιας ήταν το 2012.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η «συνήθεια» των εκάστοτε διοικήσεων και τεχνικών ηγεσιών που βρίσκονται στην Ομόνοια, για μαζικές αλλαγές στο ρόστερ, κάθε χρόνο είναι καταστροφική και γι' αυτό τα όνειρα για επάνοδο στα ψηλά δώματα του κυπριακού ποδοσφαίρου αποδεικνύονται πολύ νωρίς απατηλά.
