«Ήταν λάθος που πήγα στην Κύπρο, δεν ήμουν το καλύτερο παιδί»
16:34 - 16 Ιανουαρίου 2018
Μακριά από τον ήλιο και τη θάλασσα της Ελλάδας και της Κύπρου ο Δημήτρης Φροξυλιάς πραγματοποιεί εδώ και μερικούς μήνες στην Κύπρο ένα νέο ξεκίνημα όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή του. Αγωνιζόμενος και διαπρέποντας στην Νταμπάρτον έχει ανακαλύψει ξανά τη χαρά του παιχνιδιού, αλλά κι έναν ποδοσφαιρικό κόσμο πολύ διαφορετικό απ' αυτόν που βίωσε στην πατρίδα της μητέρας του και του πατέρα του.
Αναλυτικά το δημοσίευμα και η συνέντευξη του Δημήτρη Φροξυλιά σε τοπικό ΜΜΕ:
Για χρόνια ο Δημήτρης Φροξυλιάς ονειρευόταν να παίξει ποδόσφαιρο, όμως πέρυσι το ποτήρι ξεχείλισε για τον 24χρονο. Πέρασε μήνες στο κρεβάτι αισθανόμενος κατάθλιψη, δεν έφευγε από το σπίτι, αρνείτο να πάει να δει φίλους και να κοινωνικοποιηθεί. Μια μέρα ξύπνησε και είπε στην Κύπρια μητέρα του Έλενα και τον Ελλαδίτη πατέρα του Θανάση ότι δεν ήθελε πλέον να είναι ποδοσφαιριστής. Η μητέρα του ξέσπασε σε κλάματα.
«Ήταν το χειρότερο εξάμηνο της ζωής μου. Η μητέρα μου έκλαψε, διότι μικρός ονειρευόμουν να παίξω ποδόσφαιρο. Ήταν μια πραγματικά άσχημη κατάσταση για μένα. Ήμουν σπίτι όλη μέρα. Δεν ήθελα να πάω για ένα ποτό, να δω φίλους. Στο ποδόσφαιρο, όταν παίζεις καλά, πολύς κόσμος σε πλησιάζει. Αν είσαι στα κάτω, έχεις μόνο την οικογένειά σου και τους φίλους σου. Όλοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου αρχίζουν ν’ απομακρύνονται. Είχα αρχίσει να το αισθάνομαι αυτό».
Με τη βοήθεια της οικογένειας και των φίλων έβαλε στόχο να επιστρέψει στα καλύτερά του. Ήθελε όμως ένα ολοκαίνουργιο ξεκίνημα, όχι να μείνει στην Ελλάδα ή στην Κύπρου, όπου είχε παίξει την περασμένη επταετία. Οι λόγοι πολλοί: ήταν απλήρωτος για έξι μήνες, στα παιχνίδια του πετούσαν αντικείμενα διαρκώς και οι αντίπαλοι οπαδοί ήθελαν να δείρουν τον ίδιο, την οικογένεια και τους φίλους του.
«Αν παίζεις σε μεγάλες ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, τότε πολύς κόσμος έρχεται και σου μιλά, όταν κυκλοφορείς στο δρόμο. Πρέπει όμως να προσέχεις, διότι ορισμένες φορές είναι επικίνδυνα τα πράγματα. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα σου επιτεθούν, αν είσαι παίκτης της ΑΕΚ. Μου συνέβη δύο φορές, όταν ήμουν πιο μικρός και τρόμαξα, αλλά ευτυχώς είχα φίλους μαζί μου. Είχα πάει στον Πειραιά για μια εγχείριση στη βουβωνική χώρα, ήμουν στο νοσοκομείο και ήθελα να πάω έξω να πιω έναν καφέ με τους κολλητούς και την οικογένειά μου. Ορισμένοι φίλοι του Ολυμπιακού με πλησίασαν και άρχισαν να φωνάζουν. Η μητέρα μου, ο πατέρας μου και όλη η παρέα έδωσαν μάχη. Είναι τρελοί, αλλά πολλά τέτοια πράγματα συμβαίνουν στους παίκτες στην Ελλάδα. Την άλλη φορά φώναζαν «άντε γ…σου» και «π…τάνας γιε», τέτοια πράγματα. Η νοοτροπία των οπαδών είναι πολύ κακή, δεν μοιάζει με αυτήν στη Σκοτία».
Εξ ου και ο 24χρονος ξαφνιάστηκε ευχάριστα, όταν σε εκτός έδρας αναμέτρηση με τη Λίβινγκστον, αντίπαλοι οπαδοί τον πλησίασαν και του ζήτησαν αυτόγραφο και μια φωτογραφία: «Αναρωτήθηκα, τι γίνεται εδώ; Μου άρεσε πολύ όμως. Στην Ελλάδα αρχίζουν να σε βρίζουν και να σου την πέφτουν, μόλις σε δουν, δεν είναι φυσιολογικό».
Όταν αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιό του με την ΑΕΚ, πήγε τον Νοέμβριο του 2012 για δοκιμαστικά στην ΚΠΡ, την οποία είχε αναλάβει ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας από τη Μαλαισία, Τόνι Φερνάντες, πρώην ιδιοκτήτης της ομάδας F1 Κάτερχαμ και ιδιοκτήτης της Air Asia.
Δεν κατάφερε να πείσει και μετά μετακινήθηκε στον Απόλλωνα Λεμεσού και στη διάρκεια της επόμενης τετραετίας αγωνίστηκε σε άλλες τέσσερις ομάδες στην Κύπρο.
«Για μένα δεν ήταν καλή επιλογή να πάω στην Κύπρο. Έπρεπε να είχα πάει κάπου αλλού, όταν έφυγα από την ΑΕΚ. Κάπου όπως η Σκοτία ή η Αγγλία. Ήμουν ένα ταλέντο από την ΑΕΚ, ήμουν 19 ετών, μια καλή ηλικία, και πήγα στην Κύπρο. Ήταν λάθος. Δεν ερχόμουν από μια μικρή ομάδα, αλλά από ένα μεγάλο ελληνικό σύλλογο. Έπαιξα πολλά παιχνίδια και άλλαξα πολλές ομάδες στην Κύπρο. Δεν ήμουν το καλύτερο παιδί. Ήλθα σε αντιπαράθεση με προπονητές και μάνατζερ, επειδή δεν μου έδιναν την ευκαιρία να παίξω».
Όταν έψαξε για μια διέξοδο, αποτάθηκε σ’ έναν από τους καλύτερους φίλους του, τον Στέλιο Δημητρίου, ο οποίος παίζει στη Σεντ Μίρεν, και σε άλλους Ελλαδίτες παίκτες, όπως τον πρώην άσο της Σέλτικ, Γιώργο Σαμαρά, και τον πρώην στόπερ της Χαρτς, Χρίστο Καρυπίδη. Μετά από ένα ανεπιτυχές δοκιμαστικό στην Ντανφέρμλιν, στράφηκε στον Στίβι Άιτκεν για να του δώσει την ευκαιρία να παίξει ξανά ποδόσφαιρο.
Τρία τέρματα στα πρώτα τέσσερα πράγματα έδωσαν στον κόσμο της ομάδας μια πρόγευση όσων θα ακολουθούσαν και καθώς οι καλές εμφανίσεις συνεχίζονταν η μετοχή του συνέχισε ν’ ανεβαίνει και ο ίδιος να προσελκύει το ενδιαφέρον άλλων ομάδων.
Αφού αρχικά υπέγραψε εξάμηνο συμβόλαιο με την Νταμπάρτον, η Λίβινγκστον προσπάθησε να τον πείσει να μετακινηθεί σ’ εκείνην. «Η πρόταση και τα χρήματα ήταν πολύ καλύτερα, για να είμαι ειλικρινής, αλλά ο Άιτκεν και αυτή η ομάδα με αγαπούν και θέλω να παίζω για πάρτη τους, θέλω να τους βοηθήσω. Σέβομαι όσους με σέβονται. Ο προπονητής μου έδωσε την ευκαιρία να υπογράψω στην Νταμπάρτον. Έχω παίξει σε όλα τα παιχνίδια και τον σέβομαι πολύ. Εδώ είμαι πραγματικά χαρούμενος, είμαι ευτυχισμένος. Θέλω να συνεχίσω να παίζω καλύτερα και θέλω να κάνω τον κόσμο να χαμογελά, όταν σκοράρω. Πιστεύω ότι αυτή είναι η σωστή επιλογή».
Λίγο καιρό αφ’ ότου υπέγραψε επέκταση συμβολαίου με την Νταμπάρτον, ο Φροξυλιάς έλαβε στα τέλη Οκτωβρίου ένα τηλεφώνημα από την Κύπρο. Ο Ραν Μπεν Σιμόν, ομοσπονδιακός τεχνικός της εθνικής ομάδας, παρακολουθούσε την πορεία του μέσω του YouTube. Για πρώτη φορά ήταν έτοιμος να κληθεί στην πρώτη ομάδα. Υπήρχε όμως ένα μικρό πρόβλημα: ο τραυματισμός του στους προσαγωγούς λίγες μέρες νωρίτερα στην προπόνηση.
«Εντυπωσιάστηκα και εξεπλάγην, όταν μου τηλεφώνησαν. Μίλησα με τον Μπεν Σιμόν και μου είπε να πλησιάσω την ομάδα, να τη γνωρίσω. Γνωρίζω τους διεθνείς, αλλά όχι τον ίδιο, και ήθελα να πάω στην Κύπρο να γίνω μέλος της εθνικής. Ήταν καλό για μένα. Όταν το είπα στους γονείς μου, χάρηκαν. Όταν είπα στον πατέρα μου ότι ήμουν τραυματίας, απάντησε: Όλα καλά, μην ανησυχείς, θα έχεις άλλη ευκαιρία, δεν θα συμβεί μόνο μια φορά».
Αν φορούσε τη φανέλα, θα γινόταν ο πρώτος διεθνής της Νταμπάρτον από το 1932 και τον Χάρι Τσάτον. Τα επόμενα παιχνίδια των εθνικών ομάδων είναι τον Μάρτιο και ο μέσος θέλει να επιστρέψει έγκαιρα στη δράση, ώστε να βοηθήσει την Νταμπάρτον στα ημιτελικά του Τσάλεντζ Καπ απέναντι στους Νιου Σεντς, προτού προσπαθήσει να πραγματοποιήσει την παρθενική συμμετοχή του με το εθνόσημο.
Και με αυτόν τον τρόπο ελπίζει ότι θα συνδράμει να εκτοξευτεί η αναγνωρισιμότητα του συλλόγου, αν και αποκαλύπτει ότι ήδη υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός φίλων της Νταμπάρτον στην Κύπρο: «Είναι μια καλή ευκαιρία και είμαι πραγματικά χαρούμενος. Ελπίζω να με καλέσουν ξανά, διότι είναι ένα έξτρα για την καριέρα σου, μια μεγάλη σκηνή για να παρουσιάσεις τις ικανότητές σου και ένα πολύ καλό βήμα. Επίσης είναι καλό για την ομάδα, διότι πλέον την ξέρουν στην Κύπρο. Πολύς κόσμος και πολλοί οπαδοί και φίλοι με παρακολουθούν μέσω του YouTube, παρακολουθούν την Νταμπάρτον».
