«Έτσι μας αντάμειβε και μας κέρδιζε ο Μάρκοβιτς»
20:11 - 23 Ιανουαρίου 2018
Τις αναμνήσεις του από την παρθενική χρονιά του στην πρώτη ομάδα του ΑΠΟΕΛ, τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του στο πρωτάθλημα, αλλά και τα τρικ, με τα οποία έδινε κίνητρα και κέρδιζε τους παίκτες των «γαλαζοκιτρίνων» ο Πάνος Μάρκοβιτς, κατέθεσε ο Νίκος Παντζιαράς στην εκπομπή «ΟΛΑ ΜΑΛΕ» του ΣΟΥΠΕΡ ΣΠΟΡ FM 104.0.
«Εντάχθηκα στον ΑΠΟΕΛ την περίοδο 1970/71, έπαιξα για δύο χρόνια στην αναπληρωματική ομάδα, και η περίοδος του νταμπλ (1972/73) ήταν η παρθενική μου στην πρώτη ομάδα. Εκείνη τη χρονιά δεν είχα ακολουθήσει την ομάδα στην προετοιμασία της στην Ελλάδα, διότι δεν είχαν διευθετηθεί τα θέματα με τη στρατιωτική μου θητεία. Αυτό συνέβη μετά το πέρας του α' γύρου του πρωταθλήματος.
Μια εβδομάδα πριν το παιχνίδι με την Ανόρθωση στο β’ γύρο, κατέβηκα από τον Λυθροδόντα για προπόνηση την Τετάρτη. Έκανα και την Πέμπτη και την Παρασκευή ο κ. Μάρκοβιτς μου είπε: θα έλθεις μαζί μου στο ξενοδοχείο. Σ' εκείνο το παιχνίδι είχε δοθεί πέναλτι εις βάρος του ΑΠΟΕΛ σε ενέργεια του Χριστάκη του Σοφοκλέους. Τότε με πήρε από τον ώμο ο προπονητής και μου είπε: μπες μέσα. Ήλθαμε 1-1, ήταν τα πρώτα 12 λεπτά μου και πήρε 12 λίρες πριμ από τον προπονητή.
Η πληρωμή από τον προπονητή ήταν πολιτική του Μάρκοβιτς και ένα δυνατό χαρτί του. Δεν μας άφηνε απλήρωτους ποτέ. Από το συμβόλαιο που έκανε, έπαιρνε έξι μήνες προκαταβολή και τους άλλους έξι κατατεθειμένους στην τράπεζα. Έλεγε στους διοικούντες: Θα πληρώσω εγώ τους παίκτες, αλλά σε μια εβδομάδα, 15 μέρες θέλω τα λεφτά μου. Όταν ο προπονητής είναι εντάξει απέναντί σου, τότε πρέπει να δώσεις και κάτι παραπάνω γι’ αυτόν. Όλα παίζουν ρόλο στο ποδόσφαιρο, όσο καλύτερα είσαι σ’ ένα χώρο, τόσο περισσότερο προσπαθείς.
Προι Μάρκοβιτς όσα χρήματα συγκεντρώνονταν από πρόστιμα σε ποδοσφαιριστές, επέστρεφαν στο σωματείο. Όταν ήλθε εκείνος, ανακοίνωσε ότι στο τέλος κάθε μήνα τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ομάδας το συγκεκριμένο μήνα ή, αν ήταν περισσότεροι, θα τους μοιράζονταν. Δεν ήταν μεγάλο το ποσό, ωστόσο αποτελούσε ένα πρόσθετο κίνητρο».
«Εντάχθηκα στον ΑΠΟΕΛ την περίοδο 1970/71, έπαιξα για δύο χρόνια στην αναπληρωματική ομάδα, και η περίοδος του νταμπλ (1972/73) ήταν η παρθενική μου στην πρώτη ομάδα. Εκείνη τη χρονιά δεν είχα ακολουθήσει την ομάδα στην προετοιμασία της στην Ελλάδα, διότι δεν είχαν διευθετηθεί τα θέματα με τη στρατιωτική μου θητεία. Αυτό συνέβη μετά το πέρας του α' γύρου του πρωταθλήματος.
Μια εβδομάδα πριν το παιχνίδι με την Ανόρθωση στο β’ γύρο, κατέβηκα από τον Λυθροδόντα για προπόνηση την Τετάρτη. Έκανα και την Πέμπτη και την Παρασκευή ο κ. Μάρκοβιτς μου είπε: θα έλθεις μαζί μου στο ξενοδοχείο. Σ' εκείνο το παιχνίδι είχε δοθεί πέναλτι εις βάρος του ΑΠΟΕΛ σε ενέργεια του Χριστάκη του Σοφοκλέους. Τότε με πήρε από τον ώμο ο προπονητής και μου είπε: μπες μέσα. Ήλθαμε 1-1, ήταν τα πρώτα 12 λεπτά μου και πήρε 12 λίρες πριμ από τον προπονητή.
Η πληρωμή από τον προπονητή ήταν πολιτική του Μάρκοβιτς και ένα δυνατό χαρτί του. Δεν μας άφηνε απλήρωτους ποτέ. Από το συμβόλαιο που έκανε, έπαιρνε έξι μήνες προκαταβολή και τους άλλους έξι κατατεθειμένους στην τράπεζα. Έλεγε στους διοικούντες: Θα πληρώσω εγώ τους παίκτες, αλλά σε μια εβδομάδα, 15 μέρες θέλω τα λεφτά μου. Όταν ο προπονητής είναι εντάξει απέναντί σου, τότε πρέπει να δώσεις και κάτι παραπάνω γι’ αυτόν. Όλα παίζουν ρόλο στο ποδόσφαιρο, όσο καλύτερα είσαι σ’ ένα χώρο, τόσο περισσότερο προσπαθείς.
Προι Μάρκοβιτς όσα χρήματα συγκεντρώνονταν από πρόστιμα σε ποδοσφαιριστές, επέστρεφαν στο σωματείο. Όταν ήλθε εκείνος, ανακοίνωσε ότι στο τέλος κάθε μήνα τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν στον καλύτερο ποδοσφαιριστή της ομάδας το συγκεκριμένο μήνα ή, αν ήταν περισσότεροι, θα τους μοιράζονταν. Δεν ήταν μεγάλο το ποσό, ωστόσο αποτελούσε ένα πρόσθετο κίνητρο».
