Από το «παραιτήσου» στο «μείνε»!
11:20 - 27 Ιανουαρίου 2018
Αθόρυβος, αλλά αποτελεσματικός. Λιγομίλητος, αλλά ουσιαστικός. Ήπιος, αλλά αποφασιστικός. Τα βασικά γνωρίσματα του Σάββα Πουρσαϊτίδη στην 20χρονη καριέρα του ως ποδοσφαιριστή τον συνοδεύουν και στα πρώτα βήματα της προπονητικής του σταδιοδρομίας. Αναπόφευκτα, καθώς αντανακλούν τον χαρακτήρα του 41χρονου τεχνικού της Νέας Σαλαμίνας.
Οι μόλις 295 μέρες της θητείας του στους πάγκους περιλαμβάνουν ήδη τρεις σταθμούς. Σε όλες τις περιπτώσεις ανέλαβε μεσούσης της περιόδου, σε ρόλο… πυροσβέστη. Στην Αναγέννηση Δερύνειας κλήθηκε μετά την αποχώρηση του Αδάμου Αδάμου και μετά από τρεις μήνες (23.10.16-23.01.17) αποχώρησε για να διαδεχτεί τον Κάρλος Κορμπεράν στον πάγκο της Δόξας, όπου κάθισε για τρεισήμισι μήνες (25.01-07.05.17) πανηγυρίζοντας τις πρώτες νίκες του στη μεγάλη κατηγορία.
Το καλοκαίρι δεν είχε κάποια ικανοποιητική πρόταση, ωστόσο στα μέσα Οκτωβρίου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Νέας Σαλαμίνας, η οποία μόλις είχε απομακρύνει τον Λιάσο Λουκά. Το ξεκίνημα δεν ήταν, από πλευράς αποτελεσμάτων, το ιδανικό και στις 26 Νοεμβρίου (μετά το 2-3 από την Αλκή) έδωσε συνέντευξη Τύπου υπό τις ηχηρές προτροπές των φίλων των «ερυθρολεύκων» να παραιτηθεί. Έθεσε εαυτόν στη διάθεση της διοίκησης, εκείνη τον διατήρησε στο πόστο του και δύο μήνες αργότερα λαμβάνει πλέον προτροπές από τους οπαδούς να του ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιο!
Η «σφραγίδα» του
Τι μεσολάβησε; Ο εναρμονισμός των αποτελεσμάτων με τις εμφανίσεις. Μ’ εξαίρεση την πρεμιέρα (0-4 στην Πάφο), στην οποία κάθισε στον πάγκο της ομάδας μετά από μιάμιση προπόνηση, και την προαναφερθείσα ήττα από την Αλκή, που αναγνώρισε ως τη χειρότερη εμφάνιση των «ερυθρολεύκων» επί των ημερών του, ο Πουρσαϊτίδης παρουσίασε ένα σύνολο ανταγωνιστικό που έχασε (πολλούς) βαθμούς στις λεπτομέρειες.
Ωστόσο με τη χειμερινή μεταγραφική ενίσχυση, η οποία έφερε αποκλειστικά την υπογραφή του, κατάφερε να γυρίσει και αυτές (τις λεπτομέρειες) υπέρ της ομάδας του, η οποία πλέον έχει συμπληρώσει τρεις αγωνιστικές με μηδέν παθητικό και για πρώτη φορά στη σεζόν έχει «κολλήσει» νίκες.
Παρά την αποχώρηση του Γκράσι η άμυνα (με τρεις στόπερ πλέον) έχει γίνει πιο σφιχτή, ενώ στην επίθεση η έλευση των Καρλάο, Τιάγκο και Ελουντού (αντί των Σανγκόι, Ρόκε και Κάκο) έχει προσδώσει (πολύ) μεγαλύτερη ταχύτητα, δημιουργικότητα και αποτελεσματικότητα. Η προσθήκη του μεσοεπιθετικού Νόορ (στη θέση του Γκράσι) αναμένεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτό το κομμάτι, καθώς ο προπονητής της Σαλαμίνας έχει διαγνώσει ότι το πρόβλημα της ομάδας έγκειται πολύ περισσότερο μπροστά παρά πίσω.
Στο σημείο αυτό αξίζει (και πρέπει) να σημειωθεί πως στο σύλλογο της Αμμοχώστου ο Πουρσαϊτίδης είχε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να αποδείξει το «μάτι» του στο μεταγραφικό πεδίο, καθώς στη μεν Δερύνεια απουσίαζαν τόσο οι πόροι όσοι και οι στόχοι για ενίσχυση της ομάδας από το χειμερινό παζάρι, ενώ στη Δόξα είχαν ενταχθεί ήδη στο ρόστερ οι νεοφερμένοι του Ιανουαρίου, όταν εκείνος ανέλαβε τα ηνία της.
Οι αριθμοί του
Βαθμοθηρικά η Νέα Σαλαμίνα δεν έχει παρουσιάσει για την ώρα βελτίωση. Έξι βαθμούς είχε στις πρώτες επτά αγωνιστικές, 12 συνέλεξε στις 14 υπό τον 41χρονο. Σε όλους τους άλλους (ορατούς και μη) τομείς, όμως, η διαφορά φαίνεται. Η ομάδα σκοράρει πια πιο τακτικά και εύκολα, δέχεται πολύ πιο δύσκολα γκολ, ενώ η καμπύλη απόδοσης είναι ξεκάθαρα ανοδική, αφού στους τρεις βαθμούς από την πρώτη επτάδα αγώνων (Πάφος 0-4, Ομόνοια 1-3, Ολυμπιακός 1-1, Ερμής 1-1, ΑΕΛ 1-3, Αλκή 2-3, Ανόρθωση 0-1) προστέθηκαν δέκα από τη δεύτερη επτάδα (Άρης 2-0, ΑΠΟΕΛ 1-2, Δόξα 0-1, ΑΕΚ 0-2, Απόλλων 0-0, Εθνικός 3-0, Πάφος 3-0).
Επιπροσθέτως, ο τεχνικός της Σαλαμίνας έχει το μεγαλύτερο μέσο όρο βαθμών ανά παιχνίδι (0,85) απ’ όσους προπονητές κλήθηκαν ως «πυροσβέστες» στον α’ γύρο του πρωταθλήματος. Ο Γιάννης Χριστόπουλος αποχώρησε από τον Άρη μετά από 10 παιχνίδια, στα οποία έπαιρνε κατά μέσο όρο 0,66 βαθμούς, ο Γκόραν Μιλόγεβιτς άντεξε μόλις επτά αγωνιστικές στον πάγκο του Ερμή (0,57 βαθμοί), ο Γκιόργκι Τσιχράτζε μετά από 10 αγωνιστικές στον Εθνικό εξακολουθεί να έχει συλλέξει λιγότερους βαθμούς από τον προκάτοχό του (0,3 μ.ό.).
Η αθέατη δυσκολία και συνεισφορά
Η εντυπωσιακή μεταμόρφωση των «ερυθρολεύκων», ωστόσο, δεν άπτεται μόνο παραγόντων και παραμέτρων που απεικονίζονται με αριθμούς. Ο Πουρσαϊτίδης μίλησε και έπεισε τους Κούσουλο και Νταμαού ότι θα είναι πολύ πιο ουσιαστικοί και χρήσιμοι ως στόπερ, ανέδειξε τον Παπαδόπουλο, καθιέρωσε τον Ρέινολντς, έδωσε (όχι εξ ανάγκης) χρόνο συμμετοχής στους πιτσιρικάδες των ακαδημιών.
Κέρδισε τους παίκτες μέσα από τη διαρκή επικοινωνία μαζί τους και τις ξεκάθαρες τακτικές οδηγίες, τους έδειξε (μέσα από τις αντίστοιχες εμπειρίες του ως ποδοσφαιριστής) το επαγγελματικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οφείλουν να σκέπτονται και να ενεργούν τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου (στην εξωγηπεδική ζωή τους), με αποτέλεσμα στο γήπεδο να εμφανίζεται μια ομάδα πολύ πιο αθλητική, με καλύτερη ψυχολογία, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ικανή να εμπνεύσει και να δώσει χαρά και περηφάνια στους φίλους της.
Ο κόσμος το εισπράττει, το αναγνωρίζει και το πιστώνει στον προπονητή, τον οποίο θέλει να «δέσει» και για την ερχόμενη περίοδο. Από την πλευρά του, ο Πουρσαϊτίδης παραπέμπει αυτή τη συζήτηση στο τέλος της περιόδου. Αφ’ ενός, γιατί είναι επαρκώς οξυδερκής και έμπειρος για να αντιλαμβάνεται πως ακόμη ο στόχος της παραμονής δεν έχει επιτευχθεί, συνεπώς όλη του η συγκέντρωση πρέπει να είναι εστιασμένη εκεί.
Αφ’ ετέρου, γιατί είναι εξ ίσου φιλόδοξος, ώστε μεσο- και μακροπρόθεσμα να μην έχει ως ταβάνι τη μάχη για την αποφυγή της διαβάθμισης, αλλά να επιζητεί εκείνες τις συνθήκες εργασίας που θα του επιτρέψουν να δοκιμάσει και να δείξει τις ικανότητές του σε πιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Τον κόπο, που θα χρειαστεί να καταβάλει, και τα εμπόδια, που θα χρειαστεί να υπερβεί, σ’ αυτήν την πορεία έχει αποδείξει -ήδη από την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής- πως δεν τα λογαριάζει.
Οι μόλις 295 μέρες της θητείας του στους πάγκους περιλαμβάνουν ήδη τρεις σταθμούς. Σε όλες τις περιπτώσεις ανέλαβε μεσούσης της περιόδου, σε ρόλο… πυροσβέστη. Στην Αναγέννηση Δερύνειας κλήθηκε μετά την αποχώρηση του Αδάμου Αδάμου και μετά από τρεις μήνες (23.10.16-23.01.17) αποχώρησε για να διαδεχτεί τον Κάρλος Κορμπεράν στον πάγκο της Δόξας, όπου κάθισε για τρεισήμισι μήνες (25.01-07.05.17) πανηγυρίζοντας τις πρώτες νίκες του στη μεγάλη κατηγορία.
Το καλοκαίρι δεν είχε κάποια ικανοποιητική πρόταση, ωστόσο στα μέσα Οκτωβρίου ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της Νέας Σαλαμίνας, η οποία μόλις είχε απομακρύνει τον Λιάσο Λουκά. Το ξεκίνημα δεν ήταν, από πλευράς αποτελεσμάτων, το ιδανικό και στις 26 Νοεμβρίου (μετά το 2-3 από την Αλκή) έδωσε συνέντευξη Τύπου υπό τις ηχηρές προτροπές των φίλων των «ερυθρολεύκων» να παραιτηθεί. Έθεσε εαυτόν στη διάθεση της διοίκησης, εκείνη τον διατήρησε στο πόστο του και δύο μήνες αργότερα λαμβάνει πλέον προτροπές από τους οπαδούς να του ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιο!
Η «σφραγίδα» του
Τι μεσολάβησε; Ο εναρμονισμός των αποτελεσμάτων με τις εμφανίσεις. Μ’ εξαίρεση την πρεμιέρα (0-4 στην Πάφο), στην οποία κάθισε στον πάγκο της ομάδας μετά από μιάμιση προπόνηση, και την προαναφερθείσα ήττα από την Αλκή, που αναγνώρισε ως τη χειρότερη εμφάνιση των «ερυθρολεύκων» επί των ημερών του, ο Πουρσαϊτίδης παρουσίασε ένα σύνολο ανταγωνιστικό που έχασε (πολλούς) βαθμούς στις λεπτομέρειες.
Ωστόσο με τη χειμερινή μεταγραφική ενίσχυση, η οποία έφερε αποκλειστικά την υπογραφή του, κατάφερε να γυρίσει και αυτές (τις λεπτομέρειες) υπέρ της ομάδας του, η οποία πλέον έχει συμπληρώσει τρεις αγωνιστικές με μηδέν παθητικό και για πρώτη φορά στη σεζόν έχει «κολλήσει» νίκες.
Παρά την αποχώρηση του Γκράσι η άμυνα (με τρεις στόπερ πλέον) έχει γίνει πιο σφιχτή, ενώ στην επίθεση η έλευση των Καρλάο, Τιάγκο και Ελουντού (αντί των Σανγκόι, Ρόκε και Κάκο) έχει προσδώσει (πολύ) μεγαλύτερη ταχύτητα, δημιουργικότητα και αποτελεσματικότητα. Η προσθήκη του μεσοεπιθετικού Νόορ (στη θέση του Γκράσι) αναμένεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο αυτό το κομμάτι, καθώς ο προπονητής της Σαλαμίνας έχει διαγνώσει ότι το πρόβλημα της ομάδας έγκειται πολύ περισσότερο μπροστά παρά πίσω.
Στο σημείο αυτό αξίζει (και πρέπει) να σημειωθεί πως στο σύλλογο της Αμμοχώστου ο Πουρσαϊτίδης είχε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να αποδείξει το «μάτι» του στο μεταγραφικό πεδίο, καθώς στη μεν Δερύνεια απουσίαζαν τόσο οι πόροι όσοι και οι στόχοι για ενίσχυση της ομάδας από το χειμερινό παζάρι, ενώ στη Δόξα είχαν ενταχθεί ήδη στο ρόστερ οι νεοφερμένοι του Ιανουαρίου, όταν εκείνος ανέλαβε τα ηνία της.
Οι αριθμοί του
Βαθμοθηρικά η Νέα Σαλαμίνα δεν έχει παρουσιάσει για την ώρα βελτίωση. Έξι βαθμούς είχε στις πρώτες επτά αγωνιστικές, 12 συνέλεξε στις 14 υπό τον 41χρονο. Σε όλους τους άλλους (ορατούς και μη) τομείς, όμως, η διαφορά φαίνεται. Η ομάδα σκοράρει πια πιο τακτικά και εύκολα, δέχεται πολύ πιο δύσκολα γκολ, ενώ η καμπύλη απόδοσης είναι ξεκάθαρα ανοδική, αφού στους τρεις βαθμούς από την πρώτη επτάδα αγώνων (Πάφος 0-4, Ομόνοια 1-3, Ολυμπιακός 1-1, Ερμής 1-1, ΑΕΛ 1-3, Αλκή 2-3, Ανόρθωση 0-1) προστέθηκαν δέκα από τη δεύτερη επτάδα (Άρης 2-0, ΑΠΟΕΛ 1-2, Δόξα 0-1, ΑΕΚ 0-2, Απόλλων 0-0, Εθνικός 3-0, Πάφος 3-0).
Επιπροσθέτως, ο τεχνικός της Σαλαμίνας έχει το μεγαλύτερο μέσο όρο βαθμών ανά παιχνίδι (0,85) απ’ όσους προπονητές κλήθηκαν ως «πυροσβέστες» στον α’ γύρο του πρωταθλήματος. Ο Γιάννης Χριστόπουλος αποχώρησε από τον Άρη μετά από 10 παιχνίδια, στα οποία έπαιρνε κατά μέσο όρο 0,66 βαθμούς, ο Γκόραν Μιλόγεβιτς άντεξε μόλις επτά αγωνιστικές στον πάγκο του Ερμή (0,57 βαθμοί), ο Γκιόργκι Τσιχράτζε μετά από 10 αγωνιστικές στον Εθνικό εξακολουθεί να έχει συλλέξει λιγότερους βαθμούς από τον προκάτοχό του (0,3 μ.ό.).
Η αθέατη δυσκολία και συνεισφορά
Η εντυπωσιακή μεταμόρφωση των «ερυθρολεύκων», ωστόσο, δεν άπτεται μόνο παραγόντων και παραμέτρων που απεικονίζονται με αριθμούς. Ο Πουρσαϊτίδης μίλησε και έπεισε τους Κούσουλο και Νταμαού ότι θα είναι πολύ πιο ουσιαστικοί και χρήσιμοι ως στόπερ, ανέδειξε τον Παπαδόπουλο, καθιέρωσε τον Ρέινολντς, έδωσε (όχι εξ ανάγκης) χρόνο συμμετοχής στους πιτσιρικάδες των ακαδημιών.
Κέρδισε τους παίκτες μέσα από τη διαρκή επικοινωνία μαζί τους και τις ξεκάθαρες τακτικές οδηγίες, τους έδειξε (μέσα από τις αντίστοιχες εμπειρίες του ως ποδοσφαιριστής) το επαγγελματικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οφείλουν να σκέπτονται και να ενεργούν τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου (στην εξωγηπεδική ζωή τους), με αποτέλεσμα στο γήπεδο να εμφανίζεται μια ομάδα πολύ πιο αθλητική, με καλύτερη ψυχολογία, μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, ικανή να εμπνεύσει και να δώσει χαρά και περηφάνια στους φίλους της.
Ο κόσμος το εισπράττει, το αναγνωρίζει και το πιστώνει στον προπονητή, τον οποίο θέλει να «δέσει» και για την ερχόμενη περίοδο. Από την πλευρά του, ο Πουρσαϊτίδης παραπέμπει αυτή τη συζήτηση στο τέλος της περιόδου. Αφ’ ενός, γιατί είναι επαρκώς οξυδερκής και έμπειρος για να αντιλαμβάνεται πως ακόμη ο στόχος της παραμονής δεν έχει επιτευχθεί, συνεπώς όλη του η συγκέντρωση πρέπει να είναι εστιασμένη εκεί.
Αφ’ ετέρου, γιατί είναι εξ ίσου φιλόδοξος, ώστε μεσο- και μακροπρόθεσμα να μην έχει ως ταβάνι τη μάχη για την αποφυγή της διαβάθμισης, αλλά να επιζητεί εκείνες τις συνθήκες εργασίας που θα του επιτρέψουν να δοκιμάσει και να δείξει τις ικανότητές του σε πιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού. Τον κόπο, που θα χρειαστεί να καταβάλει, και τα εμπόδια, που θα χρειαστεί να υπερβεί, σ’ αυτήν την πορεία έχει αποδείξει -ήδη από την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής- πως δεν τα λογαριάζει.
