Ανόρθωση: Έλειψε η ρέντα, φάνηκαν οι ελλείψεις
12:56 - 03 Ιανουαρίου 2018
Βαθιά ανάσα και… πάμε: Το αυτογκόλ του Στρατηλάτη (Αλκή), το γκολ του Σισέ με την ΑΕΚ και του Ντουγκλάο με την Ομόνοια, η καθοριστική κόντρα του Σιβού στο τετ α τετ του Γουίλερ, το πέναλτι του Βίκτορ (Νέα Σαλαμίνα), το τέρμα του Αμπντουλάγεφ (Αλκή). Παύση και άνω τελεία.
Όλα τα προαναφερθέντα συμβάντα έλαβαν χώρα μετά το 85’ και διαμόρφωσαν ευνοϊκά για την Ανόρθωση αποτελέσματα. Υπήρξαν και άλλα που έγιναν σε παραπλήσιο (προγενέστερο) χρονικό σημείο, αλλά μόνο αυτά του τελευταίου πενταλέπτου (συν τον πρόσθετο χρόνο σε κάθε παιχνίδι) έδωσαν στην «Κυρία» εννέα βαθμούς. Χωρίς αυτούς σήμερα θα ήταν ισόβαθμη της (έβδομης) Ομόνοιας -έχοντας μάλιστα και παιχνίδι παραπάνω…
Προς τι η εν λόγω αναφορά; Ως μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι η ανάγνωση των θετικών αποτελεσμάτων εν τη απουσία αντίστοιχης εμφάνισης είναι δίκοπο μαχαίρι. Ο χαρακτήρας μιας ομάδας, το «μέταλλό» της, η πίστη στις δυνατότητές της, η θέλησή της, όλα στοιχεία που αποδόθηκαν κατά κόρον στην Ανόρθωση στις πρώτες 16 αγωνιστικές, είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος, το μισογεμάτο ποτήρι.
Η άλλη όψη, το μισοάδειο ποτήρι, για το οποίο πολλοί και συχνά εθελοτυφλούν είναι ότι η μεγάλη ομάδα ξέρει να παίρνει αποτελέσματα και στις μέτριες βραδιές της, οι οποίες όμως αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα στη διάρκεια μιας αγωνιστικής περιόδου. Αν οι μη πειστικές εμφανίσεις είναι ο κανόνας, τότε τα θετικά αποτελέσματα δεν είναι απόρροια σθένους και αυτοπεποίθησης, αλλά αγωνιστικής ρέντας.
Και ασφαλώς η τύχη χαμογελά πιο συχνά σε όσους την προκαλούν διαρκώς, αλλά ουδεμία εγγύηση δίνει και ουδέν συμβόλαιο υπογράφει πως θ’ ανταποκρίνεται σε μόνιμη βάση. Στις περασμένες δύο αγωνιστικές η Ανόρθωση δεν είχε ρέντα: απέναντι στον ΑΠΟΕΛ δέχτηκε για πρώτη φορά τέρμα στο πρώτο 15λεπτο, απέναντι στη Δόξα ουδεμία από τις 18 τελικές της μετατράπηκε σε γκολ.
Shit happens. Το καίριο ερώτημα είναι: για πόσο; Η ομάδα του Ρόνι Λέβι έβγαλε όλο το πρώτο μισό της σεζόν βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι -σε επίπεδο παικτών και ρέντας. Ήταν και είναι δεδομένο πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί ως το τέλος της σεζόν. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο επίπεδο. Όσο στερεύουν αντοχές και ρέντα, τόσο θα πληθαίνουν οι απώλειες βαθμών.
Η λύση (μπορεί να) είναι μόνο μία: αντιστροφή του κανόνα. Οι μέτριες εμφανίσεις πρέπει να καταστούν εξαίρεση. Και προς τούτο η ομάδα χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση. Και αυτή δεν εξαντλείται στη θέση του επιθετικού περιοχής.
Όλα τα προαναφερθέντα συμβάντα έλαβαν χώρα μετά το 85’ και διαμόρφωσαν ευνοϊκά για την Ανόρθωση αποτελέσματα. Υπήρξαν και άλλα που έγιναν σε παραπλήσιο (προγενέστερο) χρονικό σημείο, αλλά μόνο αυτά του τελευταίου πενταλέπτου (συν τον πρόσθετο χρόνο σε κάθε παιχνίδι) έδωσαν στην «Κυρία» εννέα βαθμούς. Χωρίς αυτούς σήμερα θα ήταν ισόβαθμη της (έβδομης) Ομόνοιας -έχοντας μάλιστα και παιχνίδι παραπάνω…
Προς τι η εν λόγω αναφορά; Ως μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι η ανάγνωση των θετικών αποτελεσμάτων εν τη απουσία αντίστοιχης εμφάνισης είναι δίκοπο μαχαίρι. Ο χαρακτήρας μιας ομάδας, το «μέταλλό» της, η πίστη στις δυνατότητές της, η θέλησή της, όλα στοιχεία που αποδόθηκαν κατά κόρον στην Ανόρθωση στις πρώτες 16 αγωνιστικές, είναι μόνον η μία όψη του νομίσματος, το μισογεμάτο ποτήρι.
Η άλλη όψη, το μισοάδειο ποτήρι, για το οποίο πολλοί και συχνά εθελοτυφλούν είναι ότι η μεγάλη ομάδα ξέρει να παίρνει αποτελέσματα και στις μέτριες βραδιές της, οι οποίες όμως αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα στη διάρκεια μιας αγωνιστικής περιόδου. Αν οι μη πειστικές εμφανίσεις είναι ο κανόνας, τότε τα θετικά αποτελέσματα δεν είναι απόρροια σθένους και αυτοπεποίθησης, αλλά αγωνιστικής ρέντας.
Και ασφαλώς η τύχη χαμογελά πιο συχνά σε όσους την προκαλούν διαρκώς, αλλά ουδεμία εγγύηση δίνει και ουδέν συμβόλαιο υπογράφει πως θ’ ανταποκρίνεται σε μόνιμη βάση. Στις περασμένες δύο αγωνιστικές η Ανόρθωση δεν είχε ρέντα: απέναντι στον ΑΠΟΕΛ δέχτηκε για πρώτη φορά τέρμα στο πρώτο 15λεπτο, απέναντι στη Δόξα ουδεμία από τις 18 τελικές της μετατράπηκε σε γκολ.
Shit happens. Το καίριο ερώτημα είναι: για πόσο; Η ομάδα του Ρόνι Λέβι έβγαλε όλο το πρώτο μισό της σεζόν βγάζοντας από τη μύγα ξύγκι -σε επίπεδο παικτών και ρέντας. Ήταν και είναι δεδομένο πως αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί ως το τέλος της σεζόν. Ούτε στο ένα ούτε στο άλλο επίπεδο. Όσο στερεύουν αντοχές και ρέντα, τόσο θα πληθαίνουν οι απώλειες βαθμών.
Η λύση (μπορεί να) είναι μόνο μία: αντιστροφή του κανόνα. Οι μέτριες εμφανίσεις πρέπει να καταστούν εξαίρεση. Και προς τούτο η ομάδα χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση. Και αυτή δεν εξαντλείται στη θέση του επιθετικού περιοχής.
