Πρώην ανδρόγυνο έδωσε νομική μάχη στο Δικαστήριο για το θαλάσσιο σκάφος του
12:12 - 23 Οκτωβρίου 2018
Στο Δικαστήριο προσέφυγαν πρώην σύζυγοι προκειμένου να λύσουν την διαφορά τους σε σχέση με θαλάσσιο σκάφος που διατηρούσαν πριν τον χωρισμό τους το 2013.
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, η σύζυγος με τη διάλυση του γάμου τους, καταχώρισε στο Οικογενειακό Δικαστήριο αγωγή με την οποία αξίωνε συνεισφορά στην αύξηση της περιουσίας του πρώην συζύγου της, ενώ αιτήθηκε και πέτυχε την έκδοση, μονομερώς, προσωρινού απαγορευτικού διατάγματος όπου με αυτό εμποδίζεται ο πρώην της «να αποξενώσει, ή να επιβαρύνει, με οποιοδήποτε τρόπο, ή να μεταφέρει εκτός Κύπρου ένα θαλάσσιο σκάφος, ιδιοκτησία του».
Όπως αναφέρει το Δικαστήριο, το σκάφος είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο του πρώην συζύγου της το οποίο η σύζυγος προσδιορίζει και, με την αξίωσή της, διεκδικεί ολόκληρο.
Ωστόσο, στη συνέχεια ο σύζυγος εφεσίβαλε την απόφαση του Δικαστηρίου, ζητώντας ανατροπή της απόφασης για οριστικοποίηση του εν λόγω προσωρινού απαγορευτικού διατάγματος, προσβάλλοντας ως λανθασμένη την απόφαση.
Σύμφωνα με τα όσα η σύζυγος ισχυρίστηκε στην ένορκη δήλωσή της, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον δικηγόρο Χάρη Τσίγκη, το θαλάσσιο σκάφος είχε αγοραστεί με την συνεισφορά της, τον Μάρτιο του 2008, αξίας €70,000.00, το οποίο όπως ισχυρίστηκε, έγινε «κατόπιν πιέσεων, ψευδών παραστάσεων και υποσχέσεων του, ενεγράφη επ' ονόματι του».
Επίσης ισχυρίστηκε ότι για την αγορά του σκάφους η μητέρα της είχε βάλει υποθήκη ακίνητο που διατηρεί, ενώ η ίδια παρείχε προσωπική εγγύηση για ολόκληρο το ποσό του δανείου το οποίο ανήρχετο αρχικά στις €85,000.
«Ως εγγυήτρια είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι το συγκεκριμένο δάνειο παρουσιάζει καθυστερήσεις €23,000 και πλέον και υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες κινδυνεύει σοβαρά να χαθεί η ακίνητη περιουσία της μητέρας μου και εγώ η ίδια να βρεθώ σε δραματική οικονομική κατάσταση. Είναι η θέση μου ότι δικαιούμαι αποκλειστικά την κυριότητα και ιδιοκτησία του ως άνω θαλάσσιου σκάφους ως επίσης τουλάχιστο τα 2/3 από την υπόλοιπη ... περιουσία», ανέφερε ενώπιον Δικαστηρίου.
Από την άλλη πλευρά ο πρώην σύζυγος, μέσω του δικηγόρου του Ροβέρτο Βραχίμη, ισχυρίστηκε ότι η αξία του υπό αναφορά σκάφους, το οποίο φέρεται να κατασκευάστηκε το 1985 και, ως εκ τούτου, θεωρείται παλαιό, ανερχόταν, κατά τον προαναφερθέντα ουσιώδη χρόνο, περίπου, στις €40.000,00. πως δε εξήγησε, Όπως ανέφερε, περαιτέρω, ακριβώς για το λόγο αυτό, είναι μέσα στις προθέσεις του να προβεί στην πώλησή του, προκειμένου να αγοράσει καινούριο.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο είχε εκδώσει απαγορευτικό διάταγμα που αποσκοπούσε στο να καταστεί δυνατή η εκτέλεση τελικής απόφασης. Το Δικαστήριο, στην προκειμένη περίπτωση, επισημαίνει στην απόφασή του ότι οι διάδικοι, από το χρόνο της έναρξης της συμβίωσής τους, έμεναν σε ιδιόκτητη κατοικία της εφεσίβλητης, ότι αυτή είχε κάποιο εισόδημα από την εργασία της και ότι, από κάποιο χρόνο και μετά, είχαν και το παιδί τους. Από τη μαρτυρία αυτή, διαπίστωσε ότι η εφεσίβλητη κατέδειξε, εκ πρώτης όψεως, συνεισφορά στην περιουσία του πρώην συζύγου της. Συμπληρώνει δε πως, ανεξαρτήτως της διαφωνίας τους για το ύψος αυτής, η εφεσίβλητη δικαιούται, κατά μαχητό τεκμήριο, στο ένα τρίτο της εν λόγω περιουσίας. Η συνεισφορά καθορίζεται σε σχέση με την αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου, εφόσον υπάρχει, πράγματι, τέτοια αύξηση.
Το Οικογενειακό Δικαστήριο είχε εκδώσει απαγορευτικό διάταγμα που αποσκοπούσε στο να καταστεί δυνατή η εκτέλεση τελικής απόφασης. Το Δικαστήριο, στην προκειμένη περίπτωση, επισημαίνει στην απόφασή του ότι οι διάδικοι, από το χρόνο της έναρξης της συμβίωσής τους, έμεναν σε ιδιόκτητη κατοικία της εφεσίβλητης, ότι αυτή είχε κάποιο εισόδημα από την εργασία της και ότι, από κάποιο χρόνο και μετά, είχαν και το παιδί τους. Από τη μαρτυρία αυτή, διαπίστωσε ότι η εφεσίβλητη κατέδειξε, εκ πρώτης όψεως, συνεισφορά στην περιουσία του πρώην συζύγου της. Συμπληρώνει δε πως, ανεξαρτήτως της διαφωνίας τους για το ύψος αυτής, η εφεσίβλητη δικαιούται, κατά μαχητό τεκμήριο, στο ένα τρίτο της εν λόγω περιουσίας. Η συνεισφορά καθορίζεται σε σχέση με την αύξηση της περιουσίας του άλλου συζύγου, εφόσον υπάρχει, πράγματι, τέτοια αύξηση.
Στην έφεση του πρώην συζύγου και εξετάζοντας την απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου, αναφέρεται ότι «αποτέλεσε, όντως, κρίσιμο παράγοντα στο θέμα του καθορισμού της αύξησης της περιουσίας του. Η προσέγγισή του, όμως, ότι το δάνειο, ουσιαστικά, ανήκει, κατά το ένα τρίτο, στον ίδιο και στους δύο εγγυητές του και όχι αποκλειστικά στον ίδιο, είναι, καταφανώς, λανθασμένη».
«Ενέγγυο δάνειο δεν μπορεί να καταμεριστεί εξίσου μεταξύ του πρωτοφειλέτη και των εγγυητών του, προς το σκοπό καθορισμού της αύξησης της περιουσίας του πρώτου. Με βάση γενικές αρχές του δικαίου των συμβάσεων, δάνειο, μέχρις ότου αυτό καταστεί ολόκληρο απαιτητό, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο από τον πρωτοφειλέτη, ο οποίος παραμένει ο κατ' εξοχήν οφειλέτης και στην περίπτωση που οι εγγυητές καταστούν υπόλογοι για την πληρωμή του. Αυτοί δε, αν εξοφλήσουν ό,τι τους αναλογεί, δικαιούνται σε αποζημίωση από τον πρωτοφειλέτη, ώστε ο ίδιος να οφείλει, πλέον, το χρέος του δανείου προς αυτούς, μέχρι την αποκατάστασή τους, με την αποπληρωμή του. Επομένως, σε κάθε περίπτωση, το χρέος είναι, κατ' εξοχήν, του πρωτοφειλέτη, (άρθρο 98 του περί
Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149), εν προκειμένω, του εφεσείοντος».
Το Εφετείο έκρινε ότι το εκδικάσαν Δικαστήριο, δεν αντιλήφθηκε ορθά τη νομική και πραγματική διάσταση των ισχυρισμών των δυο, οι οποίοι είχαν προβληθεί, κατά κύριο λόγο από την σύζυγο.
«Ως αποτέλεσμα, το πραγματικό υπόβαθρο επί του οποίου αυτό στηρίχτηκε για οριστικοποίηση του προσωρινού απαγορευτικού διατάγματος, ιδιαίτερα ως προς την πτυχή που αφορά στην αύξηση της συγκεκριμένης περιουσίας του εφεσείοντος, συστατικό στοιχείο του αγώγιμου δικαιώματος που προβλέπεται στο άρθρο 14(1) του Νόμου, δεν ήταν, από την άποψη αυτή, αρκούντως, ικανοποιητικό, για να καταδείξει την ύπαρξη συζητήσιμης υπόθεσης. Αυτό δε, με την αποσαφήνιση ότι η κατάληξη, ανωτέρω, αφορά στην κρίση του εκδικάσαντος Δικαστηρίου ότι πληρούντο οι προϋποθέσεις του άρθρου 32(1) του Ν. 14/1960, στην οποία αυτό οδηγήθηκε στη βάση της εσφαλμένης αντίληψής του σε σχέση με το προαναφερθέν δάνειο του εφεσείοντος».
Ως εκ τούτου, η έφεση του πρώην συζύγου επιτεύχθηκε, με έξοδα εναντίον της πρώην συζύγου.
Ως εκ τούτου, η έφεση του πρώην συζύγου επιτεύχθηκε, με έξοδα εναντίον της πρώην συζύγου.
