Τα μυστικά της επιτυχίας του Μίκαελ Σουμάχερ

Η Benetton ανήκε επί χρόνια στις μικρομεσαίες ομάδες της Formula 1, μέχρι που ανακάλυψε ο Φλάβιο Μπριατόρε το 1991 τον Μίκαελ Σουμάχερ και εκτοξεύθηκε προς την κορυφή κατακτώντας δύο παγκόσμια πρωταθλήματα στη σειρά. Ο Ιταλός αποκάλυψε ορισμένα από τα στοιχεία, που έκαναν τον Γερμανό οδηγό τόσο ξεχωριστό και ανώτερο από τους ανταγωνιστές του, λέγοντας μεταξύ άλλων, ότι «ο Μίκαελ δεν παραπονέθηκε ποτέ. Όταν είχε το αυτοκίνητο κάποιο πρόβλημα, προσπαθούσε να το λύσει, ενώ άλλοι οδηγοί έλεγαν απλά, ότι ‘’το αυτοκίνητο είναι σκ@τ@».

«Μιλούσε πολύ με τους μηχανικούς, τους πίεζε και τους έδινε κίνητρο, γιατί όλοι γνώριζαν, τι μπορεί να πετύχει. Κανένας στην ομάδα δεν είχε μία τέτοια νοοτροπία μέχρι τότε. Ήταν ένας υπέροχος δημιουργός κινήτρων για όλους και δεν παραιτούταν ποτέ», ανέφερε ο Μπριατόρε, ο οποίος εστίασε και στην εξαιρετική φυσική κατάσταση του Γερμανού λέγοντας ότι «εκεί ήταν πραγματικά πρωτοπόρος. Μόλις ήρθε στη Formula 1, είδα ότι σήκωνε επί τρεις, τέσσερις ώρες ένα αρκετά υψηλό βάρος στον αυχένα. Υποστήριζε, ότι το έκανε για τις φυγόκεντρες δυνάμεις».

Ο Ιταλός μάνατζερ αποκάλυψε, ότι η Benetton έφτιαξε ένα γυμναστήριο στο σπίτι του Σουμάχερ κοντά στο εργοστάσιο της ομάδας, στο Ενστον της Αγγλίας, όπου ο επτά φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής της Formula 1 προπονείτο εντατικά σε καθημερινή βάση. Η τρέλα του Σουμάχερ για άριστη φυσική κατάσταση αποδείχθηκε πολύτιμη στους αγώνες. Όπως λέει ο Μπριατόρε, «θυμάμαι έναν αγώνα, που θα πρέπει να ήταν στο Σπα το 1992. Ο Μίκαελ νίκησε και ο Νάιτζελ Μάνσελ ήρθε δεύτερος. Ο Νάιτζελ ήταν πραγματικά εξουθενωμένος, όμως ο Μίκαελ ούτε καν είχε ιδρώσει. Φαινόταν, σαν να μπορούσε να τρέξει αμέσως άλλον ένα δεύτερο αγώνα. Ουσιαστικά έδειξε σε όλους τους άλλους οδηγούς, ότι πρέπει να είσαι γυμνασμένος, για να τρέξεις στη Formula 1. Γιατί, αν θυμηθούμε τον Προστ, αυτός έμοιαζε με μπαλαρίνα».

Η κλάση του Σούμι φάνηκε από την αρχή της θητείας του στη Μπένετον, όταν επικράτησε στην πρώτη του σεζόν με 4 – 1 στις μονομαχίες του με τον έτερο οδηγό της ομάδας, Νέλσον Πικέ, όσον αφορά στα πλασαρίσματα στις κατατακτήριες δοκιμές. Ωστόσο ο 39χρονος Βραζιλιάνος βρισκόταν ήδη στη δύση της καριέρας του, οπότε το πραγματικό κριτήριο ήταν αργότερα, όταν ήρθε το 1993 στη Benetton ο Ρικιάρντο Πατρέζε. Όπως αναφέρει ο Μπριατόρε, «ο Πατρέζε ήταν στη Williams πολύ γρήγορος στις κατατακτήριες δοκιμές, όμως δεν είχε καμία τύχη απέναντι στο Μίκαελ, όπου το σκορ έγραψε 16 – 0. Ετσι διαπιστώσαμε, ότι είχαμε έναν πολύ ξεχωριστό οδηγό. Γνωρίζαμε, ότι θα κάνει τη διαφορά, αν του προσφέρουμε ένα καλό αυτοκίνητο. Ήταν απλά δύο με τρία δέκατα του δευτερολέπτου πιο γρήγορος ανά γύρο».

Αυτό έδωσε σύμφωνα με τον Ιταλό το κίνητρο στους μηχανικούς της Benetton, να προσφέρουν τον καλύτερο εαυτό τους και να κατακτήσει τελικά η ομάδα το 1994 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Formula 1. Ο Μπριατόρε υποστηρίζει, ότι η συγκεκριμένη επιτυχία «έδειξε ότι η Formula 1 είναι ένας απομονωμένος κόσμος. Μπορεί, να πρόκειται για τους καλύτερους μηχανικούς στον κόσμο, αν είχες όμως αντισυμβατικές και πρωτότυπες ιδέες, είχες μία πιθανότητα. Τη διαφορά την έκανε τότε πραγματικά ο Μίκαελ».
Πηγή: gazzetta.gr