Τινάχθηκε στον αέρα η καταδίκη παππού που κακοποιούσε σεξουαλικά την εγγονή του

Ανατροπή βόμβα από το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο με σημερινή απόφαση του αθώωσε και ανέστειλε την ποινή που επιβλήθηκε στον 72χρονο που καταδικάστηκε για την σεξουαλική κακοποίηση της τότε εννιάχρονης εγγονής του, ρίχνοντας ευθύνες στην Κατηγορούσα Αρχή που δεν κλήτευσε ουσιώδεις μάρτυρες κατηγορίας.  
 
Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας είχε επιβάλει συντρέχουσες ποινές 7 ετών στις 20 κατηγορίες για το αδίκημα της σεξουαλικής κακοποίησης ανήλικης και 2 ½ ετών στις 20 κατηγορίες για το αδίκημα της άσεμνης επίθεσης, που αντιμετώπιζε ο 72χρονος, σημειώνοντας ότι «οι επισκέψεις στο σπίτι του παππού αντί να προσφέρουν στην ανήλικη χαρά και αίσθηση της οικογενειακής ζεστασιάς είχαν καταντήσει ένας εφιάλτης για την ίδια».
 
Ο 72χρονος εφεσίβαλε με έξι λόγους έφεσης την απόφαση του Κακουργιοδικείου χαρακτηρίζοντας την «εσφαλμένη».
 
1.Το αδιαμφισβήτητο πλαίσιο της υπόθεσης, παρεμβάλλοντας στα κατάλληλα σημεία τι φέρεται να είπε η ανήλικη σε μάρτυρα κατηγορίας για τις επιλήψιμες πράξεις που καταλόγισε στον παππού της.
2.Το περιεχόμενη της οπτικογραφημένης κατάθεσης της ανήλικης, τι προέκυψε ως αποτέλεσμα της αντεξέτασης και τι αντέτειναν οι εφεσείοντας, η σύζυγος και η θυγατέρα του
3. Την μαρτυρία που σχετίζεται με την προσωπικότητα της ανήλικης και το πόρισμα της κλινικής ψυχολόγου, η οποία προέβη σε ψυχολογική αξιολόγηση της.
 
Έσπασε η εννιάχρονη, σοκ με τα όσα αποκάλυψε  
 
Τα αδικήματα, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, διαπράχθηκαν μεταξύ Ιουνίου 2014 και Αυγούστου του 2015 στο σπίτι του κατηγορούμενου, όπου σε 20 περιπτώσεις κακοποίησε σεξουαλικά την εννιάχρονη εγγονή του.
 
Η εννιάχρονη μαζί με τον επίσης ανήλικο αδελφό της, από το 2011 μέχρι το τέλος του 2015, διέμεναν με τη μητέρα τους, ενώ ο πατέρας τους μετακόμισε στο σπίτι των γονιών του.

Στο ίδιο σπίτι, εκτός από τους γονείς του πατέρα, διέμεναν και η αδελφή του με τον αρραβωνιαστικό της και ακολούθως και το κοριτσάκι που αυτοί απέκτησαν τον Σεπτέμβρη του 2012.
 
Στο εν λόγω σπίτι είχαν διαπραχθεί και τα αδικήματα τα οποία αντιμετώπιζε ο 72χρονος, εφόσον κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο και γύρω στις δέκα ημέρες το καλοκαίρι, τα δυο αδέλφια επισκέπτονταν τον πατέρα τους και διέμεναν μαζί του.
 
Τις πράξεις του παππού της, αποκάλυψε η εννιάχρονη στη δασκάλα της τον Νοέμβριο του 2015, με αφορμή δύο παράπονα της ανήλικης. Ότι ψηλώνει το χέρι και δεν την βάζει να πει το μάθημα και ότι την προηγούμενη ημέρα ενώ έκλαιγε στην τάξη δεν τη ρώτησε τι είχε.
 
Επακολούθησε συζήτηση μεταξύ της δασκάλας και της ανήλικης, στο πλαίσιο της οποίας η εννιάχρονη ανέφερε πως οι γονείς της χώρισαν και της λείπει ο πατέρας της, τον οποίο βλέπει κάθε δεκαπέντε ημέρες στο σπίτι του παππού της. Όμως, όπως της είπε, φοβάται τον πατέρα της γιατί φωνάζει και θυμώνει πάρα πολύ, όπως επίσης φοβάται και τον παππού της ο οποίος την παίρνει από το χέρι και την οδηγεί στο δωμάτιο του όπου προβαίνει σε άσεμνες πράξεις, ενώ η ίδια παγώνει και δεν μπορεί να αντιδράσει.
 
Επί του προκειμένου χρησιμοποίησε την φράση «ξέρεις, σεξουαλική παρενόχληση» και απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις της δασκάλας, ανέφερε πως αυτά που της κάνει ο παππούς τα είπε στη μητέρα της που ενημέρωσε σχετικά τον πατέρα της, ο οποίος της είπε «το ξέρεις ότι αν πούμε κάτι τέτοιο ο παππούς θα πάει φυλακή;».
 
Περαιτέρω ανέφερε ότι τα μεσημέρια ξαπλώνει στο κρεβάτι μαζί με τον παππού και τη γιαγιά της και όταν η γιαγιά κοιμηθεί, ο παππούς τη χαιδεύει στο στήθος και αυτά τα πράγματα άρχισε να της τα κάνει από την αρχή της Γ΄τάξης και έκτοτε την ενόχλησε σε είκοσι περίπου περιπτώσεις.   
 
Σε ερώτηση της δασκάλας εάν μετά που ενημέρωσε την μητέρα της για αυτά που της έκανε ο παππούς της, έγιναν και άλλες ενοχλήσεις, η εννιάχρονη απάντησε πως έγιναν ακόμη δέκα φορές.
 
Την επόμενη ημέρα η δασκάλα συνάντησε εκ νέου την ανήλικη και αφού της εξήγησε ότι η ίδια την πιστεύει, επαίνεσε το θάρρος της να αποκαλύψει τα όσα βίωνε στα χέρια του παππού της και την παρότρυνε να καταγγείλουν την υπόθεση στην Αστυνομία.

Έπεσε η υπόθεση, αποφυλακίζεται ο παππούς

«Δεν μας βρίσκει σύμφωνους ο τρόπος που το Κακουργιοδικείο προσέγγισε τη μαρτυρία της ανήλικης για δύο λόγους», αναφέρει στην απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο αθώωσε και απάλλαξε από όλες τις κατηγορίες τον 72χρονο, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι «πλήγηκε το δικαίωμα του για δίκαιη δίκη που αποτελεί από μόνο του στοιχείο για ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης, επιπρόσθετα από την ποιοτικά αδύνατη μαρτυρία της ανήλικης».

Ο πρώτος λόγος που ανέφερε το Ανώτατο στην απόφαση του, είναι γιατί το Κακουργιοδικείο περιορίστηκε μόνο στην υποκειμενική εντύπωση που αποκόμισε για την αξιοπιστία της ανήλικης χωρίς ταυτόχρονα να συσχετίσει, αντιπαραβάλει και διερευνήσει αντικειμενικά τις εκατέρωθεν εκδοχές και χωρίς να θέσει την εκατέρωθεν μαρτυρία στο βάσανο της αξιολόγησης από απόψεως περιεχομένου και ποιότητας, ώστε η εν τέλει αποδοχή της μαρτυρίας της εννιάχρονης να μη συναρτάται μόνο από την εξωτερική εντύπωση που προκάλεσε.

«Συγκεκριμένα: με βάση το σύνολο της μαρτυρίας που είχε ενώπιον του, θα αναμενόταν να προβληματιστεί κατά πόσο (α) τα συναισθηματικά αδιέξοδα που διάγνωσε η Κλινική Ψυχολόγος στην προσωπικότητα της ανήλικης, σε σχέση με τη ρήξη της οικογενειακής συνοχής λόγω του διαζυγίου των γονιών της, ήταν δυνατό να είχαν αντίκτυπο στην εκδοχή της, (β) η εκδοχή της ανήλικης είχε επηρεαστεί ή η ίδια είχε εγκλωβιστεί ως αποτέλεσμα της σπουδής της δασκάλας να τη διαβεβαιώσει εξαρχής – ενώ θα έπρεπε να τηρήσει ουδέτερη στάση για ευνόητους λόγους – ότι την πιστεύει και να την επαινέσει για το θάρρος της να καταγγείλει την υπόθεση στην αστυνομία, (γ) ήταν δυνατόν ο παππούς να παρενοχλούσε την ανήλικη συστηματικά για ένα και πλέον χρόνο και οι υπόλοιποι που πάντα βρίσκονταν στο σπίτι – πατέρας, γιαγιά, θεία και αδελφός – να μην αντιληφθούν το παραμικρό, (δ) ήταν δυνατό σε μια περίπτωση η ανήλικη να κατάγγειλε τον παππού της στον πατέρα, γιαγιά, θεία και αδελφό της ότι αμέσως προηγουμένως την έπιασε από τη μέση και την κοιλιά και έβαλε … και απλώς αυτοί να μην την πιστέψουν, χωρίς να πράξουν οτιδήποτε άλλο και (ε) η απόρριψη των ισχυρισμών της ανήλικης από όλα τα πρόσωπα του οικογενειακού της περιβάλλοντος – κυρίως από τον πατέρα, γιαγιά και αδελφό που είχαν άμεσες παραστάσεις για τη συμπεριφορά του παππού έναντι της ανήλικης – είχε έρεισμα».  

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο διαφώνησε το Ανώτατο, ήταν η προσέγγιση του Κακουργιοδικείου σε σχέση με τη μη κλήτευση των γονιών και του αδελφού της ανήλικης ως μαρτύρων κατηγορίας.

Επί του προκειμένου το Κακουργιοδικείο, ναι μεν αναγνώρισε πως η Κατηγορούσα Αρχή έχει υποχρέωση να καλεί όλους τους μάρτυρες που μπορούν να δώσουν μαρτυρία ως προς τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης, πλην εκείνων τους οποίους θεωρεί αναξιόπιστους, αλλά θεώρησε πως η μη συμπερίληψη των γονιών και του αδελφού της ανήλικης στον κατάλογο μαρτύρων και η μη κλήτευση τους δεν επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο την αξιοπιστία των υπολοίπων μαρτύρων κατηγορίας και γενικότερα την εκδοχή της Κατηγορούσας Αρχής.

Μοιραίο σφάλμα από την Κατηγορούσα Αρχή

Το Ανώτατο Δικαστήριο στην απόφαση του «διαφώνησε ριζικά» με το σκεπτικό της Κατηγορούσας Αρχής να μην συμπεριλάβει στον κατάλογο των μαρτύρων ουσιώδεις μάρτυρες, με το σκεπτικό ότι «οι γονείς και ο αδελφός της ανήλικης δεν θα προσέφεραν ουσιώδη ή αξιόπιστη μαρτυρία».

Εκφράζοντας τη διαφωνία του, το Ανώτατο ανέφερε ότι σε μια περίπτωση η ανήλικη, μετά που την ενόχλησε σεξουαλικά ο παππούς της, τον κατήγγειλε αμέσως στον πατέρα και τον αδελφό της, και ως εκ τούτου σε περίπτωση που το επιβεβαίωναν θα συνιστούσε στοιχείο ενισχυτικής μαρτυρίας ως άμεσο παράπονο.

Μάλιστα, το Δικαστήριο υπέδειξε ότι ως μάρτυρες κλήθηκαν η δασκάλα και ο διευθυντής του σχολείου, παρόλο που η ανήλικη δεν αποκάλυψε επακριβώς τι κατ’ ισχυρισμό της έκανε ο παππούς της.  

«Το πιο σημαντικό όμως είναι το συμπέρασμα του Κακουργιοδικείου ότι το γεγονός ότι οι γονείς της ανήλικης, λόγω μόνο της ιδιότητας τους αυτής, δεν ήταν αφ’ εαυτού στοιχείο που θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι αυτοί νοιάζονταν για την ανήλικη και ότι θα έλεγαν στο Δικαστήριο της αλήθεια, το οποίο κατά την άποψη μας συνιστά νομικό ολίσθημα εφόσον (ουσιαστικά) τους έκρινε χωρίς να τους ακούσει».

Ως εκ τούτο, το Ανώτατο με ομόφωνη απόφαση του αποφάσισε ότι η μη κλήση των γονιών και του αδελφού της ανήλικης ως μαρτύρων από την Κατηγορούσα Αρχή, έπληξε το δικαίωμα του κατηγορουμένου για δίκαιη δίκη και έτσι παραμέρισε την πρωτόδικη απόφαση ο 72χρονος αθωώθηκε και απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.