ΑΕΛ: Οι ισοπαλίες νίκες και οι ήττες ισοπαλίες
17:36 - 26 Φεβρουαρίου 2018
Ως ουραγός στην ειδική βαθμολογία των Top6 εισέρχεται στη β’ φάση του πρωταθλήματος η ΑΕΛ. Η απουσία έστω μιας νίκης σε αυτά τα 10 ντέρμπι (0-5-5), η βαθμολογική συγκομιδή που κινήθηκε κάτω από το μισό των άλλων πέντε ομάδων, τα μόλις έξι γκολ σε αυτές τις αναμετρήσεις, ασφαλώς δεν προσιδιάζουν σε σύλλογο που διεκδικεί με αξιώσεις την έξοδο στην Ευρώπη.
Η επίρριψη της ευθύνης γι’ αυτόν τον απολογισμό στον προπονητή είναι η εύκολη λύση. Δεν είναι όμως η εξήγηση γι’ αυτήν την πραγματικότητα. Οι όψιμοι επικριτές του Μπρούνο Μπαλταζάρ ας θυμηθούν απλώς ότι στα πρώτα οκτώ παιχνίδια του στον πάγκο της ομάδας (σ.σ. στα πλέι οφ της περασμένης περιόδου) μέτρησε μόλις δύο ήττες, δύο ισοπαλίες και τέσσερις νίκες (δύο επί της Ανόρθωσης και μία επί των ΑΕΚ και Ομόνοιας).
Η μείωση του προϋπολογισμού το περασμένο καλοκαίρι αφαίρεσε από την ΑΕΛ ποιότητα και βάθος, τα οποία ως ένα βαθμό (μένει να αποδειχθεί πόσο) καλύφθηκαν με τη χειμερινή ενίσχυση. Το χθεσινό, ωστόσο, ήταν μόλις το πρώτο ντέρμπι, στο οποίο ο σύλλογος της Λεμεσού είχε διαθέσιμους και τους τέσσερις νεοφερμένους του Ιανουαρίου…
Με σαφώς μικρότερο μπάτζετ απ’ ό,τι πέρυσι, οι «λέοντες» πραγματοποίησαν σχεδόν την ίδια πορεία (σ.σ. με νίκη χθες θα είχαν συλλέξει ακριβώς τους ίδιους βαθμούς με το πέρας της α’ φάσης). Ο Μπαλταζάρ «καθάρισε» σχεδόν όλα τα παιχνίδια με τους μικρομεσαίους (13-2-1), ενώ παρά τον πενιχρό απολογισμό η ομάδα του δεν υστέρησε σαφώς έναντι του αντιπάλου της ούτε σε ένα ντέρμπι. Πλήρωσε όμως πολύ ακριβά το τίμημα τόσο για την απουσία ποιοτικού βάθους και ηγετικών φυσιογνωμιών όσο και για την έλλειψη αγωνιστικής ρέντας, καθώς οι λεπτομέρειες ήταν πάντα εις βάρος της.
Με τον αέρα και τη δυναμική που της έχουν προσδώσει οι τέσσερις προσθήκες του Γενάρη η μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή στην επερχόμενη δεκάδα των ντέρμπι είναι ταυτόχρονα και το επόμενο εξελικτικό στάδιο και υποχρέωση. Για να φτάσει αυτή η βελτιωμένη συγκομιδή για την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, θα πρέπει χοντρικά (σχεδόν) όλες οι ήττες της α’ φάσης να γίνουν ισοπαλίες και (σχεδόν) όλες οι ισοπαλίες να μετατραπούν σε νίκες. Τόσο απλά, τόσο δύσκολα…
Η επίρριψη της ευθύνης γι’ αυτόν τον απολογισμό στον προπονητή είναι η εύκολη λύση. Δεν είναι όμως η εξήγηση γι’ αυτήν την πραγματικότητα. Οι όψιμοι επικριτές του Μπρούνο Μπαλταζάρ ας θυμηθούν απλώς ότι στα πρώτα οκτώ παιχνίδια του στον πάγκο της ομάδας (σ.σ. στα πλέι οφ της περασμένης περιόδου) μέτρησε μόλις δύο ήττες, δύο ισοπαλίες και τέσσερις νίκες (δύο επί της Ανόρθωσης και μία επί των ΑΕΚ και Ομόνοιας).
Η μείωση του προϋπολογισμού το περασμένο καλοκαίρι αφαίρεσε από την ΑΕΛ ποιότητα και βάθος, τα οποία ως ένα βαθμό (μένει να αποδειχθεί πόσο) καλύφθηκαν με τη χειμερινή ενίσχυση. Το χθεσινό, ωστόσο, ήταν μόλις το πρώτο ντέρμπι, στο οποίο ο σύλλογος της Λεμεσού είχε διαθέσιμους και τους τέσσερις νεοφερμένους του Ιανουαρίου…
Με σαφώς μικρότερο μπάτζετ απ’ ό,τι πέρυσι, οι «λέοντες» πραγματοποίησαν σχεδόν την ίδια πορεία (σ.σ. με νίκη χθες θα είχαν συλλέξει ακριβώς τους ίδιους βαθμούς με το πέρας της α’ φάσης). Ο Μπαλταζάρ «καθάρισε» σχεδόν όλα τα παιχνίδια με τους μικρομεσαίους (13-2-1), ενώ παρά τον πενιχρό απολογισμό η ομάδα του δεν υστέρησε σαφώς έναντι του αντιπάλου της ούτε σε ένα ντέρμπι. Πλήρωσε όμως πολύ ακριβά το τίμημα τόσο για την απουσία ποιοτικού βάθους και ηγετικών φυσιογνωμιών όσο και για την έλλειψη αγωνιστικής ρέντας, καθώς οι λεπτομέρειες ήταν πάντα εις βάρος της.
Με τον αέρα και τη δυναμική που της έχουν προσδώσει οι τέσσερις προσθήκες του Γενάρη η μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή στην επερχόμενη δεκάδα των ντέρμπι είναι ταυτόχρονα και το επόμενο εξελικτικό στάδιο και υποχρέωση. Για να φτάσει αυτή η βελτιωμένη συγκομιδή για την εξασφάλιση ευρωπαϊκού εισιτηρίου, θα πρέπει χοντρικά (σχεδόν) όλες οι ήττες της α’ φάσης να γίνουν ισοπαλίες και (σχεδόν) όλες οι ισοπαλίες να μετατραπούν σε νίκες. Τόσο απλά, τόσο δύσκολα…
