Το τέλος του μύθου Υποβιβάστηκε μαθηματικά ο Εθνικός
19:48 - 06 Φεβρουαρίου 2018
Η ήττα από τον ΑΠΟΕΛ στο πλαίσιο της 23ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος έφερε και τον μαθηματικό υποβιβασμό του Εθνικού Άχνας μετά από 26 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα σαλόνια της Α’ Κατηγορίας.
Για τρίτη φορά στην ιστορία της η ομάδα που κρατάει άσβεστη τη φλόγα επιστροφής στην κατεχόμενη Άχνα υποβιβάζεται στη Β’ Κατηγορία και ο «μύθος» που κτίστηκε τα τελευταία χρόνια γύρω από τ’ όνομά της καταρρίπτεται.
Η παρθενική εμφάνιση του Εθνικού στην Α’ Κατηγορία έγινε την περίοδο 1983/84, κατά την οποία υποβιβάστηκε αμέσως λόγω χειρότερης αναλογίας τερμάτων από την Ομόνοια Αραδίππου με τις δύο ομάδες να ισοβαθμούν στη 12η θέση με 16 βαθμούς σε 26 αγώνες.
Μετά από δύο χρόνια κέρδισε ξανά εισιτήριο ανόδου στην Α΄ Κατηγορία, όπου παρέμεινε τέσσερις συνεχόμενες περιόδους.
Το 1990 υποβιβάστηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του για να επιστρέψει το 1992 και εκ τότε δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.
Το 1990 υποβιβάστηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία του για να επιστρέψει το 1992 και εκ τότε δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.
Ο μύθος του προστατευμένου
Το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Για τους πολλούς ο Εθνικός όλα αυτά τα 26 χρόνια συνεχούς πορείας στην Α’ Κατηγορία είναι (τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία) η ομάδα του παρασκηνίου, της ηγεσίας της ΚΟΠ, των «φαντασμάτων» και χίλιοι δυο άλλοι χαρακτηρισμοί που τον συνοδεύουν κάθε φορά που γλυτώνει τον υποβιβασμό.
Το κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Για τους πολλούς ο Εθνικός όλα αυτά τα 26 χρόνια συνεχούς πορείας στην Α’ Κατηγορία είναι (τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία) η ομάδα του παρασκηνίου, της ηγεσίας της ΚΟΠ, των «φαντασμάτων» και χίλιοι δυο άλλοι χαρακτηρισμοί που τον συνοδεύουν κάθε φορά που γλυτώνει τον υποβιβασμό.
Για τους λίγους, αποτελεί τρόπο ζωής, φάρο της κατεχόμενης Άχνας και παράδειγμα προς μίμηση μικρού σωματείου. Ενός προσφυγικού σωματείου, το οποίο με μπροστάρη έναν άνθρωπο που έφαγε τη ζωή του στο ποδόσφαιρο κατάφερε πέραν του ιδιόκτητου γηπέδου (με τη βοήθεια του κράτους όπως όλα τα προσφυγικά σωματεία) να συντηρεί πέντε γήπεδα ποδοσφαίρου, δίνοντας στέγη σε 300 παιδιά του χωριού (Δασάκι Άχνας) και των γύρω περιοχών και ν’ αποτελεί πηγή ανάδειξης ταλαντούχων ποδοσφαιριστών.
Όσο αλήθεια είναι το γεγονός πως οι πλείστοι ποδοσφαιρόφιλοι στην Κύπρο χαίρονται με τον υποβιβασμό του Εθνικού, άλλο τόσο είναι πως η ομάδα της Άχνας αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο για το κυπριακό ποδόσφαιρο.
Ο υποβιβασμός του Εθνικού στη Β΄ Κατηγορία δεν αποτελεί ντροπή και θα τον βοηθήσει να διώξει την… ρετσινιά από πάνω του. Ο Κίκης Φιλίππου ανέλαβε την ομάδα το 1990 από τη Β’ Κατηγορία. Δύο χρόνια μετά την επανέφερε στην Α’ Κατηγορία και εκ τότε η ομάδα της Άχνας είναι στα «σαλόνια» των μεγάλων.
Τρεις φορές (1994/95, 1997/98 και 2006/07) ο Εθνικός τερμάτισε τέταρτος στο πρωτάθλημα, ενώ το 2002 έφτασε στον τελικό κυπέλλου, όπου έχασε 1-0 από την Ανόρθωση. Η εκπληκτική πορεία στο Ιντερτότο το 2007 που τον οδήγησε μέχρι τον α’ προκριματικό γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ αποτελεί παράσημο για την προσφυγική ομάδα.
Τα πιο πάνω δεν αποτελούν «επικήδειο» για μια ομάδα που διαθέτει όλα τα εφόδια να επιστρέψει άμεσα στην Α’ Κατηγορία βασιζόμενη, μάλιστα, σε δικά της παιδιά. Και ο Εθνικός απέδειξε όλα αυτά τα χρόνια ότι δουλεύει σε αυτό το κομμάτι καλύτερα από τις πλείστες κυπριακές ομάδες γι’ αυτό και η επάνοδος του στην Α’ Κατηγορία θα γίνει σε στέρεες βάσεις.
Λένε πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά, άρα το προσωνύμιο «Ηθικός» που κόλλησαν ειρωνικά οι αντίπαλοι του Εθνικού στην ομάδα της Άχνας δεν την ακολούθησε τυχαία όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έγινε για παράδειγμα το ίδιο με τον Άρη, τον Ολυμπιακό, τον Διγενή και άλλες τόσες ομάδες που είχαν τους ίδιους στόχους τα τελευταία 25 χρόνια. Όμως, το να υποστηρίζει κάποιος ότι για 25 χρόνια ήταν στην Α' Κατηγορία λόγω εύνοιας αποτελεί ουτοπία και ζήλια για όσα κατάφερε να πετύχει η ομάδα της Άχνας.
Η πιο κάτω εικόνα στην πρώτη προπόνηση της φετινής σεζόν με τους ποδοσφαιριστές να φοράνε αμάνικες φανέλες που περισσότερο παραπέμπουν σε ομάδα αγροτικού σαφέστατα και δεν αντικατοπτρίζουν την εικόνα ομάδας που "βασιλεύει" αλλά ομάδα που παλεύει για την αγωνιστική και οικονομική της σωτηρία.
Την πικρία του υποβιβασμού την νιώθουν μόνο ο Κίκης Φιλίππου, οι συγχωριανοί του και οι λίγοι οπαδοί της ομάδας από τις γύρες περιοχές της Άχνας. Το ότι έφτυσαν «αίμα» όλα αυτά τα χρόνια για να συντηρείται στη ζωή ένα σωματείο ενός μικρού προσφυγικού χωριού δεν το αμφισβητεί κανείς και μπράβο τους. Στο χέρι τους είναι όταν επιστρέψουν (και θα επιστρέψουν άμεσα για τους λόγους που αναφέραμε πιο πάνω) να καταφέρουν να κερδίσουν το φίλαθλο κοινό της Κύπρου.
