ΑΕΚ: Τι αφήνει ο Ρόκα στον Μουρίγιο
19:10 - 17 Μαΐου 2018
Ο αρχιτέκτονας της νέας κυπελλούχου Κύπρου, ο πρώτος αθλητικός διευθυντής του συλλόγου μετά την έλευση του Άντρου Καραπατάκη στην προεδρία, πάτησε τον αγωνιστικό χώρο του ΓΣΠ… βαλαντωμένος, με μάτια υγρά.
Ποιος ξέρει; Ίσως εκείνη τη στιγμή να αναρωτιόταν κι ο ίδιος ο Τσάβι Ρόκα, αν και πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα για τον ίδιο και την ομάδα, αν η ΑΕΚ κατακτούσε νωρίτερα ένα τίτλο και όχι στο τελευταίο παιχνίδι της τετραετίας του…
Η ιστορία όμως δεν γράφεται με «αν», αλλά -όπως επεσήμανε ο Νίκος Κίρζης στη συνέντευξη Τύπου πριν τον τελικό του κυπέλλου- με τίτλους. Και ο Ρόκα μπορεί να αποχωρήσει με απολύτως ήσυχη συνείδηση ότι αποχωρεί αφήνοντας στο διάδοχό του (Άντερ Μουρίγιο) μια ομάδα όχι στο ταβάνι των δυνατοτήτων της, αλλά στον αεροδιάδρομο της απογείωσης της.
Στη διάρκεια της θητείας του Καταλανού η ΑΕΚ μετατράπηκε σε μόνιμη πρωταγωνίστρια και σταθερή διεκδικήτρια τίτλων, απέκτησε ιδιόκτητο γήπεδο, μπήκε στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη και ένεκα των απανωτών εξόδων της στις διοργανώσεις της UEFA αλλά και ως απάγκιο ποιοτικών Ισπανών ποδοσφαιριστών στη δύση της καριέρας τους.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν ένα τρόπαιο. Ήλθε και αυτό. Ως επιστέγασμα της αλλαγής νοοτροπίας που σηματοδοτήθηκε με την επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία και την υιοθέτηση του μοντέλου του τεχνικού διευθυντή (τότε με τον Τζόρντι Κρόιφ), ως επιβράβευση των αλμάτων που υλοποιήθηκαν υπό τη νυν διοίκηση, συνάμα και ως… καύσιμο, προκειμένου να συνεχιστεί ακόμη πιο έντονα η προσπάθεια και να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση.
Το σημαντικότερο όλων; Το κύπελλο αυτό είναι βάλσαμο στη χρόνια πληγή της ΑΕΚ: τον κόσμο της. Το τρόπαιο αυτό «φτιάχνει» τους αιώνια πιστούς, συσπειρώνει τους… χαλαρούς ή εξ αποστάσεως οπαδούς της ομάδας, και -το κυριότερο- δημιουργεί νέους φίλους. Καλή και άγια η αγωνιστική και οικονομική υγεία, αν όμως δεν συνδυάζεται με τίτλους, το κοινό δεν… αυγατίζει.
Με το χθεσινό κύπελλο οι Λαρνακείς κλείνουν ιδανικά μια εποχή και γυρίζουν σελίδα. Η άνοδος στην κορυφή ήταν το εύκολο κομμάτι. Η διατήρηση σε αυτήν το δύσκολο. Πώς επιτυγχάνεται; Μόνο με το… επόμενο τρόπαιο, για το οποίο η φιλοδοξία-προσδοκία-απαίτηση είναι να έλθει δίχως να μεσολαβήσουν ξανά 14 χρόνια. Αυτό είναι, πλέον, το νέο μέτρο σύγκρισης των πραγμάτων.
Ποιος ξέρει; Ίσως εκείνη τη στιγμή να αναρωτιόταν κι ο ίδιος ο Τσάβι Ρόκα, αν και πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί τα πράγματα για τον ίδιο και την ομάδα, αν η ΑΕΚ κατακτούσε νωρίτερα ένα τίτλο και όχι στο τελευταίο παιχνίδι της τετραετίας του…
Η ιστορία όμως δεν γράφεται με «αν», αλλά -όπως επεσήμανε ο Νίκος Κίρζης στη συνέντευξη Τύπου πριν τον τελικό του κυπέλλου- με τίτλους. Και ο Ρόκα μπορεί να αποχωρήσει με απολύτως ήσυχη συνείδηση ότι αποχωρεί αφήνοντας στο διάδοχό του (Άντερ Μουρίγιο) μια ομάδα όχι στο ταβάνι των δυνατοτήτων της, αλλά στον αεροδιάδρομο της απογείωσης της.
Στη διάρκεια της θητείας του Καταλανού η ΑΕΚ μετατράπηκε σε μόνιμη πρωταγωνίστρια και σταθερή διεκδικήτρια τίτλων, απέκτησε ιδιόκτητο γήπεδο, μπήκε στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη και ένεκα των απανωτών εξόδων της στις διοργανώσεις της UEFA αλλά και ως απάγκιο ποιοτικών Ισπανών ποδοσφαιριστών στη δύση της καριέρας τους.
Το τελευταίο κομμάτι του παζλ ήταν ένα τρόπαιο. Ήλθε και αυτό. Ως επιστέγασμα της αλλαγής νοοτροπίας που σηματοδοτήθηκε με την επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία και την υιοθέτηση του μοντέλου του τεχνικού διευθυντή (τότε με τον Τζόρντι Κρόιφ), ως επιβράβευση των αλμάτων που υλοποιήθηκαν υπό τη νυν διοίκηση, συνάμα και ως… καύσιμο, προκειμένου να συνεχιστεί ακόμη πιο έντονα η προσπάθεια και να μην κυριαρχήσει η απογοήτευση.
Το σημαντικότερο όλων; Το κύπελλο αυτό είναι βάλσαμο στη χρόνια πληγή της ΑΕΚ: τον κόσμο της. Το τρόπαιο αυτό «φτιάχνει» τους αιώνια πιστούς, συσπειρώνει τους… χαλαρούς ή εξ αποστάσεως οπαδούς της ομάδας, και -το κυριότερο- δημιουργεί νέους φίλους. Καλή και άγια η αγωνιστική και οικονομική υγεία, αν όμως δεν συνδυάζεται με τίτλους, το κοινό δεν… αυγατίζει.
Με το χθεσινό κύπελλο οι Λαρνακείς κλείνουν ιδανικά μια εποχή και γυρίζουν σελίδα. Η άνοδος στην κορυφή ήταν το εύκολο κομμάτι. Η διατήρηση σε αυτήν το δύσκολο. Πώς επιτυγχάνεται; Μόνο με το… επόμενο τρόπαιο, για το οποίο η φιλοδοξία-προσδοκία-απαίτηση είναι να έλθει δίχως να μεσολαβήσουν ξανά 14 χρόνια. Αυτό είναι, πλέον, το νέο μέτρο σύγκρισης των πραγμάτων.
