Μαντούκα για ΑΠΟΕΛ: «Έμεινα για λίγους μήνες, μολονότι δεν το ήθελα»
17:40 - 03 Μαΐου 2018
Πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές, άλλες λιγότερο και άλλες σχεδόν καθόλου γνωστές, της θητείας του στον ΑΠΟΕΛ ως παίκτης και ως τεχνικός διευθυντής αποκάλυψε σε εκτενέστατη συνέντευξή του στην πορτογαλική ιστοσελίδα zerozero ο Γκουστάβο Μαντούκα. Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Βραζιλιάνος για…
…τις αναμνήσεις του από το νικητήριο τέρμα επί της Πόρτο με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ: «Ήταν μια φανταστική βραδιά. Ό,τι βιώσαμε εκείνη τη χρονιά στον ΑΠΟΕΛ ήταν υπερφυσικό για όλους τους παίκτες. Ο ΑΠΟΕΛ ως σύλλογος δεν έχει το μέγεθος της Μπενφίκα ή της Πόρτο. Ξεκίνησε ν’ αγωνίζεται στην κύρια φάση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων πριν οκτώ, εννέα χρόνια. Όταν πρωτοπήγα, είχαν παίξει μόλις μια φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και τερματίσαμε πρώτοι στον όμιλο, φτάσαμε τελικά ως τα προημιτελικά… Το τέρμα απέναντι στην Πόρτο σφράγισε την εξαιρετική παρουσία μας στη διοργάνωση. Ήμασταν μπροστά με 1-0, δεχτήκαμε την ισοφάριση στο 88’, αποτέλεσμα που άφηνε τα πάντα ανοιχτά στον όμιλο. Λίγο αργότερα πέτυχα εκείνο το γκολ που μας έφερε μόνους στην πρώτη θέση και μας έστειλε στο προτελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Ζενίτ έχοντας ανάγκη μια ισοπαλία για να προκριθούμε. Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, ένα αξιομνημόνευτο γκολ, ένα τρομερό πάρτι και μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή»
…το αν ήταν η μεγαλύτερη χαρά που έδωσε στους φίλους της Μπενφίκα: «(γελά) Ήταν σπουδαία απόλαυση δεδομένης της αντιπαλότητας των δύο συλλόγων… Ουδέποτε όμως το σκέφτηκα έτσι. Τα τέρματά μου ήταν πάντα υπέρ του συλλόγου, τον οποίο εκπροσωπούσα, αλλά αναμφίβολα οι φίλοι της Μπενφίκα το χάρηκαν»
…το πώς εκείνη η σεζόν τον μετέτρεψε σε είδωλο στην Κύπρο: «Αυτή η σεζόν και τέσσερεις εγχώριοι τίτλοι σε πέντε χρόνια. Αλλά ειδικά η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην οποία υπήρχαν τέσσερις αξιοσημείωτες στιγμές. Η πρώτη ήταν ο προκριματικός απέναντι στη Βίσλα. Νικήσαμε 3-1 στην Κύπρο και πέτυχα ένα τεράστιο γκολ. Και μόνο η είσοδος στους ομίλους ήταν ήδη πολύ σημαντική. Ακολούθως η νίκη επί της Πόρτο ήταν καθοριστική. Και μετά η ισοπαλία απέναντι στη Ζενίτ. Και, τέλος, στη φάση των 16, το τέρμα μου απέναντι στη Λιόν στο δεύτερο παιχνίδι. Νικήσαμε 1-0 και προκριθήκαμε στα πέναλτι. Θυμάμαι ότι ο Ζοζέ Μουρίνιο, την παραμονή του αγώνα απέναντι στη Ρεάλ Μασρίτης, είπε ότι το Τσάμπιονς Λιγκ είχε ήδη έναν πρωταθλητή, εξ αιτίας όσων είχε πετύχει ο ΑΠΟΕΛ και ένεκα του μεγέθους του, το οποίο απείχε πολύ από το αντίστοιχο των συλλόγων που συνήθως μετέχουν στη συγκεκριμένη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ… Εκείνη η στιγμή ήταν ιδιαίτερη. Ως επιστέγασμα εκείνης της πορείας είχα την ευτυχία να σκοράρει και στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου στο δεύτερο παιχνίδι. Στο τέλος βρέθηκα και στην ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο και υπερήφανο».
…το τελευταίο κομμάτι της καριέρας του: «Κρέμασα τα παπούτσια μου στα 34 ένεκα ενός τραυματισμού. Είχα δυσκολίες να επιστρέψω από ένα οστικό οίδημα. Οπότε ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ μου πρότεινε να γίνω ο εκτελεστικός διευθυντής στο σύλλογο. Το σκέφτηκα ψύχραιμα, ήμουν περήφανος για την πρόταση… Από πλευράς φυσικής κατάστασης, αισθανόμουν καλά. Είχαμε παίξει εκείνη τη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε Μπαρσελόνα και Παρί, ήμουν από τους καλύτερους σ’ εκείνα τα παιχνίδια, σκόραρα απέναντι στον Άγιαξ, ενώ σημείωσε και επτά τέρματα σε ισάριθμα παιχνίδια πρωταθλήματος κι ήμουν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας… Αισθανόμουν καλά, αλλά ψυχολογικά, ήμουν προετοιμασμένος να σταματήσω, αισθανόμουν ώριμος, ένιωθα πως ήταν η στιγμή. Μπορούσα ήδη να δω με άλλο μάτι το παιχνίδι, είχα μετάσχει ήδη σε συζητήσεις με προπονητές, με τη διοίκηση… Ήμουν ήδη στη μετάβαση μεταξύ προπονητή και παίκτη, καθοδήγησης των παικτών… Ήμουν ήδη προετοιμασμένος να σταματήσω. Ο τραυματισμός προκάλεσε όλη αυτήν την κατάσταση».
…τη θητεία του ως τεχνικός διευθυντής: «Η ανάληψη αυτού του πόστου ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Έγινα το αφεντικό των συμπαικτών μου, των φίλων μου, παικτών που είχαν αγωνιστεί μαζί μου για πέντε χρόνια, που έφαγαν στο σπίτι μου, με τους οποίους οι οικογένειές μας είχαν φιλικές σχέσεις, οι γυναίκες μας, τα παιδιά μας… Την επόμενη μέρα ήμουν εκείνος που θα καθόριζε το μέλλον τους. Είτε το ήθελα είτα όχι, είχα την ευθύνη να τους απομακρύνω ή να τους δώσω συμβόλαιο… Φυσικά από κοινού με τον προπονητή και τη διοίκηση, αλλά εγώ είχα την τελική απόφαση ένεκα της θέσης μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη, αγχώδης περίοδος για μένα. Δεν είχα το χρόνο για τη μετάβαση…»
…το αν δεν του άρεσε εκείνο το πόστο: «Παίξαμε στο Γιουρόπα Λιγκ εκείνη τη χρονιά, πήραμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο, αλλά ήταν δύσκολα. Ήταν κάτι που δεν με ευχαριστούσε να κάνω. Η διοίκηση αποφάσισε να απομακρύνει τον προπονητή, τρία παιχνίδια πριν το τέλος, εγώ ανέλαβα στη θέση του. Ευτυχώς κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Αφού δεν είχα το δίπλωμα, δεν είχα την ευκαιρία να συνεχίσω τη δουλειά, επέστρεψε σε εκτελεστικό πόστο, προσλάβαμε τον Ντομίνγκος Πασιένσια και έμεινα στη θέση μου για λίγους μήνες, μολονότι δεν ήθελα. Ήθελα να τελειώσω το δίπλωμα προπονητικής και να πάω στον καινούργιο τομέα, αλλά δεν το επέτρεπαν οι κανονισμοί. Ακολούθως, όταν αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα για να αποχωρήσω, ξεκίνησα να προετοιμάζομαι. Έκανα το UEFA B και το UEFA A και μετά το UEFA Pro. Εκείνο το εξάμηνο εργαζόμουν σε σύλλογο της β’ κατηγορίας στην Κύπρο (σ.σ. Οθέλλος). Μετά όμως για οικογενειακούς λόγους αποφασίστηκε να γυρίσουμε στη Βραζιλία, μετά από τόσο καιρό στο εξωτερικό».
…για την πρόσληψη του Ντομίνγκος Πασιένσια: «Το όνομά του έπεσε στο τραπέζι. Το ανέφερε ο πρόεδρος. Μου άρεσε, έδωσα την έγκρισή μου, διότι ήξερα για τη δουλειά του στην Πορτογαλία, ιδιαίτερα στην Μπράγκα, με την οποία έφτασε ως τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά είχε καλές συστάσεις και έδωσα την έγκρισή μου. Προχωρήσαμε στην πρόσληψη. Από τη δική μου σκοπιά, ο Ντομίνγκος έκανε πολύ καλή δουλειά, είχαμε καλή σχέση, πολύ σεβασμό. Αλλά, δυστυχώς, για λεπτομέρειες η ομάδας απέτυχε να προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ηττηθήκαμε στα πλέι οφ από την Αστάνα. Είχαμε χάσει εκτός 1-0, στην έδρα μας νικούσαμε 1-0, μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και δεύτερο και τρίτο τέρμα, αλλά δεν το πράξαμε και στο τέλος δεχτήκαμε την ισοφάριση. Ήταν ο κύριος στόχος του συλλόγου… Κατόπιν τούτου οι οπαδοί πίεσαν σκληρά και ο πρόεδρος, από μόνος του, χωρίς την υποστήριξή μου, προχώρησε στην αποδέσμευση του Ντομίνγκος Πασιένσια».
…για το αν ήταν σύμφωνος: «Με δυσαρέστησε πολύ, διότι πίστευα ότι γινόταν σωστή δουλειά. Όλα κρίθηκαν σε λεπτομέρειες, οι οποίες δεν ελέγχονται. Δεν σημαίνει ότι η δουλειά είτε γίνεται καλά είτε όχι. Ήταν ένα ατύχημα και νομίζω ότι ο Ντομίνγκος άξιζε μεγαλύτερη πίστωση χρόνου. Εκεί ξεκίνησε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη μου με τη διοίκηση. Αλλά από τον Ντομίνγκος έχω μόνο καλές αναμνήσεις, διατηρούμε καλή σχέση και μου άρεσε η δουλειά του».
…τις αναμνήσεις του από το νικητήριο τέρμα επί της Πόρτο με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ: «Ήταν μια φανταστική βραδιά. Ό,τι βιώσαμε εκείνη τη χρονιά στον ΑΠΟΕΛ ήταν υπερφυσικό για όλους τους παίκτες. Ο ΑΠΟΕΛ ως σύλλογος δεν έχει το μέγεθος της Μπενφίκα ή της Πόρτο. Ξεκίνησε ν’ αγωνίζεται στην κύρια φάση των ευρωπαϊκών διοργανώσεων πριν οκτώ, εννέα χρόνια. Όταν πρωτοπήγα, είχαν παίξει μόλις μια φορά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Και τερματίσαμε πρώτοι στον όμιλο, φτάσαμε τελικά ως τα προημιτελικά… Το τέρμα απέναντι στην Πόρτο σφράγισε την εξαιρετική παρουσία μας στη διοργάνωση. Ήμασταν μπροστά με 1-0, δεχτήκαμε την ισοφάριση στο 88’, αποτέλεσμα που άφηνε τα πάντα ανοιχτά στον όμιλο. Λίγο αργότερα πέτυχα εκείνο το γκολ που μας έφερε μόνους στην πρώτη θέση και μας έστειλε στο προτελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Ζενίτ έχοντας ανάγκη μια ισοπαλία για να προκριθούμε. Ήταν ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, ένα αξιομνημόνευτο γκολ, ένα τρομερό πάρτι και μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή»
…το αν ήταν η μεγαλύτερη χαρά που έδωσε στους φίλους της Μπενφίκα: «(γελά) Ήταν σπουδαία απόλαυση δεδομένης της αντιπαλότητας των δύο συλλόγων… Ουδέποτε όμως το σκέφτηκα έτσι. Τα τέρματά μου ήταν πάντα υπέρ του συλλόγου, τον οποίο εκπροσωπούσα, αλλά αναμφίβολα οι φίλοι της Μπενφίκα το χάρηκαν»
…το πώς εκείνη η σεζόν τον μετέτρεψε σε είδωλο στην Κύπρο: «Αυτή η σεζόν και τέσσερεις εγχώριοι τίτλοι σε πέντε χρόνια. Αλλά ειδικά η πορεία στο Τσάμπιονς Λιγκ, στην οποία υπήρχαν τέσσερις αξιοσημείωτες στιγμές. Η πρώτη ήταν ο προκριματικός απέναντι στη Βίσλα. Νικήσαμε 3-1 στην Κύπρο και πέτυχα ένα τεράστιο γκολ. Και μόνο η είσοδος στους ομίλους ήταν ήδη πολύ σημαντική. Ακολούθως η νίκη επί της Πόρτο ήταν καθοριστική. Και μετά η ισοπαλία απέναντι στη Ζενίτ. Και, τέλος, στη φάση των 16, το τέρμα μου απέναντι στη Λιόν στο δεύτερο παιχνίδι. Νικήσαμε 1-0 και προκριθήκαμε στα πέναλτι. Θυμάμαι ότι ο Ζοζέ Μουρίνιο, την παραμονή του αγώνα απέναντι στη Ρεάλ Μασρίτης, είπε ότι το Τσάμπιονς Λιγκ είχε ήδη έναν πρωταθλητή, εξ αιτίας όσων είχε πετύχει ο ΑΠΟΕΛ και ένεκα του μεγέθους του, το οποίο απείχε πολύ από το αντίστοιχο των συλλόγων που συνήθως μετέχουν στη συγκεκριμένη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ… Εκείνη η στιγμή ήταν ιδιαίτερη. Ως επιστέγασμα εκείνης της πορείας είχα την ευτυχία να σκοράρει και στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου στο δεύτερο παιχνίδι. Στο τέλος βρέθηκα και στην ομάδα του Τσάμπιονς Λιγκ, κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο και υπερήφανο».
…το τελευταίο κομμάτι της καριέρας του: «Κρέμασα τα παπούτσια μου στα 34 ένεκα ενός τραυματισμού. Είχα δυσκολίες να επιστρέψω από ένα οστικό οίδημα. Οπότε ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ μου πρότεινε να γίνω ο εκτελεστικός διευθυντής στο σύλλογο. Το σκέφτηκα ψύχραιμα, ήμουν περήφανος για την πρόταση… Από πλευράς φυσικής κατάστασης, αισθανόμουν καλά. Είχαμε παίξει εκείνη τη χρονιά στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε Μπαρσελόνα και Παρί, ήμουν από τους καλύτερους σ’ εκείνα τα παιχνίδια, σκόραρα απέναντι στον Άγιαξ, ενώ σημείωσε και επτά τέρματα σε ισάριθμα παιχνίδια πρωταθλήματος κι ήμουν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας… Αισθανόμουν καλά, αλλά ψυχολογικά, ήμουν προετοιμασμένος να σταματήσω, αισθανόμουν ώριμος, ένιωθα πως ήταν η στιγμή. Μπορούσα ήδη να δω με άλλο μάτι το παιχνίδι, είχα μετάσχει ήδη σε συζητήσεις με προπονητές, με τη διοίκηση… Ήμουν ήδη στη μετάβαση μεταξύ προπονητή και παίκτη, καθοδήγησης των παικτών… Ήμουν ήδη προετοιμασμένος να σταματήσω. Ο τραυματισμός προκάλεσε όλη αυτήν την κατάσταση».
…τη θητεία του ως τεχνικός διευθυντής: «Η ανάληψη αυτού του πόστου ήταν πολύ δύσκολη για μένα. Έγινα το αφεντικό των συμπαικτών μου, των φίλων μου, παικτών που είχαν αγωνιστεί μαζί μου για πέντε χρόνια, που έφαγαν στο σπίτι μου, με τους οποίους οι οικογένειές μας είχαν φιλικές σχέσεις, οι γυναίκες μας, τα παιδιά μας… Την επόμενη μέρα ήμουν εκείνος που θα καθόριζε το μέλλον τους. Είτε το ήθελα είτα όχι, είχα την ευθύνη να τους απομακρύνω ή να τους δώσω συμβόλαιο… Φυσικά από κοινού με τον προπονητή και τη διοίκηση, αλλά εγώ είχα την τελική απόφαση ένεκα της θέσης μου. Ήταν μια πολύ δύσκολη, αγχώδης περίοδος για μένα. Δεν είχα το χρόνο για τη μετάβαση…»
…το αν δεν του άρεσε εκείνο το πόστο: «Παίξαμε στο Γιουρόπα Λιγκ εκείνη τη χρονιά, πήραμε το πρωτάθλημα και το κύπελλο, αλλά ήταν δύσκολα. Ήταν κάτι που δεν με ευχαριστούσε να κάνω. Η διοίκηση αποφάσισε να απομακρύνει τον προπονητή, τρία παιχνίδια πριν το τέλος, εγώ ανέλαβα στη θέση του. Ευτυχώς κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Αφού δεν είχα το δίπλωμα, δεν είχα την ευκαιρία να συνεχίσω τη δουλειά, επέστρεψε σε εκτελεστικό πόστο, προσλάβαμε τον Ντομίνγκος Πασιένσια και έμεινα στη θέση μου για λίγους μήνες, μολονότι δεν ήθελα. Ήθελα να τελειώσω το δίπλωμα προπονητικής και να πάω στον καινούργιο τομέα, αλλά δεν το επέτρεπαν οι κανονισμοί. Ακολούθως, όταν αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα για να αποχωρήσω, ξεκίνησα να προετοιμάζομαι. Έκανα το UEFA B και το UEFA A και μετά το UEFA Pro. Εκείνο το εξάμηνο εργαζόμουν σε σύλλογο της β’ κατηγορίας στην Κύπρο (σ.σ. Οθέλλος). Μετά όμως για οικογενειακούς λόγους αποφασίστηκε να γυρίσουμε στη Βραζιλία, μετά από τόσο καιρό στο εξωτερικό».
…για την πρόσληψη του Ντομίνγκος Πασιένσια: «Το όνομά του έπεσε στο τραπέζι. Το ανέφερε ο πρόεδρος. Μου άρεσε, έδωσα την έγκρισή μου, διότι ήξερα για τη δουλειά του στην Πορτογαλία, ιδιαίτερα στην Μπράγκα, με την οποία έφτασε ως τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Δεν τον γνώριζα προσωπικά, αλλά είχε καλές συστάσεις και έδωσα την έγκρισή μου. Προχωρήσαμε στην πρόσληψη. Από τη δική μου σκοπιά, ο Ντομίνγκος έκανε πολύ καλή δουλειά, είχαμε καλή σχέση, πολύ σεβασμό. Αλλά, δυστυχώς, για λεπτομέρειες η ομάδας απέτυχε να προκριθεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ηττηθήκαμε στα πλέι οφ από την Αστάνα. Είχαμε χάσει εκτός 1-0, στην έδρα μας νικούσαμε 1-0, μπορούσαμε να είχαμε πετύχει και δεύτερο και τρίτο τέρμα, αλλά δεν το πράξαμε και στο τέλος δεχτήκαμε την ισοφάριση. Ήταν ο κύριος στόχος του συλλόγου… Κατόπιν τούτου οι οπαδοί πίεσαν σκληρά και ο πρόεδρος, από μόνος του, χωρίς την υποστήριξή μου, προχώρησε στην αποδέσμευση του Ντομίνγκος Πασιένσια».
…για το αν ήταν σύμφωνος: «Με δυσαρέστησε πολύ, διότι πίστευα ότι γινόταν σωστή δουλειά. Όλα κρίθηκαν σε λεπτομέρειες, οι οποίες δεν ελέγχονται. Δεν σημαίνει ότι η δουλειά είτε γίνεται καλά είτε όχι. Ήταν ένα ατύχημα και νομίζω ότι ο Ντομίνγκος άξιζε μεγαλύτερη πίστωση χρόνου. Εκεί ξεκίνησε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη μου με τη διοίκηση. Αλλά από τον Ντομίνγκος έχω μόνο καλές αναμνήσεις, διατηρούμε καλή σχέση και μου άρεσε η δουλειά του».
