Ρολφ Φρίνγκερ: «Θέλω Ομόνοια!»
16:36 - 05 Ιουνίου 2018
Η 5η Ιουνίου 1993 έχει ξεχωριστή θέση στα βιβλία ιστορίας του ελβετικού ποδοσφαίρου, καθώς εκείνη την ημέρα η «μικρούλα» Ααράου στέφθηκε πρωταθλήτρια και ο Ρολφ Φρίνγκερ έθεσε τις βάσεις της προπονητικής καριέρας του.
Το απόγευμα εκείνης της ξεχωριστής μέρας η Ααράου νίκησε εντός έδρας 2-1 τη Σιόν κι ακολούθως όλη η αποστολή μετέβη στο «Λέτσιγκρουντ» (Ζυρίχη), όπου μόνο μια νίκη της Σερβέτ μπορούσε να αποτρέψει την πρόωρη στέψη του κραυγαλέου αουτσάιντερ.
Η Σερβέτ, ωστόσο, ηττήθηκε 3-2 και με το σφύριγμα της λήξης ο Ρολφ Φρίνγκερ πετάχτηκε από τη θέση του στην κερκίδα και αγκάλιασε την οκτώ μηνών έγκυο σύζυγό του. Όλη η Ελβετία έτριβε τα μάτια της. Ήταν η μέρα, στην οποία η ποδοσφαιρική επανάσταση του Φρίνγκερ έδρεψε καρπούς.
Ένα χρόνο νωρίτερα τον είχε καλέσει ο αθλητικός διευθυντής της Ααράου, Φρέντι Στράσερ. Η ομάδα τότε κινδύνευε να υποβιβαστεί, ενώ ο Φρίνγκερ διεκδικούσε την άνοδο με τη Σαφχάουζεν και ταυτόχρονα είχε προσφορά από τη Βίντερτουρ.
Ο Φρίνγκερ υπέγραψε στην Ααράου, «με τον κίνδυνο η ομάδα να υποβιβαστεί, η Σαφχάουζεν να προαχθεί και εγώ να συνεχίσω να ασκώ την προπονητική στη β’ κατηγορία», όπως αργότερα σχολίασε ο ίδιος.
Η Ααράου, ωστόσο, σώθηκε στο τελευταίο λεπτό, ενώ η Σαφχάουζεν έχασε στις λεπτομέρειες την άνοδο. Ο Φρίνγκερ πήρε μαζί του τον αμυντικό Μίρκο Παβλίσεβιτς από τη Σαφχάουζεν και από τη Ζυρίχη τον τότε προστατευόμενό του Ρομπέρτο ντι Ματέο. «Η Ααράου ήταν μια ομάδα δίχως θεμέλια. Με αυτούς τους δύο παίκτες αποκτήσαμε ένα θεμέλιο».
Ο Φρίνγκερ προσέδωσε στην ομάδα ένα νέο τακτικό μοντέλο. Πίεση, επιθετικό ποδόσφαιρο, όπως περιγράφονται στην εργασία του με τον τίτλο: «Οι επιθετικές δυνατότητες του παιχνιδιού ζώνης». Εν μια νυκτί ένα συνονθύλευμα μετατράπηκε σε ομάδα κορυφής.
Ήδη από τα πρώτα φιλικά έρχονταν ευρείες νίκες απέναντι σε μπερδεμένους αντιπάλους. «Μας άνοιξε έναν καινούργιο ποδοσφαιρικό κόσμο και μας εμφύσησε τεράστια αυτοπεποίθηση», θυμάται ο τότε αρχηγός Μπερντ Κίλιαν. Στη χειμερινή διακοπή η Ααράου ήταν στην πέμπτη θέση.
Η μεγάλη Γκρασχόπερ με παίκτες όπως οι Τσιριάκο Σφόρτσα, Αλέν Ζούτερ, Τόμας Μπίκελ και Ματς Γκρεν είχε υποχωρήσει στη ζώνη του υποβιβασμού. Στη διάρκεια της προετοιμασίας για το β’ μισό της σεζόν ο Φρίνγκερ έθεσε ως στόχο τον τίτλο. «Φυσικά μόνον στα αποδυτήρια, όχι δημοσίως», αποκαλύπτει σήμερα.
Οι παίκτες έμειναν με το στόμα ανοιχτό, αλλά το θρασύ παιχνίδι τους έφερνε τη μία νίκη πίσω από την άλλη και στο τέλος τον τίτλο, ο οποίος «κλείδωσε» τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος. «Ένας φρεσκαρισμένος τετρακύλινδρος κινητήρας μπορεί να ανταγωνιστεί και έναν εξακύλινδρο».
Το απόγευμα εκείνης της ξεχωριστής μέρας η Ααράου νίκησε εντός έδρας 2-1 τη Σιόν κι ακολούθως όλη η αποστολή μετέβη στο «Λέτσιγκρουντ» (Ζυρίχη), όπου μόνο μια νίκη της Σερβέτ μπορούσε να αποτρέψει την πρόωρη στέψη του κραυγαλέου αουτσάιντερ.
Η Σερβέτ, ωστόσο, ηττήθηκε 3-2 και με το σφύριγμα της λήξης ο Ρολφ Φρίνγκερ πετάχτηκε από τη θέση του στην κερκίδα και αγκάλιασε την οκτώ μηνών έγκυο σύζυγό του. Όλη η Ελβετία έτριβε τα μάτια της. Ήταν η μέρα, στην οποία η ποδοσφαιρική επανάσταση του Φρίνγκερ έδρεψε καρπούς.
Ένα χρόνο νωρίτερα τον είχε καλέσει ο αθλητικός διευθυντής της Ααράου, Φρέντι Στράσερ. Η ομάδα τότε κινδύνευε να υποβιβαστεί, ενώ ο Φρίνγκερ διεκδικούσε την άνοδο με τη Σαφχάουζεν και ταυτόχρονα είχε προσφορά από τη Βίντερτουρ.
Ο Φρίνγκερ υπέγραψε στην Ααράου, «με τον κίνδυνο η ομάδα να υποβιβαστεί, η Σαφχάουζεν να προαχθεί και εγώ να συνεχίσω να ασκώ την προπονητική στη β’ κατηγορία», όπως αργότερα σχολίασε ο ίδιος.
Η Ααράου, ωστόσο, σώθηκε στο τελευταίο λεπτό, ενώ η Σαφχάουζεν έχασε στις λεπτομέρειες την άνοδο. Ο Φρίνγκερ πήρε μαζί του τον αμυντικό Μίρκο Παβλίσεβιτς από τη Σαφχάουζεν και από τη Ζυρίχη τον τότε προστατευόμενό του Ρομπέρτο ντι Ματέο. «Η Ααράου ήταν μια ομάδα δίχως θεμέλια. Με αυτούς τους δύο παίκτες αποκτήσαμε ένα θεμέλιο».
Ο Φρίνγκερ προσέδωσε στην ομάδα ένα νέο τακτικό μοντέλο. Πίεση, επιθετικό ποδόσφαιρο, όπως περιγράφονται στην εργασία του με τον τίτλο: «Οι επιθετικές δυνατότητες του παιχνιδιού ζώνης». Εν μια νυκτί ένα συνονθύλευμα μετατράπηκε σε ομάδα κορυφής.
Ήδη από τα πρώτα φιλικά έρχονταν ευρείες νίκες απέναντι σε μπερδεμένους αντιπάλους. «Μας άνοιξε έναν καινούργιο ποδοσφαιρικό κόσμο και μας εμφύσησε τεράστια αυτοπεποίθηση», θυμάται ο τότε αρχηγός Μπερντ Κίλιαν. Στη χειμερινή διακοπή η Ααράου ήταν στην πέμπτη θέση.
Η μεγάλη Γκρασχόπερ με παίκτες όπως οι Τσιριάκο Σφόρτσα, Αλέν Ζούτερ, Τόμας Μπίκελ και Ματς Γκρεν είχε υποχωρήσει στη ζώνη του υποβιβασμού. Στη διάρκεια της προετοιμασίας για το β’ μισό της σεζόν ο Φρίνγκερ έθεσε ως στόχο τον τίτλο. «Φυσικά μόνον στα αποδυτήρια, όχι δημοσίως», αποκαλύπτει σήμερα.
Οι παίκτες έμειναν με το στόμα ανοιχτό, αλλά το θρασύ παιχνίδι τους έφερνε τη μία νίκη πίσω από την άλλη και στο τέλος τον τίτλο, ο οποίος «κλείδωσε» τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος. «Ένας φρεσκαρισμένος τετρακύλινδρος κινητήρας μπορεί να ανταγωνιστεί και έναν εξακύλινδρο».
Ο Φρίνγκερ είχε εντάξει στο συμβόλαιό του πριμ τίτλου, το οποίο οι διοικούντες κατά την υπογραφή ουδέποτε είχαν σκεφτεί ότι θα ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλουν. Έδωσαν όμως με ευχαρίστηση το τετραψήφιο ποσό στον προπονητή τους, ο οποίος ερωτηθείς με ποιες ομάδες θέλει να παίξει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών αποκρίθηκε: «Θέλω την Ομόνοια και τη Μίλαν»!
Μερικές εβδομάδες αργότερα η Ααράου κληρώθηκε με την Ομόνοια στον προκριματικό γύρο της διοργάνωσης (σ.σ. ήττα με 2-1 στην Κύπρο, νίκη με 2-0 στην Ελβετία) και με τη Μίλαν στον πρώτο γύρο (σ.σ. ήττα με 1-0 στην Ελβετία, ισοπαλία 0-0 στην Ιταλία)! Ήταν η απαρχή μιας επιτυχημένης εποχής, από το 1993 ως το 1997 η ομάδα εξασφάλισε τετράκις το ευρωπαϊκό εισιτήριο.
Στη σεζόν του τίτλου στην κερκίδα καθόταν πάντα ένας φίλος του Φρίνγκερ που μετά τα παιχνίδια πήγαινε τακτικά με την ομάδα για δείπνο: ο Γιόακιμ Λεβ, νυν τεχνικός της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Γερμανίας. «Ήταν μια περίοδος και ένα ποδόσφαιρο, που με είχε εμπνεύσει», εκμυστηρεύτηκε αργότερα ο Γερμανός. Και για τον Ρολφ Φρίνγκερ η Ααράου αποδείχθηκε βατήρας ανέλιξης. Ωστόσο ακόμη και 25 χρόνια μετά δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία: «Το πρωτάθλημα με την Ααράου ήταν η ωραιότερη και πλέον συγκινητική εμπειρία μου στο ποδόσφαιρο».
