Ο Στέφανος στην επηρεαζόμενη περιουσία του στο Βόρειο μέρος της Κύπρου
11:57 - 11 Ιουλίου 2018
O Στέφανος γεννήθηκε το 1938 και μεγάλωσε στο Ριζοκάρπασο.
Η τουρκική κυβέρνηση μέσω του τουρκικού στρατού το 1974 τον οδήγησαν στο Νότιο Μέρος της Κύπρου με την τουρκική στρατιωτική παρέμβαση.
Βέβαια, μέχρι το 1975 ήταν Ελληνοκύπριος που ζούσε στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου. Αυτός έφυγε ένα χρόνο μετά την 20 Ιουλίου 1974 (δεν μας είπαν πως να την γράφουμε την εισβολή), όμως η οικογένεια του παρέμεινε ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους που ζουν στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου.
Ο Στέφανος μετατράπηκε σε Ελληνοκύπριο που ζει στο Νότιο Μέρος της Κύπρου. Μέχρι να τα καταφέρει όμως χρειάστηκε να συλληφθεί και να περάσει μήνες στις φυλακές του τουρκικού στρατού στο Βόρειο μέρος της Κύπρου.
Ο Στέφανος αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα με την Τουρκοκυπριακή διοίκηση.
Το 1974 ο Στέφανος διάνυε ήδη τα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ζωής του.
Προηγουμένως συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-1959. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην εθελοντική εθνοφρουρά, ώστε να περιορίσει τη δράση της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων.
Του Στέφανου, του είχαν υποσχεθεί πως θα μπορούσε να επιστρέψει όποτε θέλει στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου. Προσπάθησε αλλά οι συνθήκες και τα τουρκικά στρατεύματα δεν τον ευνόησαν. Παραμένει στην ελληνοκυπριακή προσφυγιά μέχρι σήμερα.
Το 2003 ο Στέφανος όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα επισκέφθηκε το παλιό σπίτι του στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου.
Σε αυτό έμεναν πια Τούρκοι πρόσφυγες από τα βάθη της Ανατολίας. Δυστυχώς, ήταν και η δική του περιουσία ανάμεσα στις επηρεαζόμενες.
Βρισκόταν ήδη στα 65 του χρόνια το 2003 ο Στέφανος.
Ο Τούρκος πρόσφυγας που διαμένει σε αυτό δεν τον άφησε να εισέλθει στο σπίτι του για να το δει. Συζήτησε σε έντονο ύφος και ο Τούρκος πρόσφυγας ειδοποίησε την αστυνομία της τουρκοκυπριακής διοίκησης, η οποία τον ενημέρωσε πως είναι υπό σύλληψη και τον οδήγησε στις φυλακές του Βορείου Μέρους της Κύπρου.
Αφού οδηγήθηκε στο δικαστήριο μετά από άμεσες ενέργειες μιας κάποιας(;) (δεν μας είπαν πως πρέπει να τη λέμε την Κυπριακή Δημοκρατία), ο Στέφανος αφέθηκε ελεύθερος και επανήλθε στο Νότιο Μέρος της Κύπρου.
Σήμερα ζει στο Νότιο Μέρος της Κύπρου μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Συχνά θυμάται όσα πέρασε και τους εξιστορεί διάφορα γεγονότα από την περίοδο 1963-1974.
Μέχρι χθες μιλούσε στα εγγόνια του για τον θείο τους τον αγνοούμενο, για τους συγγενείς τους που είναι εγκλωβισμένοι στο Ριζοκάρπασο, για τις τραγικές μέρες που έζησε στα μπουντρούμια του Αττίλα, για το μαύρο καλοκαίρι του ‘74 και τα εγκλήματα των Τούρκων κατά τη διάρκεια της εισβολής, για το πώς οι Τούρκοι ενορχήστρωσαν την τουρκανταρσία μέσω της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ, για τους έποικους που έκλεψαν και ρήμαξαν τις περιουσίες των προσφύγων, για τον κάθε εγκάθετο της Άγκυρας στο ψευδοκράτος που λειτουργεί κάτω από τις οδηγίες του κατοχικού στρατού.
Αυτά έλεγε ο Στέφανος και πάντα τους τόνιζε πως ότι και να γίνει θα πρέπει να διαφυλάξουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως κόρην οφθαλμού.
«Με τα καλά της τζαι τα κακά της τούτην έχουμεν, τούτην πρέπει να υπερασπιστούμε. Εν ότι πιο πολύτιμο μας έμεινεν», έλεγε μέχρι χθες ο Στέφανος
Μέχρι χθες, γιατί μετά διάβασε το γλωσσάρι. Και έμαθε πως για την Κυπριακή Δημοκρατία δεν συμφωνήθηκε εναλλακτική ονομασία...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Γλωσσάρι» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Τούρκων
Υστερόγραφο: Η πιο πάνω ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά είναι φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Για την εξιστόρηση της ιστορίας του Στέφανου χρησιμοποιήθηκε η φρασεολογία που προτείνεται στο γλωσσάρι του ΟΑΣΕ. Τα συμπεράσματα εναπόκεινται στον κάθε αναγνώστη...
Η τουρκική κυβέρνηση μέσω του τουρκικού στρατού το 1974 τον οδήγησαν στο Νότιο Μέρος της Κύπρου με την τουρκική στρατιωτική παρέμβαση.
Βέβαια, μέχρι το 1975 ήταν Ελληνοκύπριος που ζούσε στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου. Αυτός έφυγε ένα χρόνο μετά την 20 Ιουλίου 1974 (δεν μας είπαν πως να την γράφουμε την εισβολή), όμως η οικογένεια του παρέμεινε ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους που ζουν στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου.
Ο Στέφανος μετατράπηκε σε Ελληνοκύπριο που ζει στο Νότιο Μέρος της Κύπρου. Μέχρι να τα καταφέρει όμως χρειάστηκε να συλληφθεί και να περάσει μήνες στις φυλακές του τουρκικού στρατού στο Βόρειο μέρος της Κύπρου.
Ο Στέφανος αντιμετώπισε διάφορα προβλήματα με την Τουρκοκυπριακή διοίκηση.
Το 1974 ο Στέφανος διάνυε ήδη τα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ζωής του.
Προηγουμένως συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-1959. Στη συνέχεια εντάχθηκε στην εθελοντική εθνοφρουρά, ώστε να περιορίσει τη δράση της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατά τη διάρκεια των δικοινοτικών συγκρούσεων.
Του Στέφανου, του είχαν υποσχεθεί πως θα μπορούσε να επιστρέψει όποτε θέλει στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου. Προσπάθησε αλλά οι συνθήκες και τα τουρκικά στρατεύματα δεν τον ευνόησαν. Παραμένει στην ελληνοκυπριακή προσφυγιά μέχρι σήμερα.
Το 2003 ο Στέφανος όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα επισκέφθηκε το παλιό σπίτι του στο Βόρειο Μέρος της Κύπρου.
Σε αυτό έμεναν πια Τούρκοι πρόσφυγες από τα βάθη της Ανατολίας. Δυστυχώς, ήταν και η δική του περιουσία ανάμεσα στις επηρεαζόμενες.
Βρισκόταν ήδη στα 65 του χρόνια το 2003 ο Στέφανος.
Ο Τούρκος πρόσφυγας που διαμένει σε αυτό δεν τον άφησε να εισέλθει στο σπίτι του για να το δει. Συζήτησε σε έντονο ύφος και ο Τούρκος πρόσφυγας ειδοποίησε την αστυνομία της τουρκοκυπριακής διοίκησης, η οποία τον ενημέρωσε πως είναι υπό σύλληψη και τον οδήγησε στις φυλακές του Βορείου Μέρους της Κύπρου.
Αφού οδηγήθηκε στο δικαστήριο μετά από άμεσες ενέργειες μιας κάποιας(;) (δεν μας είπαν πως πρέπει να τη λέμε την Κυπριακή Δημοκρατία), ο Στέφανος αφέθηκε ελεύθερος και επανήλθε στο Νότιο Μέρος της Κύπρου.
Σήμερα ζει στο Νότιο Μέρος της Κύπρου μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια του.
Συχνά θυμάται όσα πέρασε και τους εξιστορεί διάφορα γεγονότα από την περίοδο 1963-1974.
Μέχρι χθες μιλούσε στα εγγόνια του για τον θείο τους τον αγνοούμενο, για τους συγγενείς τους που είναι εγκλωβισμένοι στο Ριζοκάρπασο, για τις τραγικές μέρες που έζησε στα μπουντρούμια του Αττίλα, για το μαύρο καλοκαίρι του ‘74 και τα εγκλήματα των Τούρκων κατά τη διάρκεια της εισβολής, για το πώς οι Τούρκοι ενορχήστρωσαν την τουρκανταρσία μέσω της τρομοκρατικής οργάνωσης ΤΜΤ, για τους έποικους που έκλεψαν και ρήμαξαν τις περιουσίες των προσφύγων, για τον κάθε εγκάθετο της Άγκυρας στο ψευδοκράτος που λειτουργεί κάτω από τις οδηγίες του κατοχικού στρατού.
Αυτά έλεγε ο Στέφανος και πάντα τους τόνιζε πως ότι και να γίνει θα πρέπει να διαφυλάξουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως κόρην οφθαλμού.
«Με τα καλά της τζαι τα κακά της τούτην έχουμεν, τούτην πρέπει να υπερασπιστούμε. Εν ότι πιο πολύτιμο μας έμεινεν», έλεγε μέχρι χθες ο Στέφανος
Μέχρι χθες, γιατί μετά διάβασε το γλωσσάρι. Και έμαθε πως για την Κυπριακή Δημοκρατία δεν συμφωνήθηκε εναλλακτική ονομασία...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Γλωσσάρι» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των Τούρκων
Υστερόγραφο: Η πιο πάνω ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αλλά είναι φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Για την εξιστόρηση της ιστορίας του Στέφανου χρησιμοποιήθηκε η φρασεολογία που προτείνεται στο γλωσσάρι του ΟΑΣΕ. Τα συμπεράσματα εναπόκεινται στον κάθε αναγνώστη...
