Είναι σίγουρα καλύτερο το 3-1 από το 3-0
13:34 - 12 Ιουλίου 2018
Όταν ο προπονητής δεν έχει εξήγηση, το πράγμα ζορίζει επικίνδυνα. Και για τον ίδιο και για την ομάδα. Επιχειρώντας να εξηγήσει τα (για τον ίδιο) ανεξήγητα ο Μπρούνο Μπαλταζάρ υπέπεσε σε σωρεία αντιφάσεων.
«Δεν με εκπλήσσει η εμφάνιση της Σούντουβα, το είχαμε πει στους παίκτες» και «ίσως δεν περιμέναμε τόσο δυναμικό τον αντίπαλο, όταν αντιληφθήκαμε ότι είχε μπει για να κερδίσει, ήταν αργά». Δύο τοποθετήσεις που… παίζουν ξύλο.
Ο Πορτογάλος τεχνικός οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να εντοπίσει πού έκανε το λάθος. Στο σωστό διάβασμα του αντιπάλου, στον τρόπο προετοιμασίας των παικτών του, στις τοποθετήσεις του πριν το παιχνίδι, στη διαχείριση του αγώνα, σε κάποια ή σε όλα από τα προαναφερθέντα; Είναι η αποστολή του και το κριτήριό του εν όψει ΓΣΠ.
Από την άλλη, ο κοινός νους δυσκολεύεται να κατανοήσει πως ο ΑΠΟΕΛ αυτής της δεκαετίας (των πρωταθλημάτων, της ποιότητας και των ευρωπαϊκών παραστάσεων) χρειάζεται μαεστρική καθοδήγηση από τον πάγκο για να φέρει βόλτα μια ομάδα, όπως η Σούντουβα.
Η αγωνιστική παρουσία των περισσοτέρων ξεχείλιζε αφέλεια, υπεροψία, αλαζονεία και υποτίμηση. Νοητικά οι περισσότεροι ήταν ήδη στον… Ερυθρό Αστέρα. Το στραβοπάτημα είναι η νομοτελειακή κατάληξη για όποιον επιχειρεί να κάνει το δεύτερο βήμα πριν από το πρώτο.
Με αυτά τα δεδομένα, τόσο για τον προπονητή όσο και για τους παίκτες, είναι μάλλον αναπόφευκτο το ερώτημα, αν το γκολ της τελευταίας στιγμής είναι τελικά ευλογία ή κατάρα. Η μόνη απάντηση είναι «εξαρτάται».
Αν είναι να λειτουργήσει καθησυχαστικά και αποπροσανατολιστικά («οκ, το 2-0 είναι σαφώς πιο εύκολο από το 4-0, στο ΓΣΠ τους έχουμε»), τότε θα αποδειχθεί κατάρα και θα ήταν καλύτερα να μην έχει επιτευχθεί, ώστε άπαντες να προσγειωθούν, να συνέλθουν και να προσεγγίσουν το δεύτερο παιχνίδι γνωρίζοντας πως απαιτείται η μέγιστη προσπάθεια και το λάθος απαγορεύεται.
Αν αυτή η διαφορετική προσέγγιση επέλθει παρά το γκολ στο 94', αν δηλαδή αυτό δεν γίνει το χαλάκι να κρυφθούν ευθύνες και ο ΑΠΟΕΛ εμφανίσει το πραγματικό του πρόσωπο στο δεύτερο παιχνίδι, τότε θα είναι ευλογία, διότι θα απλοποιήσει σημαντικά την κατάσταση.
«Δεν με εκπλήσσει η εμφάνιση της Σούντουβα, το είχαμε πει στους παίκτες» και «ίσως δεν περιμέναμε τόσο δυναμικό τον αντίπαλο, όταν αντιληφθήκαμε ότι είχε μπει για να κερδίσει, ήταν αργά». Δύο τοποθετήσεις που… παίζουν ξύλο.
Ο Πορτογάλος τεχνικός οφείλει να κάνει την αυτοκριτική του και να εντοπίσει πού έκανε το λάθος. Στο σωστό διάβασμα του αντιπάλου, στον τρόπο προετοιμασίας των παικτών του, στις τοποθετήσεις του πριν το παιχνίδι, στη διαχείριση του αγώνα, σε κάποια ή σε όλα από τα προαναφερθέντα; Είναι η αποστολή του και το κριτήριό του εν όψει ΓΣΠ.
Από την άλλη, ο κοινός νους δυσκολεύεται να κατανοήσει πως ο ΑΠΟΕΛ αυτής της δεκαετίας (των πρωταθλημάτων, της ποιότητας και των ευρωπαϊκών παραστάσεων) χρειάζεται μαεστρική καθοδήγηση από τον πάγκο για να φέρει βόλτα μια ομάδα, όπως η Σούντουβα.
Η αγωνιστική παρουσία των περισσοτέρων ξεχείλιζε αφέλεια, υπεροψία, αλαζονεία και υποτίμηση. Νοητικά οι περισσότεροι ήταν ήδη στον… Ερυθρό Αστέρα. Το στραβοπάτημα είναι η νομοτελειακή κατάληξη για όποιον επιχειρεί να κάνει το δεύτερο βήμα πριν από το πρώτο.
Με αυτά τα δεδομένα, τόσο για τον προπονητή όσο και για τους παίκτες, είναι μάλλον αναπόφευκτο το ερώτημα, αν το γκολ της τελευταίας στιγμής είναι τελικά ευλογία ή κατάρα. Η μόνη απάντηση είναι «εξαρτάται».
Αν είναι να λειτουργήσει καθησυχαστικά και αποπροσανατολιστικά («οκ, το 2-0 είναι σαφώς πιο εύκολο από το 4-0, στο ΓΣΠ τους έχουμε»), τότε θα αποδειχθεί κατάρα και θα ήταν καλύτερα να μην έχει επιτευχθεί, ώστε άπαντες να προσγειωθούν, να συνέλθουν και να προσεγγίσουν το δεύτερο παιχνίδι γνωρίζοντας πως απαιτείται η μέγιστη προσπάθεια και το λάθος απαγορεύεται.
Αν αυτή η διαφορετική προσέγγιση επέλθει παρά το γκολ στο 94', αν δηλαδή αυτό δεν γίνει το χαλάκι να κρυφθούν ευθύνες και ο ΑΠΟΕΛ εμφανίσει το πραγματικό του πρόσωπο στο δεύτερο παιχνίδι, τότε θα είναι ευλογία, διότι θα απλοποιήσει σημαντικά την κατάσταση.
