«Eπιβάλλοντας με τον πιο κτηνώδη τρόπο την εξουσία του σκότωσε το παιδί του»
15:02 - 11 Ιανουαρίου 2019
«Ορθά το Κακουργιοδικείου κατέληξε στο ένα και μόνο εύλογο συμπέρασμα που προκύπτει. Ότι ο εφεσείοντας είχε πρόθεση, όχι απλώς να διαπράξει την παράνομη πράξη του πυροβολισμού, αλλά και να επιφέρει το θάνατο του θύματος».
Αυτό ανέφερε αρχικά στην απόφαση του το Ανώτατο Δικαστήριο το οποίο αύξησε από δέκα σε δεκαπέντε χρόνια την ποινή φυλάκισης στον 73χρονο Τιμολέοντα Θεμιστοκλέους, για τη δολοφονία του 20χρονου γιου του Οδυσσέα, που διαπράχθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015 στην Παραμύθα.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον 73χρονο ποινή φυλάκισης 10 ετών λαμβάνοντας υπόψη υπέρ του το γεγονός ότι κατά το χρόνο επιβολής της ποινής ο καταδικασθέντας ήταν ήδη 73 ετών.
Ωστόσο ο ίδιος, άσκησε έφεση εναντίον της καταδίκης του, υποστηρίζοντας μέχρι τέλους ότι είναι αθώος, ενώ ο Δικηγόρος της Δημοκρατίας Ανδρέας Αριστείδης, που χειρίστηκε πρωτόδικα την απόφαση εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, άσκησε έφεση ζητώντας την αύξηση της ποινής των δέκα ετών, χαρακτηρίζοντας την «έκδηλα ανεπαρκή» ενόψει των περιστάσεων της υπόθεσης.
Κόλαφος η απόφαση του Ανωτάτου
Το Ανώτατο Δικαστήριο, υπό τριμελή σύνθεση, (Λ. Παρπαρίνος, Μ. Χριστοδούλου και Τ.Θ. Οικονόμου) απέρριψε την έφεση του Τιμολέοντα, κρίνοντας ορθά όλα τα συμπεράσματα του Κακουργιοδικείου και κυρίως το εύρημα ότι επρόκειτο για ηθελημένη ανθρωποκτονία.
Χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, το Ανώτατο απέρριψε την έφεση του 73χρονου, ενώ η ανατροπή ήρθε με την αποδοχή της έφεσης του Γενικού Εισαγγελέα εναντίον της ποινής.
Χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα, το Ανώτατο απέρριψε την έφεση του 73χρονου, ενώ η ανατροπή ήρθε με την αποδοχή της έφεσης του Γενικού Εισαγγελέα εναντίον της ποινής.
«Το έγκλημα ήταν, ούτως ή αλλιώς, ειδεχθές. Ο εφεσίβλητος για ασήμαντη αφορμή αφαίρεσε τη ζωή ενός νέου παιδιού ηλικίας μόνο 19 ετών. Ήταν γιος του εφεσίβλητου έτσι ώστε να προσδίδεται στην υπόθεση και η επιβαρυντική περίσταση της ενδοοικογενειακής βίας. Βίας στην πιο στυγνή, ωμή εκδήλωση της. Χωρίς καμία πρόκληση και για ένα ασήμαντο συμβάν, επειδή το θύμα αρνήθηκε να του επιστρέψει τα κλειδιά ενός αυτοκινητικού, ο πατέρας επιβάλλοντας με τον πιο κτηνώδη τρόπο την «εξουσία» του, σκότωσε εν ψυχρώ το παιδί του. χρησιμοποίησε δε προς τούτο πυροβόλο όπλο και το πυροβόλησε εξ επαφής».
Το Ανώτατο στάθηκε και στο γεγονός ότι ο 73χρονος δεν έδειξε μεταμέλεια, ενώ προσπάθησε να φορτώσει τον φόνο στον δεύτερο του γιο.
Το Ανώτατο στάθηκε και στο γεγονός ότι ο 73χρονος δεν έδειξε μεταμέλεια, ενώ προσπάθησε να φορτώσει τον φόνο στον δεύτερο του γιο.
«Ποτέ δεν μεταμελήθηκε, στερώντας τον εαυτό του από το ελαφρυντικό της παραδοχής, αλλά και τη συνείδηση του από την ελπίδα της ελάφρυνσης. Αντίθετα προσπάθησε να επιρρίψει την ευθύνη στον άλλο του γιο, ενώ στην τελική αγόρευση έγινε για πρώτη φορά και αναφορά στην εν διαστάσει σύζυγό του και μητέρα του θύματος με έμμεσες πλην σαφείς αιχμές ότι και αυτή εμπλεκόταν στην φόνευση του γιού της. Αποκαλύπτεται ο εφεσίβλητος, όπως διαπίστωσε το Κακουργιοδικείο, ως ένα άτομο ιδιαίτερα σκληρό και αδίστακτο, ώστε να επιβάλλεται η απομάκρυνση του από την κοινωνία για μεγάλο χρονικό διάστημα».
Επίσης στην απόφαση του το Ανώτατο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι το Κακουργιοδικείο παρέλειψε να αποδώσει βαρύνουσα σημασία στο στοιχείο της αποτροπής που είναι συνδεδεμένη με τη βιαιότητα και την αναλγησία που χαρακτηρίζει τη διάπραξή του.
«Κρίνουμε ότι το Κακουργιοδικείο παρέλειψε αφενός να αποδώσει βαρύνουσα σημασία στο στοιχείο της αποτροπής που είναι αναγκαία και επιτακτική λόγω της ιδιαίτερης σοβαρότητας του εγκλήματος, τόσο ως προς την ίδια τη φύση του, όσο και ως προς την βιαιότητα και την αναλγησία που χαρακτηρίζει τη διάπραξη του και αφετέρου να επιμετρήσει την ποινή υπό το πρίσμα της πραγματιστικής θεώρησης. Το αποτέλεσμα ήταν όντως να δοθεί υπέρμετρη βαρύτητα στο θέμα της ηλικίας και οι προσωπικές περιστάσεις να αναδειχθούν σε ουσιώδη και καθοριστικό παράγοντα».
Το Εφετείο αύξησε την ποινή λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι ενόψει της σχετικής με την επ’ αδεία αποφυλάκιση καταδικασθέντων νομοθεσίας, ο 73χρονος, εάν παρέμενε η ποινή των 10 ετών, θα μπορούσε να υποβάλει αίτηση και εάν κρινόταν ότι δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο για την κοινωνία και γενικά ότι πληροί τις προϋποθέσεις θα δικαιούταν να αποφυλακιστεί επ` αδεία σε χρόνο πολύ πιο σύντομο από τα 10 χρόνια στα οποία αναφέρεται η απαγγελία της ποινής.
