120 χρόνια Μίλαν: Η ολλανδική τριπλέτα που έγραψε ιστορία

Το φινάλε της δεκαετίας του '80 πρόσφερε στη Μίλαν ποδοσφαιρική ευτυχία που είχε χρώμα... οράνιε. Οι Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν και Ράικαρντ, έγραψαν μοναδική ιστορία στους «ροσονέρι» και το Planet Football του gazzetta.gr θυμάται την ολλανδική τριπλέτα που... πραγματικά πετούσε. Γράφει ο Κώστας Ζάλιαρης

Όλα, ουσιαστικά, άλλαξαν από την ημέρα που ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αποφάσισε ν' ασχοληθεί με τη Μίλαν και να την κάνει δική του. Το έτος 1986 χαρακτηρίζεται... σωτήριο για τον σύλλογο, με την πρόσληψη του Αρίγκο Σάκι για την τεχνική ηγεσία και την... εισβολή των Ολλανδών στο ρόστερ της ομάδας.

Αρκετά πριν τον Γιαν Κλαας Χούντελαρ και τον Κλάρενς Ζέεντορφ, τρεις ποδοσφαιριστές από τη χώρα της τουλίπας θα οδηγούσαν την ομάδα του Μιλάνου σε μέρες απόλυτης ποδοσφαιρικής δόξας και φυσικά θα έλαμπαν κι εκείνοι σε ατομικό επίπεδο.

Πρώτος απ' όλους, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν. Μετακομίζοντας από τον Άγιαξ στη Μίλαν το 1987, θα γινόταν ένας από τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές των οπαδών, φυσικά λόγω των κατορθωμάτων και της προσφοράς του με την κοκκινόμαυρη φανέλα. Απίστευτος στράικερ, τρομερά τελειώματα, ικανότητα και με τα δύο πόδια. Τρία ευρωπαϊκά τρόπαια, τρεις Χρυσές Μπάλες, ένα βραβείο κορυφαίου ποδοσφαιριστή από τη FIFA και τέσσερα πρωταθλήματα.

AC Milan's Dutch trio; Frank Rijkaard, Ruud Gullit and Marco van Basten. pic.twitter.com/hwyXlzUvSM

— 90s Football (@90sfootball) September 2, 2019

Αναδείχθηκε δυο φορές κορυφαίος σκόρερ στην Ιταλία και το 1989 ήταν ο κορυφαίος σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πέτυχε 124 γκολ σε 201 παιχνίδια ως μέλος της Μίλαν, είναι 7ος στην λίστα των σκόρερ όλων των εποχών για τον σύλλογο και όλα αυτά, έχοντας χρόνιο πρόβλημα στο πόδι που τον είχε οδηγήσει τέσσερις φορές στο χειρουργείο! Η τελευταία του παρουσία με τη φανέλα του κλαμπ ήταν στον τελικό του Champions League του 1993 (ήττα 1-0 από τη Μαρσέιγ), σε ηλικία 28 ετών... Δεν είχε προσφέρει, όντας φανερά καταπονημένος και επηρεασμένος από τα παυσίπονα...

Έπειτα, ο Ρουντ Γκούλιτ. Η κόμμωσή του τον έκανε γνωστό στα πέρατα του κόσμου, ωστόσο, εντός αγωνιστικού χώρου, αυτά για τα οποία ξεχώριζε ήταν η δύναμη, το πολύ καλό ψηλό παιχνίδι και το γεγονός πως το παρουσιαστικό του ήταν τέτοιο που τρόμαζε τους αντιπάλους του, οι οποίοι το... σκέφτονταν δυο φορές προτού τα βάλουν μαζί του. Κορυφαίος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής για το 1987, της πραγματικής σχολής του... Total Football, ωστόσο, κάτι πάντοτε του έλειπε.

Στη σεζόν 1991 – 1992, όπου η Μίλαν παρέμεινε αήττητη σε μια τρομερή αγωνιστική περίοδο, ο Γκούλιτ είχε μειωμένο χρόνο συμμετοχής, έμεινε εκτός αποστολής στον τελικό του Champions League με τη Μαρσέιγ έχοντας χάσει τη θέση του από τον Ζαν Πιέρ – Παπέν.

Ο Φρανκ Ράικαρντ φόρεσε τη φανέλα της Μίλαν το 1988, έχοντας... σπάσει αυγά με τον Γιόχαν Κρόιφ στον Άγιαξ όπου βρισκόταν επί μια 7ετία. Ήταν καλός φίλος του Γκούλιτ από τα παιδικά τους χρόνια. Ο Σάκι τον πήρε από αμυντικό και τον μεταμόρφωσε σε έναν εκπληκτικό αμυντικό χαφ που ήταν απόλυτος κυρίαρχος στο γήπεδο. Έγινε εκείνος ο ποδοσφαιριστής που κάθε αντίπαλος μισούσε, που κάθε «απέναντι» προπονητής πονοκεφάλιαζε για να τον σταματήσει και κάθε προπονητής που είχε στη διάθεσή του να δηλώνει χαρούμενος. Για τη θέση του δεν ήταν το γκολ το... φόρτε του, ωστόσο, σκόραρε στον ευρωπαϊκό τελικό με τη Μπενφίκα το 1990 και συνολικά έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα ως «ροσονέρο» 26 φορές.

Πρωτάθλημα το '88, επαναφορά στην κορυφή το '92 και το '93 και σύνολο τρία πρωταθλήματα σε έξι χρόνια παρουσίας της μαγικής, ολλανδικής τριπλέτας στον σύλλογο. Προστίθενται τα Super Cup του '88, του '92 και του '93, τα back-to-back ευρωπαϊκά του '89 και του '90, τα δύο Super Cup Ευρώπης το '89 και το '90, τα δύο Διηπειρωτικά των ίδιων ετών και πολλές αναμνήσεις ωραίου ποδοσφαίρου. Η Μίλαν, είχε ξαναμπεί στον χάρτη, χάρη σε αυτούς τους τρεις... Ολλανδούς μάγους με τα δώρα.

Πηγή: gazzetta.gr