Το τροχαίο πριν την παράσταση που μετατράπηκε σε ένα λεπτό στη σκηνή μάθημα ζωής
16:28 - 06 Μαρτίου 2019
«Η αγάπη δεν χωράει σε υποκοριστικά και το θέατρο δεν ήταν ποτέ ‘θεατράκι’», επισημάνθηκε μεταξύ άλλων από την εκπαιδευτικό του Περιφερειακού Λυκείου Λιβαδιών, Στεφανία Πάρπα, η οποία άνοιξε την καρδιά της στον REPORTER και μοιράστηκε μαζί μας μια συγκινητική αλλά και συνάμα μοναδική ιστορία, η οποία παραδίδει σε όλους μας μαθήματα ζωής.
Μία ανάρτησή της στην προσωπική της σελίδα στο facebook μου μαγνήτισε το ενδιαφέρον για να έρθω σε επαφή με την άλλοτε και δική μου καθηγήτρια στο Γυμνάσιο, Στεφανία Πάρπα. Μια ανάρτηση, η οποία παρατίθεται και στο τέλος του ρεπορτάζ, η οποία είναι πλημμυρισμένη από δεκάδες σχόλια μαθητών, με την αγάπη που τους αλυσοδένει να ξεχωρίζει.
Άλλοι θα το έλεγαν τυχαίο, άλλοι μοιραίο και άλλοι πεπρωμένο…
Τα όσα έλαβαν χώρα τους τελευταίους μήνες, μοιάζουν σαν ένα παραμύθι στο μυαλό της Στεφανίας Πάρπα, η οποία ανέλαβε τη διασκευή ενός θεατρικού έργου που θα έστελνε ιδιαίτερα μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Ωστόσο, η εξέλιξη των γεγονότων, με το τροχαίο ατύχημα ενός εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, παρόλο που διαφοροποίησε τα πλάνα του θεατρικού έργου, στην τελική στάλθηκαν τα πιο ηχηρά μηνύματα ζωής.
«Αφορμή δοθείσης του θλιβερού συμβάντος που έγινε τον Ιούλιο στο Μάτι της Αττικής με τις φονικές πυρκαγιές και εμπνευσμένη από το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη, ένιωθα ότι ήθελα να της κάνουμε ένα αφιέρωμα. Έτσι, πήρα όλα τα θεατρικά έργα που έγραψε στα χέρια μου, τα διάβασα και αγάπησα πάρα πολύ αυτό το κείμενο που διασκεύασα, ‘Φωτιά και νερό’, το οποίο αγγίζει θέματα διαφορετικότητας, ρατσισμού και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι δίνεται με ρατσιστική ματιά, ο αντιρατσισμός», αναφέρει η εκπαιδευτικός για το θεατρικό της έργο, για να συμπληρώσει στη συνέχεια, «πραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης, της διαφορετικότητας, της αγάπης, του ρατσισμού, της αποδοχής, οπότε είναι ένα έργο το οποίο έστελνε από μόνο του αρκετά μηνύματα. Διασκεύασα εγώ μερικά κομμάτια για να μπορούν να σταλούν ακόμη περισσότερα μηνύματα, γιατί στις μέρες μας πλέον τα σχολεία μας έχουν μεγάλη εισροή μεταναστών και αρκετά παιδιά αντιμετωπίζουν προβλήματα μέχρι να ενταχθούν κανονικά. Οπότε ήθελα ένα έργο το οποίο δεν θα άγγιζε μόνο τους μαθητές που συμμετέχουν αλλά και εκείνους που θα το παρακολουθούσαν. Έτσι, από την ομάδα των έξι ατόμων του έργου, φρόντισα οι τρεις να είναι από άλλη χώρα».
Το μοιραίο ατύχημα και οι ώρες αγωνίας πριν την παράσταση…
«Την Παρασκευή το βράδυ ήταν η μεγάλη μας παράσταση. Τετάρτη βράδυ πληροφορούμαι ότι ο Αλέξης ενεπλάκη σε ατύχημα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Αλέξης ήταν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της παράστασης, ο οποίος είχε τον ρόλο του ‘φωτός μέσα μας’. Επέστρεφε από τα ιδιαίτερά του πεζός, τον παρέσυρε αυτοκίνητο και αφού κτύπησε με το κεφάλι στο τζάμι του αυτοκινήτου, εκσφενδονίστηκε λίγα μέτρα μακριά. Ευτυχώς, για καλή του τύχη, δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Έπαθε διάσειση, θλάση πνευμόνων, διάφορες εκδορές και κάποια μεγάλα τραύματα τα οποία δεν του επέτρεπαν να στέκεται ή να κάθεται.
«Την Παρασκευή το βράδυ ήταν η μεγάλη μας παράσταση. Τετάρτη βράδυ πληροφορούμαι ότι ο Αλέξης ενεπλάκη σε ατύχημα. Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Αλέξης ήταν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της παράστασης, ο οποίος είχε τον ρόλο του ‘φωτός μέσα μας’. Επέστρεφε από τα ιδιαίτερά του πεζός, τον παρέσυρε αυτοκίνητο και αφού κτύπησε με το κεφάλι στο τζάμι του αυτοκινήτου, εκσφενδονίστηκε λίγα μέτρα μακριά. Ευτυχώς, για καλή του τύχη, δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Έπαθε διάσειση, θλάση πνευμόνων, διάφορες εκδορές και κάποια μεγάλα τραύματα τα οποία δεν του επέτρεπαν να στέκεται ή να κάθεται.
Τη νύχτα που βγήκε από το χειρουργείο μάθαμε ότι είναι καλά στην υγεία του, ενώ την επόμενη μέρα τον επισκέφθηκα και μόλις με αντίκρισε άρχισε να κλαίει. Τον καθησύχασα και αυτό που μου είπε ήταν συγκλονιστικό. ΄Ο διαγωνισμός λήγει σε 20 ημέρες και επειδή εγώ δεν θα προλάβω να είμαι έτοιμος, θα οργανώσω όλη την ομάδα’. Πραγματικά, ένιωθα ότι τον πονούσε περισσότερο αυτό παρά τα τραύματά του. Εγώ του είπα την ίδια ώρα ότι θα βρούμε τη λύση και δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, ενώ την ίδια ώρα δεν είχα καμία λύση υπόψη μου, αλλά ένιωθα ότι του το χρωστούσα να του το πω.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο προβληματιζόμουν για το τι μπορώ να κάνω αφού απέμεναν λίγες μονάχα ώρες για την παράσταση. Τελικά βρέθηκε ένας αγαπημένος μου μαθητής, ο Παναγιώτης, που παρά τις φοβίες του αρχικά ότι δεν θα τα κατάφερνε, ανέλαβε τον ρόλο, λέγοντάς μου ότι 'παρά να χαθεί το έργο, καλύτερα να παίξω εγώ'. Μετά από πολύωρες πρόβες, τα καταφέραμε εντούτοις και βγήκαμε πάνω στη σκηνή».
Ο δακρυσμένος Αλέξης, το φιλί του Σταύρου και η συγκινητική υπόκλιση…
«Το πιο συγκλονιστικό, το βράδυ της παράστασης, ήταν η παρουσία του Αλέξη, ο οποίος υπέγραψε να βγει από το νοσοκομείο για να βρίσκεται κοντά μας. Ήταν μια συγκινητική παράσταση, αφού εγώ από τα παρασκήνια τον έβλεπα καθ’ όλη τη διάρκεια δακρυσμένο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι υπερίσχυε μέσα του. Ο πόνος των τραυμάτων ή το ότι δεν μπορούσε να βρίσκεται πάνω στη σκηνή μετά από πέντε μήνες σκληρής προετοιμασίας.
«Το πιο συγκλονιστικό, το βράδυ της παράστασης, ήταν η παρουσία του Αλέξη, ο οποίος υπέγραψε να βγει από το νοσοκομείο για να βρίσκεται κοντά μας. Ήταν μια συγκινητική παράσταση, αφού εγώ από τα παρασκήνια τον έβλεπα καθ’ όλη τη διάρκεια δακρυσμένο. Προσπαθούσα να καταλάβω τι υπερίσχυε μέσα του. Ο πόνος των τραυμάτων ή το ότι δεν μπορούσε να βρίσκεται πάνω στη σκηνή μετά από πέντε μήνες σκληρής προετοιμασίας.
Ολοκληρώνοντας την παράσταση για την υπόκλιση των παιδιών, ο Αλέξης βρέθηκε στη σκηνή, με τον Σταύρο να τον σηκώνει επάνω του και να τον φιλά. Τα παιδιά υποσχέθηκαν στον Αλέξη ότι θα ξανά κάνουν το έργο μαζί του μόλις αναρρώσει. Ο κόσμος καταχειροκρότησε όλα τα παιδιά και τον Αλέξη, με την κριτική επιτροπή να είναι αρκετά 'ζεστή' με τους μαθητές».
Το μάθημα ζωής του Αλέξη και το μήνυμα της Στεφανίας Πάρπα
«Η Χρύσα Σπιλιώτη στο έργο της πραγματεύεται την αγάπη και την αποδοχή από τη μια και από την άλλη τον αντιρατσισμό. Ήταν τα δυο μηνύματα του έργου τα οποία συνοψίζονται σε ένα. Αν δώσεις χρόνο να γνωρίσεις τον άλλο θα τον αγαπήσεις παρά τις διαφορές σας.
«Η Χρύσα Σπιλιώτη στο έργο της πραγματεύεται την αγάπη και την αποδοχή από τη μια και από την άλλη τον αντιρατσισμό. Ήταν τα δυο μηνύματα του έργου τα οποία συνοψίζονται σε ένα. Αν δώσεις χρόνο να γνωρίσεις τον άλλο θα τον αγαπήσεις παρά τις διαφορές σας.
Για μένα το πιο σημαντικό είναι τα μηνύματα που πέρασαν στους μαθητές καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Το περιστατικό με τον Αλέξη την τελευταία ημέρα, δεν ήταν μάθημα βιβλίου αλλά μάθημα ζωής. Ήταν όλο το νόημα του έργου, το οποίο μαζεύτηκε σε ένα λεπτό στη σκηνή στο τέλος της παράστασης, με τον Αλέξη να αγκαλιάζεται από τους μαθητές».
«Το θέατρο είναι αγάπη, είναι δέσιμο και δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει όλα αυτά που γίνονται στη σκηνή, με υποκοριστικά όπως το 'θεατράκι'. Δεν είναι μόνο ο κόπος του εκπαιδευτικού και των μαθητών, αλλά όλες οι θυσίες που λαμβάνουν χώρα για να υλοποιηθεί το έργο», ανέφερε καταληκτικά στην ενδιαφέρουσα συνέντευξή της η Στεφανία Πάρπα, η οποία δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους τους μαθητές της για την αγάπη που επιδεικνύουν προς το πρόσωπό της.
Διαβάστε παρακάτω αυτούσια την ανάρτηση της Στεφανίας Πάρπα:
