«Κόπηκε το πατίδι και έβαλα πέτρες για να τερματίσω… Κοστίζει χιλιάδες η κούρσα»

Ο μεγάλος νικητής του 49ου διεθνές Ράλλυ Κύπρος, αναδείχθηκε ο Αλέξανδρος Τσουλόφτας με συνοδηγό τον Στέλιο Ηλία στο μπάκετ ενός Volkswagen Polo GTi, για πρώτη φορά στην καριέρα του, όπου κέρδισε και τις έξι ειδικές διαδρομές της Κυριακής. Σημειώνεται ότι ο αγώνας κάλυψε συνολικά 665,74χλμ εκ των οποίων τα 180,92χλμ ήταν οι 12 χωμάτινες ειδικές διαδρομές, εκ των οποίων η μια ακυρώθηκε λόγω του ατυχήματος του Al Attiyah. 

Μιλώντας στην ΟΜΑDA του REPORTER, o Κύπριος πρωταθλητής, Αλέξανδρος Τσουλόφτας, αναφέρθηκε στις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε στις διαδρομές του και το πώς έφθασε στον τερματισμό πρώτος. «Είμαι σχετικά καινούργιος στο άθλημα, σε σχέση με τους άλλους οδηγούς. Ο αγώνας ξεκίνησε μετά από μεγάλη ατυχία που είχαμε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ελλάδα, το οποίο με επηρέασε πολύ και ψυχολογικά. Έτσι δεν ήμουν στη φόρμα που θα έπρεπε γι’ αυτόν τον αγώνα, αφού ήταν μετά από μόλις δέκα ημέρες. Δεν ήμασταν επίσης σίγουροι αν το αυτοκίνητο θα ήταν έτοιμο για τον αγώνα να τρέξουμε, έτσι ήταν όλα της τελευταίας στιγμής. Ξεκινώντας τον αγώνα, απώτερος μας στόχος ήταν η ψηλότερη θέση στο βάθρο. Σίγουρα περιμέναμε ότι θα ανταγωνιζόμασταν με τους καλύτερους της Μέσης Ανατολής και της Κύπρου. Ξεκινώντας τον αγώνα, βρεθήκαμε στη 2η θέση από την πρώτη μέρα και στη συνέχεια με την αποχώρηση του Nasser, που είναι πρωταθλητής στη Μέση Ανατολή, μας έβρισκε αντιμέτωπους με τον Σίμο Γαλαταριώτη για την πρώτη θέση. Τελικά ο Σίμος αποχώρησε και έτσι ξεκίνησε η δεύτερη μέρα για μας πιο εύκολα και απλά στόχος μας πλέον ήταν να τερματίσουμε γιατί είχαμε μεγάλη διαφορά με το δεύτερο πλήρωμα».

Ξεκινώντας όμως τη 2η μέρα, συνέχισε να λέει ο Τσουλόφτας, «είχαμε τεράστια προβλήματα μηχανικά με το αυτοκίνητο, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και δεν ήμασταν σίγουροι εάν θα τερματίζαμε. Φθάσαμε να κάναμε τους μηχανικούς έξω από τις ειδικές διαδρομές και θεωρώ ότι οι τρεις τελευταίες ειδικές διαδρομές ήταν οι πιο δύσκολες της ζωής μου και ψυχοφθόρες. Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα τερματίζαμε, όμως καταφέραμε εκτός που να τερματίσουμε, καταφέραμε να κερδίσουμε και όλες τις ειδικές διαδρομές, αφού δεν υπήρχε μεγάλος συναγωνισμός τη δεύτερη μέρα. Κερδίσαμε τον εθνικό μας αγώνα, ένα πράγμα το οποίο ήταν όνειρο για μένα, όνειρο του πατέρα μου, που ήταν πολυπρωταθλητής όταν έτρεχε, κάτι που δεν κατάφερε να κάνει και το κατάφερα εγώ, γι' αυτό και του χαρίζω αυτή τη νίκη».

Τα συναισθήματα, όπως σημείωσε στη συνέχεια ο πρωταθλητής, «ακόμη δεν μπορώ να τα εκφράσω και θα μου πάρει λίγες μέρες για να συνειδητοποιήσω αυτή τη νίκη. Σίγουρα είναι μετρημένοι οι Κύπριοι που έχουν κερδίσει αυτόν τον αγώνα και πλέον βρισκόμαστε και εμείς σε αυτή τη λίστα των μετρημένων που έχουν τρέξει. Ως νέος στο άθλημα και πρωτοπόρος στο παγκύπριο και πανελλήνιο πρωτάθλημα, θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερός για να μπορώ να ασχολούμαι με αυτό το άθλημα και το κόστος που έχει. Νιώθω επίσης τυχερός που βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, κάτι που πετύχαμε με σκληρή δουλειά και έχουμε φθάσει που εδώ που είμαστε. Προχωρούμε μπροστά τώρα, βλέπουμε τους επόμενους αγώνες και το επόμενο πρωτάθλημα. Στόχος μας είναι να κερδίσουμε το επόμενο παγκύπριο και πανελλήνιο πρωτάθλημα και αφού όλα είναι με το μέρος μας θα καταφέρουμε να πετύχουμε και τους στόχους μας».

Γιατί δεν πίστευες ότι θα είσαι ο νικητής…

«Ξεκινώντας την τρίτη ειδική διαδρομή της ημέρας, έσπασε το πατίδι του clutch και δεν είχα πατίδι για να μπορώ να αλλάζω ταχύτητες. Όμως λόγω του ότι τα αγωνιστικά οχήματα από την 1η μέχρι την 5η ταχύτητα δεν χρειάζονται clutch, όμως από 1η να βάλεις κενή και από κενή να βάλεις 1η χρειάζεσαι το πατίδι. Έτσι φθάνοντας στο τέλος της ειδικής διαδρομής και από μια ειδική να πάω στην άλλη ή μέσα στην πόλη, δεν είχα clutch έτσι έπρεπε να βρω τρόπο να το στερεώσω. Έβαλα πέτρες, χάσαμε χρόνο να πάμε στις ειδικές, είχαμε καθυστερήσει, μας έδειξαν penalty, ήταν πολύ δύσκολο και επειδή έσπασε μέσα στην ειδική, δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν γιατί δεν μπορούσα να βλέπω το πατίδι, αλλά έβλεπα τον δρόμο μπροστά. Καταφέραμε να κερδίσουμε ωστόσο εκείνη την ειδική και όταν φθάσαμε στο τέλος δεν ξέραμε πώς να συνεχίσουμε και εάν φτιάχνεται. Έμεινε μέσα τελικά η πρώτη ταχύτητα, έσβησα το αμάξι και είχαμε να οδηγήσουμε ακόμη δυο ειδικές διαδρομές χωρίς πατίδι του clutch. Κόπηκε η βίδα που κρατά το πατίδι, είναι κάτι που γίνεται μια φορά στο δισεκατομμύριο... Έτυχε μέσα στην ατυχία μας αυτό, αλλά η κακή μας τύχη στο τέλος μας χαμογέλασε. Σίγουρα ήμουν τυχερός που αποχώρησαν οι δυο ανταγωνιστές μου στην κούρσα, έτσι με αυτά τα προβλήματα, ήταν και η πιο γλυκιά η νίκη γιατί μέχρι να φθάσουμε στον τερματισμό, ιδρώσαμε, αγχωθήκαμε και νιώσαμε μεγάλο στρες».

Το μεγάλο κόστος του να είσαι ραλλίστας…

«Το συγκεκριμένο σπορ έχει τεράστια κόστη… Σε σχέση με άλλα είναι τριάντα φορές τα έξοδα… Μπορεί να είναι ο Θεός των σπορ, αλλά είναι και το σπορ των Θεών, λόγω των εξόδων γι’ αυτό και δεν έχουν αρκετοί την ευχαίρεια να ασχολούνται με αυτό το άθλημα. Τώρα όσο αφορά τα ποσά, απλά ένα ελαστικό στοιχίζει γύρω στα 400 ευρώ και σε κάθε αγώνα χρειάζεσαι περίπου 20 με 24 ελαστικά. Επίσης η βενζίνη είναι πολύ ακριβή, όπως και το αυτοκίνητο, οι φθορές. Ακόμη όταν υπάρχει ατύχημα, οι τιμές διπλασιάζονται και τριπλασιάζονται. Είναι πολύ μεγάλα τα κόστη γενικά… Κάθε αγώνισμα κοστίζει γενικά χιλιάδες ευρώ και όσο πιο πολλοί είναι οι αγώνες, τόσο περισσότερα είναι τα έξοδα».