Τέλος εποχής για τον Ανδρέα Πογιατζή-«Καλύτερα να σε ρωτούν γιατί φεύγεις...»

Ανδρέας Πογιατζής... Ένα όνομα που άφησε το δικό του στίγμα στην τηλεόραση και στον αθλητικό κόσμο της Κύπρου. Το όνομα, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ) και έκανε χιλιάδες τηλεθεατές να αναμένουν το τέλος κάθε βδομάδας με το πέρας της αγωνιστικής, για να απολαύσουν τη μοναδική ποδοσφαιρική ανάλυση του Ανδρέα Πογιατζή. Μια ανάλυση, η οποία στις πλείστες περιπτώσεις εμπεριείχε δόση χιούμορ, κάτι που έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρουσα την αθλητική του εκπομπή και μαγνήτιζε τα βλέμματα του ποδοσφαιρικού κόσμου της Κύπρου. Μπορεί να βρέθηκε αρκετές φορές στο στόχαστρο γι' αυτά που ανέφερε on air, αλλά ο ίδιος σήμερα νιώθει γεμάτος από τις στιγμές που έζησε τις τελευταίες δεκαετίες στην τηλεόραση. Στιγμές απόλαυσης, καθώς κατάφερε να κάνει το χόμπι του επάγγελμα. Ο Ανδρέας Πογιατζής, έπειτα από 32 χρόνια, κρεμάει το... μικρόφωνο και βάζει τέλος στην πολυετή του πορεία ως παρουσιαστής του ΡΙΚ... 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ 

«Φθάνω στη συνταξιοδότηση σε λίγους μήνες και έτσι σταματάω. Είναι καλύτερο να σε ρωτούν γιατί φεύγεις, παρά γιατί μένεις όμως. Δεν σας κρύβω ότι δεν θέλω να χάσω τελείως επαφή. Θα ήμουν πολύ ευχαριστημένος εάν κρατούσα μια μικρή συνεργασία με το ΡΙΚ. Είναι κάτι που συζητείται, αλλά δεν ξέρω αν θα μου δώσουν. Δεν θέλω να πάω σε άλλο σταθμό, όχι γιατί δεν είναι καλοί, προς Θεού, έχουν και θεαματικότητα μεγαλύτερη από το ΡΙΚ, αλλά έχω συνδέσει το όνομά μου με το κρατικό κανάλι. Βοηθήθηκα αφάνταστα. Επίσης, μπορεί να κάνω κάποια συνεργασία με ιστοσελίδα, γιατί έχω κάποιες προτάσεις».

Ο 64χρονος αθλητικογράφος μιλώντας στην OMADA του REPORTER, εξέφρασε την πλήρης ικανοποίησή του για όλα αυτά που εισέπραξε και την αγάπη που πήρε από τον κόσμο, στην πολυετή του πορεία στον χώρο της τηλεόρασης. Ωστόσο, ο Ανδρέας Πογιατζής, κρύβει και ένα παράπονο από μέσα του...  «Νιώθω πλήρης, θα ήμουν αχάριστος αν έλεγα ότι δεν είμαι. Εισέπραξα και πολύ αγάπη από τον κόσμο. Σίγουρα υπάρχουν και τα αρνητικά σχόλια από τον κόσμο, αλλά μεγάλα λάθη δεν έκανα και δυστυχώς πολλά λάθη συναδέλφων, μου τα φορτώνουν εμένα.

Για παράδειγμα, ποιος είπε αντί 'ένα λεπτό καθυστέρηση, αλλαγή τερματοφύλακα” ή “ποιος είδε τον Μιτεράν στην κερκίδα” ή  “το κόρνερ από ευνοϊκή θέση”. Δεν είναι δικά μου αυτά, είναι άλλων. Ένας συνάδελφος άλλος αντί να πει η κληρωτίδα είπε η κλειτορίδα. Όταν ρωτούν ποιος τα είπε όλα αυτά, κάποιοι λένε ο Πογιατζής. Δεν γίνεται για όλα να φταίει ο Πογιατζής. Έκανα λάθη, αλλά σοβαρά λάθη δεν πιστεύω ότι έκανα. Με ενοχλεί η κριτική. Δεν είμαι από αυτούς που λέω ότι δεν με ενοχλεί. Εάν έρθει κάποιος και μου πει είσαι λίγος ρε φίλε, είσαι άσχετος, εβαρεθήκαμε σε, δεν με πειράζει. Με πειράζει να με κατηγορήσουν για κάτι που δεν έκανα.

Έχω παράπονο, γιατί δέκα πράγματα καταλογίζουν του Πογιατζή, ενώ κανένα από αυτά δεν είπα. Μέχρι και το 'κόρνερ από ευνοϊκή θέση', που είπε ο Μανώλης Μαυρομμάτης από την Ελλάδα, μου το καταλόγισαν, και ας είχε δίκαιο ο άνθρωπος. Έκανε παύση μετά τη λέξη κόρνερ, για πέντε δευτερόλεπτα και μετά είπε από ευνοϊκή θέση. Ο Πογιατζής, για όλα φταίει ο Πογιατζής όμως…».

«Ούτε σακάκι δεν είχα... Έπιασα δανεικό από ένα φίλο μου...»

O Ανδρέας Πογιατζής, γύρισε τον χρόνο πίσω και μοιράζεται μαζί μας, τα πρώτα του βήματα στον χώρο της δημοσιογραφίας και συγκεκριμένα στον αθλητικό κόσμο της Κύπρου και το πώς κατέληξε παρουσιαστής στο ΡΙΚ. «Ξεκίνησα από τη 'Σημερινή', το 1984-85, σαν συνεργάτης αρχικά και μετά συνεργάστηκα με την  εφημερίδα 'Φίλαθλος'. Το 1989 άνοιξαν κάποιες θέσεις στο ΡΙΚ. Πήγαμε 36 άτομα για να πάρουν δύο. Μας έκαναν συνέντευξη και γραπτές εξετάσεις και προσλήφθηκα. Την Τρίτη άρχισα δουλειά και την Πέμπτη με έβγαλαν στην τηλεόραση, γιατί τότε το ΡΙΚ είχε μια συνεργασία με τον ΟΠΑΠ και παρουσίαζε ένα πρόγραμμα για το ΠΡΟΠΟ.

Στην αρχή δεν είχα ιδέα από τηλεόραση. Για να καταλάβετε ούτε σακάκι δεν είχα. Έπιασα δανεικό από ένα φίλο μου. Η πρώτη εντύπωση που τους έκανα ήταν καλή. Συνέχισα εβδομαδιαία την εκπομπή και συνεργαζόμουν παράλληλα με το Ράδιο Πρώτο. Την επόμενη χρονιά, δηλαδή το 1990 άνοιξε το 'Τρίτο Πρόγραμμα' και άρχισα τις μεταδόσεις. Τον ίδιο χρόνο, υπήρχε η εκπομπή 'Κόσμος των Σπορ', την οποία παρουσίαζε ο αείμνηστος Ανδρέας Γεωργιάδης, με τον Δώρο Νικολάου. Με είδαν και τους άρεσα και με έβαλαν μαζί τους στην εκπομπή. Σε λίγους μήνες ήρθε και ο Σάββας Κοσιάρης και μας έδωσαν τότε το πρόγραμμα της Δευτέρας, ενώ στη συνέχεια άρχισαν οι εκπομπές 'Αθλητικό Σάββατο' και 'Αθλητική Κυριακή', τις οποίες έκανα εγώ, ο Κοσιάρης, ο Ντίνος Φοινικαρίδης και η Άννα Ποϊριάζη. Εκπομπές έκανε και ο Κυριάκος Αντωνίου, ο οποίος είχε προσληφθεί μαζί μου και ήταν πολύ καλός.

Ακολούθως, άρχισε και η εκπομπή 'Φάσεις και Γκολ', που ήταν μια δημοφιλέστατη εκπομπή και φέραμε τον Βάσο Κωνσταντίνου για τις επίμαχες φάσεις. Απογειωθήκαμε και κερδίσαμε την εκτίμηση του κόσμου. Έκτοτε συνεχίζω στην τηλεόραση. Είμαι τυχερός που το χόμπι μου το έκανα επάγγελμα. Το εκτιμώ αφάνταστα που ευεργετήθηκα από το ΡΙΚ. Ότι ονειρευόμουν το πέτυχα. Γύρισα την Ευρώπη, έκανα τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, Euro, Μουντιάλ...».

«Στην Κύπρο δεν το δεχθήκαμε αυτό το χιούμορ μου...»

Ουκ ολίγες φορές κατηγορήθηκε για τα όσα εκστόμισε ο Ανδρέας Πογιατζής. Ως εκ τούτου, ο ίδιος ποτέ δεν λύγισε και ποτέ δεν κοντοστάθηκε για να πει ευθέως την άποψή του. «Είχα άδικο όταν είπα 'παπλωματά' τον τερματοφύλακα της Ομόνοιας; Όταν βλέπεις τον προπονητή να του φωνάζει και να τον στέλνει στην κερκίδα, έτσι θα τον αποκαλέσω. Ή τον Πιατκόφσκι για παράδειγμα που είπα ότι 'για να φορεί τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ πρέπει να την αγοράσει από την μπουτίκ, είχα άδικο;'  Ή ακόμα και η ατάκα ότι 'προτιμώ να πάω στον οδοντίατρο παρά να βλέπω αυτή την ομάδα'.

Ήταν επίσης η ατάκα για τον Καρλίτος ότι 'αν δεν έτρωγα μισό ταψί ψητό και έτρεχα θα τον περνούσα'. Μου έστειλε ένας μήνυμα και μου είπε  'ρε Πογιατζή, οι γνώσεις σου για το ποδόσφαιρο εν όπως εμένα με το φασολάκι'. Του είπα πρέπει να κάνεις πολύ ωραίο φασολάκι. Μετά γίναμε φίλοι με τον συγκεκριμένο τηλεθεατή.

Δυστυχώς όμως, σε γενικές γραμμές στην Κύπρο δεν το δεχθήκαμε αυτό το χιούμορ. Γιατί στην τελική τι είναι το ποδόσφαιρο; Εν τίποτε σπουδαίο; Είναι ένα πράγμα που γεμίζει τη ζωή μας. Το κάναμε μεγάλη επιστήμη δηλαδή; Μεγάλη επιστήμη είναι οι γιατροί που μπήκαν μέσα στο γήπεδο και έσωσαν τον Έρικσεν. Είμαι και πολύ ευαίσθητος άνθρωπος όμως. Μετά το περιστατικό με τον Έρικσεν δεν μπορούσα να μιλήσω. Παρότι δέχθηκα πίεση να μπω στο στούντιο να μιλήσω, τους είπα δεν θα πω τίποτα. Τι θα έλεγα; Χρειαζόταν να σχολιάσω ή να κάνω τον ειδήμονα; Οι συμπαίκτες του έκλαιγαν μέσα στο γήπεδο. Εγώ τι παραπάνω μπορούσα να πω; Τέτοιο πράγμα δεν έζησα ξανά».

Οι στιγμές που λύγισε ο Ανδρέας Πογιατζής... 

Επί ευκαιρίας της συγκλονιστικής στιγμής που κατέρρευσε στο γήπεδο ο Κρίστιαν Έρικσεν, ο Ανδρέας Πογιατζής, φέρνει στη μνήμη του στιγμές οι οποίες έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό του...

«Λύγισα όταν κατέκτησε η Ελλάδα το Euro. Ήταν στιγμές που δεν μπορώ να περιγράψω, γιατί δεν πίστευα ότι η Ελλάδα θα κέρδιζε δεύτερη φορά την Πορτογαλία μέσα στη Λισαβώνα. Ήταν συγκλονιστικό, ήταν πρωτόγνωρο, ήταν θαύμα. Επίσης, όταν μετέδωσα τον τελικό του Μουντιάλ το 1998, μεταξύ Γαλλίας και Βραζιλίας. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έβλεπα τη Βραζιλία να παίζει ποδόσφαιρο. Ποιος μου το παραλάλησε ότι θα πήγαινα στο Παρίσι και θα μετέδιδα τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Από την άλλη όμως, αστείες στιγμές είχα πολλές. Όταν πήγαμε στην Ιαπωνία για το Μουντιάλ του 2002, μπήκαμε στο γήπεδο και κάτσαμε. Ανάψαμε ένα τσιγάρο. Δεν προλάβαμε να τον πάρουμε κάτω, αμέσως αρπάξαν μας και μας πέταξαν έξω από το γήπεδο. Δεν ξέραμε εμείς ότι δεν καπνίζουν. Τους δείξαμε τα στοιχεία μας, τους δώσαμε τα τσιγάρα και επιστρέψαμε στο γήπεδο».

Ο τσακωμός με τον Τιμούρ, οι καταγγελίες που δέχθηκε και τα δυο περίεργα περιστατικά

Γενικά ήμουν σεμνός και ταπεινός άνθρωπος, λέει με ευδιάκριτο το χαμόγελο στα χείλη ο Ανδρέας Πογιατζής. «Ένα περιστατικό που θυμάμαι χαρακτηριστικά, ήταν όταν τσακώθηκα με τον Τιμούρ Κετσπάγια, το 2010. Σε εκείνη την εκπομπή ήταν καλεσμένος ο Αντώνης Δημητρίου και βγήκε στην τηλεφωνική γραμμή ο Τιμούρ. Δεν ξέρω πως του μπήκε η ιδέα ότι στήσαμε την εκπομπή. Έκαμεν μας χώμα. Όταν δεν βρίσκεις τίποτα καλό, δεν υπάρχει λόγος να μένεις εδώ. Είμαστε φίλοι με τον Τιμούρ, προσέφερε πάρα πολλά. Ο τρόπος του κάποιες φορές είναι τον εαυτό του που ζημιώνει περισσότερο.

Είχα επίσης και δύο τρεις καταγγελίες. Η μια ήταν για τον παπλωματά, η άλλη για κάποια άλλη ατάκα και μια φορά γιατί δεν είπα ότι η τάδε ομάδα αδικήθηκε από τη διαιτησία. Αλλά δεν μπορείς να πεις αυτό το πράγμα. Θα πεις ότι η τάδε ομάδα εκφράζει παράπονα για τη διαιτησία, υπάρχουν οι αρμόδιοι να κρίνουν τις διαιτησίες.

Δεν δέχθηκα απειλές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου. Συνέβησαν όμως δύο πράγματα, τα οποία δεν ξέρω αν σχετίζονται με μένα, αλλά πιστεύω δεν σχετίζονται. Το ένα έγινε το 2014. Τότε η κόρη μου η Μαρία είχε ένα Smart και της το έκαψαν στις 4:00 το πρωί, έξω από το σπίτι του αρραβωνιαστικού της. Δεν ξέρουμε γιατί. Η δεύτερη φορά, ήταν πριν 3-4 χρόνια όταν έσπασαν κάποιες γλάστρες έξω από την καφετέρια που διατηρούν η κόρη μου και ο γαμπρός μου».

Η ομάδα του Ανδρέα Πογιατζή

Ουδέποτε στη δημοσιογραφική του καριέρα, αναφέρθηκε στην ομάδα που λατρεύει ο 64χρονος αθλητικογράφος. Όταν τον ρωτήσαμε, χαμογέλασε ξανά...

«Τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια δεν πήγα σε κυπριακό αγώνα. Πήγα πέρυσι 4-5 παιχνίδια στην ΠΑΕΕΚ, γιατί είναι δίπλα από το σπίτι μου και πήγα και κάποια παιχνίδια στην Ξυλοτύμπου, γιατί ο προπονητής, Δημήτρης Δημητρίου, είναι φίλος μου. Αλλά σε πρώτη κατηγορία δεν πηγαίνω. Αν ήμουν οπαδός δεν θα άντεχα να μην πάω σε αγώνα για 18 χρόνια. Είμαι με την ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο κάθε χρόνο. Πέρυσι ήταν η Ομόνοια, πρόπερσι ήταν ο ΑΠΟΕΛ, πριν τρία χρόνια ο Απόλλωνας, πριν 25 χρόνια ήταν η Ανόρθωση. Όταν ήμουν μικρός, ο αδελφός μου ήταν με τον Ολυμπιακό Λευκωσίας και με έπαιρνε μαζί του. Συνδέθηκα με τον Ολυμπιακό, αλλά μετά δεν με ενδιέφερε. Εγώ δεν είμαι με κανένα, είμαι με το ΡΙΚ».

Κληθείς να σχολιάσει τη δημοσιογραφία της Κύπρου, ο Ανδρέας Πογιατζής δήλωσε ότι, «είμαστε πίσω σε σχέση με άλλες χώρες, που ο κάθε δημοσιογράφος αναλαμβάνει την ομάδα του, όπως για παράδειγμα ο Νικολακόπουλος του Ολυμπιακού Πειραιώς. Είμαστε μικρός τόπος και η πίττα πολύ μικρή. Δυστυχώς ο χώρος της αθλητικογραφίας δεν διάγει και τις καλύτερες μέρες του.

Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους νέους που θέλουν να γίνουν αθλητικογράφοι. Κανένας δεν μπορεί να τους στερήσει αυτή τη χαρά. Εγώ δεν αγόραζα σάντουιτς, για να αγοράσω την μπάλα και την ομάδα. Όσοι το αγαπούν να προχωρήσουν, γιατί δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει. Οι μισθοί δυστυχώς είναι εξευτελιστικοί. Εμείς που δουλεύουμε στο ΡΙΚ είμαστε τυχεροί».

Η πρόβλεψη του Πογιατζή για το EURO και η εκτίμηση για το κυπριακό πρωτάθλημα

Ενώ το EURO βρίσκεται στην τελική του ευθεία και με αγώνες φωτιά, ο Ανδρέας Πογιατζής, μας παρέθεσε τη δική του εκτίμηση για την ομάδα που θα σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο. «Εγώ ανέκαθεν υποστηρίζω την Αγγλία, χωρίς να είναι η καλύτερη ομάδα. Είμαι επηρεασμένος από την Premier League. Πάντα λέω πώς γίνεται να μην έχει μια διάκριση αυτή η Εθνική; Φέτος έχει την καλύτερη φουρνιά ποδοσφαιριστών. Οι νέοι που έχει φέτος, αμφιβάλλω αν τους έχει άλλη ομάδα. Fonden, Grealish, Sancho, Philips, Rice και λοιπά. Ο δρόμος της είναι ορθάνοιχτος. Παίζει ημιτελικά και τελικό στο Γουέμπλει, άρα μπορεί να το σηκώσει.

Τώρα θα μου πει κάποιος ότι η Ιταλία και το Βέλγιο έπαιξαν καλύτερο ποδόσφαιρο. Συμφωνώ, αλλά δεν είναι όποιος παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο, αλλά όποιος παίρνει το αποτέλεσμα. Η Αγγλία φαίνεται ότι αυτή τη φορά κυνηγά το αποτέλεσμα. Σε τέσσερις αγώνες δεν δέχθηκε γκολ, αλλά δεν μπορώ να αποκλείσω την Ιταλία, το Βέλγιο και την Ισπανία.

Είναι όμως το EURO των εκπλήξεων. Πρώτη φορά βλέπουμε τόσα γκολ και τόσο ωραίο θέαμα. Δεν είδαμε ξανά στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, την ίδια νύχτα, δύο μεγάλες ομάδες να χάνουν με 1-0, να το γυρίζουν σε 3-1 και να ισοφαρίζονται σε 3-3 στις καθυστερήσεις. Το πιο ευχάριστο όμως, είναι ότι ο κόσμος το χαίρεται, είναι κάτι που μας έχει καθηλώσει, είναι τρομερό το θέαμα. Ο πολιτισμός ακόμη και στις κερκίδες, τι πιο όμορφο πράγμα και ελπίζω να πάρουμε κάτι από αυτά και να βελτιωθούμε. Είναι μια γιορτή το ποδόσφαιρο και πρέπει να το χαιρόμαστε. Με τις επιτυχίες να είμαστε χαρούμενοι, αλλά με τις αποτυχίες δεν χρειάζεται να λυπούμαστε, θα έρθει μια άλλη αποτυχία.

Γυρίζοντας τη συζήτηση για το κυπριακό ποδόσφαιρο, ο 64χρονος αθλητικογράφος στάθηκε στην ποιότητα που διαθέτει η Ομόνοια, εκτιμώντας πώς θα είναι η ομάδα που θα είναι στους βασικούς διεκδικητές τίτλου. «Η Ομόνοια είχε μια δύσκολη κλήρωση και σε διπλούς αγώνες, είναι αρκετά λίγες οι πιθανότητες για πρόκριση. Την Ομόνοια όμως, τη βλέπω να υπερέχει στον κυπριακό χώρο, διότι είναι μια μονταρισμένη ομάδα, έχει καλή οργάνωση, έχει σταθερή διοίκηση, έχει οικονομική άνεση και οι περσινές επιτυχίες της στην Ευρώπη, της έδωσαν ένα εκτόπισμα. Έχει πολλή ταλέντο η ομάδα των πρασίνων και ειδικά με τους νεαρούς Κύπριους που έχει στο ρόστερ της.

Η προσπάθεια των άλλων ομάδων, είναι να πλησιάσουν την Ομόνοια. Είμαι βέβαιος, ότι το ΑΠΟΕΛ θα επανέλθει, αλλά το ΑΠΟΕΛ θέλει έντεκα παίκτες εντεκάδας. Η Ανόρθωση, ο Απόλλων και η ΑΕΛ θα είναι δυνατές ομάδες και θέλω να ελπίζω το ίδιο και η ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν δεν αρέσει σε κάποιους να το ακούνε, αλλά η Ομόνοια αυτή τη στιγμή είναι ένα κλικ πιο πάνω και θα κάνει ακόμη τρεις – τέσσερις προσθήκες που θα την ανεβάσουν.

Ο ΑΠΟΕΛ θα επανέλθει πιστεύω, θέλει έντεκα παίκτες, εντεκαδάτους και οι Γεωργιανοί που έπιασε από την Ανόρθωση, θα τον βοηθήσουν αρκετά. Ειδικά ο Κβιλιτάια είναι σπουδαίος. Ο Νταουσβίλι πιστεύω με το VAR κάθε δυο παιχνίδια θα αποβάλλεται. Ο παίκτης που μου αρέσει είναι ο Κβιλιτάια, είναι πολλά μπροστά, παίζει με πλάτη, ψηλά, ξέρει να ντριμπλάρει. Ο Οκριασβίλι επίσης γνωρίζει μπάλα αλλά δεν είναι του συνόλου. Μακάρι να δυναμώσουν οι υπόλοιπες ομάδες για να φθάσουν την Ομόνοια πιστεύω, γιατί φέτος θα είναι αρκετά ανταγωνιστική.