«Στο μυαλό μου ήταν η δυσκολία λόγω της επιδείνωσης του προβλήματος όρασης μου»

Για το χρυσό μετάλλιο, τις δυσκολίες που αντιμετώπισε και την αγάπη του κόσμου, μίλησε η χρυσή Παραολυμπιονίκης, Καρολίνα Πελενδρίτου.

Μιλώντας στον ΣΠΟΡ FM δήλωσε ότι «είμαι πολύ συγκινημένη. Δεν μπορούσα να φανταστώ αυτή την παρουσία στο Τόκιο. Δούλεψα πολύ σκληρά αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει μια προετοιμασία. Με την αναβολή υπήρχαν πολλά προβλήματα, αλλά και λόγω του κορωνοϊού. Ήταν μια επιπρόσθετη πίεση και άγχος. Αυτή η επιτυχία είναι κάτι τεράστιο, που το κυνηγούσα πάρα πολλά χρόνια».

Για τα συναισθήματά της η Καρολίνα είπε «είμαι πολύ συγκινημένη γιατί παρότι είναι το πέμπτο μου μετάλλιο, πίσω από κάθε αγώνα κρύβεται μια διαδρομή και αυτή ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Στο μυαλό μου ήταν όλα αυτά που έχω περάσει, η δυσκολία στην καθημερινότητά μου λόγω της επιδείνωσης του προβλήματος της όρασης μου. Ένιωσα περηφάνια, μου δίνει τεράστια χαρά».

Για το τι σημαίνουν για την ίδια οι τόσες και τόσες επιτυχίες της πρόσθεσε πως «είναι όλη μου η ζωή. Είμαι εγώ. Η επόμενη μέρα με βρίσκει πιο σοφή και πιο έμπειρη. Μέσα από αυτά κερδίζεις, στόχος μου είναι να εξελίσσομαι και να ξεπερνώ τον εαυτό μου. Μια τέτοια επιτυχία δεν είναι μόνο σωματικό θέμα. Δεν αρκεί καλή σωματική προετοιμασία, είναι τεράστιο το ψυχολογικό βάρος, πρέπει να είσαι ολοκληρωμένη προσωπικότητα για να είσαι εκεί και να διεκδικείς ένα μετάλλιο, να είσαι ψηλά και να παραμένεις ψηλά τόσα χρόνια. Δεν είναι ποτέ ατομική η δουλειά, είναι πάντα ομαδική. Έζησα στιγμές μόνη μου, με τους δικούς μου ανθρώπους. Έπρεπε να ξεπεράσω φόβους, αναποδιές και ανασφάλειες, όμως εκείνη τη στιγμή που πετυχαίνεις ένα στόχο, όταν έρχεται η διάκριση, οι άνθρωποι που εμπλέκονται ξέρουν πόσο δύσκολο είναι. Να είναι κάποιος στα 35 του σε αυτό το επίπεδο τόσα χρόνια. Το πιο δύσκολο είναι η διάρκεια».

Για τις δυσκολίες που είχε περάσει η Καρολίνα ανέφερε «ο αθλητισμός έχει πιο πολλές δύσκολες στιγμές. Η προετοιμασία μου γίνεται στην Αθήνα. Είναι πολλές οι στιγμές που νιώθεις απολύτως μόνος σου, πολλές φορές χάνεις τον προσανατολισμό σου. Πίεσα πολύ τον εαυτό μου. Όσο μεγαλώνεις αυτό γίνεται πιο δύσκολο. Δεν με οδήγησε εδώ ο ενθουσιασμός. Σκέφτηκα πολύ τι πραγματικά θέλω μετά την αναβολή. Σκεφτόμουν ότι παρατείνεται ένα χρόνο το μαρτύριο, οι πιέσεις είναι πάρα πολύ ψηλές και ψυχολογικές και σωματικές. Αποφάσισα ότι ήθελα να είμαι εδώ για να κάνω μια διάκριση για τον εαυτό και τους κόπους μου, αλλά και την πατρίδα μου που με στηρίζει αυτά τα χρόνια. Η αγάπη και η αναγνώριση με κρατάνε σε αυτό το επίπεδο. Είναι ψυχολογική ανάταση. Από τον απλό κόσμο είναι πολύ μεγάλη η αγάπη, ο σεβασμός και ο θαυμασμός. Χαίρομαι που επανέλαβα την επιτυχία γιατί το 2004 τα παιδιά ήταν μικρά, τώρα είναι μια άλλη γενιά».