«Σκουλήκια» Γιώργο Τζαβέλλα
08:16 - 03 Φεβρουαρίου 2022
Η αγωνιστική ήταν στο σύνολό της σα θηλιά στο λαιμό. «Έπνιγε» τον κάθε φίλαθλο, γιατί στο μυαλό δεν μπορούσε να είναι το ποδόσφαιρο. Αμήχανα όλα. Πώς να μη σκέφτεσαι τον Άλκη που στα 19 του χρόνια έκανε ήδη το τελευταίο του ταξίδι. Τόσο σκληρά και άδικα, δολοφονημένος…
Ειδικά το παιχνίδι του Άρη με την ΑΕΚ, ήταν δύσκολο να το διαχειριστεί ο καθένας συναισθηματικά. Ακόμη και η μαύρη εμφάνιση της ομάδας της Θεσσαλονίκης, έδειχνε το πένθος. Στο οποίο έχει βυθιστεί η ελληνική κοινωνία, αλλά ακόμη περισσότερο η οικογένεια του Άρη.
Μπροστά σε όλα αυτά, υπήρξαν άσχημες στιγμές. Δεν έπρεπε να ακουστούν ύβρεις. Δεν έπρεπε να υπάρξει αυτό το σκηνικό έντασης. Όμως είναι ο πόνος, είναι η οργή, που πάντα δίνουν δικαιολογία.
Όταν σκόραρε η ΑΕΚ υπήρξε η μαγική στιγμή με τον Αραούχο. Όχι αναφορικά με τον τρόπο που πέτυχε το γκολ. Η κίνησή του να σχηματίσει το «Α» με τα δάχτυλά του. Το αρχικό του ονόματος του αδικοχαμένου Άλκη.
Κι ενώ ο Αργεντινός συγκίνησε τους πάντες, ήρθε κι ο Γιώργος Τζαβέλλας να τα χαλάσει όλα. Κοιτώντας προς την κάμερα γεμάτος εκνευρισμό και ένταση, έλεγε διάφορα. Λέξεις που δεν χρειάστηκε να επαναληφθούν και κυρίως δεν έπρεπε σε καμία περίπτωση να βγουν απ’ το στόμα του. «Σκουλήκια»; Αλήθεια Γιώργο;
Όσο κι αν τον έβρισε ο όχλος. Το ματς ήταν ειδικών συνθηκών. Ήταν αγώνας πένθους.
Ο Τζαβέλλας όφειλε να σκεφτεί ότι δεν έχει πάει σε πόλεμο, αλλά σε κηδεία. Όχι μεταφορικά, όχι σε εισαγωγικά.
Έτσι κι αλλιώς στον όχλο δεν απαντάς ποτέ. Ειδικά ως επαγγελματίας αθλητής, το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους. Ακόμη περισσότερο σε μια αναμέτρηση όπως αυτή. Στη συγκεκριμένη έδρα. Μόλις 200 μέτρα απ’ το σημείο που δολοφονήθηκε ένα 19χρονο παιδί το οποίο κηδεύτηκε λίγες ώρες πριν τον αγώνα.
Ο Τζαβέλλας έπρεπε να σκύψει το κεφάλι. Από σεβασμό στο πένθος που ζει όλο το ποδόσφαιρο, όλος ο αθλητισμός, όλη η κοινωνία. Είναι αδιανόητο πως μπήκε στη διαδικασία να πει όσα είπε και με τον τρόπο αυτό. Το βουλώνεις και σκύβεις το κεφάλι.
Αδικαιολόγητη αντίδραση για την οποία καλό θα ήταν όταν κι ο ίδιος ηρεμήσει, να ζητήσει μια δημόσια συγγνώμη.
