«Δεν γίνεται να βγει από τη φυλακή ο άνθρωπος που κατέστρεψε το παιδί μου»

Με τα σημάδια του πόνου ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα της, η μητέρα της Μυρτούς της Πάρου, Μαρία Κοτρώτσου, διανύει επί μια δεκαετία τη δική της Οδύσσεια. Το τραύμα που άνοιξε το 2012 δεν μπορεί να κλείσει, η δικαίωση όμως, ως ένα βαθμό, έχει έρθει, όπως δηλώνει στο Πρώτο Θέμα, η κ.Κοτρώτσου λίγες ώρες μετά την από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να εγκρίνει την καταβολή αποζημίωσης για ηθική βλάβη. Η απόφαση, αν μη τι άλλο, συμβολικής σημασίας εάν αναλογιστεί κανείς ότι το αποτρόπαιο περιστατικό εκτυλίχθηκε πριν από ακριβώς δέκα χρόνια. 

Οι σύμβουλοι Επικρατείας, συγκεκριμένα,  έκριναν ότι η Μυρτώ δικαιούται αποζημίωση για ηθική βλάβη από το Ελληνικό Δημόσιο, το ύψος της οποίας όμως θα καθοριστεί από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, στο οποίο αναπέμφθηκε η υπόθεση.

Η μητέρα της άτυχης Μυρτούς δεν παύει να κουβαλά το αβάσταχτο φορτίο που της άφησε εκείνη η ημέρα, η 22η Ιουλίου. Η ανησυχία δεν επικεντρώνεται στο χρηματικό κομμάτι, αλλά στο ηθικό. Συμπλέοντας τόσα χρόνια με τον πόνο της κόρης της, η κ. Κοτρώτσου ζητά να κλείσει κάθε πιθανότητα να αφεθεί ελεύθερος ο Πακιστανός που έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη, κατέθεσε ωστόσο αίτηση αποφυλάκισης.

«Εκείνο που με απασχολεί είναι να μην αποφυλακιστεί αυτός ο άνθρωπος» επαναλαμβάνει η μητέρα του θύματος που αισθάνεται κούραση, θυμό και αγανάκτηση, σκεπτόμενη ότι ο δράστης που αφαίρεσε την ξεγνοιασιά των νεανικών χρόνων της κόρης της μπορεί να βγει από τα δεσμά των φυλακών.

«Ζήτω να κλείσουν τα παράθυρα για αυτές τις τροπολογίες που επιτρέπουν την αποφυλάκιση υπό όρους. Δεν μπορεί να διαγράφεται με μια τροπολογία το έγκλημα. Δεν επιτρέπεται σε τέτοια ειδεχθή εγκλήματα να είναι ανοιχτή τροπολογία για αποφυλάκιση . Σκεφτείτε σε 10 χρόνια να βγουν οι δολοφόνοι της Ελένης Τοπαλούδη» τονίζει η Μαρία Κοτρώτσου κρούοντας τον κώδωνα για την ανάγκη της πιστής εφαρμογής του νόμου στις περιπτώσεις που η φρίκη ξεπερνά κάθε λογική.  

«Με τον νόμο Παρασκευόπουλου βγάλαμε κόσμο» συμπληρώνει η γυναίκα που υπογραμμίζει, την ίδια στιγμή, ότι οι κακοποιοί «έχουν αποθρασυνθεί λόγω των μαλακών ποινών». 

«Η παιδοφιλία απλώνεται και αυτό με τρελαίνει. Δεν είναι φυσιολογικά αυτά που ακούμε» διατρανώνει η μητέρα της Μυρτούς που δηλώνει ψυχικά κουρασμένη από τον πολυετή Γολγοθά της, η δύναμή της όμως είναι αστείρευτη όταν η συζήτηση φτάνει στην ηθική αποκατάσταση.

Παρακολουθώντας ένα σπιράλ βίας σε βάρος γυναικών, ζητά από όλες τις μητέρες, που έχουν γνωρίσει τον εφιάλτη που βίωσε και εκείνη, να ενωθούν και να ορθώσουν το δικό τους ανάστημα απέναντι στην κακοποίηση. 

«Τα ισόβια να είναι ισόβια, αλλιώς μιλάμε για ασυδοσία» επισημαίνει η γυναίκα ενώ εξοργίζεται με εκείνους που, όπως λέει, υπερασπίστηκαν τον Πακιστανό δράστη την περίοδο κατά την οποία η κόρη της έπεσε θύμα άγριας κακοποίησης. 

Ξεκαθαρίζει ότι όταν σημειώθηκε το αποτρόπαιο περιστατικό, ο καταδικασθείς ήταν 25 ετών και «όχι ανήλικος όπως αρχικά υποστηριζόταν».

Εκείνο που θλίβει και συνάμα εξοργίζει τη Μαρία Κοτρώτσου είναι ότι υπήρξε οργάνωση που στήριξε με την καταβολή χρηματικών ποσών στον πακιστανικής καταγωγής δράστη «για να έχει ανέσεις στη φυλακή».

«Ο κακοποιός έχει μεγάλη θέση στη φυλακή. Κάποιος τον βοηθά. Χτύπησε, μάλιστα, και Αλβανούς. Κάποιος τον βοηθά, καταθέτει για αυτόν χρήματα» υπογραμμίζει, παράλληλα, η Μαρία Κοτρώτσου και αναρωτιέται το εξής: «Οι ποινές δεν πρέπει να είναι πραγματικότητα;» 

Δέκα χρόνια μετά τη βάναυση επίθεση, η Μυρτώ παραμένει σε καθεστώς ακινησίας, με αναπηρία 100% και ελάχιστη επαφή με το περιβάλλον. «Μπορεί να πει δυο λέξεις, με τον δικό της τρόπο, μου χαμογελάει» λέει η μητέρα της που αντλεί ζωή ακόμη και από ένα νεύμα της κόρης της. 

Φέρνοντας στη μνήμη της τον εφιάλτη που έζησε το 2012, οι λέξεις που σχηματίζονται αυτόματα στο μυαλό της είναι δύο: σοκ και πόνος. 

Δεν έχει ξεχάσει τίποτα από την τραυματική εκείνη ημέρα που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή της ίδιας και φυσικά της κόρης της. Δεν σταματά όμως να δίνει καθημερινό αγώνα για την πρόοδο της Μυρτούς. 

Το περασμένο φθινόπωρο, την είχε κατακλύσει ικανοποίηση όταν η κόρη της έγινε δεκτή για θεραπεία σε κλινική του Ανόβερου. Η θεραπεία όμως, όπως εξηγεί η Μαρία Κοτρώτσου, δεν είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα και η Μυρτώ δεν έχει καταγράψει τα βήματα που περίμενε η μητέρα της. 

Τίποτα, όμως, δεν έχει τελειώσει για τη μητέρα της άτυχης κοπέλας που έχει στόχο να εξασφαλίσει νέες θεραπείες σε ΗΠΑ και Ελβετία για την κόρη της. 

Χωρίς να αφήνει την ψυχική κούραση να την κυριεύσει, διατρανώνει σε κάθε τόνο πως θα συνεχίσει τον αγώνα για την υγεία αλλά και την ηθική δικαίωση της Μυρτούς. Το μήνυμα που στέλνει προς όλες τις μητέρες, που έχουν βιώσει τον πόνο της κακοποίησης σε βάρος των παιδιών τους, είναι ένα: «Να ενωθούμε όλοι μαζί ώστε οι νόμοι να γίνουν σκληρότεροι. Χρειάζεται να παλέψουμε. Το ζήτημα με τις δολοφονίες των γυναικών έχει πάρει διαστάσεις». 

Το χρονικό της εγκληματικής ενέργειας στην Πάρο 

Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Ιουλίου του 2012, όταν ο Πακιστανός Αχμέτ Βακάς προχώρησε σε μια φρικιαστική κακοποιητική ενέργεια, χτυπώντας και ασελγώντας πάνω στην 15χρονη, τότε, Μυρτώ, στην παραλία «Χρυσή Ακτή» της Πάρου. Η βαναυσότητα της επίθεσης ήταν τέτοια που καθήλωσε σε ένα κρεβάτι με αναπηρία 100% την άτυχη κοπέλα.

Η ανήλικη κατευθύνθηκε, την τραγική εκείνη ημέρα του Ιουλίου, στα βράχια, ελάχιστα μέτρα από εκεί που βρισκόταν η μητέρα της. Στα αυτιά της φορούσε ακουστικά και άκουγε μουσική από το κινητό της τηλέφωνο. Έτσι δεν αντιλήφθηκε την παρουσία κάποιου άλλου ατόμου κοντά της. Επρόκειτο για τον Πακιστανό, ο οποίος την πλησίασε και αφού της άρπαξε το κινητό της, την βίασε. Μετά προσπάθησε να την σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια. Στη συνέχεια, πήρε την ίδια πέτρα και άρχισε να χτυπά την κοπέλα πιο δυνατά. Αργότερα η Μυρτώ βρέθηκε  ημίγυμνη και σε κωματώδη κατάσταση.

Η ζωή της, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, είχε καταστραφεί. Λόγω των βαρύτατων κακώσεων που υπέστη στον εγκέφαλο και τους πνεύμονες, η κοπέλα δεν έχει κανονική επαφή με το περιβάλλον ενώ υπέστη πλήρη κινητική παράλυση στα κάτω άκρα. Ο Πακιστανός συνελήφθη λίγες ημέρες μετά το έγκλημά του, στη Νέα Χαλκηδόνα και ενώ είχε εγκαταλείψει την Πάρο, προφασιζόμενος ασθένεια δικού του ανθρώπου. Είχε μάλιστα προσπαθήσει να ενταχθεί σε πρόγραμμα επαναπατρισμού. Το 2017, το Μικτό Ορκωτό Εφετείο το έτος επέβαλλε στον Βακας ισόβια και επιπλέον κάθειρξη 25 ετών.

Ο ίδιος στην απολογία του είχε ομολογήσει τα αποτρόπαια εγκλήματά του, λέγοντας τα εξής: «Περπατώντας πάνω στον δρόμο, είδα να κάθεται στον βράχο μια κοπέλα περίπου 17 χρονών. Με το δεξί μου χέρι τη γύρισα ανάσκελα, πήρα με τα δυο μου χέρια την πέτρα και της την έριξα πάνω από το αριστερό της μάτι... Όπως υπολόγισα η πέτρα πρέπει να ήταν περίπου 5 κιλά. Είδα να τρέχει αίμα, αλλά η κοπέλα ήταν ακόμη ζωντανή. Την πλησίασα για να της πάρω το κινητό. Αντιστάθηκε... Δεν ξέρω τι με έπιασε... Άρχισα να τη χτυπώ στα βράχια με δύναμη. Όταν σταμάτησε να αντιστέκεται, ασέλγησα πάνω της...».

Οι πληγές παραμένουν βαθιές, η Μυρτώ μπορεί να βρίσκεται στη ζωή ωστόσο δεν δύναται να επικοινωνήσει με τους δικούς της ανθρώπους, να εκφράσει τον πόνο, τη χαρά, τον προβληματισμό της. Στο σκηνικό αυτό της ανείπωτης θλίψης, με αξιομνημόνευτη δύναμη και αποφασιστικότητα στέκεται συνεχώς στο πλευρό της η μητέρα της. Μια μητέρα που βίωσε το πιο σκληρό πρόσωπο της βίας και ορθώνει ηχηρή φωνή απέναντι στους δράστες, που παραδομένοι στον αλόγιστο κόσμο της θρασυδειλίας, επιλέγουν την ασέλγεια σε βάρος γυναικών.

Πηγή: Πρώτο Θέμα