Το λυκόφως της πολιτικής πορείας Αναστασιάδη και ένα μοτίβο αντεκδίκησης

Στο λυκόφως μιας δεκαετούς πορείας, βρίσκεται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης και ως είθισται, το τέλος κάθε πορείας ακολουθεί ο απολογισμός. Μπορεί, όμως, σήμερα να γίνει απολογισμός μιας εννιαετούς διακυβέρνησης ή είναι νωρίς; Σε αυτό το ερώτημα απαντά το γεγονός πως η προεκλογική περίοδος αν και βρίσκεται θεωρητικά στην αρχή, αφού μέχρι τις εκλογές απομένουν έξι μήνες, βρίσκεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο σε επίπεδο συζητήσεων θέσεων κτλ. και αυτό ευνοεί οποιαδήποτε απόπειρα για απολογισμό του κυβερνητικού έργου. 

Τα σημερινά δεδομένα ωστόσο, είναι τόσο ρευστά που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιο ήταν τελικά το έργο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη. Κάποιος μπορεί να επιχειρήσει να πιστώσει θετικά ή να βρει αρνητικά. Το σίγουρο όμως είναι πως δεν θα έχει μπροστά του την πλήρη εικόνα. Πέραν από τις κομματικές προσεγγίσεις που ανάλογα με τον φακό τα βλέπει όλα άσπρα ή μαύρα, όποιος επιχείρησε να καταθέσει μια αντικειμενική άποψη, θα προσκρούσει σε ζητήματα που παραμένουν ρευστά.

Τρανό παράδειγμα μπορούν να αποτελέσουν μια σειρά από ζητήματα που απασχολούν την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα. Το ένα μέχρι σήμερα αποτέλεσε το ατού και το μεγαλύτερο για πολλούς επίτευγμα της Κυβέρνησης και το άλλο εξελίσσεται σε μείζον θέμα, συνδεόμενο με θέματα διαφθοράς, με απρόβλεπτες προς το παρόν συνέπειες. Και στα δύο ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μοιάζει να ακυρώνει και να αδειάζει, κομμάτι του έργου που ο ίδιος έφτιαξε και να τιμωρεί τους ανθρώπους που εργάστηκαν και υπηρέτησαν ευμενώς τη δική του διακυβέρνηση.  Και είναι κάτι που δεν το κάνει για πρώτη φορά...

Το ΓεΣΥ

Το πρώτο παράδειγμα δεν είναι άλλο από την εφαρμογή του ΓεΣΥ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το κυβερνών κόμμα και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, μπορούν να υπερηφανεύονται πως η δική τους κυβέρνηση κατάφερε αυτό που σειρά προηγούμενων κυβερνήσεων δεν κατάφερε, την εφαρμογή του ΓεΣΥ.

Εξάλλου το θέμα της ψήφισης και της εφαρμογής, στις προηγούμενες Προεδρικές Εκλογές, αποτέλεσε και ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Κυβέρνησης, για να πείσει τους πολίτες για το κοινωνικό πρόσημο και τη φιλολαϊκή πολιτική που εφαρμόζει.

Μπορεί όμως να πει με σιγουριά κάποιος πως στο τέλος της ημέρας το συγκεκριμένο θέμα θα συνεχίζει να αποτελεί παράσημο για τον Νίκο Αναστασιάδη; Η απάντηση είναι όχι, διότι οι πρόσφατες  αποφάσεις του, για να ανάψει το πράσινο φως στον διορισμό Αγαθαγγέλου στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΟΑΥ, δημιούργησαν πολλές σκιές και σε μεγάλο βαθμό αμαύρωσαν την κρυστάλλινη εικόνα για την αποφασιστικότητα του ίδιου του Προέδρου για εφαρμογή του ΓεΣΥ έτσι όπως προτάθηκε από την Κυβέρνηση και εγκρίθηκε από τη Βουλή.

Αναμφίβολα η ασυνέπεια λόγων και πράξεων που παρουσίασε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο οποίος λίγο καιρό νωρίτερα δήλωνε πως δεν θα γίνει παιδοκτόνος και αργότερα συναινούσε στον διορισμό Αγαθαγγέλου, καταγράφηκε. Όπως επίσης καταγράφηκε και η εκδικητική συμπεριφορά που ακολούθησε εναντίον του προέδρου του ΔΣ του ΟΑΥ, για τον οποίο τέθηκε αιφνιδιαστικά θέμα ασυμβίβαστου. Ένα θέμα ασυμβίβαστου που θεωρητικά δεν προήλθε από παρθενογένεση τον Ιούλιο του 2022, αλλά προϋπήρχε από τη στιγμή που ο κ. Αντωνίου διορίστηκε στη θέση του και η σύζυγος του είναι γιατρός, αλλά ήρθε στην επιφάνεια, μόνο όταν ο Θωμάς Αντωνίου, απείλησε με παραίτηση αν διοριζόταν στο ΔΣ του ΟΑΥ ο Πέτρος Αγαθαγγέλου.

Το ερώτημα γιατί τώρα θυμήθηκαν κάποιοι να εγείρουν ένα τέτοιο ζήτημα, δημιουργεί συνειρμούς. Πάντως όποια κι αν είναι η τελική κατάληξη της υπόθεσης, είναι δεδομένο ότι η απόφαση του Υπουργικού για τον διορισμό Αγαθαγγέλου, προκάλεσε αναβρασμό, κόντρες και δημιούργησε συνθήκες έντασης εντός ενός οργανισμού που θα μπορούσε να σπαταλήσει αυτή την ενέργεια για να επιλύσει προβλήματα και όχι για να βρίσκεται σε έριδες με γιατρούς ή υπουργούς.

Δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται επίσης, πως η στάση του Προέδρου, έπληξε την προσωπική εικόνα που δημιούργησε ο ίδιος το προηγούμενο διάστημα, αφού πολλοί ήταν αυτοί που σκέφτηκαν πως ο Νίκος Αναστασιάδης, λίγο πριν αφυπηρετήσει από την πολιτική, ως μια από τις τελευταίες πολιτικές του πράξεις, ήταν να χαλάσει ο ίδιος αυτό που έκτισε.

Αναμφίβολα αυτό πέραν από τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη προσωπικά, πλήττει και το κυβερνών κόμμα και την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος σαφώς τήρησε αποστάσεις και δεν είχε εμπλοκή στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά καλώς ή καλώς θεωρείται ως συνεχιστής του έργου του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι φυλακές

Το δεύτερο ζήτημα είναι αυτό της διευθύντριας των Κεντρικών Φυλακών. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μια δημόσια υπάλληλο, διορισμένη από την παρούσα Κυβέρνηση σε ένα καίριο πόστο, η οποία έχει να επιδείξει μόνο θετικά, που για οικονομία του χώρου δεν κρίνεται σκόπιμο να επαναληφθούν. Ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δήλωνε τόσο ικανοποιημένος από το έργο της που έφτασε στο σημείο να της προτείνει  δύο φορές ακόμα και υπουργοποίηση και η ίδια να αρνείται ευγενικά.

Όλα πήγαιναν πρίμα για την Κυβέρνηση και σε αυτόν τον τομέα. Ο Νίκος Αναστασιάδης και η Κυβέρνηση του, είχαν κάθε δικαίωμα να δηλώνουν δικαιωμένοι για τον διορισμό Αριστοτέλους και το μοντέλο διοίκησης που ακολούθησε. Όλα αυτά μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, όταν η κα. Αριστοτέλους αποφάσισε να καταγγείλει μια πράξη διαφθοράς από έναν ανώτατο αξιωματικό της Αστυνομίας, τον διοικητή της ΥΚΑΝ, Μιχάλη Κατσουνωτό.

Είναι πρωτοφανής η στάση που τήρησαν τις επόμενες ημέρες όλοι οι εμπλεκόμενοι από πλευράς Κυβέρνησης. Οι καταγγελίες Αριστοτέλους αν και αποτελούσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την Κυβέρνηση να αποδείξει έμπρακτα πως τάσσεται αναφανδόν απέναντι στα φαινόμενα διαφθοράς, τελικά επέδειξε αργά και ελλιπή αντανακλαστικά, που δημιούργησαν ακόμα και στους οπαδούς της ερωτηματικά.

Υπενθυμίζεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η υπουργός Δικαιοσύνης, δήλωναν άγνοια για τις καταγγελίες Αριστοτέλους, ενώ δεν βρήκαν ούτε μια κουβέντα υποστήριξης να εκστομίσουν για μια δημόσια λειτουργό που πίστωνε θετικά τη διακυβέρνηση τους. Αντίθετα. Τις επόμενες ημέρες έγιναν τέτοιές κινήσεις που προκαλούν τεράστια ερωτηματικά, με τον τρόπο που οι κρατικοί μηχανισμοί λειτουργούν τιμωρητικά και όχι προστατευτικά, για όσους τολμήσουν να τα βάλουν με το σύστημα.

Πώς αλλιώς εξηγείται ο διορισμός νέας ερευνητικής επιτροπής για τα κινητά και τα ναρκωτικά στις φυλακές; Πώς αλλιώς εξηγείται η νέα ποινική έρευνα της Αστυνομίας εναντίον της Διεύθυνσης των Φυλακών για διαρροή ενός email που κατ΄ ουδένα λόγο δεν ήταν απόρρητο; Πέραν από την ουσία των υποθέσεων που παραμένει εκεί και χρήζει μελέτης από τους αρμόδιους, επικοινωνιακά η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αυτόαναιρεί, έργο που παράχθηκε από τον ίδιο και η στάση του δημιουργεί ερωτήματα και σε ανθρώπους που παρά τους δύσκολους καιρούς παρέμειναν πιστοί σε αυτόν.

Ο Θωμάς, η Άννα και οι «παλιοί»

Και η περίπτωση του Θωμά Αντωνίου αλλά και η περίπτωση της Άννας Αριστοτέλους, έρχονται στο τέλος της θητείας τους. Δύο αξιωματούχοι που διορίστηκαν από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από τους οποίους ο κ. Αναστασιάδης, δήλωνε πλήρως ικανοποιημένος, σήμερα βρίσκονται υπό έρευνα, αφού διαφώνησαν και σήκωσαν ανάστημα, για λόγους που δεν πείθουν την κοινή γνώμη.

Εξάλλου, κάποιοι σημειώνουν, ο πρόεδρος του ΟΑΥ και η Διευθύντρια των Κεντρικών Φυλακών, ούτε οι πρώτοι είναι και ενδεχομένως να μην είναι και οι τελευταίοι, μιας μακράς λίστας ανθρώπων που διορίστηκαν από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οι σχέσεις τους χάλασαν στην πρώτη διαφωνία. Κορυφαία αυτών των περιπτώσεων είναι αυτή του τέως Γενικού Εισαγγελέα Κώστα Κληρίδη, ο οποίος διαφώνησε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην υπόθεση Ρίκκου, με αποκορύφωμα της κόντρας τους το ιστορικό «ντροπή» που απηύθυνε στον Νίκο Αναστασιάδη ο κ. Κληρίδης. Υπενθυμίζεται ότι η συνεργασία των δύο, πέραν από τις κατά καιρούς ρήξεις που επήλθαν στη συνεργασία τους, ολοκληρώθηκε πρόωρα, όταν η Κυβέρνηση έσπευσε να διορίσει πριν την ώρα του τον νέο Γενικό Εισαγγελέα Γιώργο Σαββίδη, με τον κ. Κληρίδη να εξοργίζεται και να παραιτείται σχεδόν ένα μήνα, πριν ολοκληρωθεί η θητεία του λόγω αφυπηρέτησης.

Ανάλογη περίπτωση που έφτασε ουκ ολίγες φορές στο κατώφλι του Ανωτάτου Δικαστηρίου για να επιλυθούν οι διαφορές και αυτή του Γενικού Ελεγκτή, ο οποίος τουλάχιστον σε επίπεδο κοινής γνώμης θεωρείται μαζί με τον Κώστα Κληρίδη, ως οι πλέον ακέραιοι κρατικοί αξιωματούχοι. Αμφότεροι διορισμένοι από τον ίδιο τον Νίκο Αναστασιάδη. Ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, από νωρίς ενοχλούσε με τις παρεμβάσεις του γεγονός που τον έφερε πάρα πολλές φορές σε ρήξη, τόσο προσωπικά με τον ίδιο τον Πρόεδρο όσο και με διάφορους υπουργούς.

Αποκορύφωμα αποτέλεσε η έρευνα του για τα διαβατήρια, η οποία μετά από πολλές καθυστερήσεις θα δοθεί στη δημοσιότητα στις 22 Αυγούστου. Για την κόντρα για τα διαβατήρια, που περιλάμβανε τις ειδικές εκθέσεις που εκδόθηκαν αλλά και την άρνηση της Κυβέρνηση για να του δοθεί πρόσβαση στους φακέλους, οι σχέσεις τους έφτασαν σε οριακό σημείο, με το Ανώτατο σε κάποια στιγμή να μοιάζει μονόδρομος για την επίλυση των διαφορών, ενώ δεν έλειψαν και οι καταγγελίες σε διεθνής οργανισμούς.

Αναμφίβολα, σε αυτά τα τέσσερα πρόσωπα, του Κώστα Κληρίδη, του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, της Άννας Αριστοτέλους και του Θωμά Αντωνίου, δεν μπορεί κάποιος να μην παρατηρήσει ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται, σε όποιον εκφέρει διαφωνία και καταθέσει μια άποψη που δεν συμβαδίζει με αυτήν της εκτελεστικής εξουσίας.