Δύο χρόνια μετά... Η νύχτα που έφυγε ο Άλκης Καμπανός

Η νύχτα που έφυγε ο Άλκης…

Ήταν νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου του 2022 όταν 12 χούλιγκαν εξόρμησαν στη Χαριλάου, στην ανατολική Θεσσαλονίκη, σκοτώνοντας τον 19χρονο Άλκη Καμπανό και τραυματίζοντας σοβαρά δύο φίλους από τους καλύτερους φίλους του.

Οι χούλιγκαν έφτασαν μέχρι την οδό Θεοδώρου Γαζή φορώντας τα πιο δολοφονικά ένστικτά τους. Πέτυχαν την παρέα των πέντε ατόμων -φίλων του Άρη- τυχαία, την ώρα που έκαναν βόλτα στην περιοχή. Εξάλλου, δεν επρόκειτο για κάποια απομονωμένη περιοχή ή… «περίεργη». Ακριβώς το αντίθετο.

Ο Άλκης και η παρέα του δεν δίστασαν να δηλώσουν τι ομάδα είναι, όταν ρωτήθηκαν από την «παρέα» των 12. Και δέχθηκαν επίθεση. Προσπάθησαν να αμυνθούν, όταν οι επιτιθέμενοι εφόρμησαν με λοστούς, μαχαίρια και δρεπάνι, για να σωθούν.

Και άλλοι άνθρωποι από τότε έγιναν σε ένα πέταλο πανί και σύνθημα στα χείλη

Ο 19χρονος φώναξε «μην με χτυπάτε άλλο» όταν οι αδίστακτοι δολοφόνοι τον χτυπούσαν. Έπεσε. Και οι δολοφόνοι έφυγαν μέσα στη νύχτα, κουκουλωμένοι από την «περηφάνια» της νίκης. Απέναντι σε νεαρούς, άοπλους και ανυποψίαστους.

Ο φίλος του, ο Άγγελος, εξίσου πολλαπλά χτυπημένος από αιχμηρό αντικείμενο, φώναξε στον πατέρα του που βρέθηκε αστραπιαία στο σημείο μετά την επίθεση «άσε με εμένα, μπαμπά, πήγαινε στον Άλκη, δεν μπόρεσα να τον σώσω». Ο Άλκης όμως, όσο και να προσπάθησαν, δεν τα κατάφερε…

Ο αδικοχαμένος φοιτητής Άλκης Καμπανός έγινε από εκείνη τη μοιραία μέρα σημαιοφόρος στην αντίδραση ενάντια στην οπαδική βία.

Ένα ποτάμι οργής ενάντια στους τραμπούκους δολοφόνους κάθε χρώματος και οπαδικής προτίμησης ξεχύθηκε στην κοινωνία. Καταδίκη και αποστροφή για κάθε φασιστική λογική επιβολής που είχε κατακλύσει τις ψυχές και τις νοοτροπίες πολλών ανθρώπων, αυτοαποκαλούμενων οπαδών, ειδικά στη Θεσσαλονίκη.

Είχαν προηγηθεί ακόμη δύο θάνατοι στην ίδια πόλη εξαιτίας της οπαδικής βίας. Του Νάσου και του Τόσκο. Και άλλων δεκάδων ατόμων που, παρότι δεν πέθαναν, κατέληξαν σε νοσοκομεία. Τίποτα όμως δεν ταρακούνησε όσο η ψυχρή δολοφονία του Άλκη. Που ένωσε μέχρι και οπαδούς των τριών ομάδων της πόλης, που το «μη με χτυπάτε άλλο» έγινε σύνθημα στα χείλη χιλιάδων φιλάθλων…

Φίλαθλοι του Άρη και του ΠΑΟΚ σε πορεία μνήμης για τον Άλκη

…μία ακόμη χαρακιά στη συλλογική μνήμη

Δύο χρόνια μετά ο Άλκης Καμπανός έχει γίνει σύνθημα στα λόγια των φίλων του Άρη. «Άλκη ζωντανός για πάντα Αρειανός», φωνάζουν χαρακτηριστικά -κάθε φορά- στο 19ο λεπτό του αγώνα.

Δύο χρόνια μετά τον Άλκη Καμπανό τον θυμούνται ολημερίς οι γονείς του, Αριστείδης και Μελίνα, που στάθηκαν με αξιοπρέπεια μπροστά στη χειρότερη συνθήκη που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας γονέας.

Δύο χρόνια μετά κάποιοι εκατοντάδες άνθρωποι τίμησαν τη μνήμη του τα ξημερώματα, στην οδό -πλέον- Άλκη Καμπανού, στη Χαριλάου.

Δύο χρόνια μετά δυστυχώς τίποτα δεν άλλαξε. Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού στην Ελλάδα είχαμε ακόμη δύο νεκρούς από την οπαδική βία, τον Μιχάλη Κατσουρή και τον Γιώργο Λυγγερίδη.

Δύο χρόνια μετά λάβανε οι -ίδιοι- κυβερνώντες τρεις δέσμες αποτυχημένων μέτρων αντιμετώπισης της βίας. Μετράμε και δύο-τρεις αποτυχημένους υπουργούς Αθλητισμού και Προστασίας του Πολίτη, όπως και συνεχόμενα ευχολόγια.

Δύο χρόνια μετά ο Άλκης Καμπανός είναι μια βαθιά χαρακιά στη συλλογική μνήμη. Και δυστυχώς -παρά το σοκ και τις αρχικές αντιδράσεις- ελάχιστα αλλάξανε στην κοινωνία.

Δύο χρόνια μετά και άλλοι άνθρωποι έγιναν σε ένα πέταλο πανί και σύνθημα στα χείλη.

Δύο χρόνια μετά ο Άλκης δεν ήταν ο τελευταίος νεκρός.

Δύο χρόνια μετά οφείλουμε για τον Άλκη, τον Μιχάλη, τον Νάσο, τον Τόσκο, τον Kώστα και τα υπόλοιπα παιδιά να αντιδράσουμε…

Πηγή: Ιn