Η αποδέσμευση του Γιάννη Αναστασίου με το πέρας της αγωνιστικής περιόδου έβαλε την Ομόνοια στη διαδικασία αναζήτησης του τρίτου της προπονητή στην εποχή Σταύρου Παπασταύρου.
Ο ισχυρός άνδρας των «πρασίνων», ο οποίος κατά δήλωσή του έπαθε και έμαθε στον πρώτο χρόνο του, έχει καταστήσει σαφές ότι στη δεύτερη χρονιά τα περιθώρια λαθών και αστοχιών σχεδόν έχουν εκμηδενιστεί.
Το «τριφύλλι» αναζητεί προπονητή νεαρό, φιλόδοξο, με ισχυρή προσωπικότητα και, ει δυνατόν, με παραστάσεις πρωταθλητισμού. Το πακέτο είναι εξαιρετικά ελκυστικό και γι’ αυτό δυσεύρετο. Η αποστολή γίνεται ακόμη πιο δύσκολη, επειδή η Ομόνοια δεν έχει ούτε απεριόριστο μπάτζετ για τη συγκεκριμένη πρόσληψη ούτε καν το δέλεαρ της συμμετοχής σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Το σημαντικότερο μειονέκτημά της, ωστόσο, είναι άλλο. Μια ματιά του (όποιου) υποψήφιου προπονητή στη λίστα των προκατόχων του θα τον οδηγήσει γρήγορα σ’ ένα ασφαλές συμπέρασμα: ο πιο πρόσφατος τεχνικός που έβγαλε ολόκληρη χρονιά στον πάγκο δίχως να έχει υπάρξει ποδοσφαιριστής της ομάδας στο παρελθόν είναι ο Τάκης Λεμονής (2009/10). Αν μάλιστα αναζητήσει τον πιο πρόσφατο μη Ελληνόφωνο, θα γυρίσει στη σεζόν 2005/06 και στον Ιοάν Αντόνε!
Αν σε αυτά τα δεδομένα συνυπολογιστεί και η πραγματικότητα ότι από το 2015/16 οι «πράσινοι» ουδέποτε ολοκλήρωσαν μια σεζόν με τον προπονητή που την άρχισαν, γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι το έργο τους (όχι μόνο να βρουν, αλλά και) να πείσουν τον ιδανικό υποψήφιο να αναλάβει τη δουλειά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
