Η ποδοσφαιρίστρια που έγινε διαιτητής-Η στιγμή που ξεχώρισε και η αδικία
06:52 - 16 Αυγούστου 2020
Γνώρισε το ποδόσφαιρο σε πολύ μικρή ηλικία, στις αλάνες της γειτονιάς της. Αμέσως, το ταλέντο της ξεχώρισε, και οι γονείς της αποφάσισαν να την στείλουν στις προπονήσεις γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου στη Λευκωσία.
Χρόνο με το χρόνο, η εξέλιξη της ήταν ραγδαία και μετά το σχολείο, πήρε μεταγραφή για ομάδα της Θεσσαλονίκης. Στα 20 της χρόνια όμως, αποφάσισε να βγάλει την ποδοσφαιρική στολή και να φορέσει αυτή του διαιτητή.
Σήμερα, η 29χρονη Ιωάννα Αλλαγιώτου, σφυρίζει αγώνες στην επίλεκτη κατηγορία και ο στόχος της, είναι μια μέρα να διαιτητεύσει αγώνες της πρώτης κατηγορίας και γιατί όχι, ακόμα και ντέρμπι.
Σήμερα, η 29χρονη Ιωάννα Αλλαγιώτου, σφυρίζει αγώνες στην επίλεκτη κατηγορία και ο στόχος της, είναι μια μέρα να διαιτητεύσει αγώνες της πρώτης κατηγορίας και γιατί όχι, ακόμα και ντέρμπι.
Μιλώντας στην OMADA του REPORTER, η Ιωάννα εξήγησε πώς έκανε τα πρώτα της βήματα στη διαιτησία, παραδέχθηκε ότι φέτος έγιναν αρκετά λάθη σε αγώνες, τα οποία πρέπει να μειωθούν τη νέα χρονιά, ενώ τοποθετήθηκε και ως προς το κατά πόσον υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.
Πόσα χρόνια είσαστε στο χώρο της διαιτησίας και πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το επάγγελμα;
Από μικρή μου άρεσε είτε να παρακολουθώ είτε να παίζω ποδόσφαιρο, αρχικά στην γειτονιά και αργότερα στο κυπριακό και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήθελα ανέκαθεν να μάθω τους κανονισμούς αυτού του αθλήματος, αφού σαν παίχτρια ή φίλαθλος ποτέ δεν είσαι αντικειμενικός. Την ώθηση για να ψάξω σε βάθος το ποδόσφαιρο, μου την έδωσε η άλλοτε προπονήτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της Εθνικής Ελλάδος κ. Ξανθή Κωνσταντινίδου, η οποία ήταν καθηγήτρια μου στο Πανεπιστήμιο και πιο συγκεκριμένα στο μάθημα «Τακτική και Τεχνική Ποδοσφαίρου». Μια μέρα λοιπόν, μας ανακοίνωσε ότι η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας, θα διοργανώσει μαθήματα διαιτησίας ποδοσφαίρου. Τα μαθήματα αυτά ήταν δωρεάν για όλο το κοινό. Έτσι, έκανα αίτηση, φοίτησα στην σχολή «Αντώνης Βασσάρας», πατέρα του κ. Κύρου Βασσάρα και από το 2011 είμαι ενεργή διαιτητής ποδοσφαίρου. Μέχρι το 2015 άνηκα στο δυναμικό της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και στη συνέχεια από το 2016 έως και σήμερα στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Από μικρή μου άρεσε είτε να παρακολουθώ είτε να παίζω ποδόσφαιρο, αρχικά στην γειτονιά και αργότερα στο κυπριακό και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήθελα ανέκαθεν να μάθω τους κανονισμούς αυτού του αθλήματος, αφού σαν παίχτρια ή φίλαθλος ποτέ δεν είσαι αντικειμενικός. Την ώθηση για να ψάξω σε βάθος το ποδόσφαιρο, μου την έδωσε η άλλοτε προπονήτρια της γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου της Εθνικής Ελλάδος κ. Ξανθή Κωνσταντινίδου, η οποία ήταν καθηγήτρια μου στο Πανεπιστήμιο και πιο συγκεκριμένα στο μάθημα «Τακτική και Τεχνική Ποδοσφαίρου». Μια μέρα λοιπόν, μας ανακοίνωσε ότι η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Μακεδονίας, θα διοργανώσει μαθήματα διαιτησίας ποδοσφαίρου. Τα μαθήματα αυτά ήταν δωρεάν για όλο το κοινό. Έτσι, έκανα αίτηση, φοίτησα στην σχολή «Αντώνης Βασσάρας», πατέρα του κ. Κύρου Βασσάρα και από το 2011 είμαι ενεργή διαιτητής ποδοσφαίρου. Μέχρι το 2015 άνηκα στο δυναμικό της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και στη συνέχεια από το 2016 έως και σήμερα στην Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου.
Σε ποιες κατηγορίες έχετε διαιτητεύσει;
Στην ΕΠΟ πέραν των τοπικών πρωταθλημάτων, διαιτήτευα αγώνες στην Δ’ Εθνική και με την μεταγραφή μου στην ΚΟΠ, ξεκίνησα από την ανοικτή κατηγόρια. Από το 2018, ανήκω στην Επίλεκτη Κατηγορία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και από το 2019, όπου και έγινα διεθνής διαιτητής, συγκαταλέγομαι στην τρίτη κατηγορία της UEFA.
Στην ΕΠΟ πέραν των τοπικών πρωταθλημάτων, διαιτήτευα αγώνες στην Δ’ Εθνική και με την μεταγραφή μου στην ΚΟΠ, ξεκίνησα από την ανοικτή κατηγόρια. Από το 2018, ανήκω στην Επίλεκτη Κατηγορία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και από το 2019, όπου και έγινα διεθνής διαιτητής, συγκαταλέγομαι στην τρίτη κατηγορία της UEFA.
Ποιοι είναι οι προσωπικοί σας στόχοι ως διαιτητής;
Προσωπικός μου στόχος ως διαιτητής είναι να διαιτητεύω σε μεγάλες γυναικείες και ανδρικές διοργανώσεις της UEFA και της FIFA. Όσο αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις της κυπριακής ομοσπονδίας, στόχος μου είναι να διαιτητεύσω αγώνες στην πρώτη κατηγορία και γιατί όχι, ακόμα και ντέρμπι.
Προσωπικός μου στόχος ως διαιτητής είναι να διαιτητεύω σε μεγάλες γυναικείες και ανδρικές διοργανώσεις της UEFA και της FIFA. Όσο αφορά τις εγχώριες διοργανώσεις της κυπριακής ομοσπονδίας, στόχος μου είναι να διαιτητεύσω αγώνες στην πρώτη κατηγορία και γιατί όχι, ακόμα και ντέρμπι.
Από τη δεκαετία του 2000 υπάρχουν γυναίκες στο χώρο της διαιτησίας, αλλά δυστυχώς, προς το παρόν λίγες είναι αυτές που καταφέρνουν να σφυρίξουν παιχνίδια πρώτης κατηγορίας. Θεωρείται ότι υπάρχει κάποιου είδους διάκριση ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες;
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι υπάρχει διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα. Αντιθέτως υπάρχει μια τεράστια αλληλοϋποστήριξη μεταξύ ανδρών και γυναικών διαιτητών. Τόσο οι προπονήσεις, όσο και τα τεστ φυσικής κατάστασης που καλούμαστε να περάσουμε, έχουν κοινούς χρόνους. Σίγουρα, για μια γυναίκα είναι πιο δύσκολο να φτάσει σε υψηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης συγκριτικά με έναν άνδρα, λόγω των φυλετικών διαφορών. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι στην ζωή της γυναίκας διαιτητή υπάρχει και η εγκυμοσύνη-μητρότητα που αποσπούν και απαιτούν μεγάλο ποσοστό της ενέργειας της, επί καθημερινής βάσεως. Επιπρόσθετα, πριν κάποια χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος ήταν καθαρά ανδροκρατούμενος και είναι δύσκολο να καταρριφθούν τα ταμπού που υπάρχουν, όμως θεωρώ ότι έχει γίνει τεράστια πρόοδος και βελτίωση.
Προσωπικά δεν θεωρώ ότι υπάρχει διάκριση ανάμεσα στα δύο φύλα. Αντιθέτως υπάρχει μια τεράστια αλληλοϋποστήριξη μεταξύ ανδρών και γυναικών διαιτητών. Τόσο οι προπονήσεις, όσο και τα τεστ φυσικής κατάστασης που καλούμαστε να περάσουμε, έχουν κοινούς χρόνους. Σίγουρα, για μια γυναίκα είναι πιο δύσκολο να φτάσει σε υψηλά επίπεδα φυσικής κατάστασης συγκριτικά με έναν άνδρα, λόγω των φυλετικών διαφορών. Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι στην ζωή της γυναίκας διαιτητή υπάρχει και η εγκυμοσύνη-μητρότητα που αποσπούν και απαιτούν μεγάλο ποσοστό της ενέργειας της, επί καθημερινής βάσεως. Επιπρόσθετα, πριν κάποια χρόνια ο συγκεκριμένος χώρος ήταν καθαρά ανδροκρατούμενος και είναι δύσκολο να καταρριφθούν τα ταμπού που υπάρχουν, όμως θεωρώ ότι έχει γίνει τεράστια πρόοδος και βελτίωση.
Πιστεύω ότι δεν έχει σημασία αν ένας διαιτητής είναι άντρας ή γυναίκα. Σημασία έχει να μπορεί να επιβληθεί εντός των τεσσάρων γραμμών. Πώς σας αντιμετωπίζουν οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο;
Στην αρχή, πριν μάθουν οι ομάδες το χαρακτήρα μου καθώς και τον τρόπο παιχνιδιού μου, υπήρχε μια προκατάληψη. Σίγουρα, το να βλέπεις μια γυναίκα ανάμεσα σε 22 άνδρες, δεν είναι και τόσο «άνετο». Υπάρχουν όμως και ποδοσφαιριστές που νιώθουν περισσότερη ασφάλεια με την γυναίκα διαιτητή, γιατί γνωρίζουν πως τα σφυρίγματα είναι αντικειμενικά, δίκαια και πάντα 50-50. Προσωπικά, δεν αντιμετώπισα μέχρι τώρα οποιοδήποτε πρόβλημα τόσο με τους ποδοσφαιριστές, όσο και με τους παράγοντες οποιασδήποτε ομάδας. Είμαι από το πρώτο σφύριγμα ξεκάθαρη μαζί τους, κάτι το οποίο οδηγεί στον αμοιβαίο σεβασμό.
Στην αρχή, πριν μάθουν οι ομάδες το χαρακτήρα μου καθώς και τον τρόπο παιχνιδιού μου, υπήρχε μια προκατάληψη. Σίγουρα, το να βλέπεις μια γυναίκα ανάμεσα σε 22 άνδρες, δεν είναι και τόσο «άνετο». Υπάρχουν όμως και ποδοσφαιριστές που νιώθουν περισσότερη ασφάλεια με την γυναίκα διαιτητή, γιατί γνωρίζουν πως τα σφυρίγματα είναι αντικειμενικά, δίκαια και πάντα 50-50. Προσωπικά, δεν αντιμετώπισα μέχρι τώρα οποιοδήποτε πρόβλημα τόσο με τους ποδοσφαιριστές, όσο και με τους παράγοντες οποιασδήποτε ομάδας. Είμαι από το πρώτο σφύριγμα ξεκάθαρη μαζί τους, κάτι το οποίο οδηγεί στον αμοιβαίο σεβασμό.
Πολλές φορές, οι διαιτητές δέχονται πυρά για τα σφυρίγματα τους σε κάποια παιχνίδια. Πώς μπορούν να βελτιωθούν οι διαιτησίες στην Κύπρο και αν πιστεύετε ότι ήρθε ο καιρός να βαδίσουμε σε πιο επαγγελματικά πλαίσια.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε τον ορισμό «επάγγελμα». Η διαιτησία δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Παρόλα αυτά όμως, η στήριξη που έχουμε από την ομοσπονδία είναι τεράστια και παρέχονται σχεδόν όλες οι ανέσεις. Σίγουρα, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστεί το έργο ενός διαιτητή στον αγωνιστικό χώρο. Άλλωστε, η διαιτητική ομάδα, είναι η μοναδική ομάδα στο γήπεδο που δεν έχει φιλάθλους.
Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε τον ορισμό «επάγγελμα». Η διαιτησία δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα. Παρόλα αυτά όμως, η στήριξη που έχουμε από την ομοσπονδία είναι τεράστια και παρέχονται σχεδόν όλες οι ανέσεις. Σίγουρα, είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστεί το έργο ενός διαιτητή στον αγωνιστικό χώρο. Άλλωστε, η διαιτητική ομάδα, είναι η μοναδική ομάδα στο γήπεδο που δεν έχει φιλάθλους.
Δεν υπάρχει η αντικειμενικότητα από πλευράς ομάδων, συνεπώς, δεν μπορούν να δεχθούν κάποια σφυρίγματα. Θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις, που ομάδες έχουν αποτελέσματα που δεν είναι επιθυμητά, βρίσκουν την εύκολη λύση να κατηγορούν τον διαιτητή. Δεν υπάρχει διαιτητής που να μην κάνει λάθη, γιατί έχει να πάρει σημαντικές αποφάσεις σε κλάσματα δευτερολέπτου. Όμως, θεωρώ πως κανένας διαιτητής δεν θέλει να κάνει σοβαρό λάθος που να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Όπως ένας επιθετικός χάνει μια ευκαιρία ή ένας τερματοφύλακας δέχεται ένα γκολ που μπορούσε να αποκρούσει, έτσι και οι διαιτητές «χάνουν κάποιες φάσεις». Αυτό δεν είναι κυπριακό φαινόμενο, συμβαίνει παντού στον κόσμο.
Όταν κάνετε ένα λάθος σε ένα παιχνίδι, το οποίο διαπιστώνετε μετά, ποια είναι τα συναισθήματά σας;
Σίγουρα προσωπικά προσπαθώ να αποφεύγω τα λάθη, κυρίως τα σοβαρά και αυτά που ίσως να κρίνουν το αποτέλεσμα. Εννοείται ότι θα στεναχωρηθώ, αλλά κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν υπάρχει χρόνος για στεναχώριες, γιατί πολύ πιθανόν να κάνεις και άλλα λάθη, ίσως πιο σοβαρά την επόμενη φορά.
Σίγουρα προσωπικά προσπαθώ να αποφεύγω τα λάθη, κυρίως τα σοβαρά και αυτά που ίσως να κρίνουν το αποτέλεσμα. Εννοείται ότι θα στεναχωρηθώ, αλλά κατά την διάρκεια του αγώνα, δεν υπάρχει χρόνος για στεναχώριες, γιατί πολύ πιθανόν να κάνεις και άλλα λάθη, ίσως πιο σοβαρά την επόμενη φορά.
Αυτό είναι και το κοινό στοιχείο του τερματοφύλακα με τον διαιτητή, δεν υπάρχει χρονικό περιθώριο για να αναλογιστείς το λάθος που έκανες. Προσπαθείς πάντα να είναι το τελευταίο, να έχεις καθαρό μυαλό και απόλυτη συγκέντρωση.
Ένα άλλο θέμα που προκύπτει συχνά είναι αυτό της καθόδου ξένων διαιτητών για να σφυρίξουν παιχνίδια του κυπριακού πρωταθλήματος. Ποια η άποψή σας;
Η αλήθεια, προσωπικά, δεν συμφωνώ καθόλου με την καθοδόν ξένων συναδέλφων. Το θεωρώ πολύ υποτιμητικό για τους Κύπριους διαιτητές (διεθνής και μη) και γνωρίζοντας τις θυσίες που γίνονται από την δική μας πλευρά, δεν είναι δίκαιο αυτό. Παρόλα αυτά, αντικειμενικά ομιλούντες, η τελευταία ποδοσφαιρική χρονιά δεν ήταν η καλύτερη μας και δικαιολογημένα υπήρχε αυτή η αναστάτωση από το ποδοσφαιρικό κοινό της Κύπρου. Επίσης, είδαμε και από τους ξένους διαιτητές να γίνονται λάθη εντός αγωνιστικού χώρου, εντούτοις όμως, καμία ομάδα δεν διαμαρτυρήθηκε και αυτό γιατί είναι ξένοι και δεν υπάρχει η προκατάληψη σε βάρος τους.
Ένα άλλο θέμα που προκύπτει συχνά είναι αυτό της καθόδου ξένων διαιτητών για να σφυρίξουν παιχνίδια του κυπριακού πρωταθλήματος. Ποια η άποψή σας;
Η αλήθεια, προσωπικά, δεν συμφωνώ καθόλου με την καθοδόν ξένων συναδέλφων. Το θεωρώ πολύ υποτιμητικό για τους Κύπριους διαιτητές (διεθνής και μη) και γνωρίζοντας τις θυσίες που γίνονται από την δική μας πλευρά, δεν είναι δίκαιο αυτό. Παρόλα αυτά, αντικειμενικά ομιλούντες, η τελευταία ποδοσφαιρική χρονιά δεν ήταν η καλύτερη μας και δικαιολογημένα υπήρχε αυτή η αναστάτωση από το ποδοσφαιρικό κοινό της Κύπρου. Επίσης, είδαμε και από τους ξένους διαιτητές να γίνονται λάθη εντός αγωνιστικού χώρου, εντούτοις όμως, καμία ομάδα δεν διαμαρτυρήθηκε και αυτό γιατί είναι ξένοι και δεν υπάρχει η προκατάληψη σε βάρος τους.
Θυμάστε κάποιο περιστατικό που συνέβη στο γήπεδο και σας έμεινε χαραγμένο στο μυαλό;
Σε κάθε αγώνα, όλο και κάτι έχεις να θυμάσαι. Θυμάμαι ένα περιστατικό στο οποίο φαίνεται το ήθος των ποδοσφαιριστών μας, που συνέβη πριν περίπου 2-3 χρόνια σε αγώνα του πρωταθλήματος U19 Α’ κατηγορίας. Προς το τέλος του αγώνα και με το αποτέλεσμα στο 0-0, η ομάδα που είχε την κατοχή της μπάλας έβγαινε σε γρήγορη αντεπίθεση, ο αμυντικός όπως έτρεχε να προλάβει τον επιθετικό με βήματα προς τα πίσω, στην προσπάθεια του να αλλάξει κατεύθυνση, τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο (ρήξη χιαστών). Ο επιθετικός, ενώ ήταν απέναντι από το τέρμα, έβγαλε την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Ήταν μια κίνηση που χειροκροτήθηκε από τον κόσμο που βρισκόταν στην κερκίδα, αλλά και στον πάγκο.
Σε κάθε αγώνα, όλο και κάτι έχεις να θυμάσαι. Θυμάμαι ένα περιστατικό στο οποίο φαίνεται το ήθος των ποδοσφαιριστών μας, που συνέβη πριν περίπου 2-3 χρόνια σε αγώνα του πρωταθλήματος U19 Α’ κατηγορίας. Προς το τέλος του αγώνα και με το αποτέλεσμα στο 0-0, η ομάδα που είχε την κατοχή της μπάλας έβγαινε σε γρήγορη αντεπίθεση, ο αμυντικός όπως έτρεχε να προλάβει τον επιθετικό με βήματα προς τα πίσω, στην προσπάθεια του να αλλάξει κατεύθυνση, τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο (ρήξη χιαστών). Ο επιθετικός, ενώ ήταν απέναντι από το τέρμα, έβγαλε την μπάλα εκτός αγωνιστικού χώρου για να παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες στον αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Ήταν μια κίνηση που χειροκροτήθηκε από τον κόσμο που βρισκόταν στην κερκίδα, αλλά και στον πάγκο.
Κωμικά περιστατικά συνήθως συμβαίνουν σε κάθε αγωνιστική και έχει να κάνει κυρίως με το «άντρας ποδοσφαιριστής και γυναικά διαιτητής».
Έχετε δεχθεί ποτέ απειλές, μετά από ένα αγώνα;
Όχι, προς το παρόν και εύχομαι και μελλοντικά πάλι η απάντηση μου να είναι όχι!
Όχι, προς το παρόν και εύχομαι και μελλοντικά πάλι η απάντηση μου να είναι όχι!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- Μικρός στο μπόι, μεγάλος στην ψυχή-Ο προστάτης των φτωχών που έρχεται στον ΑΠΟΕΛ
- Τα πεπραγμένα των προέδρων-Οι πιο επιτυχημένοι και ποιος είναι ο μακροβιότερος
- Από τις σκέψεις της γαλλικής λίγκας στην Μπαρτελόνα-Ο κορωνοϊός χτυπά το διεθνές ποδόσφαιρο
- Ο Παφίτης ΜΜΑer που ζει το όνειρο στις ΗΠΑ-«Θέλω να μάθουν όλοι την Κύπρο»
