Ένας ρούκι που τον έλεγαν Michael Jordan
11:41 - 26 Οκτωβρίου 2015
Chicago Stadium, 26 Οκτωβρίου 1984. Οι Chicago Bulls υποδέχονται τους Washington Bullets, στην πρεμιέρα της σεζόν. Πρόκειται για ένα φαινομενικά αδιάφορο παιχνίδι, ανάμεσα σε δύο μέτριες ομάδες. Είναι όμως το παιχνίδι που πάτησε για πρώτη φορά στα παρκέ του ΝΒΑ ο Michael Jordan. Πριν από 31 χρόνια, βέβαια, δεν ήταν “Ο MICHAEL JORDAN”. Ήταν απλώς ένας ρούκι που ετοιμαζόταν να δείξει τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο. Και η αλήθεια είναι ότι εκείνο το βράδυ μάλλον κανείς δεν είχε καταλάβει ότι αυτός ο 21χρονος γκαρντ με τα απίστευτα αθλητικά προσόντα και το (τότε) μέτριο σουτ θα άλλαζε όλη την ιστορία της λίγκας.
Ο απόφοιτος του Κολεγίου του North Carolina είχε καταφέρει να τραβήξει την προσοχή πολύ κόσμου βέβαια. Ο λόγος όμως δεν ήταν η επιλογή του στο Νο3 του ντραφτ του 1984, αλλά η παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles πριν μερικούς μήνες, όταν είχε οδηγήσει την Team USA μέχρι το χρυσό μετάλλιο, πραγματοποιώντας μαγικές εμφανίσεις, με αποτέλεσμα να έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη. Πόσο ψηλά; Τόσο, που το γήπεδο σχεδόν γέμισε (κάτι σπάνιο τότε για το Chicago), οι φίλοι των Bulls τον αποθέωσαν κατά την παρουσίασή του, οι Bullets επέλεξαν να τον αντιμετωπίσουν κάνοντάς του συνεχόμενα double team και μετά το τέλος του αγώνα οι περισσότεροι δήλωναν… απογοητευμένοι από αυτό που είδαν!
Ακόμα και ο Michael Jordan δεν θα μπορούσε να τα παρασύρει όλα στο διάβα του στην πρώτη του εμφάνιση. Ήταν πάντως αρκετά καλός, παίζοντας σημαντικό ρόλο στη νίκη του Chicago με 109-93, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 16 πόντους με 5/16 σουτ, 6/7 βολές, 6 ριμπάουντ και 7 ασίστ, όντας μόλις ο τέταρτος σκόρερ της ομάδας του στο παιχνίδι, πίσω από τους Orlando Woolridge (28 πόντοι), Quintin Dailey (25 πόντοι) και Steve Johnson (18 πόντοι). Αν ήταν νευρικός; Ο ίδιος δεν πίστευε κάτι τέτοιο: “Όχι δεν ήμουν νευρικός. Απλώς ήμουν υπερδραστήριος. Ήθελα να τα πάω καλά για την ομάδα και για εμένα και ίσως πίεσα κάποια πράγματα λίγο παραπάνω”.
Ο απόφοιτος του Κολεγίου του North Carolina είχε καταφέρει να τραβήξει την προσοχή πολύ κόσμου βέβαια. Ο λόγος όμως δεν ήταν η επιλογή του στο Νο3 του ντραφτ του 1984, αλλά η παρουσία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Los Angeles πριν μερικούς μήνες, όταν είχε οδηγήσει την Team USA μέχρι το χρυσό μετάλλιο, πραγματοποιώντας μαγικές εμφανίσεις, με αποτέλεσμα να έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη. Πόσο ψηλά; Τόσο, που το γήπεδο σχεδόν γέμισε (κάτι σπάνιο τότε για το Chicago), οι φίλοι των Bulls τον αποθέωσαν κατά την παρουσίασή του, οι Bullets επέλεξαν να τον αντιμετωπίσουν κάνοντάς του συνεχόμενα double team και μετά το τέλος του αγώνα οι περισσότεροι δήλωναν… απογοητευμένοι από αυτό που είδαν!
Ακόμα και ο Michael Jordan δεν θα μπορούσε να τα παρασύρει όλα στο διάβα του στην πρώτη του εμφάνιση. Ήταν πάντως αρκετά καλός, παίζοντας σημαντικό ρόλο στη νίκη του Chicago με 109-93, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 16 πόντους με 5/16 σουτ, 6/7 βολές, 6 ριμπάουντ και 7 ασίστ, όντας μόλις ο τέταρτος σκόρερ της ομάδας του στο παιχνίδι, πίσω από τους Orlando Woolridge (28 πόντοι), Quintin Dailey (25 πόντοι) και Steve Johnson (18 πόντοι). Αν ήταν νευρικός; Ο ίδιος δεν πίστευε κάτι τέτοιο: “Όχι δεν ήμουν νευρικός. Απλώς ήμουν υπερδραστήριος. Ήθελα να τα πάω καλά για την ομάδα και για εμένα και ίσως πίεσα κάποια πράγματα λίγο παραπάνω”.
Παρά πάντως τη μέτρια παρουσία του Jordan, όλοι φρόντισαν να τον καλύψουν, με πρώτο τον τότε τεχνικό των Bulls, Kevin Loughery: “Δεν έπαιξε καλά ο Michael σήμερα. Σίγουρα δεν έπαιξε τόσο καλά όσο μπορούσε. Είμαι σίγουρος ότι είχε λίγο άγχος. Θα έχει όμως πολύ καλύτερες βραδιές στο μέλλον, ειδικά με το σουτ του, ενώ σήμερα μας βοήθησε κάνοντας κι άλλες δουλειές, κλέβοντας μπάλες και μοιράζοντας ασίστ. Νομίζω ότι η παρουσία του βοήθησε όλη την ομάδα”. O Orlando Wooldridge, μάλιστα, τόνισε ότι η παρουσία του “Air” απελευθέρωνε τους συμπαίκτες του: “Ο Michael τραβάει την προσοχή των αντιπάλων και αυτό ανοίγει πολλούς διαδρόμους για εμάς. Αφαιρεί από πάνω μας την πίεση”. Με τον Wooldridge μάλιστα έδειξε να συμφωνεί και ο Quintin Dailey: “Η παρουσία του Michael μου ανοίγει χώρους και έχω πολλά ελεύθερα σουτ”.
Στο τέλος της ημέρας, βέβαια, ήταν μία δήλωση του Loughery που έδειξε ότι είχαν αλλάξει τα δεδομένα στο Chicago, έστω κι αν είναι πολύ πιθανό να μην είχε καταλάβει ο τότε τεχνικός των Bulls το μέγεθος της αλλαγής που θα ερχόταν στον σύλλογο και στο ΝΒΑ: “Ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι ξέρουν ότι δεν θα είχαμε τόσο κόσμο σήμερα στο γήπεδο, ούτε τόση προβολή από τα ΜΜΕ αν δεν υπήρχε ο Michael Jordan στην ομάδα. Το να έχεις μία καλή έδρα είναι κάτι σημαντικό σε αυτή τη λίγκα και όλοι καταλαβαίνουμε ποιόν ήρθε να δει ο κόσμος. Δεν το λέω για να υποτιμήσω τους υπόλοιπους παίκτες μας. Είναι η αλήθεια. Όλα αυτά είναι δύσκολα να τα διαχειριστεί ένας νέος άνθρωπος που κανονικά θα ετοιμαζόταν για την τελευταία σεζόν του στο Κολέγιο, αλλά ο Michael δείχνει να τα διαχειρίζεται μία χαρά”. 31 χρόνια αργότερα, αυτή η δήλωση δεν θα μπορούσε να φανεί πιο προφητική…
Πηγή: www.sport24.gr
