Τα κορυφαία 9άρια της ιστορίας
12:19 - 15 Νοεμβρίου 2015
Αλφρέδο Ντι Στέφανο | 709 ματς, 519 γκολ
«Πραγματικά, δεν ξέρω αν ήμουν καλύτερος από τον Πελέ, όμως ο Ντι Στέφανο ήταν». Κάπως έτσι ο Ντιέγο Μαραντόνα τον έβαλε ανάμεσα στην κόντρα των δύο κορυφαίων παικτών αφού ο Βραζιλιάνος απάντησε λέγοντας ότι ο Ντι Στέφανο ήταν καλύτερος από τον Ντιεγκίτο. Πέρα από τους αριθμούς, είναι προφανές ότι ήταν ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός επιθετικός. Γνωστός σαν 'η ξανθιά σαΐτα', ο Αργεντινο-ισπανός είχε γνώσεις τακτικής πολύ μπροστά από την εποχή του. Ηταν καθοριστικός για την Ρεάλ Μαδρίτης στα χρόνια που κατέκτησε 5 σερί κύπελλα πρωταθλητριών τη δεκαετία του '50 σκοράροντας σε όλους τους τελικούς. «Πάντα έβλεπα το ποδόσφαιρο σαν ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να τρέχεις και να ιδρώνεις». Ηταν μακριά από το κλασικό Νο9. Πέτυχε γκολ με το τσουβάλι (307 σε 396 ματς με την Ρεάλ) αλλά ήταν επίσης το όνειρο κάθε τεχνικού. Μπορούσε να παίξει άμυνα, να δώσει γκολ στο πιάτο και να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο στο κέντρο με τις πάσες του. Το στιλ του είναι ίσως ό,τι πιο κοντινό σε αυτό του Ζινεντίν Ζιντάν. «Το να είχες στην ομάδα σου τον Αλφρέντο ήταν σαν να έχεις δύο παίκτες σε κάθε θέση» είχε πει ο προπονητής του, Μιγκέλ Μουνιόθ. Η Εθνικότητά του ήταν επίσης αντικείμενο συζήτησης. Γεννημένος στο Μπουένος Αϊρες, ήταν το πρώτο εισαγόμενο προϊόν από την Λατινική Αμερική. Αφίχθη από την Μιγιονάριος της Κολομβίας το 1953 και έδειξε την όρεξή του για τα μεγάλα ματς αφού μέχρι σήμερα είναι δεύτερος σκόρερ στα clasico. Επαιξε για τις Εθνικές Αργεντινής, Ισπανίας και Κολομβίας.
Ντίξι Ντιν | 505 ματς, 443 γκολ
«Ο Ντίξι Ντιν ανήκει στο γκρουπ των σπουδαίων, όπως οι Μπετόβεν, Σέξπιρ, Ρέμπραντ» έχει πει για τον Αγγλο ο Μπιλ Σάνκλι. Ο τεχνικός της Λίβερπουλ πήγε στην υπερβολή όμως δεν ήταν από αυτούς που συνήθιζε να αποθεώνει Evertonians, οπότε η δήλωσή του για το Νο9 των Μπλε κάτι λέει. Ο Ντίξι -γνωστός και ως Γουίλιαμ στη μητέρα του- είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για έναν σύλλογο, έχοντας βάλει 425 σε 489 εμφανίσεις (καλύτερος μέσος όρος ανά αγώνα από τον Γκερντ Μίλερ) ενώ είχε πετύχει 60 σε μία σεζόν (1927-28) όταν σε ηλικία 21 ετών είχε οδηγήσει την Εβερτον στον τίτλο. Ηταν εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια αλλά και εκπληκτικός στον αέρα. Παρά το 1.55 μ. ύψος του ήταν πολύ δυνατός στον αέρα παίρνοντας κεφαλιές σε σέντρες από τους αμυντικούς και φτάνοντας πρώτος στην μπάλα. Ποτέ δεν είδε κάρτα ή αποβλήθηκε στην καριέρα του. «Ο κόσμος με ρωτάει αν το ρεκόρ των 60 γκολ θα σπάσει ποτέ. Πιστεύω ναι. Ομως μόνο ένας μπορεί να το κάνει, ο τύπος που περπατάει στο νερό...».
Φρανκ Γουόρθινγκτον | 836 ματς, 262 γκολ
Ο Τζορτζ Μπεστ του Γιόρκσαϊρ για περισσότερους από έναν λόγους. Οι δύο άντρες είχαν τις κάλτσες γυρισμένες μέχρι τους αστραγάλους, αδυναμία στο να βγαίνουν με μοντέλα και ικανότητες που έπρεπε να τους έχουν χαρίσει πολύ περισσότερες επιτυχίες από αυτές που είχαν. Ο Αγγλος ήταν ένα εκπληκτικά χαρισματικό Νο9. Σε Χάντερσφιλντ και Λέστερ είχε τις πιο σταθερές εμφανίσεις της καριέρας του, αλλά δεν το ήξερε. «Ο τρόπος που παίζω είναι κάτι πιο σημαντικό από το να νικήσει η ομάδα». Οταν κλήθηκε στην Εθνική Αγγλίας έκανε έξαλλο τον προπονητή, Αλφ Ράμσεϊ καθώς ‘έσκασε’ στην προπόνηση με μπότες cowboy με ψηλά τακούνια. Ο Μπίλ Σάνκλι προσπάθησε να τον πάρει στην Λίβερπουλ αλλά κόπηκε στις ιατρικές εξετάσεις. «Απολάμβανα τους καρπούς του να είσαι νέος». Από τα highlights της καριέρας του, όπως αναφέρονται στην αυτοβιογραφία του, είναι ότι απάτησε την Miss Μεγάλη Βρετανία για να κάνει τρίο με Σουηδέζα μάνα και κόρη, ενώ έκανε πάρτι στην Καραϊβική με τον Ομάρ Σαρίφ. Σε διάστημα 15 ετών πήρε μεταγραφή 22 φορές και δεν κατέκτησε τίποτα σημαντικό, όμως το ταλέντο του δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Από την Στόκπορτ στην Γκάλγουεϊ και από την Φιλαδέλφια στην Μιάλμπι, ο γυρολόγος με το μαλλί Ελβις πάντα σκόραρε και ήταν ο αγαπημένος των οπαδών. Αν είχε ‘στρωθεί’ από μικρός όπως ο Μάικλ Οουεν μπορεί να είχε 80 συμμετοχές και όχι 8 με την Εθνική Αγγλίας. Ομως δεν θα ήταν ο Φρανκ Γουόρθινγκτον…
Ούγκο Σάντσες | 881 ματς, 516 γκολ
Ο μύθος λέει ότι τη σεζόν 1989-90, στον δρόμο για το 5ο τίτλο του πρώτου σκόρερ της La Liga σε 6 χρόνια, πέτυχε 38 γκολ από 38 προσπάθειες. Το ένστικτο του Μεξικάνου με το φουντωτό μαλλί ήταν τόσο τρομερό που δεν χρειαζόταν να κάνει κοντρόλ, απλά μία επαφή και η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα. Εβαζε τη ζωή του σε… κίνδυνο με τις κεφαλιές-ψαράκι και τα ανάποδα ψαλίδια και ακόμα και ο πανηγυρισμός του ήταν πολύ δύσκολος κάνοντας την κωλοτούμπα στον αέρα. Πέτυχε πολλά γκολ ως poacher, με την ποσότητα να είναι σε ίδιο επίπεδο με την ποιότητα. Εφτιαξε το όνομά του στο Μεξικό με την Πούμας και στη συνέχεια έγινε θρύλος των δύο ομάδων της Μαδρίτης χαρίζοντας το Copa del Rey στην Ατλέτικο πριν κατακτήσει 5 πρωταθλήματα με την Ρεάλ. Το ρεκόρ των 234 γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα έσπασε από τον Μέσι, με τον Σάντσες να βάζει γκολ ίδιας ομορφιάς. Οπως είπε κάποτε ο προπονητής του, Λίο Μπενάκερ, «όταν ένας παίκτης σκοράρει με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να το ματς να διακόπτεται και να προσφέρεται ένα ποτήρι σαμπάνια στους οπαδούς».
Κίνι | 721 ματς, 377 γκολ
Τον Μάρτιο του 1981 ο στράικερ της Μπαρτσελόνα έπεσε θύμα απαγωγής. Μετά τα δύο γκολ στο 6-0 επί της Χέρκουλες, δύο άνεργοι μηχανικοί και ένας ηλεκτρολόγος τον έβαλαν σε ένα βαν. Η αρπαγή του Νο9 των Μπλαουγκράνα έβρισκε την Ισπανία σε ένα σκηνικό αποτυχημένου πραξικοπήματος και βομβιστικών επιθέσεων από την ΕΤΑ. Οι απαγωγείς ζητούσαν 1.8 εκατ. λίρες για να αφήσουν ελεύθερο τον νέο τους ‘φίλο’. Ο συμπαίκτης του Ισπανού, Μπερντ Σούστερ, αρνήθηκε να παίξει μέχρι να ελευθερωθεί. «Πέρα από τα πόδια, έχω μια καρδιά» είπε τότε ο Γερμανός μέσος. «Απλά θέλω πίσω τον Κίνι». Τελικά όλα πήγαν καλά για τον 8ο σκόρερ στην ιστορία της La Liga ο οποίος αφέθηκε από το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στην Σαραγόσα χωρίς να δοθούν λύτρα. Αν και ο Κίνι δεν πίεσε για τη φυλάκισή τους, στους απαγωγείς επιβλήθηκε ποινή 10 ετών (στον καθένα). Οι ελπίδες των Καταλανών για τίτλο κατέρρευσαν αφού πήραν μόλις έναν βαθμό στα 4 ματς που έλειψε ο Κίνι και τερμάτισαν στην 5η θέση, όμως ο Ισπανός ήταν ο πρώτος σκόρερ της La Liga.
Γκαμπριέλ Μπατιστούτα | 554 ματς, 353 γκολ
Οι Αργεντίνοι έχουν την τάση να προτιμούν τα 10άρια από τους επιθετικούς που φορούν τη φανέλα με το Νο9. Σκεφτείτε, Μάριο Κέμπες, Αριέλ Ορτέγα, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και φυσικά Ντιέγο και Λιονέλ. Πρόκειται για γρήγορους ‘μάγους’ που παρότι δεν έχουν σωματικά προσόντα, έχουν την ποιότητα που τους επιτρέπει να ξεχωρίσουν. Ομως δεν υπάρχει περίπτωση να μην γουστάρεις τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Ξεχώρισε γρήγορα όταν πρωτοέπαιξε στην Εθνική και ήταν ο πρώτος σκόρερ στο Copa America του 1991 το οποίο κατέκτησε η Αργεντινή. Ο μακρυμάλλης επιθετικός ήταν απίστευτα πλήρης. Είχε τρομερό τελείωμα όπως όλα τα 9άρια, μπορούσε να σκοράρει με φάουλ, έπαιρνε όλες τις μάχες στον αέρα και συνδυαζόταν έξυπνα, ειδικά με τον Μαραντόνα. Ηταν και πιστός, καθώς έμεινε στην Φιορεντίνα όταν υποβιβάστηκε. Ο Batigol τελείωσε την καριέρα του όντας ο 11ος σκόρερ στην ιστορία της Serie A (184 γκολ) και σαν ο πρώτος της Αργεντινής με 56 σε 78. Ακόμα και ο Μέσι έχει δηλώσει ότι είναι ένα ρεκόρ που μοιάζει ‘άσπαστο’. «Δεν σκέφτομαι καν ότι θα ξεπεράσω τον Μπατιστούτα».
Τζον Τσαρλς | 721 ματς, 348 γκολ
Ο Ουαλός βρίσκεται σε μία εξαιρετικά μικρή λίστα παικτών που ήταν παγκόσμιας κλάσης σε δύο εντελώς διαφορετικές θέσεις (όπως ο Φίλιπ Λαμ). Με ύψος 1.88μ., ο Τσαρλς πέρασε τις πρώτες τρεις σεζόν της καριέρας του στην Λιντς σαν στόπερ και ήταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της γενιάς του. Τον Οκτώβριο του 1952, με όλους τους επιθετικούς να είναι τραυματίες, έπαιξε μπροστά και έτσι ξεκίνησε η ιστορία ενός εκ των κορυφαίων Νο9 στον κόσμο. Ηταν το αντίθετο του Ντίξι Ντιν, ο οποίος ήταν μικροσκοπικός αλλά ικανός στον αέρα, ενώ ο ίδιος αν και καλός με το κεφάλι, ήταν τρομερός με τη μπάλα στα πόδια. Ηταν γρήγορος, τεχνίτης, έξυπνος και έγινε ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών της Λιντς. Ηταν επίσης το κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν της Βρετανίας, καθώς γνώρισε επιτυχίες και σε άλλες χώρες. Το 1957, αφού απέρριψε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Αρσεναλ, πήγε στην Γιουβέντους, πέτυχε 93 γκολ με τη φανέλα της και κατέκτησε τρεις φορές το Scudetto. Αν είχε κλωνοποιηθεί, ίσως η Ουαλία να είχε κάτι καλύτερο σε επίπεδο Εθνικής ομάδας.
Πίπο Ιντζάγκι | 680 ματς, 313 γκολ
Ηταν τόσο δύσκολα αυτά που έβαζε ο Ιντζάγκι στους βοηθούς που κάποτε ο Αλεξ Φέργκιουσον είχε πει ότι «έχει γεννηθεί οφσάιντ». Ο Super Pippo σκόραρε κάθε 42 λεπτά το 2006-07 στην πορεία της Μίλαν προς την κατάκτηση του Champions League και με τους Ροσονέρι και την Γιουβέντους, πάντα βρισκόταν στο σωστό σημείο για να σκοράρει με τον πιο ‘εύκολο’ τρόπο. Δεν ήταν όμως σύμπτωση. «Ο Ιντζάγκι συνήθιζε να παρακολουθεί βίντεο των αντιπάλων για μέρες» όπως είχε πει ο συμπαίκτης του, Τζενάρο Γκατούζο. «Πολλοί πίστευαν ότι ο Πίπο ήταν τυχερός, όμως δεν ήταν τύχη. Είχε να κάνει με ικανότητα και προετοιμασία». Η κορυφαία στιγμή του ήταν τον Μάιο του 2007 όταν με δύο γκολ στον τελικό με την Λίβερπουλ χάρισε στην Μίλαν το Champions League. Το πρώτο ήρθε από φάουλ του Αντρέα Πίρλο που βρήκε στον ώμο του. Με άλλους επιθετικούς θα έλεγες ότι ‘το έβαλε καταλάθος’ όμως με τον Πίπο δεν μπορείς να είσαι σίγουρος…
Ρονάλντο | 616 ματς, 414 γκολ
Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: οποίος αναφέρεται στο ‘φαινόμενο’ σαν ‘ο χοντρός Ρονάλντο’ πρέπει να πάει ισόβια. Σϊγουρα ο Κριστιάνο έχει κάνει πολλά, όμως ο Βραζιλιάνος -παρά τα κιλά που είχε πάρει στο τέλος της καριέρας του- είναι ο Ρονάλντο. Στην Ολλανδία (54 γκολ σε 57 ματς), στην Ισπανία (151 σε 226), στην Ιταλία (68 σε 119) και στην Βραζιλία (79 σε 116), όπου κι αν έπαιξε έκανε το σκοράρισμα να μοιάζει το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Για εκείνον προφανώς ήταν. Συνδυάζοντας ταχύτητα, δύναμη και ένστικτο που δεν συγχωρεί, ο Ρονάλντο ήταν ο ιδανικός επιθετικός. Προκαλούσε τρόμο στους αντίπαλους αμυντικούς, οι οποίοι ήξεραν ότι αυτά που μπορούν να κάνουν για να τον σταματήσουν είναι πολύ λίγα. Το γκολ κόντρα στην Κομποστέλα τη σεζόν 1996-97, αναμφίβολα την καλύτερη της καριέρας του, είχε όλα τα πράγματα που τον χαρακτήριζαν σαν παίκτη. Ενώ βρισκόταν ήταν στο δικό του μισό, πέρασε έναν αντίπαλο, απέφυγε ακόμα δύο με την εκρηκτική του ταχύτητα, όταν έφτασε έξω από την αντίπαλη περιοχή συνέκλινε και αφού πέρασε ακόμα δύο, με πλασέ στη γωνία νίκησε και τον τερματοφύλακα. Ο προπονητής του, Μπόμπι Ρόμπσον, είχε μείνει έκπληκτος. Ηταν προφανώς η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι το Νο9 του ήταν ένα θαύμα της φύσης. Ο Ρονάλντο ήταν αυτός που χάρισε το Mundial στην Βραζιλία το 2002 μετά τον χαμένο τελικό στην Γαλλία στην προηγούμενη διοργάνωση.
Ναντόρ Χιντεγκούτι | 450 ματς, 304 γκολ
Μπορεί να νομίζετε ότι η Μπαρτσελόνα και ο Πεπ Γκουαρδιόλα ανακάλυψαν τον deep-lying centre-forward, όμως ο πρώτος εμφανίστηκε στην Ουγγαρία και ξεκίνησε ως εξτρέμ. Ενας από τους λίγους που δεν ανήκε στην Χόνβεντ, την ομάδα του στρατού, ο Χιντεγκούτι, έχει περάσει στην ιστορία για τις δύο θητείες του στην ΜΤΚ, ομάδα που ιδρύθηκε από τη μυστική αστυνομία. Ο προπονητής, Γκούσταβ Σέμπες, δεν είχε έναν καθαρό επιθετικό για να παίρνει κεφαλιές, οπότε έπρεπε να σκεφτεί κάτι. «Η ιδέα ήταν να παίξει το Νο9 πιο πίσω για να εκμεταλλευτεί τον χώρο». Κόντρα στην Αγγλία τον Νοέμβριο του 1953, ο Ούγγρος έδωσε ρεσιτάλ, ξεφεύγοντας από τον στόπερ της Μπλάκπουλ, Χάρι Τζόνστον, έτσι ώστε να έχει ελευθερία. Πέτυχε χατ τρικ σε εκείνο το ματς, στην πρώτη ήττα των Τριών Λιονταριών στην έδρα τους. «Συνηθίζαμε να κάνουμε πλάκα με τους αμυντικούς μας. Μην ανησυχείτε αν σας βάλει ένα, θα βάλει και δεύτερο». Ο Φέρεντς Πούσκας ήταν ο σταρ της Ουγγαρίας, όμως χωρίς τον deep-lying No.9 δεν θα είχε τον χώρο να φτάσει σε τόσο μεγάλες επιτυχίες.
Γκερντ Μίλερ | 771 ματς, 723 γκολ
Υπάρχει εσφαλμένη αντίληψη για πολλά πράγματα σχετικά με τον «άνθρωπο γκολ» της Εθνικής Γερμανίας και της Μπάγερν Μονάχου. Το ένα είναι ότι από πλευράς φυσικής κατάστασης ήταν… οριακά αθλητικός. Με το ‘κοντός, χοντρός, Μίλερ’ να τον συνοδεύει εξαιτίας της σωματοδομής του, δεν θα ήταν ποτέ ένας παίκτης σαν τον Κριστιάνο Ρονάλντο, με κοιλιακούς φέτες και ανάστημα που κατεδαφίζει άμυνες. Ομως είχε εκπληκτική επιτάχυνση και έκανε πολύ γρήγορα μικρές αποστάσεις. «Η ταχύτητά του ήταν εντυπωσιακή» έχει πει ο Φραντς Μπέκενμπάουερ. «Στην προπόνηση, δεν είχα καμία πιθανότητα να τον κόψω». Ενα άλλο είναι η τάση που είχε για να σκοράρει σε κενό τέρμα -είχε βάλει εκατοντάδες τέτοια- αφού τα γκολ του δεν είχαν καμία σχέση με τα απίστευτα που κάνει σήμερα ο Νεϊμάρ. Ο Μίλερ, έβαλε πολλά γκολ τα οποία ήταν δύσκολα σε εκτέλεση. Το κοντρόλ και η ικανότητά του να γυρίζει σε μικρούς χώρους ήταν εκπληκτικά, όμως αυτό που τον έκανε το πιο original Νο9 στην ιστορία, ήταν το πόσο απρόβλεπτος ήταν όταν τελείωνε τις φάσεις από κοντά. Του έδινες την ίδια πάσα 10 φορές και η μπάλα θα πήγαινε 10 φορές σε διαφορετικό σημείο στα δίχτυα. Μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακός, αλλά το πως κάθε φορά έβρισκε τρόπο να ξεγελάσει τον τερματοφύλακα ήταν μοναδικό. Αν τα γκολ που έμοιαζαν εύκολα, ήταν όντως εύκολα, τότε ο καθένας θα μπορούσε να έχει επιδόσεις ανάλογες του Μίλερ. Τα στατιστικά του είναι πραγματικά ασύλληπτα αφού με την Μπάγερν είχε 566 γκολ σε 607 ματς, με την Εθνική Γερμανίας 68 σε 62 και 85 σε ένα ημερολογιακό έτος (1972). Και τα έβαλε εκεί που η μπάλα έκαιγε, στο Mundial του 1970 (10 γκολ), στο Euro του 1972 (πρώτος σκόρερ και 2 γκολ στον τελικό) και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 όταν πέτυχε το νικητήριο τέρμα ‘εντός έδρας’ αφήνοντας στη σκιά του τον σταρ της εποχής, Γιόχαν Κρόιφ. Πως; «Δεν μπορείς να το διδαχθείς, πρέπει να έχεις το ένστικτο». Το δικό του ήταν από τον Θεό…
Αλαν Σίρερ | 797 ματς, 409 γκολ
Αν είστε νέος αναγνώστης μην ξεγελιέστε από τα αστεία του πατέρα του στην εκπομπή της αγγλικής τηλεόρασης Match of the Day, ο Σίρερ ήταν πιο killer από κάθε επιθετικό στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια. Τη δεκαετία του ’90 ήταν ο παίκτης που κάθε παιδί στη χώρα ήθελε να είναι. Εχοντας απορριφθεί από την ομάδα της πόλης του, Νιούκαστλ, πήγε στην άλλη άκρη για να έχει την ευκαιρία του. Το χατ τρικ στο ντεμπούτο του με την Σαουθάμπτον κόντρα στην Αρσεναλ έβαλε τον 17χρονο στον χάρτη και αφού τη σεζόν 1991-92 έβαλε 21 γκολ, έγινε το next big thing της Αγγλίας. Ακολούθησε η μεγάλη μεταγραφή στην Μπλάκμπερν στην οποία έβαλε 112 γκολ σε 138 ματς στην Premier League της χάρισε το πρωτάθλημα και έγινε επίσημα το Νο9 στα Τρία Λιοντάρια. Στο Euro του 1996 ο Σίρερ άφησε πίσω ξηρασία 12 αγώνων και βάζοντας 5 τέρματα οδήγησε την Αγγλία μέχρι τα ημιτελικά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρέθηκε κοντά στην απόκτησή του όμως εκείνος επέλεξε την Νιούκαστλ που τον πήρε με το ποσό ρεκόρ των 15 εκατ. λιρών. Επιθετικός-κτήνος που ήταν σταθερός και σκορπούσε τον τρόμο, ξεπέρασε τα 20 γκολ σε 11 σεζόν και τέσσερις φορές έφτασε τα 30. Σίγουρα θα ήθελε να έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα από το 1995 μέχρι το 2006 αλλά σίγουρα «ήταν πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να ονειρευτώ το ότι έπαιξα στην Νιούκαστλ».
Νατ Λόφτχαουζ | 485 ματς, 285 γκολ
«Στις μέρες μου υπήρχαν πολλοί που θα σου έριχναν κλωτσιά… χαμηλά» είπε ο Νατ Λόφτχαουζ. «Η διαφορά ήταν ότι στο τέλος του αγώνα θα μου έδιναν το χέρι». Δουλεύοντας παράλληλα στα ορυχεία, ο Λόφτχαουζ δεν κρύφτηκε ποτέ από μάχη και περνώντας όλη του την καριέρα στην Μπόλτον ήταν εκπληκτικός σε μία εποχή με βαριές μπάλες και κακούς αγωνιστικούς χώρους. Αν και είχε ένα μέτριο ύψος, ο Αγγλος έκανε πολλή δουλειά στον αέρα έχοντας εξασκηθεί με μπαλάκια του τένις. Τον Μάιο του 1952 κέρδισε το προσωνύμιο ‘Λιοντάρι της Βιέννης’ σκοράροντας με την Εθνική Αγγλίας σε βάρος της Αυστρίας παρότι είχε δεχθεί αγκωνιά στο πρόσωπο. Εξι χρόνια αργότερα, ως ο αρχηγός της Μπόλτον στον τελικό του FA Cup κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έριξε μέσα στα δίχτυα του τον τερματοφύλακα, Χάρι Γκρεγκ, πέτυχε το δεύτερο γκολ και κατέκτησε τον τίτλο. Ο Νατ αργότερα παραδέχθηκε ότι ήταν φάουλ και ήταν πολλά αυτά που είχες να θαυμάσεις πίσω από αυτόν τον πολεμιστή. Ο Λόφτχαουζ είχε τρομερό σουτ, εξαιρετική ντρίμπλα, τεχνική, κεφαλιά και έκανε απολογισμό με 255 γκολ για την ομάδα του και 30 για την Εθνική Αγγλίας από μόλις 33 εμφανίσεις. Παρέμεινε στην Μπόλτον και μετά το τέλος της καριέρας του ως scout, coach, προπονητής και πρόεδρος. Τον Ιανουάριο του 2011 έφυγε από τη ζωή.
«Πραγματικά, δεν ξέρω αν ήμουν καλύτερος από τον Πελέ, όμως ο Ντι Στέφανο ήταν». Κάπως έτσι ο Ντιέγο Μαραντόνα τον έβαλε ανάμεσα στην κόντρα των δύο κορυφαίων παικτών αφού ο Βραζιλιάνος απάντησε λέγοντας ότι ο Ντι Στέφανο ήταν καλύτερος από τον Ντιεγκίτο. Πέρα από τους αριθμούς, είναι προφανές ότι ήταν ένας εξαιρετικά αποτελεσματικός επιθετικός. Γνωστός σαν 'η ξανθιά σαΐτα', ο Αργεντινο-ισπανός είχε γνώσεις τακτικής πολύ μπροστά από την εποχή του. Ηταν καθοριστικός για την Ρεάλ Μαδρίτης στα χρόνια που κατέκτησε 5 σερί κύπελλα πρωταθλητριών τη δεκαετία του '50 σκοράροντας σε όλους τους τελικούς. «Πάντα έβλεπα το ποδόσφαιρο σαν ένα παιχνίδι στο οποίο πρέπει να τρέχεις και να ιδρώνεις». Ηταν μακριά από το κλασικό Νο9. Πέτυχε γκολ με το τσουβάλι (307 σε 396 ματς με την Ρεάλ) αλλά ήταν επίσης το όνειρο κάθε τεχνικού. Μπορούσε να παίξει άμυνα, να δώσει γκολ στο πιάτο και να αποτελέσει τον συνδετικό κρίκο στο κέντρο με τις πάσες του. Το στιλ του είναι ίσως ό,τι πιο κοντινό σε αυτό του Ζινεντίν Ζιντάν. «Το να είχες στην ομάδα σου τον Αλφρέντο ήταν σαν να έχεις δύο παίκτες σε κάθε θέση» είχε πει ο προπονητής του, Μιγκέλ Μουνιόθ. Η Εθνικότητά του ήταν επίσης αντικείμενο συζήτησης. Γεννημένος στο Μπουένος Αϊρες, ήταν το πρώτο εισαγόμενο προϊόν από την Λατινική Αμερική. Αφίχθη από την Μιγιονάριος της Κολομβίας το 1953 και έδειξε την όρεξή του για τα μεγάλα ματς αφού μέχρι σήμερα είναι δεύτερος σκόρερ στα clasico. Επαιξε για τις Εθνικές Αργεντινής, Ισπανίας και Κολομβίας.
Ντίξι Ντιν | 505 ματς, 443 γκολ
«Ο Ντίξι Ντιν ανήκει στο γκρουπ των σπουδαίων, όπως οι Μπετόβεν, Σέξπιρ, Ρέμπραντ» έχει πει για τον Αγγλο ο Μπιλ Σάνκλι. Ο τεχνικός της Λίβερπουλ πήγε στην υπερβολή όμως δεν ήταν από αυτούς που συνήθιζε να αποθεώνει Evertonians, οπότε η δήλωσή του για το Νο9 των Μπλε κάτι λέει. Ο Ντίξι -γνωστός και ως Γουίλιαμ στη μητέρα του- είναι ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών για έναν σύλλογο, έχοντας βάλει 425 σε 489 εμφανίσεις (καλύτερος μέσος όρος ανά αγώνα από τον Γκερντ Μίλερ) ενώ είχε πετύχει 60 σε μία σεζόν (1927-28) όταν σε ηλικία 21 ετών είχε οδηγήσει την Εβερτον στον τίτλο. Ηταν εξαιρετικός με την μπάλα στα πόδια αλλά και εκπληκτικός στον αέρα. Παρά το 1.55 μ. ύψος του ήταν πολύ δυνατός στον αέρα παίρνοντας κεφαλιές σε σέντρες από τους αμυντικούς και φτάνοντας πρώτος στην μπάλα. Ποτέ δεν είδε κάρτα ή αποβλήθηκε στην καριέρα του. «Ο κόσμος με ρωτάει αν το ρεκόρ των 60 γκολ θα σπάσει ποτέ. Πιστεύω ναι. Ομως μόνο ένας μπορεί να το κάνει, ο τύπος που περπατάει στο νερό...».
Φρανκ Γουόρθινγκτον | 836 ματς, 262 γκολ
Ο Τζορτζ Μπεστ του Γιόρκσαϊρ για περισσότερους από έναν λόγους. Οι δύο άντρες είχαν τις κάλτσες γυρισμένες μέχρι τους αστραγάλους, αδυναμία στο να βγαίνουν με μοντέλα και ικανότητες που έπρεπε να τους έχουν χαρίσει πολύ περισσότερες επιτυχίες από αυτές που είχαν. Ο Αγγλος ήταν ένα εκπληκτικά χαρισματικό Νο9. Σε Χάντερσφιλντ και Λέστερ είχε τις πιο σταθερές εμφανίσεις της καριέρας του, αλλά δεν το ήξερε. «Ο τρόπος που παίζω είναι κάτι πιο σημαντικό από το να νικήσει η ομάδα». Οταν κλήθηκε στην Εθνική Αγγλίας έκανε έξαλλο τον προπονητή, Αλφ Ράμσεϊ καθώς ‘έσκασε’ στην προπόνηση με μπότες cowboy με ψηλά τακούνια. Ο Μπίλ Σάνκλι προσπάθησε να τον πάρει στην Λίβερπουλ αλλά κόπηκε στις ιατρικές εξετάσεις. «Απολάμβανα τους καρπούς του να είσαι νέος». Από τα highlights της καριέρας του, όπως αναφέρονται στην αυτοβιογραφία του, είναι ότι απάτησε την Miss Μεγάλη Βρετανία για να κάνει τρίο με Σουηδέζα μάνα και κόρη, ενώ έκανε πάρτι στην Καραϊβική με τον Ομάρ Σαρίφ. Σε διάστημα 15 ετών πήρε μεταγραφή 22 φορές και δεν κατέκτησε τίποτα σημαντικό, όμως το ταλέντο του δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Από την Στόκπορτ στην Γκάλγουεϊ και από την Φιλαδέλφια στην Μιάλμπι, ο γυρολόγος με το μαλλί Ελβις πάντα σκόραρε και ήταν ο αγαπημένος των οπαδών. Αν είχε ‘στρωθεί’ από μικρός όπως ο Μάικλ Οουεν μπορεί να είχε 80 συμμετοχές και όχι 8 με την Εθνική Αγγλίας. Ομως δεν θα ήταν ο Φρανκ Γουόρθινγκτον…
Ούγκο Σάντσες | 881 ματς, 516 γκολ
Ο μύθος λέει ότι τη σεζόν 1989-90, στον δρόμο για το 5ο τίτλο του πρώτου σκόρερ της La Liga σε 6 χρόνια, πέτυχε 38 γκολ από 38 προσπάθειες. Το ένστικτο του Μεξικάνου με το φουντωτό μαλλί ήταν τόσο τρομερό που δεν χρειαζόταν να κάνει κοντρόλ, απλά μία επαφή και η μπάλα πήγαινε στα δίχτυα. Εβαζε τη ζωή του σε… κίνδυνο με τις κεφαλιές-ψαράκι και τα ανάποδα ψαλίδια και ακόμα και ο πανηγυρισμός του ήταν πολύ δύσκολος κάνοντας την κωλοτούμπα στον αέρα. Πέτυχε πολλά γκολ ως poacher, με την ποσότητα να είναι σε ίδιο επίπεδο με την ποιότητα. Εφτιαξε το όνομά του στο Μεξικό με την Πούμας και στη συνέχεια έγινε θρύλος των δύο ομάδων της Μαδρίτης χαρίζοντας το Copa del Rey στην Ατλέτικο πριν κατακτήσει 5 πρωταθλήματα με την Ρεάλ. Το ρεκόρ των 234 γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα έσπασε από τον Μέσι, με τον Σάντσες να βάζει γκολ ίδιας ομορφιάς. Οπως είπε κάποτε ο προπονητής του, Λίο Μπενάκερ, «όταν ένας παίκτης σκοράρει με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να το ματς να διακόπτεται και να προσφέρεται ένα ποτήρι σαμπάνια στους οπαδούς».
Κίνι | 721 ματς, 377 γκολ
Τον Μάρτιο του 1981 ο στράικερ της Μπαρτσελόνα έπεσε θύμα απαγωγής. Μετά τα δύο γκολ στο 6-0 επί της Χέρκουλες, δύο άνεργοι μηχανικοί και ένας ηλεκτρολόγος τον έβαλαν σε ένα βαν. Η αρπαγή του Νο9 των Μπλαουγκράνα έβρισκε την Ισπανία σε ένα σκηνικό αποτυχημένου πραξικοπήματος και βομβιστικών επιθέσεων από την ΕΤΑ. Οι απαγωγείς ζητούσαν 1.8 εκατ. λίρες για να αφήσουν ελεύθερο τον νέο τους ‘φίλο’. Ο συμπαίκτης του Ισπανού, Μπερντ Σούστερ, αρνήθηκε να παίξει μέχρι να ελευθερωθεί. «Πέρα από τα πόδια, έχω μια καρδιά» είπε τότε ο Γερμανός μέσος. «Απλά θέλω πίσω τον Κίνι». Τελικά όλα πήγαν καλά για τον 8ο σκόρερ στην ιστορία της La Liga ο οποίος αφέθηκε από το αυτοκίνητο που ήταν παρκαρισμένο στην Σαραγόσα χωρίς να δοθούν λύτρα. Αν και ο Κίνι δεν πίεσε για τη φυλάκισή τους, στους απαγωγείς επιβλήθηκε ποινή 10 ετών (στον καθένα). Οι ελπίδες των Καταλανών για τίτλο κατέρρευσαν αφού πήραν μόλις έναν βαθμό στα 4 ματς που έλειψε ο Κίνι και τερμάτισαν στην 5η θέση, όμως ο Ισπανός ήταν ο πρώτος σκόρερ της La Liga.
Γκαμπριέλ Μπατιστούτα | 554 ματς, 353 γκολ
Οι Αργεντίνοι έχουν την τάση να προτιμούν τα 10άρια από τους επιθετικούς που φορούν τη φανέλα με το Νο9. Σκεφτείτε, Μάριο Κέμπες, Αριέλ Ορτέγα, Χουάν Ρομάν Ρικέλμε και φυσικά Ντιέγο και Λιονέλ. Πρόκειται για γρήγορους ‘μάγους’ που παρότι δεν έχουν σωματικά προσόντα, έχουν την ποιότητα που τους επιτρέπει να ξεχωρίσουν. Ομως δεν υπάρχει περίπτωση να μην γουστάρεις τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Ξεχώρισε γρήγορα όταν πρωτοέπαιξε στην Εθνική και ήταν ο πρώτος σκόρερ στο Copa America του 1991 το οποίο κατέκτησε η Αργεντινή. Ο μακρυμάλλης επιθετικός ήταν απίστευτα πλήρης. Είχε τρομερό τελείωμα όπως όλα τα 9άρια, μπορούσε να σκοράρει με φάουλ, έπαιρνε όλες τις μάχες στον αέρα και συνδυαζόταν έξυπνα, ειδικά με τον Μαραντόνα. Ηταν και πιστός, καθώς έμεινε στην Φιορεντίνα όταν υποβιβάστηκε. Ο Batigol τελείωσε την καριέρα του όντας ο 11ος σκόρερ στην ιστορία της Serie A (184 γκολ) και σαν ο πρώτος της Αργεντινής με 56 σε 78. Ακόμα και ο Μέσι έχει δηλώσει ότι είναι ένα ρεκόρ που μοιάζει ‘άσπαστο’. «Δεν σκέφτομαι καν ότι θα ξεπεράσω τον Μπατιστούτα».
Τζον Τσαρλς | 721 ματς, 348 γκολ
Ο Ουαλός βρίσκεται σε μία εξαιρετικά μικρή λίστα παικτών που ήταν παγκόσμιας κλάσης σε δύο εντελώς διαφορετικές θέσεις (όπως ο Φίλιπ Λαμ). Με ύψος 1.88μ., ο Τσαρλς πέρασε τις πρώτες τρεις σεζόν της καριέρας του στην Λιντς σαν στόπερ και ήταν ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς της γενιάς του. Τον Οκτώβριο του 1952, με όλους τους επιθετικούς να είναι τραυματίες, έπαιξε μπροστά και έτσι ξεκίνησε η ιστορία ενός εκ των κορυφαίων Νο9 στον κόσμο. Ηταν το αντίθετο του Ντίξι Ντιν, ο οποίος ήταν μικροσκοπικός αλλά ικανός στον αέρα, ενώ ο ίδιος αν και καλός με το κεφάλι, ήταν τρομερός με τη μπάλα στα πόδια. Ηταν γρήγορος, τεχνίτης, έξυπνος και έγινε ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών της Λιντς. Ηταν επίσης το κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν της Βρετανίας, καθώς γνώρισε επιτυχίες και σε άλλες χώρες. Το 1957, αφού απέρριψε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Αρσεναλ, πήγε στην Γιουβέντους, πέτυχε 93 γκολ με τη φανέλα της και κατέκτησε τρεις φορές το Scudetto. Αν είχε κλωνοποιηθεί, ίσως η Ουαλία να είχε κάτι καλύτερο σε επίπεδο Εθνικής ομάδας.
Πίπο Ιντζάγκι | 680 ματς, 313 γκολ
Ηταν τόσο δύσκολα αυτά που έβαζε ο Ιντζάγκι στους βοηθούς που κάποτε ο Αλεξ Φέργκιουσον είχε πει ότι «έχει γεννηθεί οφσάιντ». Ο Super Pippo σκόραρε κάθε 42 λεπτά το 2006-07 στην πορεία της Μίλαν προς την κατάκτηση του Champions League και με τους Ροσονέρι και την Γιουβέντους, πάντα βρισκόταν στο σωστό σημείο για να σκοράρει με τον πιο ‘εύκολο’ τρόπο. Δεν ήταν όμως σύμπτωση. «Ο Ιντζάγκι συνήθιζε να παρακολουθεί βίντεο των αντιπάλων για μέρες» όπως είχε πει ο συμπαίκτης του, Τζενάρο Γκατούζο. «Πολλοί πίστευαν ότι ο Πίπο ήταν τυχερός, όμως δεν ήταν τύχη. Είχε να κάνει με ικανότητα και προετοιμασία». Η κορυφαία στιγμή του ήταν τον Μάιο του 2007 όταν με δύο γκολ στον τελικό με την Λίβερπουλ χάρισε στην Μίλαν το Champions League. Το πρώτο ήρθε από φάουλ του Αντρέα Πίρλο που βρήκε στον ώμο του. Με άλλους επιθετικούς θα έλεγες ότι ‘το έβαλε καταλάθος’ όμως με τον Πίπο δεν μπορείς να είσαι σίγουρος…
Ρονάλντο | 616 ματς, 414 γκολ
Ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: οποίος αναφέρεται στο ‘φαινόμενο’ σαν ‘ο χοντρός Ρονάλντο’ πρέπει να πάει ισόβια. Σϊγουρα ο Κριστιάνο έχει κάνει πολλά, όμως ο Βραζιλιάνος -παρά τα κιλά που είχε πάρει στο τέλος της καριέρας του- είναι ο Ρονάλντο. Στην Ολλανδία (54 γκολ σε 57 ματς), στην Ισπανία (151 σε 226), στην Ιταλία (68 σε 119) και στην Βραζιλία (79 σε 116), όπου κι αν έπαιξε έκανε το σκοράρισμα να μοιάζει το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Για εκείνον προφανώς ήταν. Συνδυάζοντας ταχύτητα, δύναμη και ένστικτο που δεν συγχωρεί, ο Ρονάλντο ήταν ο ιδανικός επιθετικός. Προκαλούσε τρόμο στους αντίπαλους αμυντικούς, οι οποίοι ήξεραν ότι αυτά που μπορούν να κάνουν για να τον σταματήσουν είναι πολύ λίγα. Το γκολ κόντρα στην Κομποστέλα τη σεζόν 1996-97, αναμφίβολα την καλύτερη της καριέρας του, είχε όλα τα πράγματα που τον χαρακτήριζαν σαν παίκτη. Ενώ βρισκόταν ήταν στο δικό του μισό, πέρασε έναν αντίπαλο, απέφυγε ακόμα δύο με την εκρηκτική του ταχύτητα, όταν έφτασε έξω από την αντίπαλη περιοχή συνέκλινε και αφού πέρασε ακόμα δύο, με πλασέ στη γωνία νίκησε και τον τερματοφύλακα. Ο προπονητής του, Μπόμπι Ρόμπσον, είχε μείνει έκπληκτος. Ηταν προφανώς η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι το Νο9 του ήταν ένα θαύμα της φύσης. Ο Ρονάλντο ήταν αυτός που χάρισε το Mundial στην Βραζιλία το 2002 μετά τον χαμένο τελικό στην Γαλλία στην προηγούμενη διοργάνωση.
Ναντόρ Χιντεγκούτι | 450 ματς, 304 γκολ
Μπορεί να νομίζετε ότι η Μπαρτσελόνα και ο Πεπ Γκουαρδιόλα ανακάλυψαν τον deep-lying centre-forward, όμως ο πρώτος εμφανίστηκε στην Ουγγαρία και ξεκίνησε ως εξτρέμ. Ενας από τους λίγους που δεν ανήκε στην Χόνβεντ, την ομάδα του στρατού, ο Χιντεγκούτι, έχει περάσει στην ιστορία για τις δύο θητείες του στην ΜΤΚ, ομάδα που ιδρύθηκε από τη μυστική αστυνομία. Ο προπονητής, Γκούσταβ Σέμπες, δεν είχε έναν καθαρό επιθετικό για να παίρνει κεφαλιές, οπότε έπρεπε να σκεφτεί κάτι. «Η ιδέα ήταν να παίξει το Νο9 πιο πίσω για να εκμεταλλευτεί τον χώρο». Κόντρα στην Αγγλία τον Νοέμβριο του 1953, ο Ούγγρος έδωσε ρεσιτάλ, ξεφεύγοντας από τον στόπερ της Μπλάκπουλ, Χάρι Τζόνστον, έτσι ώστε να έχει ελευθερία. Πέτυχε χατ τρικ σε εκείνο το ματς, στην πρώτη ήττα των Τριών Λιονταριών στην έδρα τους. «Συνηθίζαμε να κάνουμε πλάκα με τους αμυντικούς μας. Μην ανησυχείτε αν σας βάλει ένα, θα βάλει και δεύτερο». Ο Φέρεντς Πούσκας ήταν ο σταρ της Ουγγαρίας, όμως χωρίς τον deep-lying No.9 δεν θα είχε τον χώρο να φτάσει σε τόσο μεγάλες επιτυχίες.
Γκερντ Μίλερ | 771 ματς, 723 γκολ
Υπάρχει εσφαλμένη αντίληψη για πολλά πράγματα σχετικά με τον «άνθρωπο γκολ» της Εθνικής Γερμανίας και της Μπάγερν Μονάχου. Το ένα είναι ότι από πλευράς φυσικής κατάστασης ήταν… οριακά αθλητικός. Με το ‘κοντός, χοντρός, Μίλερ’ να τον συνοδεύει εξαιτίας της σωματοδομής του, δεν θα ήταν ποτέ ένας παίκτης σαν τον Κριστιάνο Ρονάλντο, με κοιλιακούς φέτες και ανάστημα που κατεδαφίζει άμυνες. Ομως είχε εκπληκτική επιτάχυνση και έκανε πολύ γρήγορα μικρές αποστάσεις. «Η ταχύτητά του ήταν εντυπωσιακή» έχει πει ο Φραντς Μπέκενμπάουερ. «Στην προπόνηση, δεν είχα καμία πιθανότητα να τον κόψω». Ενα άλλο είναι η τάση που είχε για να σκοράρει σε κενό τέρμα -είχε βάλει εκατοντάδες τέτοια- αφού τα γκολ του δεν είχαν καμία σχέση με τα απίστευτα που κάνει σήμερα ο Νεϊμάρ. Ο Μίλερ, έβαλε πολλά γκολ τα οποία ήταν δύσκολα σε εκτέλεση. Το κοντρόλ και η ικανότητά του να γυρίζει σε μικρούς χώρους ήταν εκπληκτικά, όμως αυτό που τον έκανε το πιο original Νο9 στην ιστορία, ήταν το πόσο απρόβλεπτος ήταν όταν τελείωνε τις φάσεις από κοντά. Του έδινες την ίδια πάσα 10 φορές και η μπάλα θα πήγαινε 10 φορές σε διαφορετικό σημείο στα δίχτυα. Μπορεί να μην ήταν εντυπωσιακός, αλλά το πως κάθε φορά έβρισκε τρόπο να ξεγελάσει τον τερματοφύλακα ήταν μοναδικό. Αν τα γκολ που έμοιαζαν εύκολα, ήταν όντως εύκολα, τότε ο καθένας θα μπορούσε να έχει επιδόσεις ανάλογες του Μίλερ. Τα στατιστικά του είναι πραγματικά ασύλληπτα αφού με την Μπάγερν είχε 566 γκολ σε 607 ματς, με την Εθνική Γερμανίας 68 σε 62 και 85 σε ένα ημερολογιακό έτος (1972). Και τα έβαλε εκεί που η μπάλα έκαιγε, στο Mundial του 1970 (10 γκολ), στο Euro του 1972 (πρώτος σκόρερ και 2 γκολ στον τελικό) και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 όταν πέτυχε το νικητήριο τέρμα ‘εντός έδρας’ αφήνοντας στη σκιά του τον σταρ της εποχής, Γιόχαν Κρόιφ. Πως; «Δεν μπορείς να το διδαχθείς, πρέπει να έχεις το ένστικτο». Το δικό του ήταν από τον Θεό…
Αλαν Σίρερ | 797 ματς, 409 γκολ
Αν είστε νέος αναγνώστης μην ξεγελιέστε από τα αστεία του πατέρα του στην εκπομπή της αγγλικής τηλεόρασης Match of the Day, ο Σίρερ ήταν πιο killer από κάθε επιθετικό στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια. Τη δεκαετία του ’90 ήταν ο παίκτης που κάθε παιδί στη χώρα ήθελε να είναι. Εχοντας απορριφθεί από την ομάδα της πόλης του, Νιούκαστλ, πήγε στην άλλη άκρη για να έχει την ευκαιρία του. Το χατ τρικ στο ντεμπούτο του με την Σαουθάμπτον κόντρα στην Αρσεναλ έβαλε τον 17χρονο στον χάρτη και αφού τη σεζόν 1991-92 έβαλε 21 γκολ, έγινε το next big thing της Αγγλίας. Ακολούθησε η μεγάλη μεταγραφή στην Μπλάκμπερν στην οποία έβαλε 112 γκολ σε 138 ματς στην Premier League της χάρισε το πρωτάθλημα και έγινε επίσημα το Νο9 στα Τρία Λιοντάρια. Στο Euro του 1996 ο Σίρερ άφησε πίσω ξηρασία 12 αγώνων και βάζοντας 5 τέρματα οδήγησε την Αγγλία μέχρι τα ημιτελικά. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βρέθηκε κοντά στην απόκτησή του όμως εκείνος επέλεξε την Νιούκαστλ που τον πήρε με το ποσό ρεκόρ των 15 εκατ. λιρών. Επιθετικός-κτήνος που ήταν σταθερός και σκορπούσε τον τρόμο, ξεπέρασε τα 20 γκολ σε 11 σεζόν και τέσσερις φορές έφτασε τα 30. Σίγουρα θα ήθελε να έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα από το 1995 μέχρι το 2006 αλλά σίγουρα «ήταν πολλά περισσότερα απ’ όσα μπορούσα να ονειρευτώ το ότι έπαιξα στην Νιούκαστλ».
Νατ Λόφτχαουζ | 485 ματς, 285 γκολ
«Στις μέρες μου υπήρχαν πολλοί που θα σου έριχναν κλωτσιά… χαμηλά» είπε ο Νατ Λόφτχαουζ. «Η διαφορά ήταν ότι στο τέλος του αγώνα θα μου έδιναν το χέρι». Δουλεύοντας παράλληλα στα ορυχεία, ο Λόφτχαουζ δεν κρύφτηκε ποτέ από μάχη και περνώντας όλη του την καριέρα στην Μπόλτον ήταν εκπληκτικός σε μία εποχή με βαριές μπάλες και κακούς αγωνιστικούς χώρους. Αν και είχε ένα μέτριο ύψος, ο Αγγλος έκανε πολλή δουλειά στον αέρα έχοντας εξασκηθεί με μπαλάκια του τένις. Τον Μάιο του 1952 κέρδισε το προσωνύμιο ‘Λιοντάρι της Βιέννης’ σκοράροντας με την Εθνική Αγγλίας σε βάρος της Αυστρίας παρότι είχε δεχθεί αγκωνιά στο πρόσωπο. Εξι χρόνια αργότερα, ως ο αρχηγός της Μπόλτον στον τελικό του FA Cup κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έριξε μέσα στα δίχτυα του τον τερματοφύλακα, Χάρι Γκρεγκ, πέτυχε το δεύτερο γκολ και κατέκτησε τον τίτλο. Ο Νατ αργότερα παραδέχθηκε ότι ήταν φάουλ και ήταν πολλά αυτά που είχες να θαυμάσεις πίσω από αυτόν τον πολεμιστή. Ο Λόφτχαουζ είχε τρομερό σουτ, εξαιρετική ντρίμπλα, τεχνική, κεφαλιά και έκανε απολογισμό με 255 γκολ για την ομάδα του και 30 για την Εθνική Αγγλίας από μόλις 33 εμφανίσεις. Παρέμεινε στην Μπόλτον και μετά το τέλος της καριέρας του ως scout, coach, προπονητής και πρόεδρος. Τον Ιανουάριο του 2011 έφυγε από τη ζωή.
Πηγή: gazzetta.gr
