«Η Κύπρος καθυπέταξε την Ελβετία»
10:31 - 18 Νοεμβρίου 2015
«Σήμερα έχετε την ευκαιρία να γράψετε ιστορία». Με αυτά τα λόγια ο αείμνηστος Πάμπος Αβρααμίδης εμψύχωνε τους Κύπριους διεθνείς στ’ αποδυτήρια του παλιού ΓΣΠ, λίγο πριν βγουν στον αγωνιστικό χώρο για τον αγώνα με την Ελβετία, στο πλαίσιο του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος -ή Κυπέλλου Εθνών, όπως λεγόταν τότε- του 1968. Το ημερολόγιο γράφει 17 Φεβρουαρίου 1968 και οι καιρικές συνθήκες στη Λευκωσία αναφέρονται ως άριστες. Η μέρα θα μείνει στην ιστορία καθώς η Εθνική ή Μικτή Κύπρου, όπως την αποκαλούσαν τότε, πετυχαίνει την πρώτη της νίκη σε επίσημο αγώνα, στο ντεμπούτο του προπονητή Πάμπου Αβρααμίδη, ο οποίος είχε πάρει το πρωτάθλημα του 1967 με τον Ολυμπιακό Λευκωσίας και τον οδήγησε στην Α’ Εθνική την περίοδο 1967-68. Ενός ανθρώπου που επηρέασαν όσο λίγοι την εξέλιξη του ποδοσφαίρου μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως έχει πάρει τον τίτλο του «πατέρα» του κυπριακού ποδοσφαίρου.
«Γυαλιά τορναδόρου»
Η Μικτή Κύπρου έδωσε τον πρώτο της επίσημο αγώνα το Νοέμβριο του 1960 στο ΓΣΠ με το Ισραήλ (1-1), ενώ τον ίδιο μήνα έχανε 6-1 στο «Ραμάτ Γκαν», με τον Αβρααμίδη σε ρόλο σχολιαστή, τότε, για το ραδιόφωνο. Η πρώτη (και μοναδική, μέχρι το 1968) νίκη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ήρθε το 1963 σε φιλικό απέναντι στην Ελλάδα (3-1), στη Λευκωσία. Συμμετέχοντας στον έκτο προκριματικό Όμιλο του EURO 1968 η Κύπρος μέτραγε πέντε ήττες σε ισάριθμους αγώνες, όμως το παλιό ΓΣΠ ήταν κατάμεστο από 15.000 θεατές, για το τελευταίο παιχνίδι της προκριματικής φάσης. Ο Π. Αβρααμίδης παρέταξε την ομάδα με τους Φιλώτα, Κάττο, Ξυπολητά, Ιακώβου, Κώστα, Κρυστάλλη, Δρόσο, Ευθυμιάδη, Μελή, Πάκκο, Παμπουλλή, ενώ στο ημίχρονο ο Αλκιβιάδης αντικατέστησε τον τερματοφύλακα Φιλώτα. Με αυτογκόλ, στην προσπάθεια να διώξει σε κόρνερ, ο Παπαδόπουλος άνοιξε το σκορ για τους Ελβετούς και η Κύπρος γύρισε τον αγώνα με γκολ των Μελή (21’) και Παμπουλλή (46’). «Το παιχνίδι από πάσης πλευράς ήτο θαυμάσιον.
Η Μικτή Κύπρου έδωσε τον πρώτο της επίσημο αγώνα το Νοέμβριο του 1960 στο ΓΣΠ με το Ισραήλ (1-1), ενώ τον ίδιο μήνα έχανε 6-1 στο «Ραμάτ Γκαν», με τον Αβρααμίδη σε ρόλο σχολιαστή, τότε, για το ραδιόφωνο. Η πρώτη (και μοναδική, μέχρι το 1968) νίκη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος ήρθε το 1963 σε φιλικό απέναντι στην Ελλάδα (3-1), στη Λευκωσία. Συμμετέχοντας στον έκτο προκριματικό Όμιλο του EURO 1968 η Κύπρος μέτραγε πέντε ήττες σε ισάριθμους αγώνες, όμως το παλιό ΓΣΠ ήταν κατάμεστο από 15.000 θεατές, για το τελευταίο παιχνίδι της προκριματικής φάσης. Ο Π. Αβρααμίδης παρέταξε την ομάδα με τους Φιλώτα, Κάττο, Ξυπολητά, Ιακώβου, Κώστα, Κρυστάλλη, Δρόσο, Ευθυμιάδη, Μελή, Πάκκο, Παμπουλλή, ενώ στο ημίχρονο ο Αλκιβιάδης αντικατέστησε τον τερματοφύλακα Φιλώτα. Με αυτογκόλ, στην προσπάθεια να διώξει σε κόρνερ, ο Παπαδόπουλος άνοιξε το σκορ για τους Ελβετούς και η Κύπρος γύρισε τον αγώνα με γκολ των Μελή (21’) και Παμπουλλή (46’). «Το παιχνίδι από πάσης πλευράς ήτο θαυμάσιον.
Οι Κύπριοι διατήρησαν κατά το μεγαλύτερον διάστημαν την υπεροχήν και απώλεσαν πλήθος ευκαιριών διά την δημιουργίαν ευρυτέρου σκορ» αναφέρει η αθηναϊκή «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ» της εποχής εκείνης και προσθέτει: «αρκεί να σημειωθεί ότι εκτός από ένα σουτ εις την δοκό του Κρυστάλλη (88’), οκτώ τουλάχιστον φορές ο Ελβετός τερματοφύλακας απέκρουσε εκπληκτικά».
Τότε η Ελβετία δεν ήταν αδύναμη ομάδα αφού σε εκείνο τον Όμιλο κέρδισε εντός έδρας Κύπρο και Ρουμανία, ενώ εξήλθε ισόπαλη 2-2 με την Ιταλία. Έτσι, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι δικαιολογίες για την ήττα από μια ομάδα που δεν είχε κερδίσει ποτέ, σε έξι χρόνια επίσημων αναμετρήσεων. «Όσοι τερματοφύλακες παίξουν στη Λευκωσία, πρέπει να φορούν γυαλιά τορναδόρου, λόγω της σκόνης» σημείωνε ο Ελβετός τερματοφύλακας, περιγράφοντας γλαφυρά την κατάσταση που επικρατούσε στο παλιό ΓΣΠ, που τότε ήταν χωμάτινο. Άλλοι Ελβετοί είπαν ότι «μπήκε ένα αυτοκίνητο, ράντισε και ξέθαψε όλες τις πέτρες. Οι Κύπριοι κρύβονταν πίσω απ’ αυτές, πετάγονταν και μας αιφνιδίαζαν», σχολιάζοντας την είσοδο του βυτιοφόρου που μπήκε για να ραντίσει το χώμα πριν την έναρξη του αγώνα.
Τότε η Ελβετία δεν ήταν αδύναμη ομάδα αφού σε εκείνο τον Όμιλο κέρδισε εντός έδρας Κύπρο και Ρουμανία, ενώ εξήλθε ισόπαλη 2-2 με την Ιταλία. Έτσι, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι δικαιολογίες για την ήττα από μια ομάδα που δεν είχε κερδίσει ποτέ, σε έξι χρόνια επίσημων αναμετρήσεων. «Όσοι τερματοφύλακες παίξουν στη Λευκωσία, πρέπει να φορούν γυαλιά τορναδόρου, λόγω της σκόνης» σημείωνε ο Ελβετός τερματοφύλακας, περιγράφοντας γλαφυρά την κατάσταση που επικρατούσε στο παλιό ΓΣΠ, που τότε ήταν χωμάτινο. Άλλοι Ελβετοί είπαν ότι «μπήκε ένα αυτοκίνητο, ράντισε και ξέθαψε όλες τις πέτρες. Οι Κύπριοι κρύβονταν πίσω απ’ αυτές, πετάγονταν και μας αιφνιδίαζαν», σχολιάζοντας την είσοδο του βυτιοφόρου που μπήκε για να ραντίσει το χώμα πριν την έναρξη του αγώνα.
Το ματς με τη Δ. Γερμανία
Εκείνη η επιτυχία δεν ήταν πυροτέχνημα καθώς το ίδιο έτος, η Κύπρος πρόσθεσε άλλη μια θρυλική εμφάνιση στην ιστορία της, κι ας μην κέρδισε. Στις 23 Νοεμβρίου φιλοξένησε τη Δυτική Γερμανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Γκερντ Μίλερ στα τελευταία στάδια του αγώνα έδωσε τη νίκη στα «πάντσερ», αλλά αυτό που έμεινε αξέχαστο ήταν η τεράστια μάχη των Κύπριων διεθνών αλλά και η επιλογή του Πάμπου Αβρααμίδη να φύγει από τον πάγκο στα τελευταία λεπτά και να παρακολουθήσει τον αγώνα πίσω από το τέρμα της Κύπρου. Ο Αβρααμίδης, που γεννήθηκε πριν από ακριβώς εκατό χρόνια και απεβίωσε το 2005 σε ηλικία 90 χρόνων, έμεινε στον πάγκο της Εθνικής και το 1969, ενώ θήτευσε ως ομοσπονδίας την περίοδο 1972-74.
Εκείνη η επιτυχία δεν ήταν πυροτέχνημα καθώς το ίδιο έτος, η Κύπρος πρόσθεσε άλλη μια θρυλική εμφάνιση στην ιστορία της, κι ας μην κέρδισε. Στις 23 Νοεμβρίου φιλοξένησε τη Δυτική Γερμανία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Γκερντ Μίλερ στα τελευταία στάδια του αγώνα έδωσε τη νίκη στα «πάντσερ», αλλά αυτό που έμεινε αξέχαστο ήταν η τεράστια μάχη των Κύπριων διεθνών αλλά και η επιλογή του Πάμπου Αβρααμίδη να φύγει από τον πάγκο στα τελευταία λεπτά και να παρακολουθήσει τον αγώνα πίσω από το τέρμα της Κύπρου. Ο Αβρααμίδης, που γεννήθηκε πριν από ακριβώς εκατό χρόνια και απεβίωσε το 2005 σε ηλικία 90 χρόνων, έμεινε στον πάγκο της Εθνικής και το 1969, ενώ θήτευσε ως ομοσπονδίας την περίοδο 1972-74.
