Η αθέατη όψη ενός αμφιλεγόμενου πρωταθλήματος
16:25 - 04 Νοεμβρίου 2015
Με ανοικτές τις πληγές της εισβολής, χιλιάδες πρόσφυγες στα τσαντίρια, αγνοούμενους, οικογένειες ξεκληρισμένες, ένα από τα τελευταία πράγματα που ενδιέφερε τους Κύπριους το φθινόπωρο του ‘74 ήταν το ποδόσφαιρο. Κι όμως, η μπάλα λειτούργησε ως διέξοδος.
Έχοντας εξασφαλίσει την παραμονή στην Α’ Εθνική – από το 1967 ο πρωταθλητής Κύπρου έπαιζε στην Ελλάδα- ο ΑΠΟΕΛ επρόκειτο να αγωνιστεί στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της σεζόν 1974-75, όμως λόγω της εισβολής, της έκρυθμης κατάστασης στην Κύπρο και της μη λειτουργίας του αεροδρομίου Λευκωσίας, η ΕΠΟ αντικατέστησε τον ΑΠΟΕΛ με τον Ολυμπιακό Βόλου. Την ίδια στιγμή η ΚΟΠ είχε οριστικοποιήσει τις 14 ομάδες που θα μετείχαν στο πρωτάθλημα, χωρίς σε αυτές να περιλαμβάνονται οι γαλαζοκίτρινοι.
Έτσι, ο ΑΠΟΕΛ έδινε βρέθηκε να παλεύει σε τρία μέτωπα: στην Ελλάδα, για να τον δεχτούν στην Α’ Εθνική, στην Κύπρο ώστε να του επιτραπεί ν’ αγωνιστεί κανονικά αλλά και στο εσωτερικό του, όπου έπεφτε βαριά η σκιά του συγχαρητήριου τηλεγραφήματος της διοίκησης Μιχαλάκη Ζιβανάρη προς στην πραξικοπηματική κυβέρνηση Ν. Σαμψών. Πριν το τέλος του 1974 ο Ζιβανάρης παραιτήθηκε για να τον διαδεχθεί ο Κίκης Λαζαρίδης – τότε η Γ.Σ. του ΑΠΟΕΛ καταδίκασε το πραξικόπημα και δόθηκε η εξήγηση πως το επίμαχο τηλεγράφημα εστάλη από άτομο που δεν είχε σχέση με τον σύλλογο.
Εκτός συναγωνισμού…
Στις 9 Νοεμβρίου 1974 η ΚΟΠ αποφάσισε τη διεξαγωγή πρωταθλήματος με 14 ομάδες και τη συμμετοχή του ΑΠΟΕΛ εκτός συναγωνισμού. Με τον ΑΠΟΕΛ να «επιμένει στην κανονική συμμετοχή του», όπως αναφέρει ο Τύπος της εποχής, το θέμα έφτασε στη ΓΣ της ΚΟΠ στις 13 Νοεμβρίου, όπου επικυρώθηκε η απόφαση του ΔΣ. Οι γαλαζοκίτρινοι ξεκίνησαν να αγωνίζονται εκτός συναγωνισμού, αλλά και χωρίς τον προπονητή τους Πάνο Μάρκοβιτς, ο οποίος έμεινε στην Ελλάδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΕΠΟ – ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορούσε να καλύπτει τον μισθό του. Καθώς στο πρωτάθλημα έπαιζαν ουσιαστικά 15 ομάδες, μία είχε ρεπό κάθε Σαββατοκύριακο.
Στις 9 Νοεμβρίου 1974 η ΚΟΠ αποφάσισε τη διεξαγωγή πρωταθλήματος με 14 ομάδες και τη συμμετοχή του ΑΠΟΕΛ εκτός συναγωνισμού. Με τον ΑΠΟΕΛ να «επιμένει στην κανονική συμμετοχή του», όπως αναφέρει ο Τύπος της εποχής, το θέμα έφτασε στη ΓΣ της ΚΟΠ στις 13 Νοεμβρίου, όπου επικυρώθηκε η απόφαση του ΔΣ. Οι γαλαζοκίτρινοι ξεκίνησαν να αγωνίζονται εκτός συναγωνισμού, αλλά και χωρίς τον προπονητή τους Πάνο Μάρκοβιτς, ο οποίος έμεινε στην Ελλάδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ΕΠΟ – ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορούσε να καλύπτει τον μισθό του. Καθώς στο πρωτάθλημα έπαιζαν ουσιαστικά 15 ομάδες, μία είχε ρεπό κάθε Σαββατοκύριακο.
Η σεζόν ξεκίνησε με δέκα ομάδες, σταδιακά μπήκαν και οι υπόλοιπες, ενώ τόσο εκείνη τη σεζόν όσο και την επόμενη (1975-76) δεν ίσχυσε διαβάθμιση. Κάποιες εφημερίδες της εποχής κάλυψαν το πρωτάθλημα με την τήρηση δύο βαθμολογιών, ενώ ο «Φιλελεύθερος» επέλεξε να μην δημοσιεύει ανεπίσημη βαθμολογία. Η μεγάλη Ομόνοια της εποχής ήταν με διαφορά καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, με την Ένωση, τον Ολυμπιακό, την Αλκή και τον Πεζοπορικό να μην μπορούν να ακολουθήσουν για πολύ. Μοιραία το ενδιαφέρον των φιλάθλων και του Τύπου περιστράφηκε γύρω από την άτυπη μάχη της με τον ΑΠΟΕΛ, η οποία ήταν και η πρώτη μετά τη σεζόν 1971-72, αφού τη σεζόν 1972-73 η Ομόνοια έπαιζε στην Α’ Εθνική και την αμέσως επόμενη ο ΑΠΟΕΛ. Εν τέλει οι γαλαζοκίτρινοι πήραν το ντέρμπι «αιωνίων» του β’ γύρου και τερμάτισαν άτυπα πρώτοι.
«Μας έπαιζαν κανονικά»
Με τον Μάρκοβιτς από τις αρχές του 1975 στον πάγκο, ο ΑΠΟΕΛ συμμετείχε κανονικά στο Κύπελλο (ξεκίνησε 28 Μαΐου), όπου αποκλείστηκε σε μονό αγώνα από την Ένωση που τερμάτισε και δεύτερη στο επίσημο πρωτάθλημα. Οξύμωρο της εποχής είναι πως κάρτες (ακόμα και οι κίτρινες) που δέχτηκαν παίκτες του ΑΠΟΕΛ στο παιχνίδι Κυπέλλου, μέτρησαν για το επόμενο ματς πρωταθλήματος! «Για εμάς ήταν κανονικό πρωτάθλημα. Γνωρίζαμε ότι δεν υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, εντούτοις, τα γήπεδα ήταν γεμάτα και οι αντίπαλοι μας αντιμετώπιζαν κανονικά, όπως και εμείς» σημειώνουν ποδοσφαιριστές των γαλαζοκίτρινων και προσθέτουν πως «παίζαμε στην Κύπρο αναμένοντας την επιστροφή μας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα».
Με τον Μάρκοβιτς από τις αρχές του 1975 στον πάγκο, ο ΑΠΟΕΛ συμμετείχε κανονικά στο Κύπελλο (ξεκίνησε 28 Μαΐου), όπου αποκλείστηκε σε μονό αγώνα από την Ένωση που τερμάτισε και δεύτερη στο επίσημο πρωτάθλημα. Οξύμωρο της εποχής είναι πως κάρτες (ακόμα και οι κίτρινες) που δέχτηκαν παίκτες του ΑΠΟΕΛ στο παιχνίδι Κυπέλλου, μέτρησαν για το επόμενο ματς πρωταθλήματος! «Για εμάς ήταν κανονικό πρωτάθλημα. Γνωρίζαμε ότι δεν υπάρχει βαθμολογικό ενδιαφέρον, εντούτοις, τα γήπεδα ήταν γεμάτα και οι αντίπαλοι μας αντιμετώπιζαν κανονικά, όπως και εμείς» σημειώνουν ποδοσφαιριστές των γαλαζοκίτρινων και προσθέτουν πως «παίζαμε στην Κύπρο αναμένοντας την επιστροφή μας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα».
Ο ΑΠΟΕΛ δεν διεκδίκησε την επισημοποίηση της παρουσίας του στο πρωτάθλημα, καθώς είχε και σοβαρά εσωτερικά ζητήματα. Τον Μάιο του ‘75 τον Κίκη Λαζαρίδη διαδέχθηκε στην προεδρία ο Ιάκωβος Φιλίππου (τις εκλογές διεκδίκησε και ο Μιχ. Ζιβανάρης), που έδωσε σκληρή μάχη, φτάνοντας μέχρι τη Βουλή των Ελλήνων, προκειμένου ο ΑΠΟΕΛ να συμμετάσχει στην Α’ Εθνική την περίοδο 1975-76 ή τουλάχιστον να πάρει αποζημίωση. Όπως φάνηκε εκ των υστέρων, η κυβέρνηση Καραμανλή στην Ελλάδα είχε αποφασίσει μετά την μεταπολίτευση τον τερματισμό της ενοποιήσεως του ποδοσφαίρου και του θεσμού της συμμετοχής του Πρωταθλητή Κύπρου στην Α’ Εθνική.
