ΑΕΛ: Όταν η Λεμεσός «πνίγηκε» στο κλάμα
09:22 - 02 Δεκεμβρίου 2015
Η χειρότερη στιγμή στην 85χρονη ιστορία της ΑΕΛ σφραγίστηκε μέσα σε ένα αγωνιστικό δίλεπτο. Ο νεαρός Γιαννάκης Ιωάννου αποβάλλεται από τον διαιτητή Κώστα Καπιτανή στις καθυστερήσεις του α’ ημιχρόνου, ενώ με τη σέντρα στο β’ μέρος ο Σέρπο Νίκολιτς σκοράρει για τον Άρη. Το ημερολόγιο δείχνει 11 Μαΐου 1996 και το Λεμεσιανό ντέρμπι, δύο στροφές πριν το τέλος, δεν είναι όπως τα άλλα. Ο Άρης σωζόταν με ισοπαλία, η ΑΕΛ μόνο με νίκη.
«Εάν κάτι δεν θα ξεχάσω, είναι το γοερό κλάμα ποδοσφαιριστών αλλά και οπαδών, μετά το τέλος του αγώνα. Και τα δακρυγόνα της αστυνομίας, σε επεισόδια που ακολούθησαν» θυμάται ο τότε πρόεδρος της ΑΕΛ. Γιος του εκ των ιδρυτών της ΑΕΛ και προέδρου επί 18 χρόνια, θρυλικού Νίκου Σολομωνίδη, ο Δημήτρης Σολομωνίδης είχε θητεύσει στο Διοικητικό Συμβόλαιο στα τέλη των 80s, ενώ ανέλαβε την προεδρία τον Φεβρουάριο του 1996. Τότε είχε παραιτηθεί, μετά από 18 χρόνια προεδρίας, ο Λώρης Λυσιώτης, με τον οποίον η ΑΕΛ πανηγύρισε τρία κύπελλα τη δεκαετία του ’80. Ο Λυσιώτης δέχτηκε ανελέητα πυρά των οπαδών για την κακή πορεία της ομάδας και αναγκάστηκε αρχικά να δηλώσει πως αποχωρεί στο τέλος της σεζόν. Πέντε μέρες μετά, κατόπιν εντός έδρας ήττας από την Αλκή παραιτήθηκε. Αφορμή στάθηκαν οι απειλές κατά της ζωής του που κατήγγειλε ότι δέχτηκε ο Σάκης Καραπατέας, εκ των στενών συνεργατών του προέδρου.
Πήγαινε για… πρωτάθλημα
Κι όμως, το καλοκαίρι του ‘95 όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Με προπονητή τον Αντρέα Κισσονέργη η ΑΕΛ κέρδιζε σε φιλικό τον (μετέπειτα νταμπλούχο) ΑΠΟΕΛ, στη Λευκωσία. Στη Λεμεσό μιλούσαν ακόμα και για πρωτάθλημα! Τις θέσεις των τριών ξένων κατείχαν οι Μίρκο Μίχιτς, Μπόμπαν Κιτάνοφ αλλά και ο πολύς Γενάντι Λιτόφτσενκο, 57 φορές διεθνής με την Σοβιετική Ένωση και 4 με την Ουκρανία. Ήταν τότε 32 χρόνων. Στο ρόστερ υπήρχαν σπουδαία ταλέντα όπως Μάριος Αγαθοκλέους, Μάριος Νεοφύτου, Δημήτρης Λεωνή και Ρίκκος Χριστοφή. Οι «λέοντες» δεν ξεκίνησαν καλά, όμως ολοκλήρωσαν τον α’ γύρο έξω από την επικίνδυνη ζώνη.
Κι όμως, το καλοκαίρι του ‘95 όλα έμοιαζαν διαφορετικά. Με προπονητή τον Αντρέα Κισσονέργη η ΑΕΛ κέρδιζε σε φιλικό τον (μετέπειτα νταμπλούχο) ΑΠΟΕΛ, στη Λευκωσία. Στη Λεμεσό μιλούσαν ακόμα και για πρωτάθλημα! Τις θέσεις των τριών ξένων κατείχαν οι Μίρκο Μίχιτς, Μπόμπαν Κιτάνοφ αλλά και ο πολύς Γενάντι Λιτόφτσενκο, 57 φορές διεθνής με την Σοβιετική Ένωση και 4 με την Ουκρανία. Ήταν τότε 32 χρόνων. Στο ρόστερ υπήρχαν σπουδαία ταλέντα όπως Μάριος Αγαθοκλέους, Μάριος Νεοφύτου, Δημήτρης Λεωνή και Ρίκκος Χριστοφή. Οι «λέοντες» δεν ξεκίνησαν καλά, όμως ολοκλήρωσαν τον α’ γύρο έξω από την επικίνδυνη ζώνη.
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του κ. Κισσονέργη, μετά τον υποβιβασμό: «Όταν έφυγα η ομάδα βρισκόταν στη μέση του πίνακα και η εκτίμηση μου ήταν ότι μέχρι εκεί ήταν οι δυνατότητες της. Κάποιοι υπερεκτιμούσαν τις δυνατότητές μας και πίστευαν ότι η ομάδα μπορούσε να πρωταγωνιστεί, γι αυτό υπέβαλα την παραίτησή μου». Ο κ. Κισσονέργης είπε στις ίδιες δηλώσεις, στον «Φιλελεύθερο», ότι οι ξένοι που εισηγήθηκε στη διοίκηση ήταν ο Βεριντιάνο Μαρσέλο (στην Ξάνθη τότε), ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς (έπαιζε στον Ηρακλή) και ο Ίστμαν Κόσμα, που τελικά κατέληξε στον ΑΠΟΕΛ.
Τον Κισσονέργη διαδέχθηκε ο προπονητής των επιτυχιών του Απόλλωνα, Ντίτελμ Φέρνερ, που δεν πήγε καλά και η ομάδα έμεινε έξι αγώνες χωρίς νίκη στον β’ γύρο, με αποτέλεσμα να πέσει στην 12η θέση (οδηγούσε στη β’ κατηγορία), 6-7 αγώνες πριν το τέλος. Ο Σολομωνίδης αντικατέστησε τον Φέρνερ με τον Σλοβάκο Κέιζα Φάρκας. Με το τέλος του α’ γύρου είχαν αντιληφθεί πως στόχος ήταν η σωτηρία, αφού η ομάδα έχασε τον Λιτόφτσενκο πριν τα Χριστούγεννα, συνεχίζοντας με δύο ξένους. Στο ματς της χρονιάς η ΑΕΛ έπαιξε με έναν ξένο, αφού ο Κιτάνοφ ήταν τραυματίας, ενώ έλειπαν οι μόνιμα τραυματίες Κολιανδρής, Αντωνίου και Ιωάννου.
Τον Κισσονέργη διαδέχθηκε ο προπονητής των επιτυχιών του Απόλλωνα, Ντίτελμ Φέρνερ, που δεν πήγε καλά και η ομάδα έμεινε έξι αγώνες χωρίς νίκη στον β’ γύρο, με αποτέλεσμα να πέσει στην 12η θέση (οδηγούσε στη β’ κατηγορία), 6-7 αγώνες πριν το τέλος. Ο Σολομωνίδης αντικατέστησε τον Φέρνερ με τον Σλοβάκο Κέιζα Φάρκας. Με το τέλος του α’ γύρου είχαν αντιληφθεί πως στόχος ήταν η σωτηρία, αφού η ομάδα έχασε τον Λιτόφτσενκο πριν τα Χριστούγεννα, συνεχίζοντας με δύο ξένους. Στο ματς της χρονιάς η ΑΕΛ έπαιξε με έναν ξένο, αφού ο Κιτάνοφ ήταν τραυματίας, ενώ έλειπαν οι μόνιμα τραυματίες Κολιανδρής, Αντωνίου και Ιωάννου.
«Συμμαχία εναντίον μας»
Την εποχή εκείνη η ΑΕΛ δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, ούτε κακές διαιτησίες. Σύμφωνα με τον κ. Σολομωνίδη «η αίσθηση που αποκόμισα ήταν πως υπήρχε μια συμμαχία που μας ήθελε να υποβιβαστούμε. Προσπαθήσαμε να σωθούμε, όμως παράλληλα μέλημά μας ήταν να οργανώσουμε καλύτερα τη λειτουργία της ομάδας» λέει ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΛ και προσθέτει πως «τότε είχα δηλώσει πως η ΑΕΛ θα επιστρέψει και σε τέσσερα χρόνια θα διεκδικεί το πρωτάθλημα, όπως και έγινε». Πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα για τον υποβιβασμό, ξεκίνησε η προσπάθεια ανασυγκρότησης, ενώ παράλληλα 1.500 οπαδοί πραγματοποίησαν ειρηνική πορεία προς το Διοικητήριο Λεμεσού, διαμαρτυρόμενοι για την στάση της αστυνομίας, της ΚΟΠ, της διαιτησίας και κάνοντας λόγο για παρασκήνιο που έστειλε την ομάδα στη β’ κατηγορία.
Την εποχή εκείνη η ΑΕΛ δεν αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, ούτε κακές διαιτησίες. Σύμφωνα με τον κ. Σολομωνίδη «η αίσθηση που αποκόμισα ήταν πως υπήρχε μια συμμαχία που μας ήθελε να υποβιβαστούμε. Προσπαθήσαμε να σωθούμε, όμως παράλληλα μέλημά μας ήταν να οργανώσουμε καλύτερα τη λειτουργία της ομάδας» λέει ο πρώην πρόεδρος της ΑΕΛ και προσθέτει πως «τότε είχα δηλώσει πως η ΑΕΛ θα επιστρέψει και σε τέσσερα χρόνια θα διεκδικεί το πρωτάθλημα, όπως και έγινε». Πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα για τον υποβιβασμό, ξεκίνησε η προσπάθεια ανασυγκρότησης, ενώ παράλληλα 1.500 οπαδοί πραγματοποίησαν ειρηνική πορεία προς το Διοικητήριο Λεμεσού, διαμαρτυρόμενοι για την στάση της αστυνομίας, της ΚΟΠ, της διαιτησίας και κάνοντας λόγο για παρασκήνιο που έστειλε την ομάδα στη β’ κατηγορία.
