Ωρά στέψης για την Χρυσή Μπάλα
12:29 - 11 Ιανουαρίου 2016
Το βράδυ της 11ης Ιανουαρίου, στο γκαλά της FIFA που θα φιλοξενηθεί για μια ακόμη χρονιά στο Zürich Kongresshaus της Ζυρίχης στην Ελβετία, θα μάθουμε το όνομα του νικητή της Χρυσής Μπάλας για το 2015. Αγωνία δεν υπάρχει, αφού τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και αρκετούς μήνες και όλοι είναι σίγουροι ότι ο Λιονέλ Μέσι θα βραβευτεί με το πέμπτο τρόπαιο της καριέρας του, δημιουργώντας έτσι ένα αξεπέραστο ρεκόρ, το οποίο ίσως μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια.
Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να απειλήσει τον Αργεντίνο έστω και θεωρητικά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος με το περσινό τρόπαιο έφτασε τα τρία συνολικά. Αυτό που προκαλεί όμως την μεγαλύτερη αίσθηση, είναι το γεγονός ότι την τελευταία οκταετία, η Χρυσή Μπάλα έχει καταλήξει μόνο σε αυτούς τους δύο παίκτες. Λέο και Κριστιάνο μονοπωλούν το "χρυσάφι" σε ένα πρωτοφανές "μπρα ντε φερ" που ο θεσμός δεν ξαναγνώρισε στα 60 χρόνια της ιστορίας του.
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κάποιο αντίστοιχο δίδυμο που να ξεχώρισε με τόση άνεση από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Και βέβαια, μαζί με τους Μέσι και Ρονάλντο, η Πριμέρα Ντιβισιόν κυριαρχεί απόλυτα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με επιδόσεις που πολύ δύσκολα θα καταρριφθούν στο μέλλον. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή.
Κριστιάνο και Μέσι έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στην τελική τριάδα της Χρυσής Μπάλας το 2007, ο πρώτος στα 22 του και ο δεύτερος στα 20 χρόνια του. Εκείνη τη σεζόν νικητής ήταν ο Κακά της Μίλαν, με τον Πορτογάλο να παίρνει τη δεύτερη θέση και τον Αργεντίνο να συμπληρώνει το βάθρο. Ήταν και η τελευταία χρονιά - μέχρι σήμερα - που κάποιος άλλος, πέραν των δυο πρωταγωνιστών του κειμένου, πήρε τη Χρυσή Μπάλα. Γιατί από εκεί και μετά, ξεκίνησε το "μονοπώλιο" των δυο κορυφαίων ποδοσφαιριστών του κόσμου. Το 2008 ήταν ο Κριστιάνο που πρώτευσε, ως παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τότε, ενώ στη συνέχεια είχαμε το μεγαλύτερο σερί που γνώρισε ποτέ ο θεσμός, με τις τέσσερις συνεχόμενες νίκες του Μέσι. Ακολούθησαν δυο σερί Χρυσές Μπάλες για τον Ρονάλντο και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το βράδυ της Δευτέρας, ο Αργεντίνος θα κατακτήσει το πέμπτο του τρόπαιο.
Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να απειλήσει τον Αργεντίνο έστω και θεωρητικά, αυτός δεν είναι άλλος από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, ο οποίος με το περσινό τρόπαιο έφτασε τα τρία συνολικά. Αυτό που προκαλεί όμως την μεγαλύτερη αίσθηση, είναι το γεγονός ότι την τελευταία οκταετία, η Χρυσή Μπάλα έχει καταλήξει μόνο σε αυτούς τους δύο παίκτες. Λέο και Κριστιάνο μονοπωλούν το "χρυσάφι" σε ένα πρωτοφανές "μπρα ντε φερ" που ο θεσμός δεν ξαναγνώρισε στα 60 χρόνια της ιστορίας του.
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κάποιο αντίστοιχο δίδυμο που να ξεχώρισε με τόση άνεση από τους υπόλοιπους διεκδικητές. Και βέβαια, μαζί με τους Μέσι και Ρονάλντο, η Πριμέρα Ντιβισιόν κυριαρχεί απόλυτα ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με επιδόσεις που πολύ δύσκολα θα καταρριφθούν στο μέλλον. Ας τα πιάσουμε όμως από την αρχή.
Κριστιάνο και Μέσι έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στην τελική τριάδα της Χρυσής Μπάλας το 2007, ο πρώτος στα 22 του και ο δεύτερος στα 20 χρόνια του. Εκείνη τη σεζόν νικητής ήταν ο Κακά της Μίλαν, με τον Πορτογάλο να παίρνει τη δεύτερη θέση και τον Αργεντίνο να συμπληρώνει το βάθρο. Ήταν και η τελευταία χρονιά - μέχρι σήμερα - που κάποιος άλλος, πέραν των δυο πρωταγωνιστών του κειμένου, πήρε τη Χρυσή Μπάλα. Γιατί από εκεί και μετά, ξεκίνησε το "μονοπώλιο" των δυο κορυφαίων ποδοσφαιριστών του κόσμου. Το 2008 ήταν ο Κριστιάνο που πρώτευσε, ως παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τότε, ενώ στη συνέχεια είχαμε το μεγαλύτερο σερί που γνώρισε ποτέ ο θεσμός, με τις τέσσερις συνεχόμενες νίκες του Μέσι. Ακολούθησαν δυο σερί Χρυσές Μπάλες για τον Ρονάλντο και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, το βράδυ της Δευτέρας, ο Αργεντίνος θα κατακτήσει το πέμπτο του τρόπαιο.
Ο Μέσι και οι 4 Χρυσές Μπάλες, απόλυτο ρεκόρ του θεσμού, που φέτος αναμένεται να γίνουν πέντε
Κάτι ακόμα, επίσης εντυπωσιακό, είναι ότι στα επτά αυτά χρόνια της κυριαρχίας τους, οι δυο "μονομάχοι", όταν δεν κέρδισαν την Χρυσή Μπάλα, βρίσκονταν είτε ο ένας είτε ο άλλος πάντοτε στην δεύτερη θέση, με μοναδική εξαίρεση το 2010, όταν οι πρωταθλητές κόσμου με την Εθνική Ισπανίας, Τσάβι και Ινιέστα, άφησαν εκτός τριάδας τον Ρονάλντο. Πράγμα που σημαίνει, ότι και στις ψήφους, θεωρούνται από όσους ψηφίζουν , οι δυο κορυφαίοι στον κόσμο. Κάτι που και αυτή τη φορά αναμένεται να επαναληφθεί, αφού τα προγνωστικά δίνουν τον Μέσι πρώτο, τον Κριστιάνο δεύτερο και τον Νέι τρίτο. Οι ηλικίες των δυο (28 ο Λέο, 30 ο CR), αφήνουν ακόμα μεγάλα περιθώρια για να συνεχιστεί η μονομαχία, όμως ο Νεϊμάρ, που φέτος μπήκε στην τελική τριάδα για πρώτη φορά, δείχνει να απειλεί με αξιώσεις το χρυσό "δίπολο" των τελευταίων χρόνων.
Κάτι ακόμα, επίσης εντυπωσιακό, είναι ότι στα επτά αυτά χρόνια της κυριαρχίας τους, οι δυο "μονομάχοι", όταν δεν κέρδισαν την Χρυσή Μπάλα, βρίσκονταν είτε ο ένας είτε ο άλλος πάντοτε στην δεύτερη θέση, με μοναδική εξαίρεση το 2010, όταν οι πρωταθλητές κόσμου με την Εθνική Ισπανίας, Τσάβι και Ινιέστα, άφησαν εκτός τριάδας τον Ρονάλντο. Πράγμα που σημαίνει, ότι και στις ψήφους, θεωρούνται από όσους ψηφίζουν , οι δυο κορυφαίοι στον κόσμο. Κάτι που και αυτή τη φορά αναμένεται να επαναληφθεί, αφού τα προγνωστικά δίνουν τον Μέσι πρώτο, τον Κριστιάνο δεύτερο και τον Νέι τρίτο. Οι ηλικίες των δυο (28 ο Λέο, 30 ο CR), αφήνουν ακόμα μεγάλα περιθώρια για να συνεχιστεί η μονομαχία, όμως ο Νεϊμάρ, που φέτος μπήκε στην τελική τριάδα για πρώτη φορά, δείχνει να απειλεί με αξιώσεις το χρυσό "δίπολο" των τελευταίων χρόνων.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο πανηγυρίζει την τρίτη Χρυσή Μπάλα της καριέρας του (2014)
Αν θελήσουμε να βρούμε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας, θα διαπιστώσουμε ότι τέτοιου κορυφαίου επιπέδου κόντρα, με τόσες χρυσές μπάλες, ανάμεσα σε δυο παίκτες, δεν έχει υπάρξει ποτέ. Κοιτάζοντας τους τρεις ποδοσφαιριστές που κέρδισαν από τρία τρόπαια ο καθένας, πριν εμφανιστούν οι Μέσι και Κριστιάνο, δηλαδή τους Κρόιφ, Πλατινί και Φαν Μπάστεν, μαζί με τους εκάστοτε αντιπάλους τους στις "μάχες" για τη Χρυσή Μπάλα, καταλήγουμε στα εξής: Ο Γιόχαν Κρόιφ (Χρυσή Μπάλα το 1971, 1973 & 1974 και τρίτος το 1975), είχε στην ουσία δυο μεγάλους διεκδικητές απέναντί του. Τον Γκερντ Μίλερ (Χρυσή Μπάλα το 1970, δεύτερος το '72 και τρίτος το '69 και το '73) και κυρίως τον Φραντς Μπέκενμπαουερ (Χρυσή Μπάλα το '72 και το '76, δεύτερος το '74 και το '75), όμως και οι τρεις μαζί έφτασαν τα 6 τρόπαια και αυτά όχι συνεχόμενα, αφού ο Όλεγκ Μπλαχίν άνοιξε την δική του παρένθεση το 1975.
Αν θελήσουμε να βρούμε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν, στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας, θα διαπιστώσουμε ότι τέτοιου κορυφαίου επιπέδου κόντρα, με τόσες χρυσές μπάλες, ανάμεσα σε δυο παίκτες, δεν έχει υπάρξει ποτέ. Κοιτάζοντας τους τρεις ποδοσφαιριστές που κέρδισαν από τρία τρόπαια ο καθένας, πριν εμφανιστούν οι Μέσι και Κριστιάνο, δηλαδή τους Κρόιφ, Πλατινί και Φαν Μπάστεν, μαζί με τους εκάστοτε αντιπάλους τους στις "μάχες" για τη Χρυσή Μπάλα, καταλήγουμε στα εξής: Ο Γιόχαν Κρόιφ (Χρυσή Μπάλα το 1971, 1973 & 1974 και τρίτος το 1975), είχε στην ουσία δυο μεγάλους διεκδικητές απέναντί του. Τον Γκερντ Μίλερ (Χρυσή Μπάλα το 1970, δεύτερος το '72 και τρίτος το '69 και το '73) και κυρίως τον Φραντς Μπέκενμπαουερ (Χρυσή Μπάλα το '72 και το '76, δεύτερος το '74 και το '75), όμως και οι τρεις μαζί έφτασαν τα 6 τρόπαια και αυτά όχι συνεχόμενα, αφού ο Όλεγκ Μπλαχίν άνοιξε την δική του παρένθεση το 1975.
Ο Λέο Μέσι και η Χρυσή Μπάλα του 2012
Ο Μισέλ Πλατινί (Χρυσή Μπάλα το 1983, 1984 & 1985 και τρίτος το '77 και το '80), είχε ως μοναδικό αντίπαλο τον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, ο οποίος κέρδισε δυο Χρυσές Μπάλες, το 1980 και το 1981. Οι δυο τους λοιπόν έφτασαν τις 5 συνολικά, αλλά ούτε και σε αυτή την περίπτωση ήταν συνεχόμενες, αφού είχαμε την "παρεμβολή" του Πάολο Ρόσι το 1982. Τέλος, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν (Χρυσή Μπάλα το 1988, 1989 & 1992), δεν είχε κάποιον "σοβαρό" διεκδικητή, αφού κανείς από τους υπόλοιπους νικητές εκείνης της εποχής (Γκούλιτ, Ματέους, Παπέν) δεν κέρδισε πάνω από ένα τρόπαιο. Από το 1993 και μετά, μέχρι και το 2008 που ξεκίνησε η κυριαρχία των Μέσι - Κριστιάνο, κανείς παίκτης δεν πήρε δυο τρόπαια σερί, ενώ ο μοναδικός που κέρδισε συνολικά δυο Χρυσές Μπάλες σε αυτή την περίοδο, ήταν ο Ρονάλντο (1997 & 2002). Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην προ Κρόιφ εποχή, όπου επίσης δεν είχαμε κανένα σερί στους νικητές και μόνο έναν που κέρδισε συνολικά δυο Χρυσές Μπάλες, τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο (1957 & 1959).
Ο Μισέλ Πλατινί (Χρυσή Μπάλα το 1983, 1984 & 1985 και τρίτος το '77 και το '80), είχε ως μοναδικό αντίπαλο τον Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, ο οποίος κέρδισε δυο Χρυσές Μπάλες, το 1980 και το 1981. Οι δυο τους λοιπόν έφτασαν τις 5 συνολικά, αλλά ούτε και σε αυτή την περίπτωση ήταν συνεχόμενες, αφού είχαμε την "παρεμβολή" του Πάολο Ρόσι το 1982. Τέλος, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν (Χρυσή Μπάλα το 1988, 1989 & 1992), δεν είχε κάποιον "σοβαρό" διεκδικητή, αφού κανείς από τους υπόλοιπους νικητές εκείνης της εποχής (Γκούλιτ, Ματέους, Παπέν) δεν κέρδισε πάνω από ένα τρόπαιο. Από το 1993 και μετά, μέχρι και το 2008 που ξεκίνησε η κυριαρχία των Μέσι - Κριστιάνο, κανείς παίκτης δεν πήρε δυο τρόπαια σερί, ενώ ο μοναδικός που κέρδισε συνολικά δυο Χρυσές Μπάλες σε αυτή την περίοδο, ήταν ο Ρονάλντο (1997 & 2002). Το ίδιο ακριβώς συνέβη και στην προ Κρόιφ εποχή, όπου επίσης δεν είχαμε κανένα σερί στους νικητές και μόνο έναν που κέρδισε συνολικά δυο Χρυσές Μπάλες, τον Αλφρέδο Ντι Στέφανο (1957 & 1959).
Ο Λέο Μέσι συγχαίρει τον Κριστιάνο Ρονάλντο για την κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας του 2013
Ένας από τους λόγους που δεν είδαμε στο παρελθόν τόσο μεγάλες κόντρες ανάμεσα σε διεκδικητές της Χρυσής Μπάλας, ανάλογες αυτής με τους Λέο και Κριστιάνο, είναι ότι πρώτον, μέχρι και το 1994 υποψήφιοι μπορούσαν να είναι μόνο Ευρωπαίοι παίκτες και δεύτερον, ότι από το 1995 μέχρι και το 2009, υποψήφιοι μπορούσαν να είναι μόνο παίκτες που αγωνίζονταν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Έτσι λοιπόν, σίγουροι νικητές με τα σημερινά δεδομένα, όπως ο Μαραντόνα, δεν είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τη Χρυσή Μπάλα στο παρελθόν. Πολλοί είναι πάντως εκείνοι που θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια, αυτά της κυριαρχίας των Μέσι και Ρονάλντο, υπάρχουν παίκτες που έχουν αδικηθεί και πως κάποια από τα 8 τρόπαια (μετράμε και το φετινό) θα έπρεπε να έχουν καταλήξει αλλού. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι αυτό του 2010 και είναι διπλό.
Ένας από τους λόγους που δεν είδαμε στο παρελθόν τόσο μεγάλες κόντρες ανάμεσα σε διεκδικητές της Χρυσής Μπάλας, ανάλογες αυτής με τους Λέο και Κριστιάνο, είναι ότι πρώτον, μέχρι και το 1994 υποψήφιοι μπορούσαν να είναι μόνο Ευρωπαίοι παίκτες και δεύτερον, ότι από το 1995 μέχρι και το 2009, υποψήφιοι μπορούσαν να είναι μόνο παίκτες που αγωνίζονταν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Έτσι λοιπόν, σίγουροι νικητές με τα σημερινά δεδομένα, όπως ο Μαραντόνα, δεν είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τη Χρυσή Μπάλα στο παρελθόν. Πολλοί είναι πάντως εκείνοι που θεωρούν ότι τα τελευταία χρόνια, αυτά της κυριαρχίας των Μέσι και Ρονάλντο, υπάρχουν παίκτες που έχουν αδικηθεί και πως κάποια από τα 8 τρόπαια (μετράμε και το φετινό) θα έπρεπε να έχουν καταλήξει αλλού. Το πιο τρανό παράδειγμα είναι αυτό του 2010 και είναι διπλό.
Ο Λιονέλ Μέσι με τη Χρυσή Μπάλα του 2010
Εκεί λοιπόν αρκετοί έκαναν λόγο για αδικία, αφού στην τελική τριάδα δεν μπήκε ούτε ένας παίκτης της Ίντερ, που εκείνη τη σεζόν κατέκτησε το τρεμπλ (Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα και Κύπελλο Ιταλίας), συν δυο ακόμα τίτλους (σούπερ Καπ Ιταλίας και Μουντιάλ Συλλόγων). Το αντεπιχείρημα εκεί ήταν ότι πολύ πιο ψηλά από όλες τις κούπες της Ίντερ, βρισκόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, γι' αυτό και στην τριάδα υπήρχαν εκτός του Μέσι, οι Τσάβι και Ινιέστα. Και η "γκρίνια" συνεχίστηκε ακόμα περισσότερο, επειδή κανείς από τους δυο Ισπανούς δεν πήρε τη Χρυσή Μπάλα, η οποία κατέληξε στον Αργεντίνο, που στη διάρκεια εκείνης της χρονιάς μπορεί να ήταν πολύ καλός, χωρίς όμως να έχει κάνει κάτι το εξωπραγματικό. Κάτι ανάλογο συνέβη και το 2013, όταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της Μπάγερν (που επίσης είχε κατακτήσει το τρεμπλ εκείνη τη χρονιά), Φρανκ Ριμπερί, βρέθηκε τελικά στην τρίτη και τελευταία θέση της ψηφοφορίας, πίσω από τους Ρονάλντο και Μέσι.
Εκεί λοιπόν αρκετοί έκαναν λόγο για αδικία, αφού στην τελική τριάδα δεν μπήκε ούτε ένας παίκτης της Ίντερ, που εκείνη τη σεζόν κατέκτησε το τρεμπλ (Τσάμπιονς Λιγκ, πρωτάθλημα και Κύπελλο Ιταλίας), συν δυο ακόμα τίτλους (σούπερ Καπ Ιταλίας και Μουντιάλ Συλλόγων). Το αντεπιχείρημα εκεί ήταν ότι πολύ πιο ψηλά από όλες τις κούπες της Ίντερ, βρισκόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, γι' αυτό και στην τριάδα υπήρχαν εκτός του Μέσι, οι Τσάβι και Ινιέστα. Και η "γκρίνια" συνεχίστηκε ακόμα περισσότερο, επειδή κανείς από τους δυο Ισπανούς δεν πήρε τη Χρυσή Μπάλα, η οποία κατέληξε στον Αργεντίνο, που στη διάρκεια εκείνης της χρονιάς μπορεί να ήταν πολύ καλός, χωρίς όμως να έχει κάνει κάτι το εξωπραγματικό. Κάτι ανάλογο συνέβη και το 2013, όταν ο μοναδικός εκπρόσωπος της Μπάγερν (που επίσης είχε κατακτήσει το τρεμπλ εκείνη τη χρονιά), Φρανκ Ριμπερί, βρέθηκε τελικά στην τρίτη και τελευταία θέση της ψηφοφορίας, πίσω από τους Ρονάλντο και Μέσι.
Η κόντρα των Μέσι και Κριστιάνο για τη Χρυσή Μπάλα στο ισπανικό καρναβάλι!
Από τη μια, ίσως είναι αλήθεια ότι κάποια από τις Χρυσές Μπάλες θα μπορούσε να έχει πάει αλλού (αν θέλετε τη γνώμη μου, εκείνη του 2010 στον Τσάβι), από την άλλη όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνοι που ψηφίζουν, είναι οι πλέον αρμόδιοι. Οι προπονητές των 209 εθνικών ομάδων από τις αναγνωρισμένες από την FIFA ομοσπονδίες μαζί με τους αντίστοιχους αρχηγούς και ακόμα 209 επιλεγμένους δημοσιογράφους (ένας από κάθε χώρα), μπορεί κάποιες φορές να "ξεχνούν" ή ακόμα και να "προσπερνούν" τον συνδυασμό της ατομικής απόδοσης ενός παίκτη με την συγκομιδή τίτλων από την ομάδα του, όμως σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που έχουν το πιο σωστό και ολοκληρωμένο κριτήριο για το πού πρέπει να πάει η Χρυσή Μπάλα. Και αν το δούμε συνολικά, αυτήν την τελευταία οκταετία, οι δυο κορυφαίοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο, πιθανότατα και με μεγάλη διαφορά από τον τρίτο, είναι ο Μέσι και ο Κριστιάνο. Όσο και αν προσωπικές συμπάθειες για παίκτες ή ομάδες, μας κάνουν να "στραβώνουμε" κάποιες φορές με το αποτέλεσμα.
Η ΠΡΙΜΕΡΑ ΝΤΙΒΙΣΙΟΝ ΜΟΝΗ ΠΡΩΤΗ
Από τη μια, ίσως είναι αλήθεια ότι κάποια από τις Χρυσές Μπάλες θα μπορούσε να έχει πάει αλλού (αν θέλετε τη γνώμη μου, εκείνη του 2010 στον Τσάβι), από την άλλη όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνοι που ψηφίζουν, είναι οι πλέον αρμόδιοι. Οι προπονητές των 209 εθνικών ομάδων από τις αναγνωρισμένες από την FIFA ομοσπονδίες μαζί με τους αντίστοιχους αρχηγούς και ακόμα 209 επιλεγμένους δημοσιογράφους (ένας από κάθε χώρα), μπορεί κάποιες φορές να "ξεχνούν" ή ακόμα και να "προσπερνούν" τον συνδυασμό της ατομικής απόδοσης ενός παίκτη με την συγκομιδή τίτλων από την ομάδα του, όμως σε τελική ανάλυση είναι αυτοί που έχουν το πιο σωστό και ολοκληρωμένο κριτήριο για το πού πρέπει να πάει η Χρυσή Μπάλα. Και αν το δούμε συνολικά, αυτήν την τελευταία οκταετία, οι δυο κορυφαίοι ποδοσφαιριστές στον κόσμο, πιθανότατα και με μεγάλη διαφορά από τον τρίτο, είναι ο Μέσι και ο Κριστιάνο. Όσο και αν προσωπικές συμπάθειες για παίκτες ή ομάδες, μας κάνουν να "στραβώνουμε" κάποιες φορές με το αποτέλεσμα.
Η ΠΡΙΜΕΡΑ ΝΤΙΒΙΣΙΟΝ ΜΟΝΗ ΠΡΩΤΗ
Ο Γιόχαν Κρόιφ κέρδισε 3 Χρυσές Μπάλες, εκ των οποίων τις δυο στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα (1973 & 1974)
Μαζί με τις συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες των Μέσι και Κριστιάνο, έχουμε και την απόλυτη κυριαρχία της Πριμέρα Ντιβισιόν, η οποία φέτος, όποιος και αν είναι ο νικητής, αφού και οι τρεις υποψήφιοι προέρχονται από την ισπανική Λίγκα, θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ και θα γίνει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία του θεσμού. Πέρυσι, η Ισπανία, με την τρίτη Χρυσή Μπάλα του Κριστιάνο, ισοφάρισε το ρεκόρ της Γερμανίας, που κρατούσε από το μακρινό 1981. Το σερί της Μπουντεσλίγκα ξεκίνησε το 1976 με τον Μπέκενμπαουερ (Μπάγερν) και συνεχίστηκε με τους Άλαν Σίμονσεν (1977, Μένχενγκλαντμπαχ), Κέβιν Κίγκαν (1978 & 1979, Αμβούργο) και Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (1980 & 1981, Μπάγερν). Το γερμανικό πρωτάθλημα πήρε έτσι έξι σερί Χρυσές Μπάλες, τις οποίες έφτασε η Πριμέρα πέρυσι (μην ξεχνάτε ότι η πρώτη Χρυσή Μπάλα του Κριστιάνο "ανήκει" στην Πρέμιερ, αφού τότε αγωνιζόταν ακόμα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).
Μαζί με τις συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες των Μέσι και Κριστιάνο, έχουμε και την απόλυτη κυριαρχία της Πριμέρα Ντιβισιόν, η οποία φέτος, όποιος και αν είναι ο νικητής, αφού και οι τρεις υποψήφιοι προέρχονται από την ισπανική Λίγκα, θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ και θα γίνει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με το μεγαλύτερο σερί νικών στην ιστορία του θεσμού. Πέρυσι, η Ισπανία, με την τρίτη Χρυσή Μπάλα του Κριστιάνο, ισοφάρισε το ρεκόρ της Γερμανίας, που κρατούσε από το μακρινό 1981. Το σερί της Μπουντεσλίγκα ξεκίνησε το 1976 με τον Μπέκενμπαουερ (Μπάγερν) και συνεχίστηκε με τους Άλαν Σίμονσεν (1977, Μένχενγκλαντμπαχ), Κέβιν Κίγκαν (1978 & 1979, Αμβούργο) και Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε (1980 & 1981, Μπάγερν). Το γερμανικό πρωτάθλημα πήρε έτσι έξι σερί Χρυσές Μπάλες, τις οποίες έφτασε η Πριμέρα πέρυσι (μην ξεχνάτε ότι η πρώτη Χρυσή Μπάλα του Κριστιάνο "ανήκει" στην Πρέμιερ, αφού τότε αγωνιζόταν ακόμα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ).
Ο Ρονάλντο κέρδισε δυο Χρυσές Μπάλες, εκ των οποίων τη μία στην Ισπανία με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης (2002)
Η Λίγκα φέτος θα προσπεράσει φτάνοντας τις επτά σερί (πέντε - αν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά - του Μέσι και δυο του Ρονάλντο), φτιάχνοντας μια επίδοση που εκτός ότι μπορεί να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, φαντάζει πλέον και πολύ δύσκολο να σπάσει στο μέλλον. Αν κοιτάξουμε στα 60 χρόνια του θεσμού, θα δούμε ότι μόλις άλλες τρεις φορές δημιουργήθηκαν σερί άξια αναφοράς. Ήταν και τα τρία "τετραπλά". Το πρώτο έγινε στην Πριμέρα από το 1957 μέχρι το 1960 (Ντι Στέφανο, Κοπά, Ντι Στέφανο, Σουάρεθ), ενώ τα άλλα δυο στην Σέριε Α της Ιταλίας. Πρώτα από το 1982 μέχρι το 1985 (Ρόσι και ο "τριπλός" Πλατινί) και ύστερα από το 1987 μέχρι το 1990 (Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, Φαν Μπάστεν, Ματέους). Όπως αντιλαμβάνεστε, τα δυο ιταλικά "καρέ" χωρίζονται από μόλις μια χρονιά, που σημαίνει ότι αν το 1986 δεν είχε κερδίσει το τρόπαιο ο Ιγκόρ Μπελάνοφ και το είχε πετύχει παίκτης του ιταλικού πρωταθλήματος, η Σέριε Α θα είχε φτιάξει ένα φοβερό σερί από 9 συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες.
Η Λίγκα φέτος θα προσπεράσει φτάνοντας τις επτά σερί (πέντε - αν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά - του Μέσι και δυο του Ρονάλντο), φτιάχνοντας μια επίδοση που εκτός ότι μπορεί να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, φαντάζει πλέον και πολύ δύσκολο να σπάσει στο μέλλον. Αν κοιτάξουμε στα 60 χρόνια του θεσμού, θα δούμε ότι μόλις άλλες τρεις φορές δημιουργήθηκαν σερί άξια αναφοράς. Ήταν και τα τρία "τετραπλά". Το πρώτο έγινε στην Πριμέρα από το 1957 μέχρι το 1960 (Ντι Στέφανο, Κοπά, Ντι Στέφανο, Σουάρεθ), ενώ τα άλλα δυο στην Σέριε Α της Ιταλίας. Πρώτα από το 1982 μέχρι το 1985 (Ρόσι και ο "τριπλός" Πλατινί) και ύστερα από το 1987 μέχρι το 1990 (Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, Φαν Μπάστεν, Ματέους). Όπως αντιλαμβάνεστε, τα δυο ιταλικά "καρέ" χωρίζονται από μόλις μια χρονιά, που σημαίνει ότι αν το 1986 δεν είχε κερδίσει το τρόπαιο ο Ιγκόρ Μπελάνοφ και το είχε πετύχει παίκτης του ιταλικού πρωταθλήματος, η Σέριε Α θα είχε φτιάξει ένα φοβερό σερί από 9 συνεχόμενες Χρυσές Μπάλες.
Ο Ριβάλντο με τη Χρυσή Μπάλα του 1999
Το φοβερό με την Ισπανία είναι ότι σε αυτές τις έξι δεκαετίες μπορεί να έχει κατακτήσει μόνο μια Χρυσή Μπάλα με Ισπανό παίκτη, εκείνη του Λουίς Σουάρεθ το 1960 (επιτρέψτε μου να μην υπολογίζω τις δυο του Ντι Στέφανο, αφού ο ντον Αλφρέδο ήταν Αργεντίνος που πολιτογραφήθηκε Ισπανός), αλλά συνολικά έχει συγκεντρώσει 18 τρόπαια στο πρωτάθλημά της, τα οποία απόψε θα γίνουν 19. Πέρυσι η Πριμέρα Ντιβισιόν ισοφάρισε τις 18 κατακτήσεις της Ιταλίας και φέτος θα μείνει μόνη της στην κορυφή, καταρρίπτοντας ένα ακόμα ρεκόρ. Τις 19 Χρυσές Μπάλες της ισπανικής Λίγκας τις έχουν κερδίσει οι εξής παίκτες: 5 (λογικά) ο Λέο Μέσι (2009, 2010, 2011, 2012 & 2015), 2 ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο (1957 & 1959), 2 ο Γιόχαν Κρόιφ (1973 & 1974), 2 ο Κριστιάνο Ρονάλντο (2013 & 2014) και από μία οι Ρεϊμόν Κοπά (1958), Λουίς Σουάρεθ (1960), Χρίστο Στόιτσκοφ (1994), Ριβάλντο (1999), Λουίς Φίγκο (2000), Ρονάλντο (2002), Ροναλντίνιο (2005) και Φάμπιο Καναβάρο (2006). Τέλος, να συμπληρώσουμε ότι η Μπαρτσελόνα, που από το 2012 έγινε ο πρώτος σύλλογος με διψήφιο αριθμό τροπαίων, φέτος θα φτάσει τις 11 Χρυσές Μπάλες και θα αυξήσει τη διαφορά της από τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Γιουβέντους και τη Μίλαν που μοιράζονται τη δεύτερη θέση με 8 τρόπαια η καθεμία.
Πηγές: As, Marca, fifa.com
Το φοβερό με την Ισπανία είναι ότι σε αυτές τις έξι δεκαετίες μπορεί να έχει κατακτήσει μόνο μια Χρυσή Μπάλα με Ισπανό παίκτη, εκείνη του Λουίς Σουάρεθ το 1960 (επιτρέψτε μου να μην υπολογίζω τις δυο του Ντι Στέφανο, αφού ο ντον Αλφρέδο ήταν Αργεντίνος που πολιτογραφήθηκε Ισπανός), αλλά συνολικά έχει συγκεντρώσει 18 τρόπαια στο πρωτάθλημά της, τα οποία απόψε θα γίνουν 19. Πέρυσι η Πριμέρα Ντιβισιόν ισοφάρισε τις 18 κατακτήσεις της Ιταλίας και φέτος θα μείνει μόνη της στην κορυφή, καταρρίπτοντας ένα ακόμα ρεκόρ. Τις 19 Χρυσές Μπάλες της ισπανικής Λίγκας τις έχουν κερδίσει οι εξής παίκτες: 5 (λογικά) ο Λέο Μέσι (2009, 2010, 2011, 2012 & 2015), 2 ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο (1957 & 1959), 2 ο Γιόχαν Κρόιφ (1973 & 1974), 2 ο Κριστιάνο Ρονάλντο (2013 & 2014) και από μία οι Ρεϊμόν Κοπά (1958), Λουίς Σουάρεθ (1960), Χρίστο Στόιτσκοφ (1994), Ριβάλντο (1999), Λουίς Φίγκο (2000), Ρονάλντο (2002), Ροναλντίνιο (2005) και Φάμπιο Καναβάρο (2006). Τέλος, να συμπληρώσουμε ότι η Μπαρτσελόνα, που από το 2012 έγινε ο πρώτος σύλλογος με διψήφιο αριθμό τροπαίων, φέτος θα φτάσει τις 11 Χρυσές Μπάλες και θα αυξήσει τη διαφορά της από τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Γιουβέντους και τη Μίλαν που μοιράζονται τη δεύτερη θέση με 8 τρόπαια η καθεμία.
Πηγές: As, Marca, fifa.com
