Το μεγαλύτερο εμπόδιο της ΑΕΚ

Ποιότητα από την κορυφή ως τη βάση της πυραμίδας (πρόεδρος, αθλητικός διευθυντής, προπονητής, παίκτες). Σαφώς διαχωρισμένα πεδία αρμοδιοτήτων. Ξεκάθαρη (διοικητική, οικονομική, αγωνιστική) δομή, πολιτική και φιλοσοφία. Αυξημένος βαθμός ομοιογένειας. Σταθερότητα οικοδομήματος σε αναποδιές ή/και κλυδωνισμούς. Εξαίρετη προοπτική χάρη στην ανέγερση ιδιόκτητου γηπέδου.
Σε αυτούς τους έξι πυλώνες βασίζεται η ΑΕΚ από το καλοκαίρι της επανόδου της στην α’ κατηγορία (2010). Η πορεία της σε αυτά τα 5,5 χρόνια είναι το πλέον αδιάσειστο τεκμήριο πως πορεύεται στο σωστό δρόμο. Αυτόν της εξυγίανσης, της βελτίωσης, της προόδου. Ουδόλως τυχαία οι κερδισμένες συμπάθειες είναι ευθέως ανάλογες των κερδισμένων βαθμών.
Ακριβώς στα μισά της διαδρομής οι Λαρνακείς έχουν προβάδισμα έξι βαθμών από τον πιο κοντινό διώκτη τους. Για πρώτη φορά στην ιστορία τους έχουν πιστωθεί έξι νίκες στη σειρά (σ.σ. ισοφαρίζοντας το σχετικό σερί του ΑΠΟΕΛ που ήταν το μεγαλύτερο στην τρέχουσα περίοδο), ενώ το αήττητο σερί τους εκτείνεται πλέον στις 11 αγωνιστικές. Οι 45 βαθμοί μετά από 18 αγωνιστικές είναι ήδη:
-τρεις περισσότεροι απ’ ό,τι σε ολόκληρη την α’ φάση (26 αγωνιστικές) τις περιόδους 2010/11 και 2011/12
-τέσσερις παραπάνω απ’ ό,τι σε ολόκληρη την α’ φάση (26 αγωνιστικές) την περίοδο 2007/08
-πέντε περισσότεροι απ’ ό,τι στο αντίστοιχο χρονικό σημείο την περίοδο 2012/13
-έξι παραπάνω απ’ ό,τι σε ολόκληρη την α’ φάση (22 αγωνιστικές) της περασμένης περιόδου
-οκτώ παραπάνω απ’ ό,τι σε ολόκληρη την α’ φάση (26 αγωνιστικές) της περιόδου 2013/14
Προσθέστε δέκα ανέπαφες εστίες, μόλις δύο γκολ παθητικό σε εννέα εκτός έδρας αναμετρήσεις, μόνο μία αφλογιστία, 13 παιχνίδια άνευ ήττας μετά από δικό της πρώτο γκολ, εννέα κερδισμένους βαθμούς στους τέσσερις αγώνες που δέχθηκε πρώτη γκολ και διψήφιο αριθμό σκόρερ και γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι σε αγωνιστικό επίπεδο δεν υπάρχουν επαρκή επιχειρήματα για μη κατάκτηση του τίτλου από τους «κιτρινοπράσινους».
Παράμετροι όπως η απόδοση σε μέτριες ή χαμηλές στροφές σε ορισμένα διαστήματα της περιόδου ή οι τραυματισμοί και τιμωρίες βασικών μονάδων δεν είναι ικανές να τους φέρουν σε μειονεκτική θέση, επειδή δεν υπάρχει μνηστήρας του τίτλου που να μην έχει εμφανίσει (ή να μείνει μελλοντικά απρόσβλητος από) τα συγκεκριμένα συμπτώματα.
Τι απομένει, συνεπώς, που να μπορεί να ανακόψει την ΑΕΚ καθ’ οδόν για τον τίτλο; Μόνον το νοητικό μπλοκάρισμα που συνοδεύει τη σκέψη πως η νυν είναι μια “once-in-a-lifetime” ευκαιρία. Το περίφημο «αν όχι τώρα, πότε;», υπό το βάρος του οποίου έχουν λυγίσει πλείστες ομάδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου.
Η σκέψη δεν είναι παράλογη, ιδίως με την εξαιρετικά ευνοϊκή συγκυρία που διαμορφώνεται τις τελευταίες αγωνιστικές υπέρ του συλλόγου της Λάρνακας. Επίσης, ως σκέψη, δεν ξεπερνιέται αγωνιστικά, αλλά πρέπει να ηττηθεί νοητικά. Ρόκα και Κρίστιανσεν πρέπει ν’ απαλλάξουν τους παίκτες από το (φορτικό και αχρείαστο) βάρος ότι δεν έχουν περιθώριο να αποτύχουν.
Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Σίγουρα όχι με το επικοινωνιακό κρυφτούλι αναφορικά με το αν η ΑΕΚ πηγαίνει για πρωτάθλημα. Πολύ πιο ωφέλιμη μοιάζει η δημόσια παραδοχή πως η ομάδα θέλει μεν το πρωτάθλημα, αλλά σε αντίθεση με τους ανταγωνιστές της (σ.σ. όλοι παραδοσιακοί σύλλογοι, ζυμωμένοι σε καταστάσεις πρωταθλητισμού) δεν είναι υποχρεωμένη να το πάρει ούτε θα είναι αποτυχημένη, αν δεν κόψει πρώτη το νήμα.
Δεν είναι λεκτικό ευφυολόγημα ή άλλοθι, αλλά η απτή πραγματικότητα. Με τον τρόπο που δουλεύει από το 2010 η ΑΕΚ το μόνο σίγουρο είναι πως οι ευκαιρίες (και μάλιστα στο άμεσο μέλλον) για τον τίτλο δεν θα της λείψουν και ότι κάθε φορά οι πιθανότητές της θα είναι αυξημένες. Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιηθεί αυτό από τους παίκτες των Λαρνακέων, τόσο πιο κοντά θα πλησιάσουν στην υλοποίηση της υπέρβασης ήδη από την τρέχουσα περίοδο.