Κύριε πρόεδρε, άρξασθε πυρ!
09:47 - 11 Ιανουαρίου 2016
Αν η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για τη διόρθωση ενός λάθους, η χθεσινή δημόσια παραδοχή εκ μέρους του προέδρου της ΚΟΠ για την κατάσταση στην κυπριακή διαιτησία είναι καλοδεχούμενη.
Η βαρύτητα των τοποθετήσεων του Κωστάκη Κουτσοκούμνη («η πρώτη φορά που δεν βρίσκω κανένα δικαιολογητικό στους διαιτητές», «η χειρότερη διαιτητική περίοδος που έχω διανύσει», «για πρώτη φορά υπάρχει τόση μεγάλη αλλοίωση στον πίνακα του πρωταθλήματος λόγω διαιτητικών λαθών», «στις τελευταίες αγωνιστικές είδαμε τα αίσχιστα», «οι βαθμολογίες παρατηρητών έδειχναν μεγάλο βαθμό προκατάληψης») δημιουργεί -τουλάχιστον στον γράφοντα- την ισχυρή αίσθηση πως ο πρόεδρος της ΚΟΠ δεν παρενέβη απλώς ως βαλβίδα αποσυμπίεσης στο καζάνι που βράζει, αλλά είναι αποφασισμένος να λάβει μέτρα.
Το σκηνικό στη διαιτησία, όπως το περιέγραψε ο Κωστάκης Κουτσοκούμνης, παραπέμπει στην κόπρο του Αυγεία. Ο καθαρισμός της, συνεπώς, ισοδυναμεί με ηράκλειο άθλο. Άθλοι δεν επιτελούνται με αυστηρές συστάσεις και περαιτέρω πίστωση χρόνου, αλλά με γενναίες, υπερβατικές τομές. «Ομελέτα δεν γίνεται, χωρίς να σπάσεις αυγά», όπως ορίζει η λαϊκή θυμοσοφία.
Ο πρόεδρος της ΚΟΠ αναγνώρισε τον στόχο. Πλέον πρέπει -κατά πώς μαθαίναμε στο στρατό- να απασφαλίσει και ν’ ανοίξει πυρ. Οι αποφάσεις του για τη διόρθωση του κακού θα πρέπει να ικανοποιούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αν το πετύχει, όπως έχει πράξει με όλους τους σημαντικούς στόχους του, θα έχει πιστωθεί την ουσιαστική αναβάθμιση του αθλήματος.
Αν όχι, η απώλεια εμπιστοσύνης προς τη διαιτησία θα είναι το μικρότερο κακό. Το μείζον θα είναι η δημιουργία στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό της αίσθησης πως η ηγεσία της ΚΟΠ αδυνατεί ή αδιαφορεί για τη βελτίωση του αθλήματος.
Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην απαξίωση του προϊόντος και αυτό δεν είναι επιδίωξη του Κωστάκη Κουτσοκούμνη. Στη διάρκεια της πολυετούς θητείας του στον προεδρικό θώκο της ομοσπονδίας του έχουν προσαφθεί πολλά, όμως -ουδόλως συμπτωματικά- μεταξύ αυτών δεν είναι ούτε η αφέλεια ούτε η ανοησία.
Η βαρύτητα των τοποθετήσεων του Κωστάκη Κουτσοκούμνη («η πρώτη φορά που δεν βρίσκω κανένα δικαιολογητικό στους διαιτητές», «η χειρότερη διαιτητική περίοδος που έχω διανύσει», «για πρώτη φορά υπάρχει τόση μεγάλη αλλοίωση στον πίνακα του πρωταθλήματος λόγω διαιτητικών λαθών», «στις τελευταίες αγωνιστικές είδαμε τα αίσχιστα», «οι βαθμολογίες παρατηρητών έδειχναν μεγάλο βαθμό προκατάληψης») δημιουργεί -τουλάχιστον στον γράφοντα- την ισχυρή αίσθηση πως ο πρόεδρος της ΚΟΠ δεν παρενέβη απλώς ως βαλβίδα αποσυμπίεσης στο καζάνι που βράζει, αλλά είναι αποφασισμένος να λάβει μέτρα.
Το σκηνικό στη διαιτησία, όπως το περιέγραψε ο Κωστάκης Κουτσοκούμνης, παραπέμπει στην κόπρο του Αυγεία. Ο καθαρισμός της, συνεπώς, ισοδυναμεί με ηράκλειο άθλο. Άθλοι δεν επιτελούνται με αυστηρές συστάσεις και περαιτέρω πίστωση χρόνου, αλλά με γενναίες, υπερβατικές τομές. «Ομελέτα δεν γίνεται, χωρίς να σπάσεις αυγά», όπως ορίζει η λαϊκή θυμοσοφία.
Ο πρόεδρος της ΚΟΠ αναγνώρισε τον στόχο. Πλέον πρέπει -κατά πώς μαθαίναμε στο στρατό- να απασφαλίσει και ν’ ανοίξει πυρ. Οι αποφάσεις του για τη διόρθωση του κακού θα πρέπει να ικανοποιούν το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Αν το πετύχει, όπως έχει πράξει με όλους τους σημαντικούς στόχους του, θα έχει πιστωθεί την ουσιαστική αναβάθμιση του αθλήματος.
Αν όχι, η απώλεια εμπιστοσύνης προς τη διαιτησία θα είναι το μικρότερο κακό. Το μείζον θα είναι η δημιουργία στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό της αίσθησης πως η ηγεσία της ΚΟΠ αδυνατεί ή αδιαφορεί για τη βελτίωση του αθλήματος.
Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε στην απαξίωση του προϊόντος και αυτό δεν είναι επιδίωξη του Κωστάκη Κουτσοκούμνη. Στη διάρκεια της πολυετούς θητείας του στον προεδρικό θώκο της ομοσπονδίας του έχουν προσαφθεί πολλά, όμως -ουδόλως συμπτωματικά- μεταξύ αυτών δεν είναι ούτε η αφέλεια ούτε η ανοησία.
