Σ. Κωνσταντίνου: «Πτώση ποιότητας, άνοδος ανταγωνισμού»

- Υπάρχουν δείκτες που μετράνε την ποιότητα ποδοσφαίρου;
Ναι. Ένας είναι οι τελικές προσπάθειες, ειδικά οι εύστοχες. Σε έναν αγώνα Champions League σημειώνονται περίπου 20 τελικές προσπάθειες από κάθε ομάδα, στην Κύπρο είναι 8-9. Ένας άλλος δείκτης είναι ο καθαρός χρόνος παιχνιδιού. Επίσης, η ταχύτητα που ταξιδεύει η μπάλα. Σε ένα προηγμένο πρωτάθλημα είναι 46χλμ./ώρα, εδώ δεν έχουμε την τεχνολογία να το μετρήσουμε, αλλά σίγουρα είναι πολύ πιο κάτω.

- Δεν θα έπρεπε η ΚΟΠ να παρέχει στατιστική κάλυψη του πρωταθλήματος;
Είναι θέμα χρημάτων, ίσως κοστίζει 200.000 ευρώ τον χρόνο. Δεν υπάρχουν οι πόροι, έτσι προσπαθούμε με άλλα μέσα να τηρούμε στατιστικά. Είναι κάτι πολύ χρήσιμο, καθώς πίσω από τα απλά στατιστικά υπάρχουν ολόκληρες αναλύσεις που αξιοποιούνται στον προγραμματισμό μιας ομάδας. Για παράδειγμα, μια ομάδα στο εξωτερικό ξέρει εξαρχής τι δείκτες πρέπει να πληροί για να μείνει στην κατηγορία ή να βγει στην Ευρώπη. 

- Οι ομάδες τηρούν στατιστικά;
Πολύ λίγες, απ’ ό,τι ξέρω. Ενώ θα έπρεπε, διότι θα βοηθήσουν να μειωθούν τα λάθη στον προγραμματισμό. Ας πούμε ότι μια ομάδα ψάχνει επιθετικό, πρέπει να ξέρει πόσες τελικές προσπάθειες κάνει σε έναν αγώνα ή ανά πόσες τελικές προσπάθειες σκοράρει. Αυτά τα διδάσκουμε στα σεμινάρια, όμως ακόμα δεν μπήκαν στο ποδόσφαιρό μας.

- Τι μπορούμε να πούμε για το στιλ ποδοσφαίρου των ομάδων που πρωταγωνιστούν;
Αναμφίβολα ξεχωρίζει η ΑΕΚ. Έχει ξεκάθαρα ισπανικό τρόπο παιχνιδιού, λόγω της φιλοσοφίας των ανθρώπων της. Παίζει με σύστημα 4-3-3, προσπαθεί να έχει κατοχή μπάλας, να χτίσει το παιχνίδι από πίσω και μαζί με κάποια τρίγωνα και ρόμβους που σχηματίζονται στο παιχνίδι «προδίδεται» το ισπανικό στιλ που ακολουθεί, το οποίο προνοεί επίσης παίκτες από τη δεύτερη γραμμή να μπαίνουν στην περιοχή κάθετα ή από συνδυασμό) και συχνές αλλαγές παιχνιδιού. Η Ανόρθωση έχει άλλη φιλοσοφία, προσπαθεί να χτίσει το παιχνίδι από τον τερματοφύλακα, που πολύ σπάνια θα γεμίσει την μπάλα –πάντα πασάρει. Έχει πλεονεκτήματα αυτή η ανάπτυξη και μειονεκτήματα που τα αντιμετωπίζει. Ο ΑΠΟΕΛ άλλαξε πολλούς προπονητές τελευταία και προσπαθεί να βρει τρόπο παιχνιδιού. Δεν είμαι σίγουρος ότι τον βρήκε.

- Οι στατικές φάσεις παραμένουν τόσο σημαντικές όσο πριν από μερικά χρόνια;
Πάντα θα είναι σημαντικές διότι δίνουν περίπου το 25-30% των γκολ. Στην Κύπρο οι ομάδες δουλεύουν τις στατικές φάσεις.

- Διεθνώς, ποια τάση επικρατεί ως προς το σύστημα και την τακτική;
Επικρατεί το σύστημα 4-2-3-1, σε κάποιες περιπτώσεις βλέπουμε το 4-4-2, ενώ επανήλθε και το 3-5-2. Πλέον στο εξωτερικό όλες οι ομάδες προσπαθούν να είναι επιθετικές, να χτίσουν από πίσω την επίθεση και να πρεσάρουν ψηλά. Το τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν από τα πιο γρήγορα και συναρπαστικά που έγιναν ποτέ, διότι όλες οι ομάδες έπαιζαν επιθετικά.

- Βλέπουμε και πιο γρήγορες επιθέσεις…
Υπάρχει μια τάση για γρήγορη, κάθετη μετάβαση (transition) από την άμυνα στην επίθεση, ώστε να μην δοθεί η ευκαιρία στον αντίπαλο να οργανωθεί. Ακόμα και η Μπαρτσελόνα το κάνει τα δύο τελευταία χρόνια. Είναι απλή η εξήγηση: επειδή όλες οι ομάδες δουλεύουν τόσο πολύ στην τακτική, αν οργανωθούν στην άμυνα είναι δύσκολο να τις διασπάσεις.

-Άρα, η κατοχή μπάλας δεν είναι τόσο σημαντική;
Είναι. Αν δεν βγει γρήγορη επίθεση μετά από κλέψιμο, οι ομάδες προσπαθούν να χτίσουν κατοχή μπάλας.

- Τελευταία, όλοι μιλούν για το βελγικό μοντέλο. Τι είναι αυτό;
Ξεκίνησαν να το εφαρμόζουν στις ακαδημίες πριν από 14 χρόνια, ξεφεύγοντας από κάποιες απαρχαιωμένες νοοτροπίες που θεωρούνταν πανάκια. Τους πρώτους καρπούς τους έδρεψαν πριν από δύο χρόνια, άρα απαιτήθηκαν 12 χρόνια δουλειάς. Επομένως, το όποιο μοντέλο εφαρμοστεί, θέλει υπομονή, δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη να έχεις αποτελέσματα.

- Τι έκαναν οι Βέλγοι;
Έχω το πλάνο τους, είναι πολύ μεγάλο για να το αναλύσουμε εδώ. Θα πω λίγα πράγματα. Ξεκίνησαν από τον τρόπο εκπαίδευσης των ποδοσφαιριστών και των προπονητών. Δούλεψαν το αθλητικό σχολείο. Δούλεψαν ατομικά με κάθε παίκτη. Βοήθησαν ταλέντα που στο παρελθόν χάνονταν λόγω αργοπορημένης βιολογικής ανάπτυξης.

«Πρέπει το κράτος να επενδύσει»
«Είναι εφικτό να υπάρξει κυπριακό στιλ παιχνιδιού, όμως χρειάζονται χρόνια», εξηγεί ο κ. Κωνσταντίνου και προσθέτει πως «χρειάζονται χρόνια για να το περάσεις σε προπονητές και ομάδες».

-Δηλαδή, τι προσπαθείτε να κάνετε;
Βλέποντας τι απαιτήσεις έχουν οι μεγάλες διοργανώσεις θα προσπαθήσουμε μέσα από 10-12 χρόνια δουλειάς, έναν ποδοσφαιριστή που είναι σήμερα οκτώ χρόνων, στα 18-20 να τον ετοιμάσουμε ώστε να μπορεί ν’ ανταπεξέλθει. Δεν είναι θέμα συστήματος ή φιλοσοφίας, αλλά πρέπει να επικεντρωθούμε σε τέσσερις πυλώνες: τεχνική / τακτική, φυσική κατάσταση, ψυχολογία, κοινωνικοποίηση. 

- Για να πετύχετε, πρέπει σύλλογοι και εθνικές ομάδες να παίζουν με το ίδιο στιλ;
Όχι απαραίτητα. Το τεράστιο πρόβλημα είναι ότι δυστυχώς κανένας σύλλογος δεν έχει φιλοσοφία στις ακαδημίες του.

- Οπότε θα προσπαθήσετε να δουλέψετε μέσω των εθνικών;
Δεν μπορούμε να πετύχουμε δουλεύοντας μόνο στις εθνικές. Απαιτείται καλύτερη συνεργασία με τα σωματεία και υποστήριξη από το κράτος, με υποδομές. Θέλουμε να αναπτύξουμε τον Κύπριο ποδοσφαιριστή, ώστε να μπορεί να ανταγωνιστεί οποιοδήποτε συνάδελφό του έρχεται από το εξωτερικό, όχι να του κάνουμε χάρη για να παίζει.

- Στην Κύπρο, δυστυχώς, πολλές ακαδημίες παίζουν για τη νίκη, όχι για την ανάπτυξη του αθλήματος. 
Είναι ένα από τα προβλήματά μας. Δεν είναι κακό να παίζεις για τη νίκη, αλλά να παίζεις σωστά. Ήδη η ΚΟΠ στα Grassroots απαγόρευσε τα γεμίσματα από τερματοφύλακες. Επίσης, απαγορεύεται το πρέσινγκ ψηλά, κάθε ομάδα πρέπει να αμύνεται στο μισό γήπεδο, ώστε όλοι να παίξουν, να κυκλοφορήσουν την μπάλα. Το σημείο κλειδί δεν είναι τα Grassroots αλλά οι ηλικίες 13-19. Εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε και να βοηθήσουμε τους παίκτες ατομικά. 

- Πόσο σημαντική είναι η κατάρτιση των προπονητών;
Είναι πολύ σημαντική, γι’ αυτό και η ΚΟΠ ανέπτυξε τη Σχολή Προπονητών. Δεν αρκεί όμως. Όταν ένας σύλλογος έχει έξι ομάδες και τους μοιράζει ένα γήπεδο προπόνησης ή δεν έχει γήπεδο προπόνησης, τι να κάνει ο προπονητής; Πρέπει να δούμε τις υποδομές και το Αθλητικό Σχολείο. Υπάρχει πολύ καλή ιδιωτική πρωτοβουλία τα τελευταία χρόνια, όπου οι ποδοσφαιριστές δουλεύουν και το πρωί την τεχνική τους. Όμως, πρέπει και το κράτος να επενδύσει στις υποδομές.

«Μου λείπει η προπονητική»
- Ξεκινήσατε για προπονητής αλλά καταλήξατε αλλού. Σας ταιριάζει καλύτερα;
Η αλήθεια είναι ότι μου λείπει το γήπεδο και η προπονητική, όμως επειδή είμαι στην προπονητική μέσω της εκπαίδευσης, καλύπτεται το κενό. 

- Έχετε προσωπικές φιλοδοξίες, πέραν της Ομοσπονδίας;
Αυτή τη στιγμή προτεραιότητά μου είναι η εφαρμογή ενός πρότζεκτ που θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του κυπριακού ποδοσφαίρου και προσπαθώ να πείσω κόσμο για την ανάγκη εφαρμογής τους. 

- Είναι πιο εύκολο για έναν τερματοφύλακα να γίνει προπονητής; 
Όχι, είναι θέμα ανθρώπου. Δεν έχει σχέση η θέση που αγωνίστηκες.

- Η κορυφαία στιγμή της καριέρας σας ως προπονητής;
Η παραμονή του Διγενή στην α’ κατηγορία και το πρωτάθλημα β’ κατηγορίας με την Πάφο.

- Έχετε κάνει λανθασμένες επιλογές;
Ναι, το γεγονός ότι ανέλαβα την ΑΕΚ τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν λάθος, αλλά λειτούργησα με το συναίσθημα.

- Πότε άρχισε να σας ελκύει η προπονητική;
Από τότε που έπαιζα ποδόσφαιρο ψαχνόμουν, είχα καλή σχέση με προπονητές και ήμουν σαν προπονητής στο γήπεδο. 

- Θέλω να ρωτήσω για την ΑΕΚ. Αποτελεί το σύγχρονο μοντέλο λειτουργίας μιας ομάδας;
Για εμένα είναι ομάδα - πρότυπο. Έχει πλάνο, διοικητικά και αγωνιστικά. Είναι υγιής, επιδιώκεται ανάπτυξη στο σωματείο γι’ αυτό ανεγείρεται και γήπεδο, ενώ αγωνιστικά έδωσαν τις αρμοδιότητες εκεί που έπρεπε.