Μη το βάζεις κάτω ρε Schumi!
09:38 - 30 Δεκεμβρίου 2016
Τρία χρόνια έχουν ήδη περάσει από τη στιγμή που ο Michael Schumacher βγήκε εκτός πίστας. Μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, με το παράξενο ατύχημα που είχε στις γαλλικές Άλπεις να τον ρίχνει στο καναβάτσο. Τρία χρόνια συμπληρώνονται σήμερα και οι απορίες είναι πιο πολλές από ποτέ.
Σε τι κατάσταση είναι ο Γερμανός; Γιατί δεν έχουμε ενημέρωση για την πορεία της αποθεραπείας του; Μπορεί να περπατήσει; Να μιλήσει; Θα τον δούμε άραγε ξανά όρθιο, δυνατό ανάμεσά μας;
Σε ούτε μία από αυτές τις ερωτήσεις δεν έχω απάντηση. Τις ψάχνω. Όχι στο google search αλλά μέσα μου, στο μυαλό και την ψυχή μου. Δεν πιστεύω σε Θεία, δεν πιστεύω σε θαύματα. Πιστεύω όμως στην ανθρώπινη δύναμη και ακόμα και σήμερα επιμένω: αν κάποιος μπορέσει να ξεπεράσει ένα τέτοιο σκληρό και άδικο χτύπημα από τη μοίρα, είναι ο Schumi.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως έχει «φύγει» και πως η οικογένεια Schumacher μας το κρατάει κρυφό. Παπαριές καμαρωτές. Από την πρώτη στιγμή η Corinna έχει δώσει στη στρατηγό Sabine Kehm συγκεκριμένη κατεύθυνση σχετικά με το πόσο δημόσιος ή ιδιωτικός θα είναι αυτός ο Γολγοθάς. Κι όσο κι αν τσαντίζεται ο μέσος θαυμαστής του επτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή, η οικογένειά του δεν έχει παρεκκλίνει πόντο από την τακτική της.
H Sabine Kehm που ήταν το δεξί χέρι του Michael σε όλη την καριέρα του, τώρα αποτελεί τη «φωνή» της οικογένειας
«Η πορεία της υγείας του Michael δεν είναι θέμα προς δημόσια συζήτηση», είπε πρόσφατα η μάνατζέρ του και για μία ακόμα έκοψε την όρεξη όσων ετοίμαζαν πρωτοσέλιδα και λεζάντες. Αν όπως φαντάζονται πονηρά μυαλά κρύβουν μία τόσο τραγική εξέλιξη, απορώ πως δεν αναρωτούνται τι θα κέρδιζαν από αυτό; Προβολή; Σίγουρα όχι, την αποφεύγουν πια όπως ο διάολος το λιβάνι. Χρήματα; Νομίζω πως το Πόθεν Έσχες της οικογένειας Schumacher θα μπορούσε να εξηγήσει πως…
δεν. Και θέλετε να το σκεφτώ κι εγώ πονηρά; Με τον γιο του, Mick, να σκαρφαλώνει στις σκάλες του μηχανοκίνητου αθλητισμού, δεν θα βοηθούσε η δημοσιοποίηση μίας τόσο τραγικής κατάληξης; Όλη η προσοχή θα στρεφόταν στον μικρό, το
ίδιο και χορηγοί κάθε είδους. Κι όμως, ο Mick προχωράει σεμνά και σχεδόν ταπεινά και υποστηρίζεται λίγο-πολύ από τους ίδιους χορηγούς που υποστήριζαν και τον πατέρα του.
Η ομοιότητα μπαμπά-υιού είναι εμφανής
Η ομοιότητα μπαμπά-υιού είναι εμφανής
Άρα, τραβάμε ένα μεγάλο «Χ» στο απευκταίο σενάριο. Άλλωστε το γράφω καιρό: «Γιατί βιάζεστε να πεθάνετε τον Schumi»;
Άλλοι επιμένουν πως ο Schumacher είναι φυτό. Κι εδώ νομίζω πως πρέπει να τραβήξουμε ένα ανάλογο «Χ». Λίγα πράγματα ξέρουμε με σχετική βεβαιότητα και ένα από αυτά είναι πως ο Michael έχει –κάποια έστω- επαφή με το περιβάλλον.
Εδώ είναι όμως που η πρόσβαση στα άδυτα του μικρού νοσοκομείου που έχει στηθεί σπίτι του, δεν είναι εφικτή. Όχι για εμάς, για το 99% όσων γράφουν για εκείνον το μακρύ και το κοντό τους. Ο Schumi δίνει τη μάχη του σε πίστα ιδιωτική, κάνει ατελείωτους γύρους στην προσπάθεια ανάκαμψης, το παλεύει νυχθημερόν όπως πάλευε κάποτε να οδηγηθεί στην επιτυχία. Όπως τότε η Ferrari ξόδευε ασύστολα χτίζοντας την αυτοκρατορία της, έτσι τώρα το κόστος για τη φροντίδα που δέχεται ο Schumi στο σπίτι του στην Ελβετία, φέρεται να ξεπερνά τα 100 χιλιάδες ευρώ την εβδομάδα. Μακάρι όπως τα κατάφερε τότε, να τα καταφέρει και τώρα.
Τι γίνεται λοιπόν με τον Schumi; Στη ζωή μου όλη δεν έχω κληθεί να απαντήσω περισσότερες φορές σε μία ερώτηση. Οι ώμοι μου θυμίζουν Μητσοτάκη πια τόσες φορές που ειλικρινά τους έχω σηκώσει. Όπως είπαμε, ο κύκλος εμπιστοσύνης γύρω από τον θρυλικό οδηγό έχει μικρή διάμετρο. Που μάλιστα μίκρυνε ακόμα περισσότερο με την ιστορία που προ μερικών ημερών διέρρευσε και αφορά την προσπάθεια κάποιου να πουλήσει φωτογραφίες του Michael στο κρεβάτι.
Φωτογραφίες που φέρονται να τραβήχτηκαν σπίτι του και για τις οποίες ο μικρόψυχος που χτυπάει πόρτες εκδοτικών οίκων, ζητάει ένα εκατομμύριο ευρώ. Θα έλεγα κάτι για τις ώρες του αλλά ένεκα των ημερών, θα μείνω στη σκέψη. Τι γίνεται λοιπόν; Πρέπει να δώσω μία απάντηση. Που βασίζεται όχι στη γνώση αλλά στην ερμηνεία. Ερμηνεία όσων ακούμε από εκείνους που εμπιστευόμαστε και όσων κάνει η οικογένεια του πρώην οδηγού των Benetton, Ferrari και Mercedes.
Στην πρώτη κατηγορία βάζω τον Ross Brawn, έναν από τους πιο αγαπημένους συνεργάτες του Schumacher. Προ εβδομάδων έδωσε μία συνέντευξη που μου έδωσε ελπίδα πως κάποια στιγμή θα δούμε πάλι των ήρωά μας κοντά μας – πράγμα που σύμφωνα με το δικηγόρο της οικογένειας (Felix Damm) κατά τη διάρκεια της δικαστικής κόντρας με το περιοδικό Bunte, δεν συμβαίνει ακόμα. Περιέργως, ακόμα μεγαλύτερη ελπίδα μου έδωσε η προσπάθεια του Βρετανού να τα μπαλώσει. Σαν να… είπε περισσότερα απ’ όσα έχει επιλέξει να λέει η οικογένεια Schumacher. Σαν να είδε τα πρώτα βήματα προς το στόχο αλλά να μην έπρεπε να μοιραστεί τη ματιά του με τον υπόλοιπο κόσμο.
Στη δεύτερη τοποθετώ το λανσάρισμα του κινήματος #keepfighting το οποίο δημιουργείται από τους Schumacher για να εμπνεύσει εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη που καλούνται να δώσουν τη δική τους μάχη (δείτε περισσότερα στο keepfighting.ms). Επειδή κάθε λέξη της Kehm μέχρι σήμερα ήταν προσεκτικά υπολογισμένη, κάθε κίνηση της οικογένειας σχολαστικά προμελετημένη, δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο το #keepfighting. Ναι, μπορεί απλά μετά από τόσο καιρό να προχώρησαν στην υλοποίηση μίας ιδέας, μπορεί απλά αυτός να είναι ο δικός τους τρόπος να ενώσουν δυνάμεις με τους απανταχού θαυμαστές του Schumi.
Αλλά επειδή η ραχοκοκαλιά όλου του project βασίζεται στο να έχεις πίστη πως θα γίνει ακόμα και το ακατόρθωτο, μέρες τώρα στο μυαλό μου γυροφέρνει μία σκέψη. Πως αυτό ήταν το πρώτο βήμα. Μία κίνηση την οποία θα διαδεχθεί κάτι άλλο.
Ίσως μία επιβεβαίωση πως η διαρκής μάχη, μπορεί να φέρει ανατροπή. Μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Πως τα άπειρα #KeepFightingSchumi με τα οποία κατακλύστηκαν και εξακολουθούν να κατακλύζονται τα social media, βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο να γίνει ένα θαύμα. Δεν ξέρω αν φταίνε τα Χριστούγεννα αλλά τώρα περισσότερο από ποτέ, θέλω να πιστέψω πως αυτό το θαύμα θα γίνει πραγματικότητα.
